1. FriendlinessMy partner’s America

1. Friendliness

My partner’s American and whenever we travel to the States I’m always struck by how ridiculously friendly everyone is. I’ve had long conversations with people I’ve only just met who are just genuinely interested in what life is like in other countries/how I’m finding America etc. And people tend to be very giving of themselves as well. In Britain the standard response to ‘How are you?’ is ‘Fine/great’ whatever, whereas American’s can give you a complete breakdown of their life at the moment (including an in depth medical history id you’re not careful). It’s nice though.

A couple of years ago I was flying in to meet my b/f, a blizzard hit and I got stranded in Newark. The airline was NO help (‘act of God’) and I ended up spending 6 hours in a blizzard trying to catch various trains to Philadelphia. Everyone I met along the way was so helpful. When I finally got to the Philly suburb where my bf was he insisted on taking me to his cousin’s party at a bar before we went home. I was tired, soaking wet and pissed off, but as soon as I walked through the door a barful of people I hadn’t seen in a year all yelled my name, ran up and treated me like a long lost sister. I cried :)

That’s what I like about Americans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. มิตรคู่หูของฉันของอเมริกัน และเมื่อเราเดินทางไปอเมริกา ผม:เสมอหลง โดยวิธีขันเป็นมิตรทุกคนเป็น ฉันเคยลองสนทนากับคนที่เพิ่งวิจารณ์ที่สนใจเพียงอย่างแท้จริงในชีวิตที่ในอีกประเทศ/วิธีฉันพบอเมริกาฯลฯ และคนมักจะให้ตัวเองมากเช่นกัน ในสหราชอาณาจักรการตอบสนองมาตรฐาน 'รึเปล่า' เป็น 'ปรับเทียบดี' ใด ๆ ในขณะที่ของคนอเมริกันสามารถให้รายละเอียดที่สมบูรณ์ของชีวิตของพวกเขาในขณะที่ (ลึกซึ้งรวมทั้งประวัติทางการแพทย์ id คุณไม่ระวัง) ก็ดีแต่สองสามปีที่ผ่านมาผมบินในการตอบสนองของฉัน b f ตีพายุหิมะและหลงใน Newark สายการบินก็ไม่มีวิธี '(พระราชบัญญัติของพระเจ้า) และจบจ่าย 6 ชั่วโมงในพายุหิมะพยายามที่จะจับรถไฟต่าง ๆ ฟิลาเดลเฟีย ทุกคนที่ผมพบตลอดทางแล้ว เมื่อในที่สุดก็ไปถึงย่านชานเมืองข่าว bf ของฉันอยู่ที่ไหน เขายืนยันในการฉันของลูกพี่ลูกน้องของเขาที่บาร์ก่อนเรากลับบ้าน ผมเหนื่อย เปียก และโกรธ แต่ทันทีที่ผมเดินผ่านประตู barful คน ฉันไม่เคยเห็นมาในปีทั้งหมดตะโกนชื่อของฉัน วิ่งขึ้น และถือว่าผมเหมือนน้องสาวหายไปนาน ข้า:)นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับชาวอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. มิตรคนที่ฉันกำลังของชาวอเมริกันและเมื่อใดก็ตามที่เราเดินทางไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาฉันหลงเสมอโดยวิธีการขันมิตรทุกคน ฉันได้มีการสนทนายาวกับคนที่ฉันได้เพียงแค่การพบกันที่เป็นเพียงความสนใจอย่างแท้จริงในสิ่งที่ชีวิตเป็นเหมือนในประเทศอื่น ๆ / วิธีการที่ฉันพบอเมริกา ฯลฯ และคนมีแนวโน้มที่จะให้มากว่าตัวเองเป็นอย่างดี ในสหราชอาณาจักรการตอบสนองมาตรฐาน 'คุณเป็นอย่างไรบ้าง' คือ 'วิจิตร / ที่ดี' สิ่งที่ในขณะที่ชาวอเมริกันสามารถให้รายละเอียดที่สมบูรณ์ของชีวิตของพวกเขาในขณะนี้ (รวมทั้งในเชิงลึก ID ประวัติทางการแพทย์ของคุณไม่ระวัง) มันเป็นเรื่องดีแม้ว่า. สองสามปีที่ผ่านมาผมได้รับการบินในการตอบสนองของฉัน B / F, พายุหิมะตีและฉันได้ติดอยู่ในนวร์ก สายการบินก็ไม่มีความช่วยเหลือ ( 'กระทำของพระเจ้า) และฉันสิ้นสุดการใช้จ่าย 6 ชั่วโมงในพายุหิมะพยายามที่จะจับรถไฟต่างๆที่จะเดลเฟีย ทุกคนที่ผมพบตลอดทางเพื่อให้เป็นประโยชน์ ในที่สุดเมื่อผมได้ไปชานเมืองที่ Philly BF ของฉันคือเขายืนกรานที่จะพาผมไปงานเลี้ยงของลูกพี่ลูกน้องของเขาที่บาร์ก่อนที่เราจะกลับบ้าน ผมเหนื่อยเปียกและโกรธ แต่ทันทีที่ผมเดินผ่านประตู barful ของคนที่ผมไม่ได้เห็นในปีทั้งหมดตะโกนชื่อของฉันวิ่งขึ้นและได้รับการรักษาผมเหมือนน้องสาวที่หายไปนาน ฉันร้องไห้ :) นั่นคือสิ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับชาวอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . เป็นมิตรคู่หูชาวอเมริกัน และทุกครั้งที่เราเดินทางไปอเมริกา ฉันมักจะหลงโดยวิธีการขันเป็นกันเองทุกคนคือ ฉันมีการสนทนายาวกับคนที่เพิ่งพบกันที่เป็นเพียงความสนใจอย่างแท้จริงในสิ่งที่ชีวิตก็เหมือนในประเทศอื่นแล้วผมหาคนอเมริกา ฯลฯ และมีแนวโน้มว่า จะให้ตัวเองเป็นอย่างดี ในอังกฤษมาตรฐานการตอบสนองต่อ " คุณเป็นยังไงบ้าง ? " " ดี / ดี " ก็ได้ ในขณะที่คนอเมริกันสามารถให้คุณกรอกรายละเอียดของชีวิตของพวกเขาในขณะนี้ ( รวมทั้งในบัตรประวัติเชิงลึกที่คุณไม่ระวัง ) มันสวยนะสองสามปีที่ผ่านมาฉันบินมาพบฉัน B / F , เกิดพายุหิมะ และผมได้ติดใน Newark สายการบินไม่ช่วย ( "act ของพระเจ้า " ) และฉันสิ้นสุดขึ้นใช้เวลา 6 ชั่วโมงในพายุหิมะที่พยายามจับรถไฟต่างๆ ฟิลลาเดเฟีย ทุกคนที่ผมเจอตามทางเป็นประโยชน์ดังนั้น เมื่อในที่สุดผมก็มาถึงชานเมือง Philly ที่แฟนฉันเขายืนยันในการไปงานเลี้ยงของญาติเค้าที่บาร์ ก่อนกลับบ้าน ฉันเหนื่อย เปียกไปหมด โกรธ แต่ทันทีที่ฉันเดินผ่านประตู barful ของคนที่ผมไม่ได้เจอในปีตะโกนชื่อฉัน รัน และปฏิบัติกับฉันเหมือนน้องสาวที่จากไปนาน ฉันร้องไห้ : )นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับคนอเมริกัน