Physical restraint of people experi

Physical restraint of people experiencing mental health problems is a coercive and traumatic procedure which is only legally permitted if it is proportionate to the risk presented. This study sought to examine the decision-making processes used by mental health staff involved in a series of restraint episodes in an acute care setting. Thirty nurses were interviewed either individually or in focus groups to elicit their views on restraint and experience in specific incidents. Four factors which influenced the decision to restrain were identified: contextual demands; lack of alternatives; the escalatory effects of restraint itself; and perceptions of risk. While some of these factors are amenable to change through improvements in practice, training and organisational culture, nurses viewed restraint as a necessary evil, justified on the basis of the unpredictable nature of mental illness and the environment in which they worked

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยับยั้งชั่งใจจริงของคนที่ประสบปัญหาสุขภาพจิตเป็นกระบวนการ coercive และเจ็บปวดซึ่งเป็นกฎหมายเฉพาะได้ถ้าเป็นปฏิภาคกับความเสี่ยงที่นำเสนอ การศึกษานี้ขอตรวจสอบกระบวนการตัดสินใจที่ใช้ โดยเจ้าหน้าที่สุขภาพจิตเกี่ยวข้องกับชุดของตอนยับยั้งชั่งใจในการดูแลเฉียบพลัน พยาบาลสามสิบถูกสัมภาษณ์รายบุคคล หรือ เป็นกลุ่มโฟกัสบอกมุมมองของความยับยั้งชั่งใจ และประสบการณ์ในปัญหาเฉพาะ ระบุปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจตัด 4: ความต้องการบริบท ขาดทางเลือก ผลของการยับยั้งชั่งใจตัวเอง escalatory และรับรู้ความเสี่ยง ในขณะที่บางปัจจัยเหล่านี้คล้อยตามการเปลี่ยนแปลงผ่านตก ปรับปรุงในแบบฝึกหัด ฝึกอบรม และ organisational วัฒนธรรม พยาบาลดูอั้นความชั่วแบบจำเป็น ชิดตามธรรมชาติไม่แน่นอนของโรคจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพของคนประสบปัญหาสุขภาพจิตเป็นขั้นตอนการบีบบังคับและบาดแผลที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นถูกต้องตามกฎหมายถ้ามันเป็นสัดส่วนกับความเสี่ยงที่นำเสนอ การศึกษานี้พยายามที่จะตรวจสอบกระบวนการการตัดสินใจที่ใช้โดยพนักงานสุขภาพจิตมีส่วนร่วมในชุดของความยับยั้งชั่งใจตอนในการตั้งค่าการดูแลเฉียบพลัน สามสิบพยาบาลถูกสัมภาษณ์ทั้งเป็นรายบุคคลหรือกลุ่มเป้าหมายที่จะล้วงเอามุมมองของพวกเขาในความยับยั้งชั่งใจและประสบการณ์ในการเกิดอุบัติเหตุที่เฉพาะเจาะจง สี่ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจที่จะยับยั้งถูกระบุ: ความต้องการของบริบท; ขาดทางเลือก; ผลกระทบของความยับยั้งชั่งใจ escalatory ตัวเอง และการรับรู้ของความเสี่ยง ในขณะที่บางส่วนของปัจจัยเหล่านี้จะคล้อยตามที่จะเปลี่ยนผ่านการปรับปรุงในทางปฏิบัติและการฝึกอบรมวัฒนธรรมองค์กรพยาบาลดูความยับยั้งชั่งใจเป็นชั่วร้ายที่จำเป็นธรรมบนพื้นฐานของธรรมชาติที่ไม่อาจคาดการณ์ของการเจ็บป่วยทางจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยับยั้งชั่งใจทางกายภาพของคนประสบกับปัญหาสุขภาพจิตเป็นขั้นตอนบังคับ บาดแผล ซึ่งเป็นเพียงกฎหมายอนุญาต ถ้ามันเป็นปฏิภาคกับความเสี่ยงที่นำเสนอ การศึกษานี้พยายามที่จะตรวจสอบการตัดสินใจใช้ โดยเจ้าหน้าที่สุขภาพจิตที่เกี่ยวข้องในชุดของการดูแลเฉียบพลันเอพในการตั้งค่าสัมภาษณ์ 30 พยาบาลทั้งรายบุคคลหรือกลุ่มมุ่งเน้นที่จะกระตุ้นความเห็นความยับยั้งชั่งใจและประสบการณ์ในเหตุการณ์ที่เฉพาะเจาะจง 4 ปัจจัยที่มี อิทธิพลต่อการตัดสินใจที่จะยับยั้งการระบุ : ความต้องการบริบท ขาดทางเลือก ผล escalatory ได้เองและการรับรู้ของความเสี่ยงในขณะที่บางส่วนของปัจจัยเหล่านี้จะยอมเปลี่ยนผ่านการปรับปรุงในการฝึก อบรมวัฒนธรรมองค์กรพยาบาลดูชั่งเป็นสิ่งที่จำเป็น , ธรรมบนพื้นฐานของธรรมชาติที่ไม่แน่นอนของการเจ็บป่วยทางจิตและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน