Although Thai funerals, like most r

Although Thai funerals, like most rituals, include fixed practices, they also
allow for some variation. Certain activities can be elaborated or simplified by
a family to reflect their economic status—or their attempts at upward mobility.
In Thai death ritual, more is more. The longer and more costly and elaborate
the funeral, the more the status of the family is raised.
Funerals last for three, five, or seven days and (ideally) take place at
least one hundred or more days after death. Criminals and the very poor are
still cremated within a few days of death. Upon death, a body is usually
embalmed (though not as thoroughly as in the United States) and kept in
either a morgue or at the temple where the funeral will be held. Most temples
have a special building for this purpose, usually called the saalaa saathit,
or “the dwelling hall.” At any given time, this structure (usually one large
room) will contain quite a few coffins awaiting cremation and will usually
be surrounded by flower wreaths, candles, and small offerings from relatives.
Immediately outside the hall is a small area with chairs where family members
and friends can come and listen to monks chant prayers at set times
during the one hundred days. This period leading up to the actual cremation
is a time when friends and family can make merit for the deceased; this
is their final chance to help the dead accrue a little more merit toward his or
her next life.
Keeping the body for more than one hundred days is a sign of status
and affluence, since the family must pay for the privilege of using the saalaa
saathit and for the monks，services. In general, the economics of funerals
112 DEBORAH WONG
seem quite contradictory to anyone except a Thai: the passage from life to
death is marked as much by the display of affluence as by Buddhist ritual.
Funerals are big business, and temples that host many funerals will usually
have a separate office to handle all the details and payments. Any money
paid to the temple, however, is technically regarded as an offering rather
than as the settling of a bill, and families will speak of how they will thawaai
(ritually offer) money to a temple in exchange for the monks，prayers and
sermons. The conflict between doctrinal Buddhism, which forbids monks to
handle money, and temples as profitable businesses is an old one, and it has
been discussed elsewhere;10 the funeral business is but another manifestation
of such contradictions between doctrine and practice.
Any temple with a crematorium will have at least one or two halls (i.e.,
three-walled rooms with adjacent sitting areas) next to the crematory tower
itself. Temples that have made a business of funerals can have anywhere
from five to over thirty such halls surrounding the crematorium. Inside each
hall is a small platform for the coffin and a long raised area where monks sit
to chant. Depending on the number of guests and wreaths expected, the
chosen hall can be either cramped or quite spacious, and its rental price
depends on its size as well as on extra services such as additional flower
arrangements and so forth. Busy temples must schedule funerals very carefully,
and it is not unusual for several funerals to be going on at once, or for
a particular hall to be booked with two funerals back to back.
When a death occurs, family members decide on a particular wat for the
funeral events, and this decision may be based on any number of factors,
such as the proximity of a wat to their home, cost, whether or not the family
has connections with the military or police (discussed below), and the family^
perceived status. Almost immediately, they must contact the wat and
make a number of arrangements. Wats that host lots of funerals have a special
office just for this purpose, usually in the area of the funeral halls; here
the family schedules the many events that make up an entire funeral, from
monks，chanted-prayer sessions to the cremation itself. They also choose the
type of coffin, the hall size (i.e., they must decide how many guests will
attend), the flower arrangements, the food and drinks for attending guests,
and so on. Some wats have a book of sample photographs for the family to
peruse, showing different kinds of coffins and flower arrangements. Every
decision—whether the guests will be offered weak tea or soda to drink,
whether the coffin will be rather plain or elaborately carved and painted,
etc.—affects the total cost of the funeral, and wats usually have all of this
available in itemized form. Funerals are about money, and each decision not
only affects the total cost, but makes statements about the family’s (and the
deceased’s) wealth and status.
