Ritz was born in the Swiss village

Ritz was born in the Swiss village of Niederwald, the youngest of 13 children in a poor peasant family.[1] At the age of twelve he was sent as a boarder to the Jesuit college at Sion, and at fifteen, having shown only vaguely artistic leanings, was apprenticed as a sommelier at a hotel in Brig.[2] While working there as an apprentice wine waiter he was dismissed by the patron of the hotel from his position, saying, "You'll never make anything of yourself in the hotel business. It takes a special knack, a special flair, and it's only right that I tell you the truth—you haven't got it.[3] He returned briefly to the Jesuits as a sacristan, then left to seek his fortune in Paris at the time of the 1867 Universal Exhibition.[2]

Ritz's formative five years in Paris, including the siege of 1870-1 during the Franco-Prussian War, gave him sufficient polish and confidence to transform himself from a waiter and general factotum into a maître d'hôtel, manager, and eventually hotelier.[2] After a short stint working at the Hotel de la Fidélité, he worked as a waiter in a workman's bistro and took a position in a prix fixe restaurant, where he was later sacked for breaking too many dishes in his desire to work briskly.[4] He worked his way up from assistant waiter to restaurant manager of a restaurant on the corner of Rue Royale and Rue Saint-Honore, before working at the the high-class Restaurant Voisin between 1869 and 1872.[2] Here he waited on the likes of Sarah Bernhardt, George Sand, Edmond de Goncourt, Théophile Gautier, and Alexandre Dumas,[4] learned the essentials of his trade from the owner, Bellenger, and served up dishes such as elephant's trunk in sauce chasseur as supplies of fresh meat dwindled during the siege and zoo animals took their place.[2]

In 1872, Ritz became floor waiter of the Hôtel Splendide in Paris, which was one of the most lavish hotels in Europe at the time,[5] where he met many rich, self-made Americans as guests who had a profound effect on him.[2] In 1873 he was a waiter in Vienna at the time of the International Exhibition, by which time he had begun to acquire a considerable knowledge of the industry and the culinary preferences of esteemed people such as the Prince of Wales.[2][5] In the winter of that year his astonishing career in hotel management began when he undertook the direction of the restaurant at the Grand Hôtel in Nice.[2] He once stated that his "years of wandering in the wake of a migratory society had begun".[6] One incident when the central heating packed up and Ritz went out of his way to accommodate the guests and compensate was noticed by Colonel Max Phyffer, the designer of the Grand Hôtel National in Lucerne, who noted his efficiency in a scrapbook. Regular moves then followed, usually twice a year just ahead of the migration of the international tourist set from the hotels of Nice or San Remo in winter to Swiss mountain resorts such as Rigi-Kulm and Lucerne in summer.