used in this study improves recover

used in this study improves recovery, as enzymes disrupt the cell
wall, thus enhancing yield. Use of hemicellulase, at all concentrations,
resulted in increased total stevioside content, with the optimum
recovery of 369.23 ± 0.11 lg being achieved at 3% enzyme
concentration at 60 C. No further extraction yield enhancement
was gained at 4% enzyme concentration. The main reason for yield
improvement with the use of enzyme is that the enzymes disrupt
the integrity of the cell walls; as a result, extraction is more efficient.
Further increase in product yield is not observed, which
may be attributed to the fact that cellulolytic enzymes tend to be
inhibited by soluble products of cellulolysis (Patindol et al.,
2007). When the cells are disrupted, the material released from
the cells, such as sugars, are known to form a complex with enzymes,
thus resulting in product inhibition (Landisch, Lin, Volosch,
& Tsao, 1983). Extraction yields with cellulase were highest at 2%
enzyme concentration, with a stevioside yield of 359.6 ± 0.30 lg
at 50 C. This extraction yield is 35 times greater than the stevioside
yield from control experiments. Cellulase is said to have good
activity in degrading cell wall polysaccharides, e.g. pectic polysaccharides,
xyloglucans and heteroxylans. Therefore, the treatment
with cellulase would lead to loss of integrity and disintegration
of the cell wall, improving solvent access to stevioside. Extraction
with 2% cellulase gave superior results to those obtained using
3% pectinase. Moreover, the cost of bulk cellulases is lower than
the cost of hemicellulase, indicating that 2% cellulase is the best
choice for large scale extraction of stevioside from S. rebaudiana
leaves. Higher yield (2.84 g per 100 g leaves) of stevioside (as three
steviol glycosides: stevioside, rebaudioside A and rebaudioside C)
was obtained by high speed counter current chromatography from
S. rebaudiana in 270 min (Huang, Gang-Fu, & Duo-Long, 2010). On
using the ultrasound-assisted extraction, the yield (43.62%) of stevioside
extracts increased by a factor of 1.5 in comparison to classical
extraction procedures (Liu, Li, & Tang, 2010).
3.3. Central composite design for optimisation of stevioside extraction
using various enzyme combinations
3.3.1. General
Experiments were designed in order to determine the optimum
concentration of enzyme, temperature and incubation time, based
on a central composite design. The second-order regression model
relating to the production of stevioside, with the independent
variables of A, B, C, D and E, is as follows:
Y ¼ þ819:38 þ 101:58A  27:46B þ 115:86C  5:49D
þ 14:83E þ 9:14AB  31:68AC  36:58AD þ 68:10AE
þ 31:11BC  33:79BD þ 27:14BE  28:36CD  4:92CE
þ 143:93DE  107:17A2 þ 8:91B2  46:57C2  226:27D2
þ 23:39E2 ð2Þ
The stevioside yields obtained were considered as the dependent
variables or response Y. The theoretical (using Eq. (2)) and
experimental results for stevioside production are presented in Table
1. For testing the fit of the model, the regression equation and
coefficient (R2) were evaluated. The model presented a high determination
coefficient (R2 = 0.98), explaining 97.76% of the variables;
pectinase (A), cellulase (B), hemicellulase (C), temperature (D) and
incubation time (E) were supported by the response (Khuri & Cornell,
1987). The closer the value of R2 to unity, the better were the
empirical model fits for the actual data (Lee, Yusof, Hamid, & Baharin,
2006). A value greater than 0.75 indicates aptness of the model,
suggesting that the proposed experimental design was suitable
for the simulation of stevioside production. The ANOVA of quadratic
regression model demonstrated that the model was highly
significant, as is evident from Fisher’s F-test with a very low probability
value. The Model F-value of 10.92 implies that the model is
significant. Values of ‘‘Prob > F’’ less than 0.0500 indicate that model
terms are significant. In this case, A, C, DE, A2 and D2 are significant
model terms.
The student t-distribution and the corresponding P-values,
along with the second-order polynomial coefficient, were evaluated.
The significance of each coefficient was determined by t-values
and P-values. The pattern of interactions between the variables
was indicated by these coefficients. The variables with low probability
levels contribute to the model, whereas the others can be neglected
and eliminated from the model. Larger magnitude of tvalue
and smaller P-value indicate the high significance of the corresponding
coefficient (Karthikeyan, Rakshit, & Baradajaran, 1996).
