David Favrod – Gaijinis a japanese

David Favrod – Gaijin

is a japanese word meaning «the foreigner»

My name is David «Takashi» Favrod. I was born on the 2nd of July 1982 in Kobe, Japan, of a Japanese mother and a Swiss father. When I was 6 months old, my parents decided to come and live in Switzerland, more precisely in Vionnaz, a little village in lower Valais. As my father had to travel for his work a lot, I was mainly brought up by my mother who taught me her principles and her culture.

When I was 18, I asked for double nationality at the Japanese embassy, but they refused, because it is only given to Japanese women who wish to obtain their husband’s nationality.

It is from this feeling of rejection and also from a desire to prove that I am as Japanese as I am Swiss that this work was created. “Gaijin” is a fictional narrative, a tool for my quest for identity, where self-portraits imply an intimate and solitary relationship that I have with myself. The mirror image is frozen in a figurative alter ego that serves as an anchor point.

The aim of this work is to create “my own Japan”, in Switzerland, from memories of my journeys when I was small, my mother’s stories, popular and traditional culture and my grandparents war narratives.

Sadako

The image of the window with the paper birds is about the woman Sadako who at her home close to Ground Zero when the atom bomb was dropped in Hiroshima in 1945. Years later, she developed leukemia and was hospitalized in 1955 and given a year to live. She died in 1955 aged 12. During a hospital visit Sadako’s best friend folds an origami crane as an old Japanese story says that who folds 1,000 origami cranes will be granted a wish by a crane. As Sadako didn’t manage to fold all 1,000 cranes, her friends folded the remaining ones and buried them with her. With this image I want to speak about the war, the memory and the atomic bomb.

Kobé

1945, my grandparents were 17 years old and lived at Kobé.

The Bombing of Kobe in World War II on March 16 and 17, 1945 was part of the strategic bombing campaign waged by the United States of America against military and civilian targets and population centers during the Japan home islands campaign in the closing stages of World War II.

Mishiko

Mishiko was the sister of my grandfather. She fell ill during the second war, doctors diagnosed him a poor hydration. In Japan, watermelon is a fruit very popular and holds much water. So his parents gave him regularly. But the diagnosis was wrong and it was a salt deficiency and she died shortly after.

Baoummm

The sound is a very important part of the war memories of my grandparents (the explosions, the holings, the sound of the B-29,…)

Baoummm is the onomatopoeia of an explosion. The onomatopoeias are painted on the print.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

David Favrod – Gaijinเป็นคำภาษาญี่ปุ่นหมายถึง «ต่างด้าว»ชื่อของฉันคือ David Favrod อินทะกะชิ» ฉันเกิดที่ 2 1982 กรกฎาคมในโกเบ ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นแม่และพ่อสวิส เมื่ออายุ 6 เดือน พ่อตัดสินใจ มาอยู่ในสวิสเซอร์แลนด์ ได้แม่นยำมากใน Vionnaz หมู่บ้านเล็ก ๆ ในประเทศต่ำ พ่อ มีการทำงานของเขามาก ฉันส่วนใหญ่ถูกนำขึ้น โดยแม่ที่สอนหลักการของเธอและวัฒนธรรมของเธอเมื่อ 18 ฉันขอสองสัญชาติที่สถานทูตญี่ปุ่น แต่พวกเขา ปฏิเสธ เนื่องจากมันเป็นเฉพาะให้ผู้หญิงญี่ปุ่นที่ต้องการได้รับสัญชาติของสามีของพวกเขาจากนี้ความรู้สึกของการปฏิเสธและ จากความปรารถนาที่จะพิสูจน์ว่า ฉันเป็นญี่ปุ่นเป็นฉันสวิสที่งานนี้ถูกสร้างขึ้น "Gaijin" เป็นการเล่าเรื่องสมมติ เครื่องมือในการแสวงหาของฉันสำหรับข้อมูลเฉพาะตัว ที่ self-portraits เป็นสิทธิ์แบบความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด และปัจเจกที่มีกับตัวเอง ภาพสะท้อนกระจกถูกแช่แข็งในอาตมา alter อุปมาที่ทำหน้าที่เป็นจุดยึดจุดมุ่งหมายของงานนี้คือเพื่อ สร้าง "ข้าพเจ้า", ในญี่ปุ่นสวิสเซอร์แลนด์ จากความทรงจำของเจอร์นีย์ของฉันเมื่อฉันเล็ก เรื่องราวของแม่ วัฒนธรรมนิยม และแบบดั้งเดิม และ narratives สงครามปู่ย่าตายายของฉันSadakoรูปภาพของหน้าต่างกับนกกระดาษเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิง Sadako ใครที่บ้านใกล้กับกราวเมื่ออะตอมถูกตัดทิ้งในฮิโรชิในปีค.ศ. 1945 ปี เธอพัฒนามะเร็งเม็ดเลือดขาว และพักใน 1955 และกำหนดปีอยู่ ตายใน 1955 อายุ 12 ระหว่างโรงพยาบาลแวะของ Sadako พับเพื่อนสุดพับเป็นเครนเป็นเรื่องเก่าญี่ปุ่นกล่าวว่า ที่ที่พับเครนพับ 1000 จะได้รับความปรารถนา โดยเครน เป็น Sadako ไม่จัดการพับเครนทั้งหมด 1000 เพื่อนของเธอพับเหลือ และฝังไปกับเธอ ภาพนี้ ผมอยากพูดเกี่ยวกับสงคราม หน่วยความจำ และระเบิดปรมาณูKobé1945 ปู่ย่าตายายของฉันมีอายุ 18 ปี และอาศัยอยู่ที่ Kobéการทิ้งระเบิดของโกเบในสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อวันที่ 16 มีนาคม และ 17, 1945 เป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญ bombing กลยุทธ์ต่อสู้ โดยสหรัฐอเมริกากับเป้าหมายทางทหาร และพลเรือนและประชากรศูนย์เสริมบ้านเกาะญี่ปุ่นในระยะปิดของสงครามโลกครั้งที่สองMishikoMishiko เป็นน้องสาวของปู่ของฉัน ล้มป่วยในระหว่างสงครามครั้งสอง แพทย์วินิจฉัยเขาไล่น้ำไม่ดี ญี่ปุ่น แตงโมเป็นผลไม้ที่นิยมมาก และมีน้ำมาก ดังนั้น พ่อแม่ของเขาให้เขาเป็นประจำ แต่การวินิจฉัยผิด และก็ขาดเกลือ และตายหลังจากBaoummmเสียงเป็นส่วนสำคัญของสงครามทรงปู่ย่าตายายของฉัน (ที่ระเบิด การ holings เสียงบี-29,...)Baoummm onomatopoeia ของการระเบิดได้ Onomatopoeias มีสีในการพิมพ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดวิด Favrod - Gaijin เป็นคำภาษาญี่ปุ่นหมาย«»ชาวต่างชาติชื่อของฉันคือเดวิด«ทาคา» Favrod ผมเกิดมาใน 2 กรกฎาคม 1982 ในโกเบ, ญี่ปุ่น, ของแม่ญี่ปุ่นและเป็นพ่อที่สวิส เมื่อตอนที่ผมอายุ 6 