For those that know me, I started o

For those that know me, I started out my career many moons ago as a K-12 educator. For some of you, I’m sure you’re thinking, “what a lunatic”. I only lasted three years but I look back on those years, nevertheless, with the fondest of memories. Truth be told though, I didn’t last because I was in the minority. As a 25 year-old trying to uproot the education system to become more collaborative, more open, more connected, I was leery of falling into the ambivalence pit of staffroom rhetoric. I was in the minority of trying to bring the education system to its knees. Why had it remained a system unchanged for the past five centuries? Why wasn’t there a change afoot? But, alas, I was young, naïve and perhaps a little pig-headed. Fast forward many moons later, through career stops in higher education and the corporate world of learning and collaboration, I’m finally coming back to those K-12 days. I’m back because the so-called 21st Century Learning movement is no longer trying to merely flank the system; it’s a full-frontal assault. And that’s bringing an ear-to-ear smile to this follicly challenged head. I’ve always considered the education space to be somewhat similar in overall intent regardless of audience. Whether at the K-12 bracket, higher education or corporate, I’ve had the fortune of working in and with all three audience groups. Learning is forever part formal, informal and social. (more on that concept from me over here) As it relates specifically to the K-12 domain, however, I believe the entire spectrum (administrators, parents, teachers, students, publishers, vendors, politicians, etc.) requires one simple model to help shift the thinking and to bring the discourse to a state of actually doing something about it. Enough talk, let’s get on with it. For the past few years, I’ve been mentally musing such a model for the K-12 domain. It may not yet be fully formulated, but it’s as good a time as ever to put it ‘out there’ to get your feedback and thoughts, should you be so inclined to help bring it over the finish line. And to be clear, I’m not referring to the skills that are often referenced in 21st Century Learning discussions. I’m focusing my efforts on three pillars that need to be thought through in order to bring 21st Century Learning thinking to actual production. It’s not the ‘how’ of 21st Century Learning, but it’s the ‘what we need’ to be successful point of view. I’m also not discussing budgets; various levels of government, industry, school boards, unions and the like simply need to get on with this evolution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับผู้ที่รู้จักฉัน ฉันเริ่มออกอาชีพหลายดวงที่ผ่านมาเป็นการศึกษา K-12 สำหรับบางท่าน ฉันแน่ใจว่า คุณคิดว่า "สิ่งคนบ้า" ผมกินเวลาสามปีเท่านั้น แต่ผมมองย้อนกลับไปในปี แต่ กับ fondest ความทรงจำ ความจริงจะบอกว่า ฉันไม่ได้สุดท้ายเนื่องจากผมอยู่ในส่วนน้อย เป็นแบบ 25 ปีพยายามที่จะถอนระบบการศึกษาเป็นความร่วมมือมากขึ้น เปิด เชื่อมต่อ ผม leery ตกหลุมเอาของสำนวน staffroom ในส่วนน้อยของการพยายามนำระบบการศึกษาของหัวเข่าได้ ทำไมมันมียังคงระบบยังคงผ่านมาห้าศตวรรษ ทำไมไม่มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ หน่อย อนิจจา หนุ่ม ไร้เดียงสา และบางทีเป็นเล็กน้อยหมูหัว กรอไปข้างหน้าดวงจันทร์จำนวนมากในภายหลัง ผ่านอาชีพหยุดในอุดมศึกษาและการเรียนรู้และทำงานร่วมกันบริษัท ในที่สุดก็ผ่านไปวันนั้น K-12 ผมกลับ เพราะศตวรรษที่ 21 เรียกว่าการเรียนรู้การเคลื่อนไหวไม่พยายามเพียงลอบโจมตีระบบ มันเป็นการโจมตีเต็มหน้าผาก และที่จะนำการยิ้มหูหูหัว follicly ที่ท้าทายนี้ ผมเคยถือว่าพื้นที่ศึกษาจะค่อนข้างคล้ายในเจตนาโดยรวมคำนึงถึงกลุ่มเป้าหมายเสมอ ไม่ว่าจะยึด K-12 อุดมศึกษา หรือองค์กร ฉันได้รับโชคลาภจากการทำงานใน และ มีกลุ่มผู้ชมสามทั้งหมด การเรียนรู้เป็นส่วนหนึ่งตลอดไปอย่างเป็นทางการ เป็นทางการ และทางสังคม (เพิ่มเติมจากแนวคิดที่จากฉันมากกว่าที่นี่) เกี่ยวข้องโดยเฉพาะกับโดเมน K-12 อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่า หนึ่งรูปแบบที่เรียบง่าย เพื่อช่วยเปลี่ยนความคิด และนำวาทไปยังสถานะของจริง ทำสิ่งใดเป็นต้องคลุม (ผู้ดูแลระบบ ผู้ปกครอง ครู นักเรียน เผยแพร่ ขาย นักการเมือง ฯลฯ) พอพูดคุย ลองรับกับมัน สำหรับปีผ่านมา ฉันได้รับจิตใจ musing แบบจำลองสำหรับโดเมน K-12 มันอาจไม่ได้ใช้ครบสูตร แต่ก็ดีเป็นเวลาเช่นเคยจะนำ 'มี' ไปรับคำติชมและความคิด ควรคุณจะดังนั้นแนวโน้มที่จะช่วยให้ผ่านเส้นชัย และความชัดเจน ผมไม่ได้หมายถึงทักษะที่มักจะถูกอ้างอิงในการอภิปรายการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ผม:เน้นความพยายามของฉันสามเสาที่ต้องการจะคิดว่า ผ่านเพื่อนำความคิดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 การผลิตจริง ไม่ให้ 'วิธี' การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 แต่มันมี 'สิ่งที่เราต้อง' จะ ประสบความสำเร็จมอง ผม:ยังไม่ได้อภิปรายงบประมาณ ระดับต่าง ๆ ของรัฐบาล อุตสาหกรรม บอร์ดโรงเรียน สหภาพแรงงาน และไม่ชอบก็ต้องรับกับวิวัฒนาการนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับผู้ที่รู้จักผมผมเริ่มออกในอาชีพของผมหลายดวงจันทร์ที่ผ่านมาเป็น K-12 การศึกษา สำหรับบางท่านที่ฉันแน่ใจว่าคุณกำลังคิดว่า "สิ่งที่คนบ้า" ฉันกินเวลาเพียงสามปี แต่ผมมองย้อนกลับไปในปีที่ผ่านมา แต่ด้วยอย่างสุดซึ้งของความทรงจำ ความจริงจะบอกว่าผมไม่ได้สุดท้ายเพราะผมอยู่ในชนกลุ่มน้อย ในฐานะที่เป็น 25 ปีพยายามที่จะถอนระบบการศึกษาที่จะกลายเป็นความร่วมมือมากขึ้นเปิดมากขึ้นเชื่อมต่อมากขึ้นผมก็โกงของการตกอยู่ในหลุมสับสนของ staffroom สำนวน ผมอยู่ในชนกลุ่มน้อยพยายามที่จะนำระบบการศึกษาไปที่หัวเข่าของตน ทำไมมันยังคงไม่เปลี่ยนแปลงระบบที่ผ่านมาห้าศตวรรษ? เหตุใดจึงไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหว? แต่อนิจจาผมเป็นเด็กไร้เดียงสาและบางทีอาจจะเล็ก ๆ น้อย ๆ หมูหัว ด่วนหลายดวงจันทร์ข้างหน้าภายหลังผ่านอาชีพหยุดในระดับอุดมศึกษาและโลกขององค์กรแห่งการเรียนรู้และความร่วมมือฉันในที่สุดก็กลับมาให้กับผู้ที่วันที่ K-12 ฉันกลับมาเพราะสิ่งที่เรียกว่าการเคลื่อนไหวของการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 จะไม่พยายามที่จะเพียงด้านข้างระบบนั้น มันเป็นโจมตีเต็มหน้าผาก และที่นำรอยยิ้มหูไปฟังในเรื่องนี้หัวท้าทาย follicly ฉันได้พิจารณาเสมอพื้นที่การศึกษาจะค่อนข้างคล้ายกันในเจตนาโดยรวมโดยไม่คำนึงถึงผู้ชม ไม่ว่าจะเป็นที่ K-12 วงเล็บ, อุดมศึกษาหรือองค์กรที่ฉันเคยมีโชคลาภจากการทำงานในและทั้งสามกลุ่มผู้ชม การเรียนรู้เป็นส่วนหนึ่งตลอดไปอย่างเป็นทางการนอกระบบและสังคม (เพิ่มเติมเกี่ยวกับแนวความคิดที่มาจากผมมากกว่าที่นี่) ในขณะที่มันเกี่ยวข้องเฉพาะกับโดเมน K-12 แต่ผมเชื่อว่าทั้งสเปกตรัม (ผู้บริหารผู้ปกครองครูนักเรียนผู้เผยแพร่, ผู้ขาย, นักการเมือง ฯลฯ ) ต้องหนึ่งรูปแบบที่เรียบง่าย