[2] He had a period working as the maître d'hôtel of the Grand Hôtel in Locarno on the Lake Maggiore, a difficult period given the eccentricities of its alcoholic manager who lived on a diet of raw ham, bread and wine and had a habit of disturbing the guests, ringing bells at 5 am and chasing his wife through the corridors with an army pistol. Ritz meekly commented that "I did what I could to pacify the clients" in the circumstances.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงแรมริทซ์เกิดสวิสเซอร์แลนด์หมู่บ้านของ Niederwald ลูก 13 เด็กในครอบครัวชาวนายากจน[1] ในยุคของ twelve เขาส่งมาเป็นที่พึงให้วิทยาลัยคณะเยสุอิต ที่ Sion และ ที่ fifteen มีแสดงเฉพาะคลับศิลปะ leanings ถูก apprenticed เป็น sommelier โฮเต็ลในพล [2] ในขณะที่ทำงานมีเป็นการเสิร์ฟไวน์ฝึกงานเขาถูกยกเลิก โดยสมาชิกของโรงแรมจากตำแหน่งของเขา บอกว่า "คุณจะไม่ได้อะไรของตัวเองในธุรกิจโรงแรม ใช้ knack พิเศษ ไหวพริบพิเศษ และเป็นขวาเท่านั้นที่ฉันบอกคุณความจริง — คุณไม่ได้ก็[3] เขากลับสั้น ๆ ให้คณะฯ เป็นแบบ sacristan ซ้ายแล้ว ไปแสวงหาโชคของเขาในปารีสเมื่อค.ศ. 1867 นิทรรศการสากล[2]ความอุดมสมบูรณ์ของริทซ์ห้าปีในปารีส รวมล้อมค.ศ. 1870-1 ระหว่างสงคราม-ปรัสเซีย ให้เขาพอโปแลนด์และแปรสภาพตัวเองจากพนักงานเสิร์ฟและ factotum ทั่วไปเป็น maître d' โฮเทล ผู้จัดการ และยึดที่มั่นใจ[2] หลังจาก stint สั้นทำงานโรงแรมเดอลา Fidélité เขาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในบิสโทรของรำ และเอาตำแหน่งในร้านอาหาร prix fixe ที่เขามีต่อไล่ออกสำหรับทำลายอาหารมากเกินไปในความปรารถนาของเขาในการทำงาน briskly[4] เขาทำงานเขาขึ้นจากพนักงานเสิร์ฟผู้ช่วยกับผู้จัดการร้านอาหารของร้านอาหารมุม Rue Royale และ Rue-นอร์ ก่อนทำงานที่ Voisin ร้านสูงระหว่างงแมงเนียร์ช[2] ที่นี่เขารออยู่ชอบของซาราห์แบร์นฮาร์ด จอร์จทราย เอดมันด์เด Goncourt, Théophile Gautier และดูมาสภัณฑ์อเล็กซานเดอร์, [4] เรียนรู้ความสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของ Bellenger และเสิร์ฟอาหารเช่นหัตถ์ในซอส chasseur เป็นวัสดุเนื้อสด dwindled ในระหว่างการล้อม และสัตว์สวนสัตว์ได้[2]ในเนียร์ช ริทซ์เป็น ชั้นเสิร์ฟของ Splendide โฮเทลในปารีส ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมหรูมากที่สุดในยุโรปในเวลา, [5] ซึ่งเขาได้พบมากมายหลากหลาย ทำชาวอเมริกันเป็นผู้ที่มีผลอย่างยิ่งในเขา[2] ใน 1873 เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟในเวียนนาเวลาแสดงนิทรรศการนานาชาติ ตามเวลาที่เขาเริ่มได้รับความรู้มากในอุตสาหกรรมและลักษณะอาหารของคนนับถือเช่นเจ้าชายแห่งเวลส์[2][5] ในฤดูหนาวของปีที่ อาชีพของเขาทันสมัยในการบริหารโรงแรมเริ่มเมื่อเขา undertook ทิศทางของร้านอาหารที่โฮเทลแกรนด์ในนีซ[2] เขาระบุครั้งที่ของเขา "ปีหลงปลุกสังคมอพยพเริ่ม"[6] หนึ่งเหตุการณ์ เมื่อร้อนกลางบรรจุค่าริทซ์ออกจากเขาเพื่อรองรับแขก และชดเชยถูกสังเกตเห็น โดยพันสูงสุด Phyffer แบบแกรนด์โฮเทลแห่งชาติในลูเซิร์น ที่ระบุประสิทธิภาพของเขาใน scrapbook เป็น ปกติย้าย แล้ว ตาม ปกติสองปีเพียงก่อนการย้ายของนักท่องเที่ยวนานาชาติที่ตั้งโรงแรมไนซ์หรือซานเรโมในฤดูหนาวการรีสอร์ทภูเขาสวิสเซอร์แลนด์ลูเซิร์นและ Rigi คูล์มในฤดูร้อน[2] เขามีระยะเวลาทำงานเป็นโฮเทล maître d' ของโฮเทลแกรนด์ในโลการ์โนในห้องเล แบบยากรอบระยะเวลาที่กำหนด eccentricities ของผู้จัดการของแอลกอฮอล์ที่อยู่ในอาหารดิบแฮม ขนมปัง และไวน์ และมีนิสัยรบกวนแขก ringing ระฆังที่เกี่ยวกับ 5 และไล่ภรรยาผ่านทางเดินกับกองทัพ ปืนพก โรงแรมริทซ์ meekly ความเห็นว่า "ฉันได้อะไรที่ฉันสามารถปลอบลูกค้า" ในสถานการณ์[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ritz