เดือนพ่อแม่ของฉันตัดสินใจที่จะมาและอาศัยอยู่ในสวิตเซอร์อย่างแม่นยำมากขึ้นใน Vionnaz เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ในที่ต่ำกว่า Valais ในฐานะที่เป็นพ่อของผมต้องเดินทางสำหรับการทำงานของเขามากผมถูกนำส่วนใหญ่ขึ้นโดยแม่ของฉันที่สอนให้ฉันหลักการและวัฒนธรรมของเธอ. เมื่อผมอายุ 18 ผมถามสัญชาติคู่ที่สถานทูตญี่ปุ่น, แต่พวกเขาปฏิเสธเพราะมัน จะได้รับเฉพาะกับผู้หญิงญี่ปุ่นที่มีความประสงค์ที่จะได้รับสัญชาติของสามี. มันมาจากความรู้สึกของการปฏิเสธนี้และยังมาจากความปรารถนาที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่าผมเป็นญี่ปุ่นที่ผมสวิสที่งานนี้ถูกสร้างขึ้น "Gaijin" เป็นเรื่องเล่าสวมเครื่องมือในการแสวงหาของฉันสำหรับตัวตนที่ภาพตัวเองบ่งบอกถึงความสัมพันธ์ใกล้ชิดและโดดเดี่ยวที่ฉันมีกับตัวเอง ภาพกระจกถูกแช่แข็งในอัตตาเป็นรูปเป็นร่างที่ทำหน้าที่เป็นจุดสมอ. จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการสร้าง "ของตัวเองที่ญี่ปุ่น" ในวิตเซอร์แลนด์จากความทรงจำของการเดินทางของฉันเมื่อฉันมีขนาดเล็กเรื่องแม่ของฉันเป็นที่นิยมและ วัฒนธรรมดั้งเดิมและปู่ย่าตายายของฉันเรื่องเล่าสงคราม. ซาดาโกะภาพของหน้าต่างที่มีนกกระดาษเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ซาดาโกะที่บ้านของเธอใกล้กับ Ground Zero เมื่อระเบิดปรมาณูถูกทิ้งในฮิโรชิมาในปี 1945 ปีต่อมาเธอได้พัฒนาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวและเป็น รักษาในโรงพยาบาลในปี 1955 และได้รับเป็นปีที่จะมีชีวิตอยู่ เธอเสียชีวิตในปี 1955 อายุ 12 ในระหว่างการเยือนโรงพยาบาลซาดาโกะเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าเครนพับเป็นเรื่องเก่าญี่ปุ่นกล่าวว่าเท่าที่ 1000 เครนพับจะได้รับความปรารถนาโดยเครน ขณะที่ซาดาโกะไม่ได้จัดการที่จะพับทั้งหมด 1,000 เครน, เพื่อน ๆ ของเธอที่เหลือพับเก็บและฝังไว้กับเธอ ด้วยภาพนี้ฉันต้องการที่จะพูดเกี่ยวกับสงคราม, หน่วยความจำและระเบิดปรมาณู. Kobe 1945 ปู่ย่าตายายของฉันอายุ 17 ปีและอาศัยอยู่ที่โกเบ. ระเบิดของโกเบในสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อวันที่ 16 มีนาคมและ 17, 1945 เป็นส่วนหนึ่งของ การรณรงค์ทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ยืดเยื้อโดยสหรัฐอเมริกากับเป้าหมายทหารและพลเรือนและประชาชนเป็นศูนย์กลางในช่วงแคมเปญบ้านเกาะญี่ปุ่นในขั้นตอนการปิดของสงครามโลกครั้งที่สอง. Mishiko Mishiko เป็นน้องสาวของคุณปู่ของฉัน เธอล้มป่วยลงในช่วงสงครามที่สองแพทย์วินิจฉัยว่าเขามีความชุ่มชื้นไม่ดี ในประเทศญี่ปุ่นแตงโมเป็นผลไม้ที่นิยมมากและถือน้ำมาก ดังนั้นพ่อแม่ของเขาทำให้เขาเป็นประจำ แต่การวินิจฉัยผิดและมันก็ขาดเกลือและเธอเสียชีวิตหลังจาก. Baoummm เสียงเป็นส่วนที่สำคัญมากของความทรงจำที่สงครามของปู่ย่าตายายของฉัน (ระเบิด holings เสียงของ B-29, ... ) Baoummm คือสร้างคำของระเบิด onomatopoeias ที่มีภาพวาดบนพิมพ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดวิด favrod –ไกจิน

