Departing from Xieng Sen, the rapid

Departing from Xieng Sen, the rapids, or keng as they are called, begin and follow in succession. The Keng Pakantun which had been indicated to me as the largest rapids of the first day, would have been difficult for me to distinguish from the others if a small commemorative monument had not marked them. A son of the king of Vientiane died in this place in combat with the Ho [Haw], and on a large stone, more or less in its original state, studded on the side with similar stones, a standing figure is depicted in a cudely sculpted high relief.

The same evening I arrive in Xieng Kong. On the French bank the village of Ban Huay Sai 6 facing Xieng Kong, is picturesquely perched on a pro From afar one sur an important fortified city positioned on a crest in a bend of the river, and as one gradually approaches one can only make out a few houses, one of which flies a French flag. It is that of the commissioner of the government; the commissariat has now been transferred to Vien Pukha, ten days into the interior. Our flag is also flying above Xieng Kong, on the right bank. Some twelve Kha women, dressed entirely in deep blue and each with a machete or stick in hand, walk in single file, ascending and agilely descending the high bank. I take them for kind draftees.
137



The commissioner, Mr. marolle is waiting for me, proud because of a catch made just the preceding evening that he has wanted to reserve for me. It was at the bottom of a wide pit, six meters deep, a magnificent tiger of the largest size, which and this is unusual militiaman of on the upper Mekong bad taken away a young the small post s residence guard the previous week. Emboldened with derring-do, it had crossed gun salvos with its prey and, having been burned, left the prey behind. Without any apparent severe wounds, the unfortunate militiaman was nevertheless dead three days later A small piglet had been placed as bait in this pit, which was covered with branches. The tiger, caught in the trap, had found itself so shocked by its fall that, after a few frightening vertical jumps, had not even eaten the small pig. The tiger had used it for a cushion, and, the next day, the poor little animal was pulled out alive. Judging from the cries it uttered when we approached the next evening, the large wild animal, I believe, regretted having lost its little pig.


If the Mekong oarsmen are to be believed, tigers in upper a miserable Laos are not always so bold. Every evening length of bamboo stuck into the sand holds fast my pirogue bouncing up and down to the noise of the rapids upstream or downstream. All my men and my cook install themselves on the sand five or six meters away from the forest, sheltered only by a few roofs, pirogue roofs and banana leaves. They make fire only to cook rice and maintain no fire during the night. They leave, it is said, between them and the water enough space for the tiger; and, indeed, in the morning can sometimes see the wild animal's tracks in the sand. This does not frighten the Laotians. There is no incidence of a pirogue oarsman being eaten.

138


In pak Ta, at the mouth of the Ta as its name indicates, I have to exchange my two pirogues for a raft: a pretty floating house, all bamboo, composed of two or three rooms But the so unnavigable and a few passages so tight at low water hat the passage can only be attempted with wide, long pirogues well protected with bamboo to absorb shocks. The Mekong are hollowed out with a small Laotian ax, using poorly trimmed tree trunks. They are heated to widen them, and th widening is maintained with the help of solid wooden transversals built into the side planks.
As soon as the sun stops sending forth its rays, I rush to climb up the high sandy bank, above which Pak Ta stretches along its single street parallel to the river. At the two ends of the street, two poor temples and their monasteries are situated. The houses are quite charming, all made of whole bamboo and lengths of halved bamboo, generally raised on posts. Nevertheless, the sala, the shelter for travelers that can be found in every village is here only a simple hut planted on the ground. A Lu woman is resting in it with her children before returning to her mountain home, The Lu live in the mountains and descends to the village to do business. In the distance, I observe some of their houses spread out in the jungle, far away on the slopes. They are numerous in the Nam valley, and they constitute an important village in Ban Hatsa, on the Mekong.
In Pak Ta, the villagers produce pirogues, baskets, and mats The market has just ended. They are still there, around me, som twenty Lu, ready to climb back to their forests, torn between fear and curiosity All, men and women, are dressed in deep The costume of the men is succinct: a blue lo ineloth bundled in in a string and descending in front as a straight back embellished with a sparkling tail. On top, a sleeveless vest is embellished with a sparkling bauble at the opening. They have long hair, held in place with a

139


Hairpin made of a very poor silver alloy more than twenty centimeters long. The tattoos rise no higher than the thighs, and for this reason the montagnards of the Mekong banks are called white bellies as opposed to the "black bellies" whom I met in such great numbers before arriving in Xieng Sen. Here, these are not the fine tattoo designs of the Shan people: these are what are called in tapestry terms "plain patterns.”
Men's and women's arms are overloaded with bracelets made from a crude copper wire, coiled around several times. Around their necks, the women wear the same kind of rings, coiled around more than a dozen times and widening toward the base of the neck. On their head they tie a dark cloth, bluish like the rest of their apparel, mounted high like a Phrygian hat, whose square tail, embroidered and adorned with spangles, falls over the upper forehead A narrow cloth forms a very short skirt, pulled together somewhat high on the bust. Their arms are tattooed with long gloves and ritual patterns of a sort; objects or letters can be seen etched onto the tops of their shoulders Despite the evening coolness, which is indeed very cool on the upper Mekong, the Laotians on the river wear almost all their shawls quite low leaving bust and even belly uncovered. The Laotians have short hair, like the Siamese, and standing on end like that of the Cambodians.
Women and children come to the river to collect water bamboo tubes. They take great care to rinse out the tubes before filling them, and to fill them they raise them to let the air escape I see poor girls and women, as tall as our children of eleven twelve years, carry on their back seven of these bamboo pipes, measuring ten centimeters in diameter by seventy in length. They adroitly tie them up in a single rope that bears the weight, and they keep them in place with a strap that wraps around their forehead.