เกิดในหมู่บ้านสวิสของ Niederwald น้องคนสุดท้องของเด็ก 13 ในครอบครัวชาวนายากจน. [1] ตอนอายุสิบสองเขาถูกส่งไปเป็นนักเรียนที่วิทยาลัยเยซูอิตที่ไซออนและที่สิบห้ามีการแสดงให้เห็นเพียงราง leanings ศิลปะแวะเป็น Sommelier ที่โรงแรมในบริก. [2] ในขณะที่ทำงานอยู่ที่นั่นเป็นบริกรไวน์ฝึกงานเขาได้รับการยอมรับจากผู้มีพระคุณของโรงแรมจากตำแหน่งของเขาโดยกล่าวว่า "คุณจะไม่ทำอะไรของตัวเองใน ธุรกิจโรงแรม. มันต้องใช้ความสามารถพิเศษพิเศษไหวพริบพิเศษและเป็นเพียงที่เหมาะสมที่ผมบอกคุณความจริงที่คุณไม่ได้มีมัน. [3] เขากลับไปเป็นนิกายเยซูอิต Sacristan แล้วซ้ายไปแสวงหาของเขา โชคลาภในกรุงปารีสในเวลาที่ 1867 นิทรรศการสากล. [2] การก่อสร้าง Ritz ห้าปีที่ผ่านมาในกรุงปารีสรวมทั้งการบุกโจมตี 1870-1 ระหว่างฝรั่งเศสปรัสเซียนสงครามให้เขาขัดเพียงพอและความเชื่อมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองจากบริกรและทั่วไป ก้นกุฏิเป็นmaître d'Hôtel, ผู้จัดการและ Hotelier ในที่สุด. [2] หลังจากยุติสั้นทำงานที่ Hotel de la Fidélitéเขาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารของคนงานและเข้ารับตำแหน่งในร้านอาหาร fixe กรังปรีซ์ที่เขา ถูกไล่ออกในภายหลังเพื่อทำลายอาหารมากเกินไปในความปรารถนาของเขาที่จะทำงานเหยง. [4] เขาทำงานของเขาขึ้นมาจากบริกรผู้ช่วยผู้จัดการร้านอาหารของร้านอาหารที่มุมของ Rue Royale และ Rue Saint-Honore ก่อนที่จะทำงานที่สูง คลาสร้านอาหาร Voisin ระหว่างปี 1869 และ 1872 [2] ที่นี่เขารออยู่บนชอบของซาราห์แบร์จอร์จแซนด์เอดมันด์เดอ Goncourt, Théophileโกติเยร์และเล็กมัส [4] ได้เรียนรู้สาระสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของ Bellenger และทำหน้าที่ขึ้นอาหารเช่นลำต้นของช้างในทหารพรานซอสเป็นวัสดุสิ้นเปลืองของเนื้อสดลดลงในระหว่างการล้อมและสัตว์ที่สวนสัตว์ที่เกิดขึ้นของพวกเขา. [2] ในปี 1872, บริกร Ritz กลายเป็นพื้นของHôtel Splendide ในกรุงปารีสซึ่งเป็นหนึ่งใน โรงแรมที่หรูหราที่สุดในยุโรปในเวลา [5] ซึ่งเขาได้พบหลายที่อุดมไปด้วยชาวอเมริกันที่สร้างตัวเองเป็นผู้ที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อเขา. [2] ใน 1873 เขาเป็นบริกรในเวียนนาในเวลาของการแสดงสินค้านานาชาติ ตามเวลาที่เขาเริ่มที่จะได้รับความรู้มากของอุตสาหกรรมและการกำหนดลักษณะการทำอาหารของคนที่นับถือเช่นเจ้าฟ้าชายแห่งเวลส์. [2] [5] ในช่วงฤดูหนาวของปีที่อาชีพที่น่าทึ่งของเขาในการจัดการโรงแรมเริ่มขึ้นเมื่อเขา มารับทิศทางของร้านอาหารที่โรงแรมแกรนด์ในนีซ. [2] ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวว่า "ปีของการหลงทางในการปลุกของสังคมอพยพได้เริ่ม". [6] หนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อร้อนกลางแน่นขึ้นและ Ritz ไป ออกจากทางของเขาเพื่อรองรับแขกผู้เข้าพักและชดเชยก็สังเกตเห็นโดยพันเอกแม็กซ์ Phyffer ดีไซเนอร์ของโรงแรมแกรนด์แห่งชาติในลูเซิร์นที่ตั้งข้อสังเกตประสิทธิภาพของเขาในเรื่องที่สนใจ ย้ายแล้วตามปกติมักจะเป็นครั้งที่สองในปีหน้าของการย้ายถิ่นของนักท่องเที่ยวระหว่างประเทศที่ตั้งโรงแรมนีซหรือซานเรโมในช่วงฤดูหนาวถึงรีสอร์สวิสเช่นริ-Kulm และลูเซิร์นในช่วงฤดูร้อน. [2] เขามีช่วงเวลาที่ ทำงานเป็นโรงแรมที่maîtreศิลปวัตถุของโรงแรมแกรนด์ใน Locarno ในทะเลสาบ Maggiore, ช่วงเวลาที่ยากให้ปรวนแปรของผู้จัดการแอลกอฮอล์ของผู้ที่อาศัยอยู่ในอาหารของแฮมดิบขนมปังและไวน์และมีนิสัยของการรบกวนแขก, เสียงเรียกเข้า ระฆังที่ 05:00 และไล่ภรรยาของเขาผ่านทางเดินที่มีปืนกองทัพ Ritz อย่างอ่อนโยนให้ความเห็นว่า "ผมทำในสิ่งที่ฉันสามารถที่จะปลอบใจลูกค้า" ในสถานการณ์. [6]