We simulated impacts of vortex dipo

We simulated impacts of vortex dipoles with fin rays with various distributions of bending stiffness. Figure 8A shows five panels of fin ray and dipole snapshots (distinct moments in time), for five different values of bending stiffness decay rate d. In each panel, the tracks of the dipole pair through time are shown as straight lines connecting asterisks (the dipole vortices). At the initial instant, the fin ray extends perpendicularly (horizontally) from the wall. A vortex dipole (a pair of equal and opposite point vortices of unit strength) is initially placed at one fin ray length away from the point on the fin ray 80% distal from the base. The distance between the dipole members is initially 15% of the fin ray length. These values are intended to approximate the conditions of one of the experiments (Fig. 7). The dipole is initialized at the upper right of the panel, oriented in a direction 2120 from horizontal, so that initially it travels downward and to the left, towards the fin ray. The dipole vortices diverge as they approach the fin ray. Meanwhile, the fin ray is repelled by the fluid jet between the dipole, and rotates away from it. However, the more distal, more flexible end of the fin ray is attracted to the more distal member of the dipole pair, and curls around it. A vortex sheet is continually shed from the free end of the fin ray and is shown at the final instant only as a thin gray line. The vortex sheet wraps around the distal dipole pair member (now a free vortex), while the other dipole member translates upward along the body plane. The five separate panels of Figure 8A show that when the fin ray is more flexible (left panels), it is more strongly attracted to the distal vortex. The attraction of the fin ray to the distal vortex is also seen in the experiment (Fig. 7), and may indicate a typical interaction between a flexible body and a vortex (Alben, 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราจำลองผลกระทบของ dipoles vortex กับครีบรังสีกับการกระจายต่าง ๆ ดัดความแข็ง รูปที่ 8A แสดงห้าของ fin ray และไดโพลสแนปช็อต (ช่วงเวลาแตกต่างกันในเวลา), สำหรับค่าต่าง ๆ ห้าดัดตึงผุราคา d ในแต่ละแผง เพลงของไดโพลคู่ผ่านเวลาจะแสดงเป็นเส้นตรงที่เชื่อมต่อเครื่องหมายดอกจัน (vortices ไดโพล) การเริ่มต้น fin ray ขยายอัน (แนวนอน) จากผนัง แบบไดโพล vortex (คู่เท่ากันและตรงข้ามชี้ vortices ของหน่วยแรง) ตอนแรกอยู่ที่ยาวเรย์หนึ่งครีบห่างจากจุดบนครีบเรย์ 80% ปลายจากฐาน ระยะทางระหว่างสมาชิกไดโพลคือเริ่มต้น 15% ของความยาวครีบเรย์ ค่าเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประมาณเงื่อนไขหนึ่งของการทดลอง (7 รูป) ไดโพลถูกเตรียมใช้งานที่มุมขวาบนของแผง เน้นในทิศทางที่ 2120 จากแนวนอน เพื่อให้เริ่มเดินทางลง และไปทาง ซ้าย ต่อ fin ray ชัดเจนไดโพลปมากเป็น fin ray ในขณะเดียวกัน fin ray repelled โดย jet ของเหลวระหว่างไดโพล และหมุนจากมัน อย่างไรก็ตาม fin ray ท้ายปลายมาก มีความยืดหยุ่นสามารถดึงดูดสมาชิกปลายมากของคู่ไดโพล และหยิกรอบ แผ่น vortex เป็นเพิงต่อเนื่องจากปลายของ fin ray และจะแสดงได้ทันทีสุดท้ายเป็นเส้นบาง ๆ สีเทาเท่านั้น แผ่น vortex wraps รอบ ๆ สมาชิกคู่ปลายไดโพล (ตอนนี้ฟรีวังวน), ในขณะที่ไดโพลอื่น ๆ สมาชิกแปลขึ้นไปพร้อมเครื่องบินร่างกาย ห้าแยกของ 8A รูปแสดงว่า เมื่อ fin ray หยุ่น (แผงด้านซ้าย), มันถูกอย่างรุนแรงใจวนปลาย ของ ray fin เพื่อวนปลายยังเห็นในการทดลอง (รูป 7), และอาจบ่งชี้ว่า การโต้ตอบทั่วไประหว่างร่างกายยืดหยุ่นและวังวน (Alben, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราจำลองผลกระทบของไดโพล Vortex กับรังสีครีบกับการกระจายต่างๆของดัดตึง รูปที่แสดงให้เห็น 8A ห้าแผงครีบ ray และขั้วภาพรวม (ช่วงเวลาที่แตกต่างกันในเวลา) สำหรับห้าค่าที่แตกต่างของการดัดตึงอัตราการสลายตัว D ในแต่ละแผง, แทร็คของคู่ขั้วผ่านช่วงเวลาที่จะปรากฏเป็นเส้นตรงที่เชื่อมต่อดอกจัน (vortices ไดโพล) ในทันทีที่เริ่มต้นรังสีครีบขยายแนวตั้งฉาก (แนวนอน) จากผนัง น้ำวนไดโพล (คู่ที่เท่าเทียมกันและตรงข้าม vortices จุดของความแข็งแรงของหน่วย) ถูกวางไว้ในตอนแรกที่มีความยาวหนึ่ง ray ครีบห่างจากจุดบนครีบเรย์ 80% ปลายจากฐาน ระยะห่างระหว่างสมาชิกขั้วเป็นครั้งแรก 15% ของความยาว ray ครีบ ค่าเหล่านี้มีวัตถุประสงค์ที่ใกล้เคียงกับเงื่อนไขของหนึ่งในการทดลอง (รูป. 7) ขั้วจะเริ่มต้นได้ที่มุมขวาบนของแผงที่มุ่งเน้นในทิศทางที่ 2120 จากแนวนอนเพื่อที่ว่าในตอนแรกมันเดินทางลงและไปทางซ้ายไปทาง ray ครีบ vortices ขั้วแตกต่างที่พวกเขาใกล้รังสีครีบ ในขณะที่เรย์ครีบมันไส้เจ็ทของเหลวระหว่างขั้วและหมุนออกไปจากมัน อย่างไรก็ตามปลายมากขึ้นปลายที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นของรังสีครีบติดใจกับสมาชิกที่ปลายมากขึ้นของคู่ขั้วและหยิกที่อยู่รอบ ๆ แผ่น Vortex เป็นเพิงอย่างต่อเนื่องจากปลายฟรี ray ครีบและแสดงให้เห็นในทันทีสุดท้ายเป็นเพียงเส้นบาง ๆ สีเทา แผ่นน้ำวนล้อมรอบคู่สมาชิกปลายขั้ว (ตอนนี้กระแสน้ำวนฟรี) ในขณะที่สมาชิกคนอื่น ๆ ขั้วแปลขึ้นพร้อมเครื่องบินร่างกาย ห้าแผงที่แยกต่างหากจากรูป 8A แสดงให้เห็นว่าเมื่อ ray ครีบมีความยืดหยุ่นมากขึ้น (จากซ้ายแผง) มันเป็นที่สนใจมากขึ้นอย่างยิ่งที่จะกระแสน้ำวนปลาย ที่ดึงดูดความสนใจของเรย์ครีบกับกระแสน้ำวนปลายยังมีให้เห็นในการทดลอง (รูปที่ 7.) และอาจบ่งบอกถึงการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั่วไปร่างกายมีความยืดหยุ่นและกระแสน้ำวน (Alben 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราจำลองผลกระทบของรังสีที่มีครีบคู่อิเลคตรอน vortex ด้วยการแจกแจงต่างๆของความแข็งแรงดัด รูปที่ 5 แสดง 8A แผงครีบ และโพลภาพรวม ( ช่วงเวลาในเวลาที่แตกต่างกัน ) , 5 ค่าแตกต่างของอัตราการสลายตัวดัดตึง d ในแต่ละแผง แทร็คของขั้วคู่ผ่านเวลาแสดงเป็นเส้นตรงที่เชื่อมต่อ ( มีดอกจัน vortices ) ที่ทันทีเริ่มต้นที่ ฟินเรย์ขยายดิ่ง ( แนวนอน ) จากผนัง น้ำวนขั้วคู่ ( คู่ที่เท่าเทียมกันและตรงข้ามจุดวนแรงหน่วย ) ในขั้นต้นอยู่ที่ครีบ เรย์ ความยาวจากจุดบนครีบเรย์ 80% ส่วนปลายจากฐาน ระยะห่างระหว่างขั้วสมาชิกเริ่มแรก 15 % ของเรย์ครีบยาว ค่าเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประมาณค่าเงื่อนไขของการทดลอง ( รูปที่ 7 ) ที่ขั้วคือเริ่มต้นที่มุมขวาบนของแผงที่มุ่งเน้นไปในทิศทางที่ 1 จากแนวนอน ดังนั้นในตอนแรกมันเดินทางลงและไปทางซ้ายต่อ ฟินเรย์ ที่แตกต่างกันเช่นที่พวกเขาเข้าหาขั้ว vortices ฟินเรย์ ในขณะเดียวกัน ฟินเรย์เป็น repelled โดย jet fluid ระหว่างขั้วและหมุนห่างจากมัน อย่างไรก็ตาม ยิ่งปลาย ปลายมีความยืดหยุ่นมากขึ้นของฟินเรย์จะดึงดูดให้สมาชิกส่วนปลายของขั้วคู่ และ หยิก ๆ น้ำวนแผ่นยังคงหลั่งจากปลายฟรีของฟินเรย์และแสดงในทันที สุดท้ายเป็นแค่บางเส้นสีเทา . วอร์แผ่นพันรอบปลายขั้วคู่สมาชิก ( ตอนนี้ฟรีน้ำวน ) ในขณะที่สมาชิกอื่น ๆ ตามร่างกายมีแปลขึ้นเครื่องบิน ห้าแผงแยกร่างของเอแสดงให้เห็นว่าเมื่อฟินเรย์มีความยืดหยุ่นมากขึ้น ( ซ้ายแผง ) จะยิ่งดึงดูดอย่างยิ่งให้ไหลปลาย . สถานที่ของฟินเรย์จะไหลปลายยังเห็นในการทดลอง ( รูปที่ 7 ) และอาจบ่งบอกถึงปฏิสัมพันธ์ทั่วไประหว่างร่างกายยืดหยุ่นและน้ำวน ( ลเบน , 2012 )