A sinister shadown stood on the tre

A sinister shadown stood on the tree top, remained steadfast no matter how strong the cold Northern winds blew. Only his pale blue long hair danced away in the winds while his lifeless golden iris locked his gaze at the ongoing bustling activities below. His dark orbs never move away from the sight below and nothing could escape from his view.

He was cursing himself for being here, foolishly obeying Elder Dongwan's words. He was waiting here to find his destinated lover to avert his crisis but he crudely coined the so called lover as his amulet of protection. It was definitely an insult for him who had lived for centuries and had only now learnt that he and his kind will be facing the fate of destruction. The only way to save himself was to find his destinated lover, a mere mortal / weak human! After all, he is Junjin, from one of the oldest Pure blood noble family.

Junjin snorted, either Elder Dongwan was getting old and foggy or felt that they were too free and so came up with some idotic task for them to accomplish. However, he had no choice to believe Elder Dongwan's word and travelled through another part of dimension to here, from modern civilization to 11th century Japan.

The dark clouds parted for a while and the soft moonlight shone on Junjin, revealing him briefly. He donned an exquisitive white silky shirt which was definitely not of this era, the slight unbuttoned front exposed his well toned chest line. The hugging black leather pants complimented his long legs. His cloak was darker than night itself, quietly flapping away in the winds. The rustling leaves casted moving shadows on his handsome countenance with a dark aura emitting.

Junjin lifted his shadowy eyes at the looming moonlight, glad that he came to this dark era where he was spared from being sorched in the blazing sunlight. However, he sniggered at the haze enveloping this place. This was not the ordinary haze but it was rather the demonic aura. Well, there were indeed various forms of demons, evil spirits and in each different states, dimensions and time, different resentment evolved into different demonic presence. While Junjin was peering at the demonic haze, he sensed a heavy devilish aura from far. Junjin wend towards the source of this aura which was from an inconspicious sedan. Junjin was curious and he strained his sly demonic eyes, piercing through the thick curtain of the sedan. Junjin could not see anyone inside.

Who was the person inside which could avoid Junjin's demonic view? While Junjin was pondering, the sedan abruptly stopped. The clear white curtain was drawn and revealed an alluring appearance came into Junjin's view. Junjin was captivated by the pair of eyes on the expressionless face. Isn't he the destinated lover that he was here to seek? But rather isn't he Andy?

No matter the timezone or dimensions, that soul beneath it, could not be erase from Junjin's memory. Why was Andy here?

The person in the sedan looked up and met Junjin's gaze. Time seemed to have stopped and the clock of fate started ticking away. Their destiny was sealed.