MON MUSIC FOR THAI DEATHS 113
When all of this has been arranged, the coffin sits within the chosen hall
for the entire three, five, or seven days of the funeral. The coffin is usually
unattended except during the evenings, when the family members co

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าศพไทย พิธีกรรมส่วนใหญ่ เช่นมีวิธีปฏิบัติถาวร พวกเขายังสำหรับการเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้ กิจกรรมบางอย่างสามารถ elaborated หรือประยุกต์โดยครอบครัวเพื่อให้สะท้อนถึงสถานะทางเศรษฐกิจของพวกเขา — หรือความพยายามของพวกเขาที่เคลื่อนขึ้นในพิธีกรรมไทยตาย เพิ่มเติมคือเพิ่มเติม นานขึ้น และมากขึ้นค่าใช้จ่ายสูง และซับซ้อนงานศพ การสถานะเพิ่มเติมของครอบครัวถูกยกขึ้นศพสุดท้ายสำหรับสาม ห้า เจ็ดวัน และใช้สถานที่ (ระดับ)อย่างน้อยหนึ่งร้อย หรือหลายวันหลังจากการตาย อาชญากรและแย่มากยังคง เผาภายในกี่วันตาย เสียชีวิต ร่างกายเป็นปกติembalmed (แม้ไม่เป็นอย่างเช่นในสหรัฐอเมริกา) และเก็บไว้ในห้องดับจิตใดหรือ ที่วัดซึ่งจะจัดงานศพ วัดส่วนใหญ่มีอาคารพิเศษสำหรับวัตถุประสงค์นี้ มักจะเรียกว่า saathit ศาลาหรือ "อยู่อาศัยที่พัก" เวลาที่กำหนด โครงสร้างนี้ (โดยปกติหนึ่งใหญ่ห้อง) จะประกอบด้วยรอเผาศพศพโลงศพค่อนข้างน้อย และมักจะถูกล้อมรอบ ด้วยพวงหรีดดอกไม้ เทียน และออนไลน์ขนาดเล็กจากญาติทันทีนอกห้องโถงมีพื้นที่ขนาดเล็กพร้อมเก้าอี้ครอบครัวสมาชิกและเพื่อน ๆ สามารถมา และฟังพระสงฆ์สวดมนต์ chant ชุดครั้งในช่วงหนึ่งร้อยวัน เวลานำไปเผาศพจริงเป็นเวลาเมื่อเพื่อน ๆ และครอบครัวสามารถทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิต นี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาช่วยคนตายเล็กน้อยเพิ่มเติมบุญไปเขารับรู้ หรือชีวิตของเธอต่อไปรักษาร่างกายมากกว่าหนึ่งร้อยวันเป็นสัญลักษณ์ของสถานะและความ มั่งคั่ง เนื่องจากครอบครัวต้องจ่ายสำหรับสิทธิ์การใช้ศาลาsaathit และสำหรับพระ บริการ ในทั่วไป เศรษฐศาสตร์ของศพเดโบราห์ 112 วงศ์ดูเหมือนค่อนข้างขัดแย้งกับใครยกเว้นไทย: เส้นทางจากชีวิตความตายถูกทำเครื่องหมายเป็นอย่างมากโดยการแสดงความมั่งคั่งเป็น โดยพิธีกรรมทางพุทธศาสนาศพเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ และมักจะวัดที่โฮสต์หลายศพมีสำนักงานแยกต่างหากเพื่อจัดการรายละเอียดทั้งหมดและการชำระเงิน เงินใด ๆจ่ายให้กับวัด อย่างไรก็ตาม เทคนิคถือเป็นสิ่งที่ค่อนข้างกว่านั่งของรายการ และครอบครัวจะพูดของ พวกเขาจะ thawaai(เสนอดาบ) เงินวัดแลกพระ สวดมนต์ และพระธรรมเทศนา ความขัดแย้งระหว่างหลักคำสอนพุทธศาสนา ซึ่งห้ามพระสงฆ์ไปจัดการเงิน วัดและเป็นธุรกิจที่มีกำไรเก่า และมีการกล่าวอื่น ๆ 10 ธุรกิจงานศพเป็นเพียงการประกาศความขัดแย้งดังกล่าวระหว่างหลักคำสอนและปฏิบัติวัดใด ๆ มีฌาปนสถานจะมีอย่างน้อยหนึ่ง หรือสองห้องโถง (เช่นกำแพงสามห้อง มีพื้นที่นั่งเล่นที่อยู่ติดกัน) ถัดจากหอคอย crematoryตัวเอง วัดที่ทำให้ธุรกิจของศพได้ทุกจากที่ห้องโถงดังกล่าวกว่าสามสิบห้ารอบเมรุ ภายในแต่ละฮอลล์เป็นเล็กสำหรับโลงศพและยาวยกพื้นที่ที่พระสงฆ์นั่งการสวดมนต์ ขึ้นอยู่กับจำนวนท่านและพวงหรีดที่คาด การเลือกหอจะแคบ หรือกว้าง ขวางค่อนข้าง และราคาเช่าขึ้น ในขนาดของมันเช่น เดียว กับบริการเสริมเช่นดอกไม้เพิ่มเติมบริการและ forth อื่น ๆ วัดไม่ว่างต้องจัดกำหนดการศพระมัดระวังและไม่ผิดปกติสำหรับศพหลายจะไปในเวลาเดียวกัน หรือสำหรับห้องโถงที่เฉพาะการจองกับสองศพกลับไปกลับมาเมื่อความตายเกิด ครอบครัวตัดสินใจวัดเฉพาะสำหรับการกิจกรรมงานศพ และการตัดสินใจนี้อยู่กับหลายปัจจัยเช่นความใกล้ชิดของวัดไปบ้าน ต้นทุน หรือไม่ว่าครอบครัวมีการเชื่อมต่อกับทหาร หรือตำรวจ (ล่าง), และครอบครัว ^สถานะการรับรู้ ทันที พวกเขาต้องติดต่อวัด และทำให้ตัวเลขของการเตรียมการ วัดเบญจมบพิตรที่โฮสต์ของศพมีพิเศษสำนักงานสำหรับวัตถุประสงค์นี้ มักจะอยู่ในพื้นที่ของห้องโถงศพ ที่นี่ครอบครัวจัดตารางหลายกิจกรรมที่ทำขึ้นมีทั้งศพ จากพระสงฆ์ เซสชันสวดมนต์อธิษฐานเพื่อเผาศพตัวเอง พวกเขาเลือกชนิดของโลงศพ ขนาดฮอลล์ (เช่น พวกเขาต้องตัดสินใจว่า จะกี่ท่านเข้าร่วม), จัดดอกไม้ อาหาร และเครื่องดื่มสำหรับผู้เข้าร่วมและอื่น ๆ บางวัดเบญจมบพิตรได้สมุดภาพถ่ายตัวอย่างสำหรับครอบครัวที่จะอ่าน แสดงชนิดของศพโลงศพและจัดดอกไม้ ทุกตัดสินใจ — ไม่ว่าท่านจะได้รับชาอ่อนหรือโซดาดื่มโลงศพจะค่อนข้างธรรมดา หรือภัตตาคารสลัก และ ทาสีฯลฯ ซึ่งส่งผลต่อต้นทุนรวมของงานศพ และวัดเบญจมบพิตรจะมีทั้งหมดนี้มีอยู่ในแบบฟอร์มการแสดงรายการ ศพไม่เกี่ยวกับเงิน และการตัดสินใจแต่ละเพียงมีผลต่อต้นทุนรวม แต่ทำให้รายงานเกี่ยวกับของครอบครัว (และการความมั่งคั่งและสถานะของผู้เสียชีวิต)เพลงจันทร์ไทยเสียชีวิต 113เมื่อทั้งหมดนี้ได้ถูกจัด โลงศพที่ตั้งอยู่ภายในห้องโถงในสำหรับทั้งสาม ห้า เจ็ดวันของงานศพ โลงศพมักจะเป็นอัตโนมัติยกเว้นในช่วงเย็น เมื่อบริษัทสมาชิกในครอบครัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่างานศพไทยเช่นพิธีกรรมมากที่สุดรวมถึงการปฏิบัติที่คงที่พวกเขายัง
อนุญาตให้มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง กิจกรรมบางอย่างสามารถนำเนื้อหาหรือง่ายโดย
ครอบครัวที่สะท้อนให้เห็นถึงสถานะทางเศรษฐกิจของประเทศหรือความพยายามของพวกเขาที่รวดเร็วขึ้น.
ในพิธีกรรมการตายของคนไทยมากขึ้นมากขึ้น อีกต่อไปและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ อีกมากมายและซับซ้อน
ศพให้มากขึ้นสถานะของครอบครัวที่ถูกยกขึ้น.