The t-test and P-values for the linear, quadratic, and interactive
terms are shown in Table 2.
3.3.2. Optimisation of the procedure using response surface
methodology
The 3D response surface and the 2D contour plots constitute the
graphical representation of the regression equation in order to
determine the optimum values of the variables within the ranges

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ในการศึกษาปรับปรุงการกู้คืน เป็นเอนไซม์รบกวนเซลล์
ผนัง การเพิ่มผลผลิตจึง ใช้ hemicellulase ที่ความเข้มข้นทั้งหมด,
ในเนื้อหา กับมีประสิทธิภาพสูงสุดรวมเพิ่ม stevioside
กู้คืน 369.23 ± 0.11 lg กำลังได้ที่เอนไซม์ 3%
ความเข้มข้นที่ 60 c ไม่เพิ่มประสิทธิภาพผลผลิตแยกเพิ่มเติม
ได้รับที่ความเข้มข้นของเอนไซม์ 4% เหตุผลหลักสำหรับผลผลิต
ปรับปรุง ด้วยการใช้เอ็นไซม์เป็นเอนไซม์รบกวน
ความสมบูรณ์ของผนังเซลล์ ดัง สกัดมีประสิทธิภาพมากขึ้น.
เพิ่มต่อผลผลิตของผลิตภัณฑ์จะไม่สังเกต ซึ่ง
อาจเกิดจากการเอนไซม์ cellulolytic มัก
ห้าม โดยละลายผลิตภัณฑ์ของ cellulolysis (Patindol et al.,
2007) เมื่อเซลล์อยู่ระหว่างสองวัน วัสดุออกจาก
เซลล์ เช่นน้ำตาล รู้จักกันในรูปแบบที่ซับซ้อน ด้วยเอนไซม์,
จึง เกิดผลิตภัณฑ์ยับยั้ง (Landisch หลิน Volosch,
& Tsao, 1983) ผลผลิตการสกัด มี cellulase ได้สูงสุด 2%
ความเข้มข้นเอนไซม์ กับผลตอบแทน stevioside ของ lg ± 0.30 359.6
ที่ 50 C. ผลผลิตการสกัดนี้เป็นครั้งที่ 35 มากกว่า stevioside
ผลผลิตจากการทดลองควบคุม Cellulase กล่าวได้ดี
กิจกรรมในการลดเซลล์ผนัง polysaccharides, polysaccharides เช่น pectic,
xyloglucans และ heteroxylans ดังนั้น การรักษา
มี cellulase จะนำไปสู่การสูญเสียความสมบูรณ์และบูรณภาพ
ของผนังเซลล์ ปรับปรุงถึง stevioside เป็นตัวทำละลาย สกัด
2% cellulase ให้ผลลัพธ์ที่เหนือกว่าผู้รับใช้
pectinase 3% นอกจากนี้ cellulases จำนวนมากต้นทุนจะต่ำกว่า
ต้นทุน hemicellulase ระบุ cellulase 2% ที่เป็นสุด
ง่าย ๆ ขนาดใหญ่สกัด stevioside จาก S. rebaudiana
ใบ (2.84 กรัมต่อ 100 กรัมใบ) ผลตอบแทนสูงของ stevioside (เป็นสาม
steviol glycosides: stevioside, rebaudioside A และ rebaudioside C)
กล่าว โดย chromatography ปัจจุบันเคาน์เตอร์ความเร็วสูงจาก
rebaudiana S. ใน 270 นาที (หวง แก๊ง-Fu & Duo-ยาว 2010) ใน
ใช้ซาวด์ช่วยสกัด ผลตอบแทน (43.62%) ของ stevioside
สารสกัดเพิ่ม ด้วยตัวคูณ 1.5 โดยคลาสสิก
ขั้นตอนสกัด (หลิว Li &ถัง 2010) .