140

A large fire hes been people, the most gossipy my nocturnal and et on the bank, close to a night guard have met, would have laughed and chatted away until l brought order, so that I could rest in peace on my mats covers in the coolness of the night.
Large broken and smashed rocks, pale gray in color like the which they lie, are what most often form the banks of the Mekong. Above the river, everywhere is the great, unending orest, lit up on one bank by flowering trees. Here again l find the pretty pink flowers of the Shan country, often cascading in a long veil from the summit of the highest trees to the river water The waters' roar is heard incessantly as the river collides against tree trunks stuck in the midst of the currents, or against rocky slets. One would believe that the roar was produced by a errible waterfall, but the oarsmen so skillfully turn the pirogues ound such obstacles that one barely senses the difficulty Besides, we are now launched into a true funnel, and once taken by the current we must go all the way, meeting contrary currents, crossing over or turning around as appropriate around the largest eddies that continue lapping for kilometers. Large cascades descend from the banks with a thunderous One merges from rapids only to plunge into new ones; often, the crash of an eddy rises unexpectedly above an invisible obstacle And every morning these oarsmen, who have smoked opium before falling asleep the night before, muster a precision when facing obstacles, a speed of the eye, absolutely admirable and almost reassuring even for a woman who feels little heroism hen facing nautical dangers. One should see these big children laying tricks and struggling with this terrible river, laughing like boys happy with the success of their game as soon as they have overcome it. One gains confidence with them; one even electrifies a bit in this battle.
141





The nights, however, have become quite difficult for me; these nerve-wracking sounds of the rapids bring back to mind one evening, all the stories of pirogues lost in the currents. Then I think it wise, to the surprise and delight of my men, to lash the end of the rope with which my pirogue is tied up around the body of one of the men sleeping on the sand.
We have already crossed over the K Lee, the narrowest and most difficult of all these rapids, and during its worst season, without me having the time to note the fact. In Ban Beng, on the left bank, I am halfway to Luang Prabang. This is an important village, with all-new huts A certain number of pirogues are being built here. The builders are in the process of covering them and belting them with bamboo. There is also a camp of local gold diggers, who sift through the sand and collect the nuggets of the Nam Beng A little farther, at the village of Ban Pak Ngun on the right bank, is the mouth of the Nam Ngun, a river that descends from a small range of mountains. The other side of this range is the source of the easternmost branch of the Menam, the Siamese river. It is said that d

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกเดินทางจากเชียงเสน แก่ง หรือเก่งเป็น เริ่มต้น และทำตามอย่างต่อเนื่อง Pakantun องซึ่งได้ระบุไว้ให้ฉันเป็นแก่งที่ใหญ่ที่สุดของวันแรก จะได้รับยากที่จะแยกความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ถ้าเป็นอนุสรณ์ที่ระลึกขนาดเล็กไม่มีเครื่องให้ บุตรของกษัตริย์เวียงจันทน์ตายในสถานที่นี้ในการต่อสู้กับโฮ [ฮ่อ], และบนหินก้อนใหญ่ น้อยใน studded ด้านด้วยหินคล้าย รูปยืนเป็นภาพในบรรดา cudely สูงช่วยเย็นเหมือนที่ฉันเข้ามาในเชียงกง ธนาคารฝรั่งเศส หมู่บ้านของบ้านห้วยทราย 6 หันหน้าเชียงกง picturesquely อยู่ใน pro จากระยะไกลหนึ่งซูร์เมืองธาตุสำคัญบนยอดในส่วนโค้งของแม่น้ำ และเป็นหนึ่ง ค่อย ๆ วิธีหนึ่งต้องออกบ้านกี่ ที่ยังธงฝรั่งเศส มันเป็นที่ของหลวงของรัฐบาล commissariat มีตอนนี้ถูกโอนย้ายไปลักเวียน Pukha สิบวันเป็นภายใน สถานะของเราจะบินเหนือเชียงกง บนฝั่งขวา บางสิบสองข่าผู้หญิง แต่งตัวในสีฟ้าเข้มและมีพร้าหรือติดทั้งหมดในมือ เดินในไฟล์เดียว น้อยไปหามาก และเรียงสูงธนาคาร agilely ผมใช้พวกเขาสำหรับ draftees ชนิด 137หลวง นาย marolle รอฉัน ทำเพียงเย็นก่อนหน้านี้ที่มีอยากจองห้องพักที่ฉันภูมิใจ เพราะจับ ก็ที่ด้านล่างของหลุมกว้าง 6 เมตร เสือสวยงามขนาดใหญ่ที่สุด และที่นี้เป็น militiaman ปกติของบนบนแม่น้ำโขงดีนำไปเป็นหนุ่มเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ขนาดเล็ก s เรสซิเดนซ์สัปดาห์ก่อนหน้านั้น Emboldened กับ derring-do มันได้ข้ามปืน salvos กับเหยื่อของมัน และ มีการเขียน ทิ้งเหยื่อ ไม่ มีแผลใด ๆ รุนแรงชัดเจน militiaman โชคร้ายมีแต่ตายสามวันต่อมาลูกสุกรขนาดเล็กมีไว้เป็นเหยื่อล่อในหลุมนี้ ซึ่งถูกปกคลุมไป ด้วยสาขา เสือ ติดกับดัก ได้พบตัวเองตกใจมาก โดยฤดูใบไม้ร่วงของที่ กี่น่ากลัวข้ามแนวตั้ง ก็ไม่ได้กินหมูขนาดเล็ก เสือได้ใช้มันสำหรับตัวเบาะ ก วัน สัตว์เล็กน้อยจนถูกดึงชีวิต ตัดสินจากเสียงร้องที่พูดเมื่อตอนเย็นถัดไป สัตว์ป่าขนาดใหญ่ ประดับผม regretted มีการหายไปของหมูน้อย ถ้าในลำน้ำต่าง ๆ ในแม่น้ำโขงอยู่ห่างไกล เสือในบนลาวเองไม่เสมอดังนั้นตัวหนา เย็นความยาวของไม้ไผ่ที่ติดอยู่ในทรายเก็บอย่างรวดเร็ว pirogue ของฉันใหญ่ขึ้นและลงเพื่อเสียงของแก่งขั้นต้นน้ำ หรือปลายน้ำ ทุกคนของฉันและฉันอาหารติดตั้งเองบนทรายห่างจากป่า สถานที่เพียงไม่กี่หลังคา หลังคา pirogue และกล้วยห้า หรือหกเมตรใบ พวกเขาทำไฟเพื่อหุงข้าว และรักษาไม่มีไฟในตอนกลางคืนเท่านั้น ปล่อยให้พวกเขา กล่าว ระหว่างพวกเขาและน้ำที่เพียงพอพื้นที่สำหรับเสือ และ แน่นอน ในบางครั้งเห็นสัตว์ป่าเพลงทราย นอกจากนี้นี้ไม่ขู่ที่เที่ยว ไม่มีอุบัติการณ์ของ oarsman pirogue ที่กินได้138ในปาก ตาที่ปากของตาเป็นชื่อบ่งชี้ ต้องแลกเปลี่ยน pirogues ของฉันสองสำหรับแพ: ประกอบด้วยบ้านสวยลอย ไผ่ทั้งหมด สอง หรือสามห้องแต่ให้ unnavigable และทางเดินกี่แน่นเพื่อที่น้ำน้อยหาดใหญ่เส้นทางสามารถดำเนินการกับ pirogues กว้าง ยาวปกคลุม ด้วยไม้ไผ่ดูดซับแรงกระแทก แม่น้ำโขงมีหลอกับ ax ลาวมีขนาดเล็ก ใช้ลำต้นไม้ที่ถูกตัดออกไม่ดี พวกเขาจะถูกความร้อนให้พวกเขา และขยับขยาย th ไว้ ด้วยความช่วยเหลือของ transversals ไม้ทึบอยู่ในลับแลด้าน ทันทีที่ดวงอาทิตย์หยุดส่งออกมาของรังสี ฉันวิ่งไต่ขึ้นธนาคารทรายสูง ซึ่งตาปากเหยียดตามถนนเดียวขนานกับแม่น้ำ ที่ปลายทั้งสองของถนน วัดสองดีและอารามของตนอยู่ บ้านมีเสน่ห์มาก ทั้งหมดทำจากไม้ไผ่ทั้งหมดและความยาวถูกแบ่งครึ่งไม้ไผ่ เลี้ยงโพสต์โดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม ศาลา กำบังที่สามารถพบได้ในทุกหมู่บ้านอยู่ที่นี่เพียงกระท่อมอย่างปลูกบนพื้นดิน ผู้หญิงลูจะวางตัวในกับลูกก่อนเดินทางกลับบ้าน บนภูเขาของเธอเดอะลูอยู่ในภูเขา และตกทอดไปยังหมู่บ้านในการทำธุรกิจ ในระยะห่าง ฉันสังเกตของบ้านของพวกเขาแพร่กระจายในป่า บนลาดห่างออก พวกเขามีมากมายในหุบเขาน้ำ และพวกเขาเป็นหมู่บ้านสำคัญในบ้าน Hatsa ในแม่น้ำโขง ในปากตา ชาวบ้านผลิต pirogues ตะกร้า และเสื่อที่เพิ่งสิ้นสุดลงตลาด จะยังคงมี รอบตัว ส้มยี่สิบลู พร้อมที่จะปีนไปป่าของพวกเขา ขาดระหว่างความกลัวและความอยากรู้ทั้งหมด ชายและหญิง ได้แต่งตัวในลึก เครื่องแต่งกายของผู้ชายจะรวบรัด: บลูหล่อ ineloth รวมอยู่ในในสายอักขระ และเรียงหน้าเป็นหลังตรงประดับประดา ด้วยหางประกาย เสื้อกั๊กเสื้อเป็นการประดับประดา ด้วย bauble ประกายที่เปิดอยู่ด้านบน มีผมยาว จัดขึ้นในสถานที่ที่มีการ139Hairpin made of a very poor silver alloy more than twenty centimeters long. The tattoos rise no higher than the thighs, and for this reason the montagnards of the Mekong banks are called white bellies as opposed to the "black bellies" whom I met in such great numbers before arriving in Xieng Sen. Here, these are not the fine tattoo designs of the Shan people: these are what are called in tapestry terms "plain patterns.”Men's and women's arms are overloaded with bracelets made from a crude copper wire, coiled around several times. Around their necks, the women wear the same kind of rings, coiled around more than a dozen times and widening toward the base of the neck. On their head they tie a dark cloth, bluish like the rest of their apparel, mounted high like a Phrygian hat, whose square tail, embroidered and adorned with spangles, falls over the upper forehead A narrow cloth forms a very short skirt, pulled together somewhat high on the bust. Their arms are tattooed with long gloves and ritual patterns of a sort; objects or letters can be seen etched onto the tops of their shoulders Despite the evening coolness, which is indeed very cool on the upper Mekong, the Laotians on the river wear almost all their shawls quite low leaving bust and even belly uncovered. The Laotians have short hair, like the Siamese, and standing on end like that of the Cambodians. Women and children come to the river to collect water bamboo tubes. They take great care to rinse out the tubes before filling them, and to fill them they raise them to let the air escape I see poor girls and women, as tall as our children of eleven twelve years, carry on their back seven of these bamboo pipes, measuring ten centimeters in diameter by seventy in length. They adroitly tie them up in a single rope that bears the weight, and they keep them in place with a strap that wraps around their forehead.140A large fire hes been people, the most gossipy my nocturnal and et on the bank, close to a night guard have met, would have laughed and chatted away until l brought order, so that I could rest in peace on my mats covers in the coolness of the night.Large broken and smashed rocks, pale gray in color like the which they lie, are what most often form the banks of the Mekong. Above the river, everywhere is the great, unending orest, lit up on one bank by flowering trees. Here again l find the pretty pink flowers of the Shan country, often cascading in a long veil from the summit of the highest trees to the river water The waters' roar is heard incessantly as the river collides against tree trunks stuck in the midst of the currents, or against rocky slets. One would believe that the roar was produced by a errible waterfall, but the oarsmen so skillfully turn the pirogues ound such obstacles that one barely senses the difficulty Besides, we are now launched into a true funnel, and once taken by the current we must go all the way, meeting contrary currents, crossing over or turning around as appropriate around the largest eddies that continue lapping for kilometers. Large cascades descend from the banks with a thunderous One merges from rapids only to plunge into new ones; often, the crash of an eddy rises unexpectedly above an invisible obstacle And every morning these oarsmen, who have smoked opium before falling asleep the night before, muster a precision when facing obstacles, a speed of the eye, absolutely admirable and almost reassuring even for a woman who feels little heroism hen facing nautical dangers. One should see these big children laying tricks and struggling with this terrible river, laughing like boys happy with the success of their game as soon as they have overcome it. One gains confidence with them; one even electrifies a bit in this battle.141The nights, however, have become quite difficult for me; these nerve-wracking sounds of the rapids bring back to mind one evening, all the stories of pirogues lost in the currents. Then I think it wise, to the surprise and delight of my men, to lash the end of the rope with which my pirogue is tied up around the body of one of the men sleeping on the sand. We have already crossed over the K Lee, the narrowest and most difficult of all these rapids, and during its worst season, without me having the time to note the fact. In Ban Beng, on the left bank, I am halfway to Luang Prabang. This is an important village, with all-new huts A certain number of pirogues are being built here. The builders are in the process of covering them and belting them with bamboo. There is also a camp of local gold diggers, who sift through the sand and collect the nuggets of the Nam Beng A little farther, at the village of Ban Pak Ngun on the right bank, is the mouth of the Nam Ngun, a river that descends from a small range of mountains. The other side of this range is the source of the easternmost branch of the Menam, the Siamese river. It is said that d

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกจากเชียงเสนแก่งหรือ keng ที่พวกเขาจะเรียกว่าเริ่มต้นและติดตามอย่างต่อเนื่อง Pakantun เก่งที่ได้รับการระบุให้ฉันเป็นแก่งที่ใหญ่ที่สุดของวันแรกจะได้รับเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะแยกแยะความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ถ้าเป็นอนุสาวรีย์ที่ระลึกเล็ก ๆ ไม่ได้ทำเครื่องหมายพวกเขา บุตรชายของกษัตริย์เวียงจันทน์เสียชีวิตในสถานที่แห่งนี้ในการต่อสู้กับโฮ [อ้ำอึ้ง] และหินขนาดใหญ่มากหรือน้อยในสภาพเดิมเรียงรายอยู่ด้านข้างด้วยหินที่คล้ายกันเป็นตัวเลขที่ยืนอยู่ในภาพคือ cudely แกะสลักนูนสูง. เย็นวันเดียวกับผมมาถึงในเชียงกง บนฝั่งฝรั่งเศสหมู่บ้านบ้านห้วยทราย 6 หันหน้าไปทางเชียงกงตั้งอยู่งดงามบนมืออาชีพจากระยะไกลหนึ่ง sur เมืองป้อมปราการสำคัญที่ตั้งอยู่บนยอดเขาในโค้งของแม่น้ำและเป็นหนึ่งค่อยๆวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้นที่สามารถทำออกมา บ้านไม่กี่แห่งหนึ่งซึ่งบินธงฝรั่งเศส มันเป็นที่ของข้าราชการของรัฐบาลนั้น เสบียงขณะนี้ได้รับการโอนไปยังเวียง Pukha สิบวันในการตกแต่งภายใน ธงของเราก็ยังบินอยู่เหนือเชียงกงบนฝั่งขวา บางสิบสองขาผู้หญิงแต่งตัวทั้งหมดในสีฟ้าเข้มและแต่ละคนมีอ้อยหรือติดอยู่ในมือเดินไปในไฟล์เดียวจากน้อยไปมากจากมากไปน้อยหยอยและธนาคารสูง ผมใช้พวกเขาสำหรับนาวิกชนิด. 137 ข้าราชการนาย marolle คือการรอคอยสำหรับฉันความภาคภูมิใจเพราะจับทำเพียงช่วงเย็นก่อนที่เขาได้ต้องการที่จะสำรองสำหรับฉัน มันอยู่ที่ด้านล่างของหลุมกว้างหกเมตรลึกเสืออันงดงามของขนาดที่ใหญ่ที่สุดที่และนี่คืออาสาสมัครที่ผิดปกติของที่ไม่ดีในแม่น้ำโขงตอนบนนำออกไปหนุ่มโพสต์ที่อยู่อาศัยขนาดเล็ก s ยามสัปดาห์ก่อนหน้า กล้ากับ derring ทำมันได้ข้าม salvos ปืนกับเหยื่อของมันและได้รับการเผาเหลือเหยื่อที่อยู่เบื้องหลัง โดยไม่มีบาดแผลรุนแรงที่ชัดเจนใด ๆ ที่อาสาสมัครที่โชคร้ายก็ตาย แต่สามวันต่อมาลูกสุกรขนาดเล็กได้ถูกวางไว้เป็นเหยื่อล่อในบ่อนี้ซึ่งถูกปกคลุมด้วยกิ่งไม้ เสือติดอยู่ในกับดักได้พบว่าตัวเองตกใจโดยการลดลงของว่าหลังจากกระโดดในแนวตั้งไม่กี่ที่น่ากลัวไม่ได้กินแม้แต่หมูขนาดเล็ก เสือได้ใช้มันสำหรับเบาะและในวันถัดไป, สัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารที่ถูกดึงออกมามีชีวิตอยู่ ตัดสินจากเสียงร้องที่พูดเมื่อเราเดินเข้ามาในเย็นวันรุ่งขึ้นของสัตว์ป่าขนาดใหญ่ผมเชื่อว่ารู้สึกเสียใจที่มีการสูญเสียของหมูน้อย. ถ้าฝีพายโขงจะต้องเชื่อว่าเสือในส่วนบนลาวมีความสุขไม่ได้เสมอเพื่อให้เป็นตัวหนา ระยะเวลาในทุกเย็นจากไม้ไผ่ติดอยู่ในทรายถือได้อย่างรวดเร็ว Pirogue ของฉันใหญ่ขึ้นและลงเพื่อเสียงแก่งต้นน้ำหรือปลายน้ำ ทั้งหมดชายและแม่ครัวของฉันติดตั้งตัวเองบนหาดทรายห้าหรือหกเมตรห่างจากป่าที่กำบังโดยเฉพาะหลังคาไม่กี่หลังคา Pirogue และใบกล้วย พวกเขาทำให้เกิดไฟไหม้เท่านั้นที่จะหุงข้าวและรักษาไม่มีไฟในช่วงเวลากลางคืน พวกเขาออกจากที่กล่าวว่าระหว่างพวกเขาและน้ำพื้นที่มากพอสำหรับเสือ; และแน่นอนในตอนเช้าบางครั้งสามารถดูแทร็คของสัตว์ป่าในทราย นี้ไม่ได้ขู่ลาว มีอุบัติการณ์ของการพายเรือ Pirogue ไม่ถูกกินเป็น. 138 ในปากตาที่ปากของตาเป็นชื่อของมันบ่งชี้ว่าผมมีการแลกเปลี่ยนสอง pirogues ของฉันสำหรับแพ: บ้านสวยลอยไม้ไผ่ทั้งหมดประกอบด้วยสองหรือ สามห้อง แต่เพื่อเดินเรือและทางเดินไม่กี่เพื่อให้แน่นที่หมวกน้ำต่ำทางเท่านั้นที่สามารถจะพยายามมีกว้างยาว pirogues การป้องกันอย่างดีด้วยไม้ไผ่ดูดซับแรงกระแทกที่จะ แม่น้ำโขงจะโหลออกด้วยขวานลาวขนาดเล็กโดยใช้ตัดแต่งต้นไม้ไม่ดี พวกเขาจะได้รับความร้อนจะขยายพวกเขาและ ณ ขยับขยายจะยังคงอยู่ด้วยความช่วยเหลือของ transversals ไม้ที่เป็นของแข็งที่สร้างขึ้นในแผ่นด้านข้าง. ทันทีที่ดวงอาทิตย์จะหยุดการส่งออกรังสีของผมวิ่งไปปีนขึ้นฝั่งทรายสูงกว่าที่ปากตา ทอดยาวไปตามถนนเดียวที่ขนานไปกับแม่น้ำ ที่ปลายทั้งสองข้างของถนนสองวัดที่ยากจนและพระราชวงศ์ของพวกเขาตั้งอยู่ บ้านที่มีเสน่ห์มากทั้งหมดที่ทำจากไม้ไผ่ทั้งหมดและความยาวของไม้ไผ่ครึ่งยกทั่วไปในการโพสต์ อย่างไรก็ตามศาลาที่พักสำหรับนักเดินทางที่สามารถพบได้ในทุกหมู่บ้านอยู่ที่นี่เพียงกระท่อมง่ายปลูกบนพื้นดิน หญิง Lu จะพักผ่อนอยู่ในนั้นกับลูก ๆ ของเธอก่อนที่จะกลับไปที่บ้านของภูเขาของเธอลูอาศัยอยู่ในภูเขาและลงไปยังหมู่บ้านในการทำธุรกิจ ในระยะทางที่ผมสังเกตเห็นบางส่วนของบ้านกระจายออกไปในป่าห่างไกลออกไปบนเนินเขา พวกเขาเป็นจำนวนมากในหุบเขาน้ำและพวกเขาเป็นหมู่บ้านสำคัญในบ้าน Hatsa บนแม่น้ำโขง. ในปากตาชาวบ้านผลิต pirogues, กระเช้าและเสื่อตลาดได้สิ้นสุดลงเพียงแค่ พวกเขายังคงมีรอบฉันโสมยี่สิบ Lu, พร้อมที่จะปีนกลับไปยังป่าของพวกเขาฉีกขาดระหว่างความกลัวและความอยากรู้อยากเห็นทุกคนและหญิงในชุดลึกแต่งกายของผู้ชายเป็นรวบรัด: แท้จริงฟ้า ineloth รวมในใน สตริงและลงในหน้าเป็นหลังตรงประดับด้วยหางประกาย บนแขนเสื้อประดับด้วยประกายของเด็กเล่นที่เปิด