1 Suwilai (1996, pp. 16 – 18) lists

1 Suwilai (1996, pp. 16 – 18) lists the populations of Khmer speakers in each of the following provinces:
Ubon Ratchathani, Srisaket, Surin, Buriram, Nakhon Ratchasima, Sakaew, Prachinburi, Mahasarakham, Roi Et, Chachaoengsao, Chantaburi, Trat, and a small category of ‘other’. Surin has the largest number of speakers (518,527), followed by Buriram (425,604) and Srisaket (284,482). Suwilai (1996, p. 22) cites the variety spoken in Surin as ‘standard Northern Khmer’, reflecting the tendency for linguistics to find or create a central Northern Khmer—an example of what Bakhtin (1981) terms ‘centripetal’ forces on language. In fact, Surin dialect was designated as ‘Standard Northern Khmer’ by a group of linguists in 1988, over the remonstrances of some Cambodian scholars arguing for unity with lowland Cambodian (Thomas, 1990, pp. 103 – 4).
2 Khmer in Isan call their language, among other things, khmer leu (Thai: khmer sung, English: high Khmer) and the Khmer of Cambodia, khmer krom or, in Thai, khmer tam (meaning ‘low Khmer’). Low/ high marks a geographical distinction since the southern tier of Isan sits on a high plateau to the north of the Cambodian state. But these terms are relative. Khmer speakers in Phnom Penh refer to themselves as khmer kandal; khmer krom refers to Khmer speakers living in the Mekong delta in the Vietnamese state, and khmer leu refers to non-Khmer speaking highlanders in the Cambodian provinces of Rattanakiri and Mondulkiri.
112 Peter Vail

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Suwilai 1 (1996, pp. 16 – 18) แสดงประชากรเขมรลำโพงในแต่ละจังหวัดต่อไปนี้:อุบลราชธานี จังหวัดศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ นครราชสีมา สระแก้ว ปราจีนบุรี มหาสารคาม ร้อยเอ็ด Chachaoengsao จันทบุรี ตราด และขนาดเล็กประเภท 'อื่นๆ' สุรินทร์มีจำนวนที่ใหญ่ที่สุดของลำโพง (518,527), ตาม ด้วยบุรีรัมย์ (425,604) และจังหวัดศรีสะเกษ (284,482) Suwilai (1996, p. 22) cites หลากหลายพูดในสุรินทร์เป็น 'มาตรฐานเหนือเขมร' สะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มสำหรับภาษาศาสตร์เพื่อค้นหา หรือสร้างเขมรเหนือกลาง — ตัวอย่างของสิ่ง Bakhtin (1981) เงื่อนไข 'centripetal' บังคับภาษา ในความเป็นจริง ภาษาถิ่นสุรินทร์ถูกกำหนดเป็น 'มาตรฐานเหนือเขมร' โดยกลุ่มของนักแปลในปี 1988 ผ่านการ remonstrances ของนักวิชาการบางคนกัมพูชาเถียงสำหรับสามัคคีกับกัมพูชาลุ่ม (Thomas, 1990, pp. 103 – 4)2 เขมรในภาคอีสานเรียกภาษาของพวกเขา ในหมู่สิ่งอื่น ๆ ลิวเขมร (ไทย: เขมรสูง อังกฤษ: เขมรสูง) และเขมร กัมพูชา เขมร krom หรือ ตำไทย เขมร (หมายถึง 'เขมรต่ำ') ต่ำ / สูงหมายทางภูมิศาสตร์แตกต่างตั้งแต่ระดับภาคใต้ของอีสานตั้งอยู่บนราบสูงที่สูงทางตอนเหนือของรัฐกัมพูชา แต่เงื่อนไขเหล่านี้เป็นญาติ ลำโพงเขมรในพนมเปญเรียกตัวเองว่าเขมร kandal กรมเขมรหมายถึงภาษาเขมรอาศัยอยู่ที่ปากแม่น้ำโขงในเวียดนามรัฐ และลิวเขมรหมายถึงไฮแลนเดอร์พูดไม่ใช่ภาษาเขมรในกัมพูชาจังหวัดรัตนคีรีและ Rattanakiriเวล 112 ปีเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 Suwilai (. ปี 1996 PP 16-18) แสดงรายการประชากรของลำโพงเขมรในแต่ละจังหวัดต่อไปนี้:
อุบลราชธานี, ศรีสะเกษ, สุรินทร์, บุรีรัมย์, นครราชสีมา, สระแก้ว, ปราจีนบุรี, มหาสารคาม, ร้อยเอ็ด, Chachaoengsao จันทบุรี, ตราด และประเภทเล็ก ๆ ของ 'อื่น ๆ ' สุรินทร์มีจำนวนมากที่สุดของลำโพง (518527) ตามด้วยบุรีรัมย์ (425,604) และศรีสะเกษ (284,482) Suwilai (1996, น. 22) อ้างอิงหลากหลายพูดในสุรินทร์เป็น 'มาตรฐานทางตอนเหนือของเขมร' สะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มที่ภาษาศาสตร์ที่จะหาหรือสร้างกลางภาคเหนือเขมรเป็นตัวอย่างของสิ่งที่ Bakhtin (1981) เงื่อนไขกองกำลัง 'ศูนย์กลาง' กับภาษา . ในความเป็นจริงภาษาสุรินทร์ถูกกำหนดให้เป็นมาตรฐานของภาคเหนือเขมร 'โดยกลุ่มของนักภาษาศาสตร์ในปี 1988 มากกว่า remonstrances ของนักวิชาการชาวกัมพูชาบางคนเถียงกันเพื่อความสามัคคีกับลุ่มกัมพูชา (โทมัส 1990, PP 103. - 4).
2 เขมรในอีสาน เรียกภาษาของพวกเขาในสิ่งอื่น ๆ เขมร Leu (ไทย: เขมร Sung, อังกฤษ: เขมรสูง) และเขมรกัมพูชาเขมรกรมหรือในไทยเขมรต๋ำ (ความหมายของเขมรต่ำ) ต่ำ / สูงเครื่องหมายความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ตั้งแต่ชั้นทางตอนใต้ของภาคอีสานตั้งอยู่บนที่ราบสูงทางตอนเหนือของรัฐกัมพูชา แต่คำเหล่านี้เป็นญาติ ลำโพงเขมรในพนมเปญอ้างตัวเองว่าเป็นเขมร Kandal; เขมรกรมหมายถึงลำโพงเขมรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงในรัฐเวียดนามและเขมร Leu หมายถึงไม่ใช่เขมรพูดไฮแลนเดอในจังหวัดของกัมพูชา Rattanakiri และ Mondulkiri.
112 ปีเตอร์เวล