น้ำยาล้างจาน
คือสารชำระล้าง (detergent) ที่ใช้ช่วยในการล้างจาน มีส่วนผสมของสารลดแรงตึงผิว (surfactant) ที่มีการระคายเคืองต่ำ ประโยชน์หลักของน้ำยาล้างจานคือใช้ล้างภาชนะและเครื่องครัวด้วยมือหลังจากประกอบหรือรับประทานอาหารแล้ว น้ำยาล้างจานทำให้สิ่งสกปรกและไขมันหลุดจากภาชนะและรวมตัวเป็นอีมัลชัน (emulsion) อยู่ในน้ำหรือฟอง (foam) เนื่องจากโมเลกุลของน้ำยาล้างจานประกอบด้วยส่วนที่มีขั้วและไม่มีขั้วเช่นเดียวกับผงซักฟอก ส่วนที่มีขั้วจะจับกับโมเลกุลของน้ำ และส่วนที่ไม่มีขั้วจะจับกับสิ่งสกปรกให้หลุดออก ในสมัยก่อนมีชื่อเรียกอื่นๆ เช่น สบู่ล้างจาน หรือ ครีมล้างจานเนื่องจากเคยผลิตในรูปของสบู่และครีมมาก่อน ปัจจุบันน้ำยาล้างจานมีส่วนผสมอื่นรวมอยู่ด้วย เช่น น้ำมะนาวหรือชา ซึ่งเชื่อว่าเป็นการช่วยให้ภาชนะสะอาดมากขึ้นและถนอมมือมากกว่าเดิม
ส่วนประกอบของน้ำยาล้างจาน
ผลิตภัณฑ์น้ำยาล้างจาน หรือที่นิยมเรียกกันว่า น้ำยาล้างจาน มีสารเคมีประเภท สารลดแรงตึงผิว(Surfactant)
เป็นส่วนประกอบหลัก(สารออกฤทธิ์)สารลดแรงตึงผิว กลุ่มที่มีประจุลบ ( Anionic Surfactant ) ผลิตภัณฑ์ล้างจานบางยี่ห้อ จะนำ สารลดแรงตึงผิวชนิดอื่น (ซึ่งมีประสิทธิภาพสูง หรือ มีอันตรายต่ำ) มาใช้ร่วมด้วยในปริมาณเล็กน้อย เช่น ใช้ Cocamidopropylbetaine ( สารลดแรงตึงผิวกลุ่มที่มีทั้งประจุลบและประจุบวก ; Amphoteric Surfactant ) และ / หรือ Ethoxylated Alcohol , Alkyl glucoside , Alkyl polyglucoside ( สารลดแรงตึงผิวกลุ่มที่ไม่มีประจุ ; Nonionic Surfactant )