“Wake up,” said Greg.He pulled the

“Wake up,” said Greg.

He pulled the surgical mask away from his mouth and tucked it under his chin. “Wake up Martin.”

But Martin was somewhere else; Ma­rtin was still there, several hours prior, lying strewn and broken by the post box on the corner where the cul-de-sac met the main road. He’d been posting a letter, a change of address notification for the bank, and had lingered by the post box for a brief moment fretting about the legibility of the handwritten address and the angle of the stamp. It was then that the car had hit, skidding onto the curb and sweeping him into the unforgiving cast iron solidity of the metal post box. He could feel the numbing chill of the rain-soaked asphalt against his cheek, the taste the blood in his mouth. From his view in the gutter the post box towered over him, the cylindrical mass expanding upwards and outwards, its mouth widening into a swirling, leering black chaos of infinite oblivion. The weathered red paint shifted form, boiled, bubbled, and seeped off the metal, flowing towards Martin and pooling around his head like a swarming hoard of ravenous ants, engulfing it, devouring it—

“Martin!” Greg snapped.

A new consciousness twisted into place.

“I got run over,” he croaked.

“That’s right, you got run over, and now you’re here, with me— ”

“I was posting a letter to the bank.”

“But now you’re here, in the hospital with your old mate—”

“My debit card…the expiry date.”

“Can you just open your damn eyes and look at me?” spat Greg.

Martin opened his eyes. Then shut them again.

“Do you recognize me Martin?”

“The light’s all prickly,” said Martin. “And my hip hurts, and my shoulder.”

“Well then take your time and open them slowly,” said Greg, with labored patience.

So Martin opened them slowly. A hundred shades of white swam and danced into focus, finally settling into the unmistakable dour sterility of a National Health Service hospital ward, partitioned off by a drawn plastic curtain. In the foreground a man in a surgical gown stood in expectant triumph, hands on hips, wide of stance; waiting for something: recognition or applause.

“Ironic isn’t it Martin, that of all the surgeons in the land it should be me in charge of saving your life?”

Martin heard the words, could see a version of a face he thought he might recall, and yet the two wouldn’t reconcile themselves in his mind to form any sort of meaning. He grimaced at Greg, half in pain and half in confusion, who frowned back, and then rolled his eyes.

Greg pursed his lips and shook his head. “It’s Greg. Gregory Fisher. You bullied me without mercy for four years and you don’t even have the courtesy to remember my fucking face?”

“Um…Okay,” said Martin, wincing. The tiny fires that had ignited across his body a moment before were flaring up and gaining stature, fogging his already addled mind.

“‘Okay?’” snapped Greg, taking a step forward. “‘Okay’? Is that all you’ve got? I’m not asking to borrow a ballpoint pen, I’m telling you what’s happening here.”

“I’m in a fair bit of pain to be honest. Also I don’t know what—” The fires raged through his nervous system. “Can I have some morphine or something? I’ve had a nasty accident. I got run over—”

“I know you got run over. I just bloody well fixed you, didn’t I!” Greg checked his rising voice and cocked his ear, listening for any movement beyond the curtain that encircled Martin’s bed. “You should have seen your hip,” he hissed, advancing further towards the prostrate Martin, “shattered like a china fucking teapot; a hundred pieces, barely anything left, four broken ribs, a punctured lung, fractured femur. They called me in especially, the only surgeon north of Peterborough that could piece back together the leaking bag of guts they scraped off the pavement.”

“Thanks,” managed Martin, “but I’d really like—”

“Mumbling something about ants, the paramedics said; paint or some shit.”

Greg stared at Martin for a moment as one might a rotten lump of corned beef, then sighed, put his hands behind his back, and idly observed the banks of monitors that surrounded the bed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ตื่นขึ้นมา กล่าวว่า กาเขาดึงหน้ากากผ่าตัดจากปากของเขา และอยู่ภายใต้คางของเขา "ตื่นขึ้นมาร์ติน"แต่มาร์ตินอื่น มาร์ตินกำลังยังมี หลายชั่วโมงก่อน นอนโรย และเสีย โดยไปรษณีย์มุมที่ทั้งที่ไปตามถนนสายหลัก เขาได้ถูกลงรายการบัญชีจดหมาย เปลี่ยนที่อยู่การแจ้งเตือนสำหรับธนาคาร และมีอวลอยู่ โดยไปรษณีย์สำหรับมี fretting เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เกี่ยวกับความชัดเจนของอยู่ด้วยลายมือและมุมของการประทับ แล้วว่า รถได้ตี skidding บนการนุ่ง และกวาดเขาไปความแข็งแรงเหล็กทั้ง ๆ ของไปรษณีย์โลหะ เขาอาจรู้สึกเย็น numbing ของยางมะตอยที่เปี่ยมล้นไปด้วยฝนกับแก้มของเขา รสเลือดในปากของเขา จากมุมมองของเขาในการเย็บ ไปรษณีย์ towered กว่าเขา มวลทรงกระบอกที่ขยายขึ้น และ outwards ปากขยับขยายไปเป็นการหมุนรอบ leering ดำความวุ่นวายของการให้อภัยอนันต์ สีแดง weathered เปลี่ยนฟอร์ม ต้ม เป็นฟอง และ seeped ออกจากโลหะ ไหลไปทางมาร์ติน และร่วมกันรอบพระเศียรเช่นมุม swarming ของมด ravenous โต่ง devouring มัน —"มาร์ติน" กาจัดชิดจิตสำนึกใหม่บิดเข้า"ฉันได้ทำงานผ่าน เขา croaked"ถูกต้อง คุณได้ทำงานผ่าน และตอนนี้ คุณอยู่ที่นี่ พ — ""ฉันได้ลงจดหมายธนาคาร"" แต่ตอนนี้ คุณอยู่ที่นี่ ในโรงพยาบาลคู่เก่าของคุณ — ""ฉันเดบิต card. .. วันหมดอายุ""คุณสามารถเพียงเปิดตาไอ้ และดูฉัน" spat กามาร์ตินเปิดตาของเขา แล้ว ปิดได้อีกด้วย"ทำคุณรู้จักฉันมาร์ติน""แสงของทั้งหมดเต็มไปด้วยหนาม กล่าวว่า มาร์ติน "เจ็บที่สะโพกของฉัน และไหล่ของฉันด้วย""ดีแล้วใช้เวลาของคุณ และเปิดให้ช้าลง กล่าวว่า กา มีความอดทน laboredดังนั้น มาร์ตินเปิดให้ช้าลง ร้อยเฉดสีขาวมารถ และเต้นจุด สุดท้าย ชำระเป็น sterility ดื้อดึงแน่แท้ของการบริการสุขภาพแห่งชาติป่วย กั้นปิด ด้วยม่านพลาสติกออก ในเบื้องหน้าชายในชุดผ่าตัดอยู่ในชัยชนะ expectant มือสะโพก หลากหลายของท่าทาง รอบางสิ่งบางอย่าง: รู้หรือปรบมือ"เรื่องไม่ได้มาร์ติน ว่า ของ surgeons ทั้งหมดในแผ่นดิน นี้จะฉันชอบบันทึกชีวิตของคุณ"แตงได้ยินคำ สามารถดูรุ่นหน้าเขาคิดว่า เขาอาจเรียกคืน และยัง ทั้งสองจะไม่กระทบยอดตัวเองในจิตใจของเขาฟอร์มใดเรียงลำดับของความหมาย เขา grimaced ที่กา ครึ่งในความเจ็บปวดและความสับสนในครึ่ง frowned กลับ และสะสมแล้ว ตาของเขากา pursed ริมฝีปากของเขา และจับหัวของเขา "มันเป็นกา เกรกอรี Fisher คุณอะไรไม่เมตตาฉัน 4 ปี และคุณไม่ได้รับความอนุเคราะห์การจดจำใบหน้าของฉันร่วมเพศหรือไม่""อึม...เอาล่ะ มาร์ติน wincing กล่าว ไฟเล็ก ๆ ที่มีลุกทั่วร่างกายของเขาเป็นช่วงเวลาก่อนมีชุดบานท่อทองขึ้น และได้รูปร่าง fogging เขาแล้ว addled ใจ"'ล่ะ" "จัดชิดกา การก้าวไปข้างหน้า "'ดี' หรือไม่ คือ ว่า ทั้งหมดที่คุณได้ ฉันกำลังร้องขอไม่ให้ยืมปากกาลูกลื่น ฉันบอกคุณสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่""ฉันในบิตของอาการปวดจะซื่อสัตย์ยุติธรรม นอกจากนี้ยัง ทราบว่า — "ที่ raged ผ่านระบบประสาทของเขา "ฉันจะได้มอร์ฟีนบางหรืออะไร เคยเป็นอุบัติเหตุที่น่ารังเกียจ ฉันได้ทำงานมากกว่ากัน ""ฉันรู้ว่า คุณได้ทำงานมากกว่า ฉันเพียงแค่เลือดดีคง คุณไม่ฉัน" กาตรวจสอบเสียงของเขาเพิ่มขึ้น และถูกผึ่งหู ฟังความเคลื่อนไหวใด ๆ นอกเหนือจากม่านที่ล้อมรอบเตียงของมาร์ติน "คุณควรได้เห็นสะโพกของคุณ เขา hissed ความก้าวหน้าเพิ่มเติมไปทางมาร์ติน prostrate "ซวนเช่นจีนกาน้ำชา เป็นร่วมเพศ ร้อยชิ้น อะไรแทบซ้าย สี่หัก ซี่โครง ปอดแฟบ กระดูกต้นขา fractured พวกเขาเรียกฉันในอย่างยิ่ง ศัลยแพทย์เฉพาะจากปีเตอร์โบโร่ที่สามารถชิ้นกลับกันถุงรั่วของกล้าที่จะขูดออกจากช่วง"มาร์ติน "ขอบคุณ จัดการ" แต่ผมอยาก — ""Mumbling เรื่องมด กล่าวว่า พยา สีหรือบางคน"กาจ้องไปที่มาร์ตินช่วงขณะหนึ่งอาจก้อนเน่าเนื้อประกอบ แล้วถอนหายใจ ใส่มือเขาไม่อยู่ และสังเกตของจอภาพที่ล้อมรอบเตียงเปล่า ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ตื่น " เกร็ก

