This paper describes a prospective,

This paper describes a prospective, double blind, randomised and dummy-controlled trial in 28 patients with chronic mechanical low back pain presenting to the York Pain Clinic. The therapeutic effects of epidural methyl prednisolone (80 mg) were compared with intrathecal midazolam (2 mg). All the patients had pain for a considerable length of time (range: 1–35 years) and all had received previous treatments which had failed. The two groups of patients were comparable in terms of pain duration, demography, extent of disability, anxiety and depression and pain locus of control. The pain was assessed before and for 2 months after treatment using the short form McGill Pain Questionnaire as well as visual analogue and verbal rating scales for sensory and affective components of their pain experience; patients also completed a pain diary. Both treatments caused a similar improvement in one-half to three-quarters of the patients for 2 months in patterns of activity and sleep as well as in the sensory and affective components of the pain. However, although the improvement in the two groups was similar, all the patients treated with steroid were either taking more or the same amount of self-administered analgesic medication after their treatment, whereas between one-third and one-half of the midazolam-treated patients took less medication during the 2 month follow-up period. We conclude that intrathecal midazolam is an effective treatment for chronic mechanical low back pain. The mechanism responsible for this effect is discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารนี้อธิบายในอนาคต ตาบ สุ่ม และ ควบคุมหุ่นทดลองในผู้ป่วย 28 กลปวดหลังเรื้อรังที่นำเสนอไปยังคลินิกปวดนิวยอร์ก ผลการรักษาของเมธิลแก้ปวดไส้ (80 mg) ได้เปรียบเทียบกับ intrathecal midazolam (2 mg) ผู้ป่วยที่มีอาการปวดสำหรับความยาวมากของเวลา (ช่วง: 1 – 35 ปี) และทั้งหมดได้รับก่อนหน้านี้รักษาที่ล้มเหลว กลุ่มสองของผู้ป่วยได้เปรียบในแง่ของระยะเวลาความเจ็บปวด ประชากร ขอบเขตของความพิการ ความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้า และความเจ็บปวดทีควบคุม รับการประเมินความเจ็บปวดก่อน และหลังการรักษาโดยใช้แบบฟอร์มสอบถามอาการปวดกิลเป็นภาพอะนาล็อก และแบบประเมินด้วยวาจาสำหรับรับความรู้สึก และอารมณ์ประกอบของประสบการณ์การปวด 2 เดือน นอกจากนี้ผู้ป่วยยังเสร็จไดอารี่ความเจ็บปวด ทรีทเมนท์ทั้งสองเกิดจากการปรับปรุงที่คล้ายกันในครึ่งหนึ่งถึงสามในสี่ของผู้ป่วย 2 เดือนในรูปแบบของกิจกรรมและการนอนหลับเป็นอย่างดีในส่วนประกอบที่รับความรู้สึก และอารมณ์ของความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการปรับปรุงในสองกลุ่มคล้าย ทั้งหมดผู้ป่วยรักษาเตียรอยด์ถูกทั้งการเพิ่มเติมหรือกันเองบริหารยาระงับปวดหลังการรักษาของพวกเขา ในขณะที่หนึ่งในสามและครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยถือ midazolam เอายาน้อยงวด 2 เดือนติดตามผล เราสรุปว่า midazolam intrathecal รักษามีประสิทธิภาพสำหรับจักรกลปวดหลังเรื้อรัง