3.3 กลางออกแบบคอมโพสิตสำหรับเพิ่มประสิทธิภาพของการสกัด stevioside
ใช้ชุดเอนไซม์ต่าง ๆ
3.3.1 ทั่วไป
ทดลองถูกออกแบบเพื่อกำหนดเหมาะสม
ความเข้มข้นของเอนไซม์ เวลาอุณหภูมิและบ่มเพาะวิสาหกิจ ตาม
ออกแบบคอมโพสิตเป็นกลาง แบบจำลองถดถอยที่สองสั่ง
เกี่ยวข้องกับการผลิต stevioside มีอิสระ
ตัวแปร A, B, C, D และ E เป็นดังนี้:
Y ¼ þ819:38 þ 101:58A 27:46B þ 115:86 C 5:49D
þ 14:83E þ 9:14AB 31:68AC 36:58AD þ 68:10AE
þ 31:11BC 33:79BD þ 27:14BE 28:36 CD 4:92CE
þ 143:93DE 107:17A2 þ 8:91B2 46:226:27 57C 2 D 2
þ 23:39E2 ð2Þ
stevioside อัตราผลตอบแทนได้ก็ถือว่าเป็นผู้อยู่ในอุปการะ
ตอบกลับ Y หรือตัวแปร ในทฤษฎี (ใช้ Eq. (2)) และ
stevioside ผลิตทดลองผลลัพธ์จะแสดงตาราง
1 สำหรับการทดสอบพอดีของโมเดล สมการการถดถอย และ
สัมประสิทธิ์ (R2) ที่ประเมิน แบบแสดงความมุ่งมั่นสูง
สัมประสิทธิ์ (R2 = 0.98), อธิบาย 97.76% ของตัวแปร;
pectinase (A) (B) cellulase, hemicellulase (C) อุณหภูมิ (D) และ
เวลาฟักตัว (E) ได้รับการสนับสนุน โดยการตอบสนอง (Khuri & Cornell,
1987) ยิ่งค่าของ R2 เพื่อความสามัคคี มีดีกว่า
รุ่นประจักษ์เหมาะสำหรับข้อมูลที่แท้จริง (Lee, Yusof กร่าง & Baharin,
2006) ค่ามากกว่า 0.75 บ่งชี้ aptness รุ่น,
แนะนำว่า การออกแบบการทดลองนำเสนอเหมาะสม
สำหรับการจำลอง stevioside ผลิต วิเคราะห์ความแปรปรวนของกำลังสอง
แบบจำลองถดถอยแสดงว่า รูปแบบสูง
สำคัญ เป็นชัดจาก Fisher ของ F-ทดสอบ มีความน่าเป็นต่ำมาก
ค่า รุ่น F-ค่า 10.92 หมายถึงแบบว่า
สำคัญ ค่าของ '' Prob > F'' 0 น้อยกว่า0500 ระบุรุ่นที่
เงื่อนไขสำคัญ ในกรณีนี้ A, C, DE, A2 และ D2 สำคัญ
แบบเงื่อนไข
t-แจกจ่ายจากนักเรียนและค่าเกี่ยวข้อง P-,
กับสัมประสิทธิ์พหุนามลำดับที่สอง ถูกประเมิน
นัยสำคัญของสัมประสิทธิ์แต่ละถูกกำหนด โดยค่า t
และ ค่า P รูปแบบของการโต้ตอบระหว่างตัวแปร
ถูกตามค่าสัมประสิทธิ์เหล่านี้ ตัวแปรที่ มีความน่าเป็นต่ำ
ระดับร่วมรุ่น ในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถได้ที่ไม่มีกิจกรรม
และตัดออกจากแบบ ขนาดใหญ่ของ tvalue
และเล็ก P ค่าบ่งชี้ความสำคัญสูงของให้สอดคล้องกับ
สัมประสิทธิ์ (Karthikeyan, Rakshit & Baradajaran, 1996) .
