In 2000, the longterm care insuranc

In 2000, the longterm care insurance system was established to separate geriatric nursing care from medical insurance and to support social care for the elderly. In 2001, the Medical Care Law clearly stated and formally categorised longterm care beds as beds for long LOS/chronic care (not geriatric care), and since then, ordinary beds have been legally separated into general beds (short LOS/acute care) and long-term care beds (long LOS/chronic care). In
2003, a prospective payment system (Diagnosis Procedure Combination: DPC) was introduced to “acute-care hospitals” such as teaching hospitals or large hospitals, replacing the “fee for service” payment system. This is a diagnosis related groups (DRG) like payment system designed to give financial incentives to hospitals to reduce their LOS [34]. It is generally believed that the DPC has also moved these hospitals toward reducing LOS [35]. In 2006, the government started to encourage the conversion of hospitals with beds for longterm care into long-term care institutions such as nursing homes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 2000 ระบบประกันดูแลตนถูกตั้งขึ้น เพื่อแยก geriatric พยาบาลจากประกันสุขภาพ และ การสนับสนุนทางสังคมดูแลผู้สูงอายุ ในปีค.ศ. 2001 กฎหมายการดูแลทางการแพทย์ระบุไว้อย่างชัดเจน และจัดอย่างเป็นกิจจะลักษณะตนดูแลเตียงเป็นเตียงยาว LOS/เรื้อรัง ดูแล (geriatric ไม่ดูแล), และ ตั้งแต่เตียงธรรมดา แล้วมีได้ตามกฎหมายแบ่งออกเป็นเตียงทั่วไป (ระยะเฉียบ พลัน/LOS ดูแล) และเตียงดูแลระยะยาว (ยาว LOS/เรื้อรัง ดูแล) ใน2003 ระบบชำระเงินอนาคต (รวมขั้นตอนการวินิจฉัย: DPC) ถูกนำไป "โรงพยาบาลดูแลเฉียบพลัน" เช่นโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยหรือโรงพยาบาลขนาดใหญ่ ระบบการชำระเงิน "ค่าบริการ" แทน เป็นการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม (DRG) เช่นระบบการชำระเงินที่ออกแบบมาเพื่อ financial แรงจูงใจให้โรงพยาบาลลด LOS ของพวกเขา [34] โดยทั่วไปเชื่อว่าที่ที่ DPC ได้ย้ายโรงพยาบาลเหล่านี้ไปลด LOS [35] ในปี 2006 รัฐบาลเริ่มส่งเสริมการแปลงของโรงพยาบาลมีเตียงสำหรับดูแลตนเป็นสถาบันดูแลระยะยาวเช่นสถานพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2000 ระบบการประกันการดูแลระยะยาวที่จัดตั้งขึ้นเพื่อแยกการดูแลรักษาพยาบาลผู้สูงอายุจากการประกันสุขภาพและการให้การสนับสนุนการดูแลสังคมสำหรับผู้สูงอายุ ในปี 2001 กฎหมายการดูแลทางการแพทย์ที่ระบุไว้อย่างชัดเจนอย่างเป็นทางการและแบ่งเตียงดูแลระยะยาวเป็นเตียงสำหรับ LOS / การดูแลเรื้อรังยาว (ดูแลไม่สูงอายุ) และตั้งแต่นั้นมา, เตียงสามัญที่ได้รับการแยกออกจากกันถูกต้องตามกฎหมายเป็นเตียงทั่วไป (LOS สั้น / การดูแลเฉียบพลัน) และ เตียงดูแลระยะยาว (นาน LOS / การดูแลเรื้อรัง) ใน
ปี 2003 ระบบการชำระเงินในอนาคต (การวินิจฉัยขั้นตอนการรวม: ดีพีซี) ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ "โรงพยาบาลเฉียบพลันดูแล" เช่นโรงพยาบาลการเรียนการสอนหรือโรงพยาบาลขนาดใหญ่แทน "ค่าใช้จ่ายสำหรับบริการ" ระบบการชำระเงิน นี่คือการวินิจฉัยโรคที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม (DRG) เช่นระบบการชำระเงินออกแบบมาเพื่อให้แรงจูงใจทางการเงินให้กับโรงพยาบาลเพื่อลด LOS ของพวกเขา [34] มันเป็นความเชื่อโดยทั่วไปว่าดีพีซียังได้ย้ายโรงพยาบาลเหล่านี้ต่อการลด LOS [35] ในปี 2006 รัฐบาลได้เริ่มที่จะกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของโรงพยาบาลที่มีเตียงสำหรับการดูแลระยะยาวในระยะยาวการดูแลสถาบันเช่นพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 2000 , ประกันการดูแลระยะยาวระบบที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อแยกการดูแลการพยาบาลผู้สูงอายุจากการประกันการรักษาพยาบาล และเพื่อสนับสนุนการดูแลทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุ ในปี 2001 , กฎหมายการดูแลทางการแพทย์ระบุไว้อย่างชัดเจน และแบ่งการดูแลระยะยาวเป็นเตียงเป็นเตียงสำหรับการดูแลลอส / เรื้อรังนาน ( ไม่ใช่การดูแลคนชรา ) , และจากนั้นเตียงธรรมดาได้ตามกฎหมายแบ่งเป็นเตียงทั่วไป ( ดูแลลอส / แหลมสั้น ) และเตียงการดูแลระยะยาว ( Long Los / ดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง ) ใน
2003 ระบบการชำระเงินในอนาคต ( ขั้นตอนการวินิจฉัย : DPC ) แนะนำ " การดูแลโรงพยาบาล " เช่น โรงพยาบาล หรือโรงพยาบาลขนาดใหญ่แทน " ค่าระบบบริการชำระเงิน "นี่คือกลุ่มวินิจฉัยโรค ( DRG ) เป็นระบบการชำระเงินที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้สิ่งจูงใจจึง nancial ไปยังโรงพยาบาลเพื่อลด Los [ 34 ] เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่า รัฐยังได้ย้ายโรงพยาบาลไปทางลด Los [ 35 ] ในปี 2006 รัฐบาลเริ่มสนับสนุนการแปลงของโรงพยาบาล มีเตียงสำหรับการดูแลระยะยาวในการดูแลระยะยาว
สถาบัน เช่น พยาบาลบ้าน