กลไกการรับผิดชอบต่อผลกระทบนี้จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะอธิบายในอนาคตตาบอดแบบสุ่มและหุ่น-controlled trial คู่ในผู้ป่วย 28 รายที่มีโรคเรื้อรังกลอาการปวดหลังที่นำเสนอไปยังนิวยอร์กคลินิกปวด ผลการรักษาของแก้ปวด methyl prednisolone (80 มก.) ได้รับเมื่อเทียบกับ midazolam เข้าช่องไขสันหลัง (2 มก.) ผู้ป่วยทุกรายมีอาการปวดสำหรับความยาวมากของเวลา (ช่วง: 1-35 ปี) และทุกคนจะได้รับการรักษาก่อนหน้านี้ที่เคยล้มเหลว ทั้งสองกลุ่มของผู้ป่วยที่ได้เปรียบในแง่ของระยะเวลาที่เจ็บปวดประชากรศาสตร์ขอบเขตของความพิการความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าและความเจ็บปวดจากความเชื่ออำนาจควบคุม ความเจ็บปวดที่ได้รับการประเมินก่อนและ 2 เดือนหลังการรักษาโดยใช้แบบฟอร์มสั้นกิปวดแบบสอบถามเช่นเดียวกับอะนาล็อกภาพและเครื่องชั่งน้ำหนักคะแนนวาจาสำหรับส่วนประกอบประสาทสัมผัสและอารมณ์ของประสบการณ์เจ็บปวดของพวกเขา; ผู้ป่วยยังเสร็จไดอารี่ความเจ็บปวด การรักษาทั้งสองเกิดจากการปรับปรุงที่คล้ายกันในครึ่งหนึ่งถึงสามในสี่ของผู้ป่วยเป็นเวลา 2 เดือนในรูปแบบของกิจกรรมและการนอนหลับเช่นเดียวกับในส่วนประกอบประสาทสัมผัสและอารมณ์ของความเจ็บปวด อย่างไรก็ตามแม้ว่าการปรับปรุงในทั้งสองกลุ่มมีความคล้ายคลึง, ผู้ป่วยทุกรายได้รับการรักษาด้วยเตียรอยด์มีทั้งการเพิ่มเติมหรือจำนวนเงินเดียวกันของยาแก้ปวดด้วยตนเองบริหารหลังการรักษาของพวกเขาในขณะที่ระหว่างหนึ่งในสามและครึ่งหนึ่งของ midazolam รับการรักษา ผู้ป่วยเอายาน้อยลงในช่วงระยะเวลาติดตาม 2 เดือน เราสรุปได้ว่า midazolam เข้าช่องไขสันหลังคือการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับอาการปวดหลังเรื้อรังกลต่ำ กลไกความรับผิดชอบสำหรับผลกระทบนี้จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระดาษนี้จะอธิบายถึงอนาคต ดับเบิลตาบอด และทดลองในหุ่นจำลองหัวใจ 28 ผู้ป่วยปวดหลังเรื้อรังกลเสนอนิวยอร์กคลินิกระงับปวด . ผลของการรักษาของ epidural เมทิล Prednisolone ( 80 มิลลิกรัม ) เปรียบเทียบกับไขสันหลังมิดาโซแลม ( 2 มก. ) ทั้งหมดที่ผู้ป่วยมีความเจ็บปวดสำหรับความยาวมากของเวลา ( ช่วง 1 – 35 ปี ) และได้รับการรักษาซึ่งก่อนหน้านี้ได้ล้มเหลว สองกลุ่มของผู้ป่วยได้เปรียบในแง่ของระยะเวลาที่ปวด ประชากร ขอบเขตของความพิการ , ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าและอาการการควบคุม ความเจ็บปวดที่ได้รับก่อน และ 2 เดือนหลังจากการรักษาโดยใช้แบบฟอร์มสั้น ๆปวด McGill แบบสอบถามรวมทั้งอนาล็อกภาพและคำพูดเพื่อประเมินค่าทางประสาทสัมผัสและส่วนประกอบทางอารมณ์มีประสบการณ์ความเจ็บปวดของพวกเขา ผู้ป่วยยังเสร็จ ไดอารี่ความเจ็บปวด ทั้งการรักษาที่เกิดจากการปรับปรุงที่คล้ายกันในครึ่งหนึ่งถึงสามในสี่ของผู้ป่วยเป็นเวลา 2 เดือน ในรูปแบบของกิจกรรม และนอน รวมทั้งในด้านประสาทสัมผัสและส่วนประกอบทางอารมณ์ของความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการปรับปรุงในทั้งสองกลุ่ม ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับการรักษาด้วยสเตอรอยด์ ถ้าถ่ายมากหรือจำนวนเดียวกันของตนเองยายาแก้ปวดหลังการรักษาของพวกเขา ในขณะที่ระหว่างหนึ่งในสาม และครึ่งหนึ่งของคนไข้เอายาน้อยลงบนช่วง 2 เดือนตามระยะเวลา สรุปว่าล่อมประสาทไขสันหลังคือการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับอาการปวดหลังเรื้อรังกล . กลไกที่รับผิดชอบต่อผลกระทบนี้จะกล่าวถึง