The present study was undertaken to

The present study was undertaken to assess the potential of Tamarind seed polysaccharide (TSP) to act as a biodegradable carrier for colon specific
drug delivery. Hence an attempt was made to develop matrix tablet based formulation using TSP which protects the drug in upper GIT and release
the major amount of drug in colon due to degradation by bacterial enzymes. The matrix tablets were prepared by wet granulation technique
containing different concentrations (30% w/w to 70% w/w) of TSP using Ibuprofen as a model drug. The matrix tablets were evaluated for
different quality control tests, content uniformity and invitro
drug release study. Drug release profile of prepared tablets was evaluated in
simulated gastric fluid (0.1N HCl), simulated intestinal fluid (pH 7.4 Sorensen’s phosphate buffer) and simulated colonic fluid (2% w/v rat caecal
contents and 4% w/v rat caecal contents ) in pH 6.8 Sorensen’s phosphate buffer before and after enzyme induction. The invitro
biodegradation
studies suggested that TSP is degraded in presence of rat caecal contents (RCC). It was further revealed that enzyme induction leads to better
biodegradation of TSP. DSC studies showed the absence of any possible drug excipient interaction. The invitro
drug release studies demonstrated
that only 7.24% of drug was released in upper GIT and 81.71% in colon. The 4% w/v RCC after 7 days of enzyme induction degraded TSP
remarkably and its presence in dissolution medium provided best conditions for assessing the susceptibility of TSP to colonic bacterial degradation.
The results of invitro
drug release study indicate that the matrix tablets prepared by using TSP are able to carry most of the drug to the colon and
restrict the release in upper GIT.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดำเนินการศึกษาปัจจุบันเพื่อประเมินศักยภาพของ polysaccharide เมล็ดมะขาม (ช้อนชา) เพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ย่อยสลายยากสำหรับคู่เฉพาะ
ยาจัดส่ง จึง มีความพยายามพัฒนากำหนดแท็บเล็ตตามเมตริกซ์โดยใช้ช้อนชาที่ปกป้องยา GIT และปล่อยบน
จำนวนยาในลำไส้ใหญ่เนื่องจากการย่อยสลายโดยเอนไซม์ที่แบคทีเรียสำคัญ เม็ดเมทริกซ์ถูกเตรียม โดยเทคนิคแกรนูลเปียก
(30% w/w 70% w/w) ความเข้มข้นแตกต่างกันของช้อนชาที่ใช้ไอบูโปรเฟนเป็นยารูปแบบที่ประกอบด้วยการ เม็ดเมทริกซ์ถูกประเมิน
ทดสอบควบคุมคุณภาพแตกต่างกัน ใจเนื้อหา และ invitro
ยาออกศึกษา โพรไฟล์นำยาของยาเม็ดที่เตรียมได้ประเมินใน
จำลองของเหลวในกระเพาะอาหาร (0.1N HCl), จำลองลำไส้น้ำมัน (pH 7.4 Sorensen ฟอสเฟตบัฟเฟอร์) และของเหลว colonic จำลอง (2% w/v หนู caecal
เนื้อหาและ 4% w/v ราษฎร์เนื้อหา caecal) ในค่า pH 6.8 Sorensen ฟอสเฟตบัฟเฟอร์ก่อน และ หลังการเหนี่ยวนำเอนไซม์ Invitro
biodegradation
การศึกษาแนะนำว่า ช้อนชาเสื่อมโทรมในของเนื้อหา caecal ราษฎร์ (RCC) มันถูกเปิดเผยเพิ่มเติมว่า การเหนี่ยวนำเอนไซม์นำไปดีกว่า
biodegradation TSP. DSC ศึกษาพบว่าการขาดงานมีการโต้ตอบ excipient ยาเสพติดได้ Invitro
ยาศึกษานำแสดง
ว่า เฉพาะ 7.24% ของยาออกใน GIT และ 81.71% ในลำไส้ใหญ่ 4% w/v RCC หลังจาก 7 วันของการเหนี่ยวนำเอนไซม์เสื่อมโทรมช้อนชา
อย่างยิ่ง และสถานะของตนในการยุบให้เงื่อนไขดีที่สุดสำหรับการประเมินที่ง่ายของช้อนชา colonic แบคทีเรียย่อยสลาย
ผล invitro
ศึกษาปล่อยยาระบุว่า เม็ดเมทริกซ์โดยใช้ช้อนชาสามารถดำเนินการส่วนใหญ่ของยากับคู่ และ
จำกัดการปล่อยในบน GIT

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินศักยภาพของโพลีแซคคาไรด์ เมล็ดมะขาม ( TSP ) เพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการได้ส่งยาเฉพาะ
ลําไส้ใหญ่ จึงมีความพยายามที่จะพัฒนายาเม็ดเมทริกซ์สูตรการใช้ช้อนชาซึ่งปกป้องยาใน git บนและปล่อย
จํานวนหลักของยาในลำไส้ เนื่องจากการสลายตัวด้วยเอนไซม์จากแบคทีเรีย .ส่วนยาเม็ดที่เตรียมโดยเทคนิคการทำแกรนูลเปียก
ที่มีความเข้มข้นต่างกัน ( 30 % w / w 70 % w / w ) ของ TSP ใช้ไอบูโปรเฟนเป็นยาต้นแบบ เมทริกซ์เม็ดศึกษา
การทดสอบการควบคุมคุณภาพและความสม่ำเสมอเนื้อหาแตกต่างกัน คือ
ทดลองปล่อย การปลดปล่อยยาแก้โปรไฟล์ของเตรียมทดลองในกระเพาะอาหาร
จำลองของเหลว ( 0.1n HCl )ของเหลวในลำไส้ ( pH 7.4 ) โซเรนเซ่นของฟอสเฟตบัฟเฟอร์ ) และจำลองสมองของเหลว ( 2 % W / V หนู caecal
เนื้อหาและ 4 % W / V หนู caecal เนื้อหา ) ในฟอสเฟตบัฟเฟอร์พีเอช 6.8 โซเรนเซน คือ ก่อนและหลังการเอนไซม์ คือการย่อยสลาย

มีการศึกษาพบว่าฝุ่นละอองมีการสลายตัวในการแสดงตนของหนู caecal เนื้อหา ( RCC ) มันถูกเปิดเผยเพิ่มเติมว่า การเหนี่ยวนำเอนไซม์นำไปสู่ดีกว่า
การย่อยสลายของช้อนชา จากการศึกษาพบว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์ยา excipient ที่เป็นไปได้ใด ๆ การปลดปล่อยยาการศึกษาแสดงให้เห็นคือ

ที่ 7.24 % ของยา ออก ใน บน ไป 81.71 % และในลําไส้ใหญ่ 4 % w / v และหลังจาก 7 วันของการเหนี่ยวนำเอนไซม์ย่อยสลายช้อนชา
น่าทึ่งกับการแสดงตนในตัวกลางการละลายให้เงื่อนไขที่ดีที่สุดสำหรับการประเมินความไวของ TSP เพื่อสมองแบคทีเรียลดลง ผลคือ

ทดลองปล่อยพบว่ายาเม็ดที่เตรียมโดยใช้ช้อนชาสามารถดำเนินการส่วนใหญ่ของยาในลำไส้ และการปล่อยบน
พวก