เขาดึงหน้ากากผ่าตัดออกไปจากปากของเขาและซุกไว้ใต้คาง " ตื่นได้แล้ว มาร์ติน "

แต่มาร์ตินที่อื่น ; มาอง rtin ยังคงมี หลายชั่วโมงก่อน นอนเกลื่อน และแตก โดยกล่องไปรษณีย์ในมุมที่คัลเดอแซคเจอถนนใหญ่ เขาจะได้รับการโพสต์จดหมาย การเปลี่ยนแปลงที่อยู่ แจ้งให้ธนาคารและได้อยู่ โดยกล่องไปรษณีย์สำหรับชั่วขณะ fretting เกี่ยวกับความชัดเจนของที่อยู่ที่เขียนด้วยลายมือและมุมของแสตมป์ แล้วรถเกิดชน การลื่นไถลบนขอบถนนและกวาดเขาไปอาฆาตเหล็กหล่อความแข็งแรงของเหล็กกล่องไปรษณีย์ . เขาจะรู้สึกมึนงงเย็นของฝนชุ่มยางมะตอยกับแก้มของเขาลิ้มรสเลือดในปากของเขาจากมุมมองของเขาในรางน้ำโพสต์กล่อง towered กว่าเขา ทรงกระบอกมวลขยายขึ้น และเพียงแค่ขยับปากขยับเข้าไปหมุน , leering เคออสสีดำของอนันต์ การให้อภัย ผุสีแดงสีเปลี่ยนรูปแบบ , ต้ม , ฟอง , และซึมซ่านออกจากโลหะ ไหลต่อ มาร์ติน และ การ รอบ ๆหัวของเขาชอบปีนป่ายสะสมของหิวมด กลืนกินมัน กินมัน -

" มาร์ติน " เกร็ก งับ

จิตสำนึกใหม่บิดเป็นสถานที่

" ฉันเรียกกว่า " เขาตาย

" ใช่แล้ว คุณได้ทำงานมากกว่า และตอนนี้คุณอยู่ที่นี่กับผม - "

" ฉันกำลังส่งจดหมายไปธนาคาร . "

" แต่ ตอนนี้คุณกำลังอยู่ในโรงพยาบาลกับแฟนเก่าเพื่อน - "

" บัตรเดบิต . . . วันหมดอายุ "

" คุณสามารถเพียงแค่เปิดตาของคุณและมองฉันบ้า ?