ทดสอบ t และ P-ค่าเชิงเส้น กำลังสอง และโต้ตอบ
แสดงในตารางที่ 2 เงื่อนไขการ
3.3.2 เพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการใช้ตอบสนองผิว
วิธี
พื้นผิวตอบสนอง 3D และ 2D จากผืนเป็น
ภาพแสดงสมการถดถอยเพื่อ
กำหนดค่าสูงสุดของตัวแปรภายในช่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้จะช่วยปรับปรุงการกู้คืนเป็นเอนไซม์ที่ทำลายเซลล์
ผนังผลผลิตจึงเพิ่ม การใช้ Hemicellulase ที่ความเข้มข้นทั้งหมด
มีผลในการเพิ่มเนื้อหาสตีวิโอไซรวมกับที่เหมาะสม
การฟื้นตัวของ 369.23 ± 0.11 LG ประสบความสำเร็จในการทำงานของเอนไซม์ 3%
ความเข้มข้นที่ 60 องศาเซลเซียส ไม่มีการเพิ่มอัตราผลตอบแทนจากการสกัดต่อไป
ได้รับเอนไซม์ที่มีความเข้มข้น 4% เหตุผลหลักที่ทำให้อัตราผลตอบแทนจาก
การปรับปรุงด้วยการใช้เอนไซม์คือเอนไซม์ที่ทำลาย
ความสมบูรณ์ของผนังเซลล์; เป็นผลให้การสกัดมีประสิทธิภาพมากขึ้น
เพิ่มขึ้นต่อไปในอัตราการใช้ผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้สังเกตซึ่ง
อาจจะนำมาประกอบกับความจริงที่ว่าเอนไซม์เซลลูเลสมีแนวโน้มที่จะ
ยับยั้งโดยผลิตภัณฑ์ละลายของ cellulolysis (Patindol et al.,
2007) เมื่อเซลล์จะหยุดชะงักวัสดุที่ปล่อยออกมาจาก
เซลล์เช่นน้ำตาลเป็นที่รู้จักกันในรูปแบบที่ซับซ้อนด้วยเอนไซม์,
จึงทำให้เกิดการยับยั้งผลิตภัณฑ์ (Landisch หลิน, Volosch,
และ Tsao, 1983) อัตราผลตอบแทนจากการสกัดด้วยเซลลูเลสสูงที่สุดที่ 2%
ความเข้มข้นของเอนไซม์ที่มีอัตราผลตอบแทนจากสตีวิโอไซของ 359.6 ± 0.30 LG
ที่ 50 องศาเซลเซียส อัตราผลตอบแทนจากการสกัดนี้เป็น 35 ครั้งยิ่งใหญ่กว่าสตีวิโอไซ
ผลตอบแทนจากการทดลองควบคุม เซลลูเลสกล่าวกันว่ามีดี
ในกิจกรรม polysaccharides ผนังเซลล์ย่อยสลายเช่นเพคติน polysaccharides,
xyloglucans และ heteroxylans ดังนั้นการรักษา
ด้วยเซลลูเลสจะนำไปสู่การสูญเสียของความซื่อสัตย์และการสลายตัว
ของผนังเซลล์, การปรับปรุงการเข้าถึงตัวทำละลายที่สตีวิโอไซ การสกัด
ด้วย 2% เซลลูเลสให้ผลดีกว่าผู้ที่ได้รับโดยใช้
3% เพคติเนส นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายของเซลลูเป็นกลุ่มที่ต่ำกว่า
ค่าใช้จ่ายของ Hemicellulase แสดงให้เห็นว่า 2% เซลลูเลสที่ดีที่สุดคือ
ทางเลือกสำหรับการสกัดขนาดใหญ่ของสตีวิโอไซจากเอ rebaudiana
ใบ ผลตอบแทนที่สูงขึ้น (2.84 กรัมต่อ 100 กรัมใบ) พุก (ที่สาม
ไกลโคไซด์สารสตีวิออ: สตีวิโอไซ Rebaudioside และ Rebaudioside C)
ที่ได้รับโดยความเร็วสูงที่เคาน์เตอร์โคปัจจุบันจาก
เอส rebaudiana ใน 270 นาที (Huang แก๊ง-Fu และ Duo ยาว, 2010) ที่
ใช้การสกัดอัลตราซาวนด์ช่วยให้ผลผลิต (43.62%) ของสตีวิโอไซ
สารสกัดที่เพิ่มขึ้นโดยปัจจัยที่ 1.5 เมื่อเทียบกับคลาสสิก
ขั้นตอนการสกัด (หลิวหลี่และถัง, 2010)
3.3 ออกแบบประกอบกลางสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพของการสกัดสตีวิโอไซ
โดยใช้ชุดการทำงานของเอนไซม์ต่างๆ
3.3.1 ทั่วไป
ได้รับการออกแบบการทดลองเพื่อตรวจสอบที่เหมาะสม
ความเข้มข้นของเอนไซม์อุณหภูมิและเวลาฟักตัวขึ้นอยู่
กับการออกแบบคอมโพสิตกลาง ตัวแบบการถดถอยลำดับที่สอง
ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตของสตีวิโอไซมีอิสระ
ตัวแปร A, B, C, D, E, มีดังนี้
Y ¼þ819: 38 þ 101: 58A? 27: 46B þ 115: 86C? 5: 49D
þ 14: 83E þ 9: 14AB? 31: 68AC? 36: 58AD þ 68: 10AE
þ 31: 11BC? 33: 79BD þ 27: 14BE? 28: 36CD? 4: 92CE
þ 143: 93DE? 107: 17A2 þ 8: 91B2? 46: 57C2? 226: 27D2
þ 23: 39E2 ð2Þ
ผลผลิตสตีวิโอไซได้มาถือว่าเป็นขึ้นอยู่กับ
ตัวแปรหรือการตอบสนองวายทฤษฎีและ (โดยใช้สมการที่ (2)).
