Of course the quantity will be defi

Of course the quantity will be definitely very low but the titanium dioxide nanoparticles are not biodegradable.

In addition even lowparticle quantities can interact with the immune system.

Regarding this one will be on the safe side with lipid nanoparticles because typically the size is around 200 nm and therefore well above the 50 nm.

Even if smaller lipid nanoparticles should be present in the formulation, the material can be biodegraded.

In addition the theoretical potential amounts in the skin are so low that they are few dimensions below the concentrations
which caused an effect on cytokine production and release.

Even assuming that some lipid nanoparticles might arrive in the systemic blood circulation, they will be very well tolerated.

Based on their composition they are rather a kind of parenteral nutrition.


In the 1990s in vivo studies showed that intravenously injected lipid nanoparticle suspensionswere verywell tolerated (Weyhers, 1995; Weyhers et al., 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอนว่าปริมาณจะแน่นอนมาก แต่เก็บกักไทเทเนียมไดออกไซด์ไม่สลาย นอกจากนี้ lowparticle แม้ปริมาณสามารถโต้ตอบกับระบบภูมิคุ้มกัน เรื่องนี้ ไม่ด้านปลอดภัยกับการเก็บกักไขมันเนื่องจากโดยทั่วไปขนาด ประมาณ 200 nm ดีดัง ข้างต้น 50 nm หากเก็บกักไขมันขนาดเล็กควรอยู่ในที่กำหนด วัสดุสามารถจะ biodegraded นอกจากนี้ ยอดเป็นทฤษฎีผิวจะต่ำดังนั้นที่ที่มีขนาดไม่ต่ำกว่าที่ความเข้มข้นซึ่งทำให้ผลผลิตอย่างไร cytokine และปล่อยแม้สมมติว่า เก็บกักไขมันบางส่วนอาจมาถึงในการหมุนเวียนของระบบเลือด พวกเขาจะได้ดีมากสม ตามองค์ประกอบของพวกเขาพวกเขาจะเป็นแบบของโภชนาการ parenteralในปี 1990 การศึกษาในสัตว์ทดลองพบว่าไขมันที่ฉีด intravenously nanoparticle suspensionswere verywell สม (Weyhers, 1995 Weyhers และ al., 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แน่นอนว่าปริมาณจะแน่นอนที่ต่ำมาก แต่อนุภาคนาโนไทเทเนียมไดออกไซด์ไม่ได้ย่อยสลายได้. นอกจากนี้แม้ปริมาณ lowparticle สามารถโต้ตอบกับระบบภูมิคุ้มกัน. เกี่ยวกับคนนี้จะเป็นในด้านความปลอดภัยที่มีอนุภาคนาโนไขมันเพราะมักจะมีขนาดอยู่ที่ประมาณ 200 นาโนเมตร และดังนั้นจึงดีกว่า 50 นาโนเมตร. แม้ว่าขนาดเล็กอนุภาคนาโนไขมันควรจะนำเสนอในการกำหนดวัสดุที่สามารถย่อยสลาย. นอกจากนี้จำนวนเงินที่มีศักยภาพทางทฤษฎีในผิวจึงต่ำว่าพวกเขามีขนาดกี่ด้านล่างเข้มข้นซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบในการผลิตไซโตไคน์และเป็นอิสระ. แม้สมมติว่าบางอนุภาคนาโนไขมันอาจจะประสบความสำเร็จในการไหลเวียนโลหิตระบบที่พวกเขาจะได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี. จากองค์ประกอบของพวกเขาพวกเขาจะค่อนข้างชนิดของสารอาหารทางหลอดเลือดได้. ในปี 1990 ในการศึกษาร่างกายพบว่าการฉีดเข้าเส้นเลือดดำ อนุภาคนาโนไขมัน suspensionswere ทน verywell (Weyhers, 1995;. Weyhers, et al, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แน่นอน ปริมาณจะต้องต่ำมากแต่ไทเทเนียมไดออกไซด์อนุภาคที่ไม่ย่อยสลาย

นอกจากนี้ยัง lowparticle ปริมาณสามารถโต้ตอบกับระบบภูมิต้านทาน

เรื่องหนึ่งจะเป็นในด้านความปลอดภัย ด้วยอนุภาคไขมันเพราะโดยปกติขนาดประมาณ 200 nm จึงเหนือกว่า 50 นาโนเมตร

ถึงแม้ว่าอนุภาคไขมันที่มีขนาดเล็กควรจะอยู่ในสูตรตำรับ วัสดุที่สามารถ biodegraded .

นอกจากนี้ปริมาณศักยภาพเชิงทฤษฎีในผิวต่ำเพื่อให้พวกเขาไม่กี่มิติด้านล่างค่า
ซึ่งเกิดจากผลกระทบในการผลิตไซโตไคน์และปล่อย

แม้สมมติว่าบางอนุภาคไขมันอาจมาถึงในระบบไหลเวียนโลหิตระบบพวกเขาจะดีเป็นที่ยอมรับ

ตามองค์ประกอบของพวกเขาจะค่อนข้างชนิดของอาหารทางหลอดเลือดดำ


ในยุคการศึกษาในสัตว์พบว่า การฉีดไขมันที่ใช้สำหรับ suspensionswere verywell ทน ( weyhers , 1995 ; weyhers et al . , 1995 )