" ถุย เกร็กมาร์ติน ลืมตา แล้วปิดอีกครั้ง

" คุณจำฉันได้ มาร์ติน "

" แสงทั้งหมดที่เต็มไปด้วยหนาม , " กล่าวว่า มาร์ติน " เจ็บสะโพก และไหล่ของฉัน . "

" แล้วใช้เวลาของคุณและเปิดมันอย่างช้าๆ กล่าวว่า เกรก กับคล่องความอดทน

ดังนั้นมาร์ตินเปิดมันอย่างช้าๆ ร้อยเฉดสีขาวว่ายน้ำและเต้นลงในโฟกัสในที่สุดก็นั่งลงในเป็นหมันคล้ายแน่แท้ของหอผู้ป่วยโรงพยาบาลบริการสุขภาพแห่งชาติ แบ่งออกโดยดึงพลาสติกม่าน ในเบื้องหน้าชายหนุ่มในชุดผ่าตัด ยืน หวังชัยชนะ มือกว้างของสะโพก , ท่าทาง ; รออะไร : รับรู้หรือครับ

" แดกดันไม่ได้ มาร์ตินที่ทั้งหมดของศัลยแพทย์ในแผ่นดินฉันควรจะรับผิดชอบในการบันทึกชีวิตของคุณ "

มาร์ตินได้ยินคำ จะเห็นรุ่นของใบหน้าที่เขาคิดว่าเขาอาจจะนึกออก แต่ทั้งสองไม่ง้อตัวเองในจิตใจของเขาในรูปแบบใด ๆประเภทของความหมาย เขา grimaced ที่เกร็ก ครึ่งหนึ่งอยู่ในความเจ็บปวดและครึ่งหนึ่งในความสับสนที่ขมวดคิ้วกลับ แล้ว

รีดตาของเขาเกร็ก pursed ริมฝีปาก แล้วส่ายหน้า " มันคือ เกร็ก เกรกอรี ฟิชเชอร์ คุณแกล้งผม โดยปราศจากความเมตตาเป็นเวลาสี่ปีและคุณไม่ได้มีมารยาท จำหน้าฉันเลย ? "

" เอ่อ . . . โอเค " บอกว่า มาร์ติน เจ็บ . เล็ก ๆที่จุดประกายไฟข้ามตัวเขาสักครู่ก่อนก็วูบวาบขึ้น และความสูงขึ้นหมอกของเขาแล้วกำกวมใจ

" 'okay ? " " รูปถ่าย เกรกการก้าวไปข้างหน้า " 'okay ' นั่นคือทั้งหมดที่คุณมี ฉันขอยืมปากกา ฉันจะบอกคุณว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ . "

" ฉันยุติธรรมบิตของปวดใจ ก็ฉันไม่รู้ว่า " ไฟโกงผ่านระบบประสาท " ผมขอมอร์ฟีน หรืออะไร ? ผมเคยมีอุบัติเหตุที่น่ารังเกียจ ฉันได้เรียกกว่า "

" ผมรู้ว่าคุณได้ทำงานมากกว่าฉันแค่เลือดดีถาวรคุณ ไม่ใช่ผม ! " เกร็ก ตรวจสอบของเขาเพิ่มขึ้นเสียงและเตรียมหู ฟังการเคลื่อนไหวใด ๆนอกเหนือจากผ้าม่านที่ล้อมเตียงของมาร์ติน " คุณน่าจะเห็นสะโพกของคุณ " เขา hissed ก้าวหน้าต่อไปทางกราบ มาร์ติน " แตกเหมือนจีน เย็ดกาน้ําชา เป็นร้อยชิ้น แทบไม่มีอะไรเหลือ สี่ ซี่โครงหักทะลุปอด , กระดูกโคนขาแตกพวกเขาเรียกฉันโดยเฉพาะ เพียงทางตอนเหนือของ ปีเตอร์โบโร่ ที่ศัลยแพทย์ชิ้นกลับมารวมกันที่รั่วถุงกล้าจะขูดออกทางเท้า "

" ขอบคุณ " จัดการมาร์ติน " แต่ผมชอบจริงๆ - - "

" พึมพำบางอย่างเกี่ยวกับมด แพทย์กล่าวว่า สี หรืออึ .

เกร็กจ้องมาร์ติน สักครู่หนึ่งอาจเป็นไอ้ก้อนเนื้อไม่ แล้วถอนหายใจเอามือไว้ข้างหลัง และภารกิจตรวจสอบธนาคารของจอภาพที่ล้อมเตียง