เป็นคำภาษาญี่ปุ่นความหมาย«ชาวต่างชาติ»

ฉันชื่อ เดวิด «ทาคาชิ» favrod . ผมเกิดวันที่ 2 กรกฎาคมค.ศ. 1982 ในโกเบ , ญี่ปุ่น , ของญี่ปุ่น และพ่อแม่ที่สวิส ตอนผมอายุ 6 เดือน พ่อแม่ของฉันตัดสินใจที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์อย่างแม่นยำมากขึ้นใน vionnaz เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ใน วาเลส์กว่า เป็นพ่อต้องเดินทางเพื่องานของเขามากผมส่วนใหญ่นำโดยแม่ของฉันสอนฉันเธอหลักการและวัฒนธรรมของเธอ

ตอนฉันอายุ 18 ฉันถามสองสัญชาติที่สถานเอกอัครราชทูตญี่ปุ่น แต่พวกเขาปฏิเสธ เพราะมันเป็นเพียงให้ญี่ปุ่นผู้หญิงที่ต้องการที่จะได้รับสัญชาติของสามีของพวกเขา .

มันมาจากความรู้สึกของการปฏิเสธ และจากความปรารถนาที่จะพิสูจน์ว่าฉันเป็นภาษาญี่ปุ่นผมสวิสที่งานนี้ถูกสร้าง" ไกจิน " เป็นการเล่าเรื่องสมมติ เป็นเครื่องมือในการแสวงหาเอกลักษณ์ ที่ภาพวาดอยู่ใกล้ชิดและโดดเดี่ยว ความสัมพันธ์ที่ผมมีกับตัวเอง ภาพกระจกถูกแช่แข็งในความรู้สึกเห็นแก่ตัวที่ทำหน้าที่เป็นจุดยึด จุด

จุดประสงค์ของงานนี้คือ สร้างเอง " ญี่ปุ่น " ในสวิตเซอร์แลนด์ ความทรงจำจากการเดินทางของฉันเมื่อฉันเป็นเด็ก เรื่องราวของแม่วัฒนธรรมและประเพณีที่นิยมกับปู่ย่าตายายสงครามเรื่องเล่า

ซาดาโกะ

ภาพหน้าต่างด้วยกระดาษนกคือเรื่องผู้หญิง ซาดาโกะ ที่บ้านของเธอใกล้ศูนย์พื้นดินเมื่อระเบิดปรมาณูถูกทิ้งในฮิโรชิมาในปี 1945 ปีต่อมา เธอได้พัฒนาเป็นเข้าโรงพยาบาลใน 1955 และระบุปีอาศัยอยู่ เธอเสียชีวิตในปี 1955 อายุ 12ระหว่างเพื่อนรักมาเยี่ยมโรงพยาบาล ซาดาโกะพับ Origami เครนเป็นเรื่องเก่าของญี่ปุ่น กล่าวว่า ที่พับนกกระเรียนพับ 1000 จะได้รับพรโดยเครน เป็นซาดาโกะไม่ได้จัดการพับทั้งหมดที่พับนกกระเรียน 1 , 000 ตัว เพื่อนๆ ที่เหลือ และฝังมันกับเธอ ภาพนี้ผมต้องการจะพูดเกี่ยวกับสงคราม , หน่วยความจำและระเบิดปรมาณู กบ . . .



1945คุณยายของฉันอายุ 17 อยู่ที่กบ . . . .

การทิ้งระเบิดในสมัยสงครามโลกครั้งที่สองที่โกเบในวันที่ 16 และ 17 ปี 1945 เป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญการทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ฝ่ายสหรัฐอเมริกาต่อเป้าหมายทางทหารและพลเรือน และศูนย์ประชากรในเกาะญี่ปุ่นบ้านแคมเปญในขั้นตอนสุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่ 2 .



มิชิโกะ มิชิโกะเป็นน้องสาวของปู่ .เธอล้มป่วยในช่วงสงครามครั้งที่สอง หมอวินิจฉัยว่าเขาเป็น ความยากจน ในญี่ปุ่น แตงโมเป็นผลไม้ที่ได้รับความนิยมมาก และมีน้ำมาก ดังนั้น พ่อแม่เขาอยู่เสมอ แต่การวินิจฉัยผิด และมันคือเกลือขาดเธอเสียชีวิตไม่นานหลังจากที่

baoummm

เสียงเป็นสำคัญส่วนหนึ่งของสงครามในความทรงจำของฉันปู่ย่า ( holings ระเบิด , ,เสียงของ b-29 , . . . )

baoummm เป็นคำของการระเบิด การ onomatopoeias จะทาสีในพิมพ์