พวกเขามีผมยาวที่จัดขึ้นในสถานที่ที่มี139 กิ๊บทำจากโลหะผสมเงินที่น่าสงสารมากกว่ายี่สิบเซนติเมตร รอยสักเพิ่มขึ้นไม่สูงกว่าต้นขาและด้วยเหตุผลนี้ Montagnards ของธนาคารโขงที่เรียกว่าท้องสีขาวตรงข้ามกับ "ท้องดำ" ซึ่งผมได้พบในจำนวนมากดังกล่าวก่อนที่จะมาถึงในเชียงเสนที่นี่เหล่านี้ไม่ได้ การออกแบบรอยสักที่ดีของคนไทยใหญ่เหล่านี้เป็นสิ่งที่เรียกว่าในแง่พรม "รูปแบบธรรมดา." ผู้ชายและแขนของผู้หญิงมากเกินไปด้วยกำไลที่ทำจากลวดทองแดงดิบขดรอบหลายครั้งรอบคอของพวกเขาผู้หญิงสวมใส่เหมือนกัน. ชนิดของแหวนขดรอบมากกว่าหนึ่งโหลครั้งและขยับขยายไปสู่ฐานของคอ. ในหัวของพวกเขาพวกเขาผูกผ้าสีดำ, สีฟ้าเช่นที่เหลือของเครื่องแต่งกายของพวกเขาติดตั้งสูงเช่นหมวก Phrygian ซึ่งตารางหางปักและ ประดับด้วย Spangles ตกอยู่ในช่วงหน้าผากบนรูปแบบผ้าแคบกระโปรงสั้นมากดึงกันค่อนข้างสูงในหน้าอกแขนของพวกเขามีรอยสักกับถุงมือยาวและรูปแบบพิธีกรรมของการจัดเรียง. วัตถุหรือตัวอักษรที่สามารถมองเห็นรอยสลักลงบนท็อปส์ซู ของพวกเขาแม้จะมีไหล่เย็นตอนเย็นซึ่งเป็นที่แน่นอนเย็นมากในแม่น้ำโขงตอนบนที่ลาวในแม่น้ำสวมใส่ผ้าคลุมไหล่เกือบทั้งหมดของพวกเขาทิ้งหน้าอกค่อนข้างต่ำและแม้กระทั่งการเปิดหน้าท้อง ลาวมีผมสั้นเช่นสยามและยืนอยู่บนปลายเช่นนั้นของกัมพูชา. ผู้หญิงและเด็กมาถึงแม่น้ำในการเก็บรวบรวมท่อน้ำไม้ไผ่ พวกเขาดูแลที่ดีในการชะล้างออกท่อก่อนที่จะกรอกพวกเขาและเพื่อเติมเต็มพวกเขาพวกเขายกพวกเขาจะปล่อยให้หลบหนีอากาศที่ฉันเห็นสาวที่น่าสงสารและหญิงสูงเท่าลูกหลานของเราของ 1112 ปีที่ผ่านมาดำเนินการในการกลับมาของพวกเขาเจ็ดไม้ไผ่เหล่านี้ ท่อวัดสิบเซนติเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางเจ็ดสิบโดยมีความยาว พวกเขาช่ำชองผูกพวกเขาในเชือกเดียวที่หมีน้ำหนักและพวกเขาเก็บไว้ในสถานที่ที่มีสายรัดที่ล้อมรอบหน้าผากก. 140 นะไฟขนาดใหญ่รับคนมากที่สุดปากออกหากินเวลากลางคืนและเอตของฉันบนฝั่งใกล้กับ ยามกลางคืนได้พบจะได้หัวเราะและพูดคุยไปจนกว่าลิตรนำการสั่งซื้อเพื่อที่ฉันจะอยู่ในความสงบบนเสื่อของฉันครอบคลุมในความเย็นของคืน. ขนาดใหญ่หินแตกและถูกทุบ, สีเทาอ่อนเช่นที่พวกเขาอยู่ เป็นสิ่งที่ส่วนใหญ่มักจะในรูปแบบธนาคารของแม่น้ำโขง เหนือแม่น้ำทุกที่เป็นที่ดี Orest ไม่รู้จักจบ, สว่างขึ้นในธนาคารหนึ่งโดยดอกต้นไม้ ที่นี่อีกครั้งลิตรหาดอกไม้สีชมพูสวยของประเทศฉานมักจะซ้อนอยู่ในผ้าคลุมยาวจากยอดของต้นไม้ที่สูงที่สุดลงไปในน้ำแม่น้ำคำรามน้ำ 'ได้ยินอย่างไม่หยุดหย่อนเป็นแม่น้ำชนกับต้นไม้ติดอยู่ในท่ามกลางของ กระแสหรือต่อ slets หิน ใครจะเชื่อว่าเสียงคำรามที่ถูกผลิตโดยน้ำตก errible แต่ฝีพายเพื่อความชำนาญเปิด pirogues ound อุปสรรคดังกล่าวที่แทบจะเป็นหนึ่งในความรู้สึกของความยากลำบากนอกจากนี้เราจะเปิดตัวตอนนี้เป็นช่องทางที่เป็นจริงและถูกนำตัวครั้งโดยในปัจจุบันเราจะต้องไป ตลอดทางที่ประชุมกระแสขัดข้ามหรือหันกลับมาตามความเหมาะสมวนรอบที่ใหญ่ที่สุดที่ยังคงขัดสำหรับกิโลเมตร น้ำตกขนาดใหญ่สืบเชื้อสายมาจากธนาคารที่มีหนึ่งสนั่นผสานจากแก่งเท่านั้นที่จะกระโดดลงไปในคนใหม่ บ่อยครั้งที่ความผิดพลาดของการไหลวนที่เพิ่มขึ้นโดยไม่คาดคิดดังกล่าวข้างต้นเป็นอุปสรรคที่มองไม่เห็นและทุกเช้าเหล่าฝีพายที่มีรมควันฝิ่นก่อนที่จะนอนหลับคืนก่อนรวบรวมความแม่นยำเมื่อเผชิญอุปสรรคความเร็วของตาอย่างน่าชื่นชมและมั่นใจเกือบแม้สำหรับ ผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้สึกไก่กล้าหาญน้อยหันหน้าไปทางทะเลอันตราย หนึ่งควรจะเห็นเด็ก ๆ เหล่านี้มีขนาดใหญ่วางเทคนิคและดิ้นรนกับแม่น้ำที่น่ากลัวนี้หัวเราะเหมือนเด็กผู้ชายมีความสุขกับความสำเร็จของเกมของพวกเขาโดยเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาได้เอาชนะมัน หนึ่งความเชื่อมั่นของกำไรกับพวกเขา; หนึ่งยัง electrifies บิตในการต่อสู้ครั้งนี้. 141 คืน แต่ได้กลายเป็นเรื่องยากมากสำหรับฉัน เหล่านี้เสียงประสาท wracking แก่งนำกลับไปคิดในเย็นวันหนึ่งเรื่องราวทั้งหมดของ pirogues หายไปในกระแส แล้วผมก็คิดว่ามันฉลาดที่จะแปลกใจและความสุขของคนของฉันที่จะฟาดปลายเชือกที่ Pirogue ของฉันคือการเชื่อมโยงไปทั่วร่างกายของผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่บนทราย. เราได้ข้ามไปแล้วกว่าเคลี ที่แคบที่สุดและยากที่สุดของแก่งเหล่านี้ทั้งหมดและในช่วงฤดูกาลที่เลวร้ายที่สุดของฉันโดยไม่ต้องมีเวลาที่จะต้องทราบความเป็นจริง ในบ้าน Beng บนฝั่งซ้ายผมลงครึ่งหนึ่งเพื่อหลวงพระบาง นี้เป็นหมู่บ้านที่มีความสำคัญกับทุกใหม่กระท่อมจำนวนหนึ่งของ pirogues ที่ถูกสร้างขึ้นที่นี่ สร้างอยู่ในกระบวนการของการครอบคลุมพวกเขาและพวกเขาด้วยการเฆี่ยนด้วยไม้ไผ่ นอกจากนี้ยังมีค่ายขุดทองในท้องถิ่นที่ลอดผ่านทรายและเก็บนักเก็ตของน้ำ Beng เล็ก ๆ น้อย ๆ ไกล A, ที่หมู่บ้านบ้านปาก Ngun บนฝั่งขวาเป็นปากน้ำ Ngun แม่น้ำที่ ลงจากช่วงเล็ก ๆ ของภูเขา ด้านอื่น ๆ ของช่วงนี้เป็นแหล่งที่มาของสาขาตะวันออกของแม่น้ำที่แม่น้ำสยาม มันก็บอกว่า d