ผลการทดลองสำหรับการผลิตสตีวิโอไซถูกแสดงไว้ในตารางที่
1 สำหรับการทดสอบความเหมาะสมของรูปแบบสมการถดถอยและ
สัมประสิทธิ์ (R2) ได้รับการประเมิน รูปแบบที่นำเสนอความมุ่งมั่นสูง
ค่าสัมประสิทธิ์ (R2 = 0.98) อธิบาย 97.76% ของตัวแปร;
เพคติเนส (A), เซลลูเลส (B), Hemicellulase (C) อุณหภูมิ (D) และ
เวลาบ่ม (E) ได้รับการสนับสนุนโดยการตอบสนอง (Khuri และคอร์เนล
1987) ใกล้ชิดค่าของ R2 เพื่อความสามัคคีที่ดีกว่าได้รับ
รูปแบบการทดลองเหมาะสำหรับข้อมูลจริง (ลี Yusof, ฮามิดและ Baharin,
2006) มูลค่ามากกว่า 0.75 แสดงให้เห็นความเหมาะสมของรูปแบบที่
แสดงให้เห็นว่าการออกแบบการทดลองที่นำเสนอมีความเหมาะสม
สำหรับการจำลองของการผลิตสตีวิโอไซ วิเคราะห์ความแปรปรวนของสม
การถดถอยแบบจำลองแสดงให้เห็นว่ารูปแบบเป็นอย่างมาก
อย่างมีนัยสำคัญที่เห็นได้ชัดจากฟิชเชอร์ F-ทดสอบที่มีความน่าจะเป็นที่ต่ำมาก
ค่า รุ่น F-value 10.92 แสดงให้เห็นว่ารูปแบบเป็น
อย่างมีนัยสำคัญ ค่านิยมของ '' Prob> F '' น้อยกว่า 0.0500 แสดงให้เห็นว่ารูปแบบ
คำที่มีความสำคัญ ในกรณีนี้ A, C, DE, A2 และ D2 ที่มีความสำคัญ
ด้านรูปแบบการ
เรียน t-การจัดจำหน่ายและ P-ค่าที่สอดคล้อง
กับลำดับที่สองค่าสัมประสิทธิ์พหุนามได้รับการประเมิน
ความสำคัญของแต่ละค่าสัมประสิทธิ์ถูกกำหนดโดย t-ค่า
และ P-ค่า รูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่
ได้รับการระบุโดยค่าสัมประสิทธิ์เหล่านี้ ตัวแปรที่มีความน่าจะเป็นต่ำ
ระดับนำไปสู่รูปแบบในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถละเลย
และตัดออกจากรูปแบบ ขนาดใหญ่ของ tvalue
และมีขนาดเล็ก P-value บ่งบอกถึงความสำคัญสูงในการที่สอดคล้องกัน
ค่าสัมประสิทธิ์ (Karthikeyan, Rakshit และ Baradajaran, 1996)
t-test และ P-ค่าสำหรับการเชิงเส้นกำลังสองและโต้ตอบ
เงื่อนไขที่แสดงในตารางที่ 2 .