ที่จะช่วยเปลี่ยนความคิดและวาทกรรมที่จะนำไปสู่​​สถานะของจริงทำอะไรกับมัน พอพูดให้ของได้รับกับมัน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันได้รับการครุ่นคิดจิตใจรูปแบบดังกล่าวสำหรับโดเมน K-12 มันอาจจะยังไม่ถูกกำหนดอย่างเต็มที่ แต่ก็เป็นเวลาที่ดีเช่นเคยที่จะนำมัน 'ออกมี' ที่จะได้รับข้อเสนอแนะและความคิดของคุณคุณควรจะให้มีความโน้มเอียงที่จะช่วยนำมันไปเส้นชัย และต้องมีความชัดเจนผมไม่ได้หมายถึงทักษะที่มักจะมีการอ้างอิงในการอภิปรายการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ฉันมุ่งเน้นความพยายามของฉันในสามเสาหลักที่จะต้องมีความคิดผ่านในการสั่งซื้อเพื่อนำมาเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 คิดที่จะผลิตจริง มันไม่ได้เป็น 'วิธีการ' วันที่ 21 เรียนรู้ในศตวรรษ แต่มันเป็นสิ่งที่เราต้อง 'จะเป็นจุดที่ประสบความสำเร็จในมุมมองของ ฉันยังไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับงบประมาณ; ระดับต่างๆของภาครัฐภาคอุตสาหกรรม, คณะกรรมการโรงเรียนสหภาพแรงงานและไม่ชอบก็ต้องรับกับวิวัฒนาการนี​​้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับผู้ที่รู้จักฉัน ฉันเริ่มต้นอาชีพของฉันหลายเดือนที่ผ่านมาเป็นภาคบังคับนักการศึกษา สำหรับบางคน , ฉันแน่ใจว่าคุณกำลังคิด " คนบ้าอะไร " ฉันเท่านั้น lasted สามปี แต่ผมมองย้อนกลับไปปี ที่ยังคงมีการ fondest ของความทรงจำ บอกตามตรงนะ ผมไม่ได้ สุดท้าย เพราะผมอยู่ในชนกลุ่มน้อย เป็น 25 ปี ที่พยายามทำลายระบบการศึกษาเป็นแบบเพิ่มเติมเปิดเชื่อมต่อเพิ่มเติม ผมโกงของล้มลงในหลุมของความสับสนเองวาทศิลป์ ผมอยู่ในชนกลุ่มน้อย พยายามนำระบบการศึกษาของเข่า ทำไมมันยังคงระบบไม่เปลี่ยนแปลงตลอดห้าศตวรรษ ทำไมถึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหว ? แต่อนิจจา ข้ายังเด็ก นา ไตได้ และบางทีหมูน้อยไป ได้อย่างรวดเร็วไปข้างหน้าหลายดวงจันทร์ในภายหลัง โดยหยุดอาชีพในอุดมศึกษา และโลกขององค์กรแห่งการเรียนรู้และความร่วมมือ ในที่สุดผมก็ได้กลับมาวันนั้นภาคบังคับ . ฉันกลับมาเพราะที่เรียกว่าศตวรรษที่ 21 การเรียนรู้การเคลื่อนไหวจะไม่พยายามที่จะเพียงแค่ด้านข้างระบบ ; มันเป็นเต็มหน้าผากโจมตี และนั่นทำให้หูยิ้มหูนี้ท้าทาย follicly หัว ฉันได้พิจารณาเสมอว่าพื้นที่การศึกษาจะค่อนข้างคล้ายกันในเจตนาโดยรวมไม่ว่าผู้ชม ไม่ว่าจะเป็นภาคบังคับวงเล็บ อุดมศึกษา หรือขององค์กร ผมโชคดีในการทำงานและมีผู้ชมทั้งหมด 3 กลุ่ม คือ การเรียนรู้ตลอดกาลส่วนเป็นทางการ ไม่เป็นทางการ และสังคม ( เพิ่มเติมว่า แนวคิดจากฉันตรงนี้ ) ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะกับภาคบังคับโดเมน แต่ผมเชื่อว่าสเปกตรัมทั้งหมด ( ผู้บริหาร ผู้ปกครอง ครู นักเรียน ผู้เผยแพร่ , ผู้ขาย , นักการเมือง ฯลฯ ) ต้องเป็นแบบง่ายๆ ที่จะช่วยเปลี่ยนความคิดและนำวาทกรรมที่รัฐได้ทำเกี่ยวกับมัน พอเถอะ ไปกันเถอะ สำหรับไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฉันถูกใจตรึกตรองเช่นแบบภาคบังคับโดเมน มันอาจจะไม่ได้เป็นยุทธศาสตร์ ได้เต็มที่ แต่มันก็เป็นเวลาดีที่จะได้ใส่ " ออกมี " ที่จะได้รับความคิดเห็นของคุณและความคิด คุณควรจะเอียงเพื่อช่วยให้มันผ่านเส้นชัย และเพื่อความชัดเจน ผมไม่ได้หมายถึงทักษะที่มักจะอ้างอิงในการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 การอภิปราย ผมเน้นความพยายามของฉันบนสามเสาหลักที่ต้องคิด เพื่อที่จะนำเรียนคิดศตวรรษที่ 21 การผลิตจริง ไม่ใช่ " วิธีการ " เรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 แต่มันเป็นสิ่งที่เราต้องการที่จะเป็นจุดที่ประสบความสำเร็จของมุมมอง ผมยังไม่ได้พูดถึงงบประมาณ ระดับต่าง ๆ ของรัฐบาล อุตสาหกรรม คณะกรรมการโรงเรียน สหภาพแรงงานและชอบก็ต้องรับกับวิวัฒนาการนี้