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกเดินทางจากเซียงเซ็น แก่ง หรือ เก่ง ตามที่พวกเขาจะเรียกว่าเริ่มต้นและตามติด ที่เก่ง pakantun ซึ่งเคยพบมาเป็นแก่งที่ใหญ่ที่สุดของวันแรก จะได้รับ ยากที่จะแยกแยะความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ถ้าเป็นขนาดเล็กที่ระลึกอนุสาวรีย์ไม่ได้ทำเครื่องหมายไว้ ลูกชายของกษัตริย์แห่งเวียงจันทน์ตายในสถานที่นี้ในการต่อสู้กับโฮ [ รึป่าว ]และมีหินขนาดใหญ่มากหรือน้อยในสถานะเดิม , studded กับหินอยู่เหมือนกัน รูปที่ยืนเป็นภาพใน cudely แกะสลัก สูง โล่ง

เหมือนตอนเย็น ฉันมาถึงในเซียงกง ในฝรั่งเศสธนาคารหมู่บ้านบ้านห้วยไทร 6 หันเซียงกง เป็น picturesquely ตั้งอยู่บน โปรจากแดนไกลที่สำคัญเมืองหนึ่งป้อมตั้งอยู่บนยอดในโค้งของแม่น้ำ เซอร์และเป็นหนึ่งในวิธีการหนึ่งสามารถทำให้ค่อยๆออกมาไม่กี่บ้าน หนึ่งที่บินธงฝรั่งเศส มันคือที่ของคณะกรรมาธิการของรัฐบาล ; เกียกกายที่ได้รับตอนนี้ย้ายไปเวียนปุ๊ค่ะ วันที่สิบ เข้าภายใน ธงของเรายังบินอยู่เหนือเซียงกง ในธนาคารค่ะ ผู้หญิงบางคนข่า , แต่งตัวทั้งหมดในสีฟ้าลึกและแต่ละ ด้วยมีดหรือไม้ในมือเดินในไฟล์เดียว ขึ้นและลง agilely ธนาคารสูง ผมใช้พวกเขาสำหรับชนิดนาวิก .