3.3.2 การเพิ่มประสิทธิภาพของขั้นตอนการใช้พื้นผิวการตอบสนองต่อ
วิธีการ
พื้นผิวตอบสนอง 3D และ 2D แปลงรูปร่างเป็นการ
แสดงภาพของสมการถดถอยเพื่อ
กำหนดค่าสูงสุดของตัวแปรในช่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใช้ในการวิจัยปรับปรุงการกู้คืน , เอนไซม์ทำลายเซลล์
ผนัง จึง เพิ่ม ผลผลิต การใช้เอนไซม์ที่ทุกความเข้มข้น
ทำให้เพิ่มเนื้อหาสตีวิโอไซด์รวมกับการกู้คืนสูงสุด
ของ 369.23 ± 0.11 LG ถูกพิชิตที่ 3% เท่ากับความเข้มข้น 60  C

ไม่มีการสกัดการได้รับที่ 4 % ความเข้มข้นของเอนไซม์ . เหตุผลหลักสำหรับผลผลิต
การปรับปรุงด้วยการใช้เอนไซม์คือเอนไซม์ที่ทำลาย
ความสมบูรณ์ของผนังเซลล์ ผลการสกัดมีประสิทธิภาพมากขึ้น .
เพิ่มในผลิตภัณฑ์ผลผลิตจะไม่ได้สังเกต ซึ่ง
อาจจะเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่า ทดลองเอนไซม์มีแนวโน้มที่จะ
ยับยั้งโดยผลิตภัณฑ์ละลายของ cellulolysis ( patindol et al .
, 2550 ) เมื่อเซลล์มีการหยุดชะงัก , วัสดุออกจาก
เซลล์ เช่น น้ำตาล ว่าแบบฟอร์มที่ซับซ้อนกับผลในการยับยั้งเอนไซม์
ผลิตภัณฑ์ ( landisch หลิน volosch
& , เทา , 1983 ) การสกัดผลผลิตสูงสุดด้วย cellulase 2%
ความเข้มข้นของเอนไซม์กับผลผลิต ของสตีวิโอไซด์ 359.6 ± 0.30 LG
ที่ 50  C นี้การสกัดผลผลิต 35 ครั้งมากกว่าสตีวิโอไซด์
ผลผลิตที่ได้จากการทดลองควบคุม เซลบอกว่าจะต้องดี
กิจกรรมย่อยสลายผนังเซลล์ polysaccharides เช่น polysaccharides และ pectic , ไซโลกลูแคน
heteroxylans . ดังนั้น การรักษาด้วยเซลลูเลส
จะนำไปสู่การสูญเสียของความซื่อสัตย์และการสลาย
ของผนังเซลล์ เพิ่มตัวทำละลาย การเข้าถึงหญ้าหวาน . การสกัด
2 % เอนไซม์ให้ผลดีกว่าผู้ที่ได้ใช้
3 เปอร์เซ็นต์ เอนไซม์ . นอกจากนี้ ต้นทุนของกลุ่มได้ต่ำกว่า
ต้นทุนของเอนไซม์เซลลูเลส 2 % ระบุว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการสกัดสตีวิโอไซด์
ขนาดใหญ่จากสหรัฐมากขึ้น
ใบ ผลผลิตสูง ( 2.84 กรัมต่อ 100 กรัม ใบ ) ของสตีวิโอไซด์ ( เป็นสารสตีวิโอไซด์ glycosides , 3
: รีบาวดิโ ซด์และรีบาวดิโ ซด์ C )
ได้โดยความเร็วสูงนับปัจจุบันโครมาโทกราฟี
S . ว่า 270 นาที ( หวงกังฟู &คู่ยาว , 2010 )
ใช้อัลตราซาวด์ช่วยในการสกัดผลผลิต ( ทั้งหมด ) ของสตีวิโอไซด์
สกัดเพิ่มขึ้น โดยปัจจัย 1.5 เปรียบเทียบกับขั้นตอนการสกัดคลาสสิก
( Liu Li &ถัง , 2010 ) .