"He saw me?" Junjin whispered to himself. "No, not possible! How could he see me?" Junjin felt the calcination stare when their gazes were locked and Junjin was sure that he or rather Andy saw him. Before Junjin could process his thoughts and queries, the person lowered the curtain and the sedan moved off. The sedan was moving towards the East gate, leading to the palace. Junjin's gaze never moved from the sedan even when it disappeared into the East gate. Junjin wanted answers and fast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Shadown อนาจารที่ยืนอยู่ด้านบนต้นไม้ ยังคง steadfast ไม่ว่าแข็งแกร่งเหนือลมหนาวได้พัด เฉพาะเขาซีดผมสีน้ำเงินยาวเต้นเก็บลมขณะไอริสเขาทองที่ lifeless ล็อกสายตาของเขาที่กิจกรรมคึกคักอย่างต่อเนื่องด้านล่าง Orbs สีเข้มของเขาไม่เคยย้ายจากภาพด้านล่าง และไม่สามารถหนีออกมาจากมุมมองของเขาเขาถูก cursing ตัวเองในที่นี่ ลิงก็พี่ Dongwan คำ เขาได้รอที่นี่หาคนรักเพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตของเขา destinated ของเขา แต่เขาหยาบจังหวะรักสิ่งที่เรียกว่าเป็นพระเครื่องของท่านคุ้มครอง แน่นอนมันเป็นการดูถูกเขาที่มีอยู่มานานหลายศตวรรษ และมีเท่าตอนนี้เรียนรู้ว่า เขาและชนิดของเขาจะสามารถหันหน้าชะตากรรมทำลาย วิธีเดียวที่จะบันทึกตัวเองคือหา destinated คนรักของเขา มนุษย์เพียงมนุษย์ / อ่อนแอ หลังจากที่ทุก เขาเป็น Junjin จากครอบครัวเก่าแก่ที่สุดเลือดบริสุทธิ์สูงส่งอย่างใดอย่างหนึ่งJunjin snorted, Dongwan พี่ได้รับเก่า และหมอก หรือสักหลาดที่ว่า พวกเขามีอิสระเกินไป และให้มากับงาน idotic บางอย่างสำหรับพวกเขาจะทำ อย่างไรก็ตาม เขามีทางเลือกไม่เชื่อคำพี่ Dongwan และเดินทางผ่านส่วนอื่นของมิติที่นี่ จากอารยธรรมสมัยศตวรรษที่ 11 ญี่ปุ่นเค้าศึกษาธิการขณะและแสงจันทร์นุ่ม shone กับ Junjin เปิดเผยเขาสั้น ๆ เขา donned เป็นเสื้อซิลคี้โอคส์ exquisitive ขาวไม่แน่นอนของยุคนี้ หน้า unbuttoned เล็กน้อยสัมผัสสายดีกระชับหน้าอกของเขา กางเกงหนัง hugging เสริมขายาว ฮูดมีสีเข้มกว่าคืนเอง flapping เงียบ ๆ ไปในลม Rustling ที่ทิ้งเงาเคลื่อนไหวหล่อบนสนับสนุนเขาหล่อ ด้วย aura เข้มเปล่งJunjin ยกตาเงาที่ปรากฏแสงจันทร์ ดีใจที่เขามาถึงยุคนี้เข้มที่เขาถูกช่วยจาก sorched ในแสงอาทิตย์เห็นได้ชัด อย่างไรก็ตาม เขา sniggered เมฆหมอกที่ห่อหุ้มนี้ทำ นี้ไม่ใช่ฝนตกพรำธรรมดา แต่ก็ค่อนข้าง aura อายุ ดี มีแบบฟอร์มต่าง ๆ แท้จริง ของ ปีศาจ วิญญาณชั่วร้าย และ ในแต่ละรัฐแตกต่างกัน มิติ ขุ่นแตกต่างกันเป็นสถานะอายุแตกต่างกัน ในขณะที่ Junjin ถูกทุกทีที่ฝนตกพรำอายุ เขาทรง aura แสงแวววับหนักจากไกล Junjin wend ต่อแหล่งที่มาของ aura นี้ซึ่งจากการรถเก๋ง inconspicious Junjin อยากรู้อยากเห็น และเขาย้ำกลับกลอกตาอายุ เจาะผ่านม่านหนาของรถเก๋ง Junjin อาจไม่เห็นทุกคนภายในWho was the person inside which could avoid Junjin's demonic view? While Junjin was pondering, the sedan abruptly stopped. The clear white curtain was drawn and revealed an alluring appearance came into Junjin's view. Junjin was captivated by the pair of eyes on the expressionless face. Isn't he the destinated lover that he was here to seek? But rather isn't he Andy?No matter the timezone or dimensions, that soul beneath it, could not be erase from Junjin's memory. Why was Andy here?The person in the sedan looked up and met Junjin's gaze. Time seemed to have stopped and the clock of fate started ticking away. Their destiny was sealed."He saw me?" Junjin whispered to himself. "No, not possible! How could he see me?" Junjin felt the calcination stare when their gazes were locked and Junjin was sure that he or rather Andy saw him. Before Junjin could process his thoughts and queries, the person lowered the curtain and the sedan moved off. The sedan was moving towards the East gate, leading to the palace. Junjin's gaze never moved from the sedan even when it disappeared into the East gate. Junjin wanted answers and fast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น shadown น่ากลัวยืนอยู่บนต้นไม้ด้านบน ยังคงยืนหยัดไม่ว่าวิธีการที่แข็งแกร่งเย็นลมเหนือพัด . เฉพาะสีฟ้าอ่อน ผมยาวเต้นไปในลมในขณะที่ไอริสสีทองของเขาตายล็อคสายตาของเขาที่คึกคักต่อเนื่องกิจกรรมด้านล่าง เทวทูตสีดำของเขาไม่เคยย้ายออกไปจากภาพด้านล่างและไม่มีอะไรสามารถหนีจากมุมมองของเขา

เขาแช่งด่าตัวเองที่มาที่นี่โง่เชื่อฟังของดงวานผู้เฒ่าพูด เขารอที่นี่เพื่อตามหาคนรักของเขา destinated เพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตของเขา แต่เขาคร่าวๆนี้เรียกว่าคนรักเป็นเครื่องรางของการป้องกัน มันเป็นการดูถูกเขา ผู้ซึ่งอาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษและมีเพียงตอนนี้ได้เรียนรู้ว่าเขาและชนิดของเขาจะเผชิญชะตากรรมแห่งการทำลาย วิธีเดียวที่จะบันทึกตัวเองเพื่อหาคนรัก destinated ของเขาเป็นเพียงมนุษย์อ่อนแอ มนุษย์ ! หลังจากทั้งหมด เขาคือ จอนจิน จากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดเลือดบริสุทธิ์สูงส่ง ครอบครัว

จุนจินได้กลิ่นเหมือนกันพี่ดงวานได้รับเก่าและมีหมอกหนา หรือรู้สึกว่าเกินไปฟรีและมาขึ้นกับบาง idotic งานให้บรรลุ อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อคำพูดของพี่ดงวาน และเดินทางผ่านส่วนหนึ่งของมิตินี้จากอารยธรรมสมัยใหม่ในศตวรรษที่ 11 ญี่ปุ่น

เมฆมืดแยกกันสักพัก แสงจันทร์อ่อนส่องกับจอนจินเปิดเผยเขาสั้น ๆ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเนียนเป็น exquisitive ซึ่งไม่ใช่ของยุคนี้ สัมผัสของเขาก็ปลดกระดุมด้านหน้าเล็กน้อยกระชับหน้าอกสาย กอดขาเขายาว กางเกงหนังสีดำ กล่าว . เสื้อคลุมของเขานั้นเข้มกว่าคืนเองเงียบๆ กระพือไปในทิศ rustling ใบเคลื่อนย้ายเงาบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาหล่อเข้มเปล่งออร่าด้วย

จอนจินยกสายตาลึกลับของเขาที่ปรากฏแสงจันทร์ ดีใจที่เขามาถึงยุคมืดนี้ ที่ซึ่งเขาได้รอดพ้นจากการถู sorched ในที่มีแสงแดด อย่างไรก็ตาม เขา sniggered ที่หมอกควันห่อหุ้มที่นี่เลย