พวกกรรมาธิการ นาย marolle รอฉันภูมิใจเพราะว่าจับทำก่อนหน้านี้ตอนเย็นที่เขาต้องการสำรองสำหรับฉัน มันอยู่ที่ก้นหลุม กว้าง 6 เมตร ลึกเสืออันงดงามของขนาดใหญ่ซึ่งนี่เป็นปกติทหารกองหนุนในบนแม่น้ำโขงไม่ดีเอาไปหนุ่มโพสต์เล็กพักยามสัปดาห์ก่อนหน้า ความกล้าหาญกับ derring ทำมันได้ข้ามปืน salvos กับเหยื่อของมัน และมีการเผาทิ้งเหยื่อไว้ ไม่มีบาดแผลใด ๆรุนแรงโจ่งแจ้งแต่โชคร้ายที่ถูกทหารกองหนุนตาย 3 วันต่อมาหมูขนาดเล็กถูกวางไว้เป็นเหยื่อล่อ ในหลุมนี้ ซึ่งถูกปกคลุมด้วยกิ่ง เสือ ติดในกับดักที่พบตัวเองตกใจโดยการล้มนั้น หลังจากไม่กี่น่ากลัวแนวตั้งกระโดดได้ไม่กินหมูเล็ก ที่เสือใช้เป็นเบาะ และวันถัดไปสัตว์น้อยที่น่าสงสารถูกดึงออกมา ตัดสินจากเสียงร้องมันพูดเมื่อเราเข้าหาเย็นต่อไป สัตว์ ป่าขนาดใหญ่ ผมเชื่อว่า เสียใจที่ต้องสูญเสียเจ้าหมูน้อยของ