3 . เซ็นทรัล คอมโพสิตออกแบบเพิ่มประสิทธิภาพของการสกัดสตีวิโอไซด์ผสมเอนไซม์ต่าง ๆที่ใช้

3.3.1 . ทั่วไป
ทดลองถูกออกแบบมาเพื่อศึกษาความเข้มข้นที่เหมาะสม
ของเอนไซม์อุณหภูมิและเวลาในการบ่ม ตาม
บนกลางประกอบออกแบบ ส่วนอันดับที่สอง แบบจำลองการถดถอย
เกี่ยวข้องกับการผลิตของสตีวิโอไซด์ กับตัวแปรอิสระ
ของ A , B , C , D และ E เป็นดังนี้ :
Y ¼þ 819:38 þ 101:58a  27:46b þ 115:86c  5:49d
þ 14:83e þ 9:14ab  31:68ac  36:58ad þ 68:10ae
þ 31:11bc  33:79bd þ 27:14be  28:36cd  4:92ce
þ 143:93de  107:17a2 þ 8:91b2  46 :57c2  226:27d2

þ 23:39e2 ð 2 Þสกัดผลผลิตถูกถือว่าเป็น ตัวแปร หรือการตอบสนองทางทฤษฎี
Y ( ใช้อีคิว ( 2 ) ) และผลการทดลองการผลิต
สตีวิโอไซด์นำเสนอตาราง
1 สำหรับการทดสอบพอดีของแบบจำลองสมการถดถอยและสัมประสิทธิ์ ( R2
) ประเมิน รูปแบบนำเสนอค่าสัมประสิทธิ์การตัดสิน
สูง ( R2 = 0.98 )อธิบาย 97.76 % ของตัวแปร ; เอนไซม์เซลลูเลส
( A ) , ( B ) , เอนไซม์ ( C ) อุณหภูมิ ( D )
เวลาในการบ่ม ( E ) ได้รับการสนับสนุนโดยการตอบสนอง ( khuri & คอร์เนลล์
1987 ) ยิ่งค่า R2 เพื่อความสามัคคี ดีกว่าเป็น
แบบจำลองเหมาะกับข้อมูลที่แท้จริง ( ลี ดำเนินธุรกิจผ่าน , ฮามิด , & baharin
, 2006 ) ค่ามากกว่า 0.75 แสดงว่า aptness ของรูปแบบ
แนะนำว่า การนำเสนอการทดลองเหมาะสม
สำหรับการจำลองการผลิต 300 เท่า การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบการถดถอยกำลังสองโมเดล
แสดงให้เห็นว่าแบบจำลองสูง
ที่สำคัญ เป็นประจักษ์จากชาวประมงพื้นบ้านจำนวนที่มีค่าความน่าจะเป็น
ต่ำมาก ค่าของรูปแบบขนาดกลางบางรูปแบบ
อย่างมีนัยสำคัญ ค่าของ ' ' f ' ' 'prob > น้อยกว่า 00500 บ่งชี้ว่ารูปแบบ
เป็นเงื่อนไขสำคัญ ในกรณีนี้ , , C , เดอ , A2 และ D2 เป็นเงื่อนไขแบบอย่างมีนัยสำคัญ
.
นักเรียนทีและ p-values สอดคล้องกัน
พร้อมกับที่สองพหุนามค่าสัมประสิทธิ์ โดยศึกษาถึง ความสำคัญของแต่ละค่า

p-values t-test และวิเคราะห์ . แบบแผนของปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร
ถูกระบุโดยค่าเหล่านี้ ตัวแปรระดับความน่าจะเป็น
ต่ำไปสู่รูปแบบ ในขณะที่คนอื่น ๆสามารถละเลย
และตัดออกจากแบบจำลอง ขนาดใหญ่ของ tvalue
และ p-value เล็กบ่งบอกถึงความสำคัญสูงของค่าสัมประสิทธิ์ที่สอดคล้องกัน ( karthikeyan rakshit &
, ,
baradajaran , 1996 ) t-test และ p-values สำหรับเชิงเส้นกำลังสอง และโต้ตอบ
เงื่อนไขที่แสดงในตารางที่ 2 .
3.3.2 . การเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการโดยใช้วิธีการพื้นผิวผลตอบ

3D พื้นผิวตอบสนองและแปลงเป็นเส้น 2D
การแสดงกราฟิกของสมการถดถอยเพื่อหาค่าที่เหมาะสมที่สุด

ของตัวแปรภายในช่วง