ถ้าแม่น้ำโขงคำนามพหูพจน์ของ oarsman ที่จะเชื่อว่าเสือบนอนาถลาวจะไม่มั่นใจความยาวของไม้ไผ่ทุกเย็นที่ติดอยู่ในทรายเก็บอย่างรวดเร็วของฉันเรือแคนูเด้งขึ้นลงกับเสียงของแก่งต้นน้ำหรือปลายน้ำ ผู้ชายทำอาหารของฉันติดตั้งตัวเองบนหาดทราย ห้า หรือ หกเมตรห่างจากป่าทั้งหมดของฉันเพียงไม่กี่หลังคา ซุ้มหลังคาเรือแคนูและใบกล้วย พวกเขาให้ไฟแค่หุงข้าว และรักษา ไม่มีไฟในตอนกลางคืน พวกเขาออกไปมันบอกว่า ระหว่างพวกเขากับน้ำพื้นที่เพียงพอสำหรับ เสือ และ แน่นอน ในตอนเช้า บางครั้งสามารถเห็นสัตว์ป่ารอยเท้าในทราย นี้ไม่ได้ขู่ลาว . ไม่มีอุบัติการณ์ของเรือแคนูคนพายเรือถูกกิน

3


ในปาก ทาที่ปาก ของตาเป็นชื่อของมันบ่งบอกว่า ผมต้องแลกสอง pirogues สำหรับแพ : สวยบ้านลอยได้ , ไม้ไผ่ที่ประกอบด้วยสองหรือสามห้อง แต่แล้ว unnavigable และทางเดินไม่กี่ดังนั้นแน่นต่ำน้ำหมวกทางเดินสามารถพยายาม กว้าง ยาว pirogues ป้องกันด้วยไม้ไผ่ดูดซับแรงกระแทก . แม่น้ำโขงเป็นโหลออกที่มีขนาดเล็กลาวขวานใช้งานตัดต้นไม้ ทรังค์ พวกเขาถูกให้ความร้อนเพื่อขยายมันและ th ขยับขยายเป็นรักษาด้วยความช่วยเหลือของไม้ที่เป็นของแข็งที่สร้างขึ้นในด้าน transversals ไม้กระดาน .
ทันทีที่ดวงอาทิตย์หยุดส่งรังสีออกมา ฉันรีบปีนขึ้นไปธนาคารทรายสูง เหนือปาก ตา ซึ่งทอดยาวไปตามถนนเดียวมันขนานกับแม่น้ำ ที่ทั้งสองปลายของถนนสองจนวัดและวัดของตนตั้งอยู่ บ้านค่อนข้างมีเสน่ห์ทั้งหมดทำจากไม้ไผ่ทั้งหมด และความยาวของครึ่งไม้ไผ่ โดยทั่วไป โดยในโพสต์ อย่างไรก็ตาม , ศาลา , ที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวที่สามารถพบได้ในทุกหมู่บ้านมาง่ายเพียงกระท่อมที่ปลูกบนพื้นดิน เป็นผู้หญิงที่กำลังพักผ่อนอยู่ในลู่กับเด็กของเธอ ก่อนที่จะกลับไปยังบ้านภูเขาของเธอ ลูอยู่ในภูเขาและลงมายังหมู่บ้าน เพื่อทำธุรกิจ อยู่ไกลออกไปผมสังเกตเห็นบางส่วนของบ้านของพวกเขากระจายออกไปในป่า ไกลออกไปบนเนินเขา พวกเขาจะมากมายในนาม หุบเขา และพวกเขาเป็นหมู่บ้านที่สำคัญในบ้าน hatsa บนแม่น้ำโขง
ปากทา ชาวบ้านผลิต pirogues ตะกร้า และเสื่อตลาดได้สิ้นสุดลงแล้ว พวกเขายังอยู่รอบๆตัวฉัน ส้ม 20 ลู พร้อมที่จะกลับสู่ป่าของพวกเขาระหว่างความกลัวและความสงสัยทั้งหมด , ชายและหญิง , แต่งตัวในเครื่องแต่งกายของชายลึกเป็นรวบรัด : ดูเถิดฟ้า ineloth รวมในสตริงลงในหน้าโดยตรงกลับประดับด้วยหางที่ระยิบระยับ ด้านบนเป็นเสื้อกล้ามแขนกุดประดับประดาด้วยของประกายที่เปิด พวกเขามีขนยาว ที่จัดขึ้นในสถานที่ด้วย




139กิ๊บติดผมทำจากโลหะผสมเงินมาก กว่ายี่สิบเซนติเมตรยาว รอยสักที่เพิ่มขึ้นไม่สูงกว่าต้นขา และด้วยเหตุนี้ montagnards ของแม่น้ำโขงธนาคารเรียกว่าท้องสีขาวเป็นนอกคอก " พุง " สีดำ ที่ผมเจอในตัวเลขที่ดีเช่นก่อนที่จะมาถึงในเซียงเสน นี่ไม่ได้ปรับการออกแบบรอยสักของไทใหญ่ :