งานศพสุดท้ายสำหรับสามห้าหรือเจ็ดวันและ (นึกคิด) ใช้สถานที่ที่
ไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยวันหรือมากกว่าหลังจากการตาย อาชญากรและยากจนมากมีการ
เผายังคงภายในไม่กี่วันของการเสียชีวิต เมื่อตายร่างกายมักจะ
ดอง (แม้ว่าจะไม่ได้เป็นอย่างละเอียดเช่นเดียวกับในสหรัฐอเมริกา) และเก็บไว้ใน
ทั้งโรงเก็บศพที่วัดหรือที่งานศพจะจัดขึ้น วัดส่วนใหญ่
มีอาคารพิเศษเพื่อการนี้มักจะเรียกว่า saathit saalaa,
หรือ "ฮอลล์ที่อยู่อาศัย." ในเวลาใดก็ตามโครงสร้างนี้ (โดยปกติจะมีขนาดใหญ่หนึ่ง
ห้องพัก) จะมีค่อนข้างน้อยโลงศพรอการพระราชทานเพลิงศพและมักจะ
ถูกล้อมรอบด้วย พวงมาลาดอกไม้, เทียน, และการให้บริการที่มีขนาดเล็กจากญาติ.
ทันทีนอกห้องโถงเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่มีเก้าอี้ที่สมาชิกในครอบครัว
และเพื่อน ๆ สามารถเข้ามาฟังพระสวดในเวลาที่กำหนด
ในช่วงหนึ่งร้อยวัน ช่วงนี้นำไปสู่การเผาศพที่เกิดขึ้นจริง
เป็นเวลาที่เพื่อน ๆ และครอบครัวสามารถทำบุญสำหรับผู้เสียชีวิตนั้น นี้
เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาที่จะช่วยให้คนตายสะสมบุญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีต่อเขาหรือ
ชีวิตของเธอต่อไป.
การรักษาร่างกายมานานกว่าหนึ่งร้อยวันที่เป็นสัญลักษณ์ของสถานะ
และความมั่งคั่งตั้งแต่ในครอบครัวจะต้องจ่ายสำหรับสิทธิพิเศษของการใช้ saalaa ที่
saathit และพระสงฆ์บริการ โดยทั่วไปแล้วเศรษฐกิจของงานศพ
112 DEBORAH WONG
ดูเหมือนขัดแย้งกันมากทีเดียวที่จะทุกคนยกเว้นคนไทย: ทางเดินจากชีวิตกับ
ความตายถูกทำเครื่องหมายเป็นมากโดยการแสดงผลของความมั่งคั่งโดยพุทธพิธีกรรม.
งานศพเป็นธุรกิจขนาดใหญ่และวัดที่เป็นเจ้าภาพงานศพจำนวนมาก โดยปกติแล้วจะ
มีสำนักงานที่แยกต่างหากเพื่อจัดการกับรายละเอียดทั้งหมดและการชำระเงิน เงิน
ที่จ่ายให้กับวัด แต่ได้รับการยกย่องในทางเทคนิคเป็นเสนอขายค่อนข้าง
มากกว่าที่จะเป็นที่นั่งของการเรียกเก็บเงินและครอบครัวจะพูดว่าพวกเขาจะ thawaai
(พิธีการเสนอ) เงินให้กับวัดในการแลกเปลี่ยนสำหรับพระสงฆ์สวดมนต์และ
พระธรรมเทศนา . ความขัดแย้งระหว่างหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาซึ่งห้ามไม่ให้พระสงฆ์ที่จะ
จัดการกับเงินและวัดเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้เป็นคนเก่าและจะได้
รับการกล่าวถึงในที่อื่น ๆ 10 ศพธุรกิจ แต่สำแดงอื่น
ของความขัดแย้งดังกล่าวระหว่างหลักคำสอนและการปฏิบัติ.
วัดใด ๆ กับ เมรุจะมีอย่างน้อยหนึ่งหรือสองห้องโถง (เช่น
ห้องพักสามมีกำแพงล้อมรอบด้วยห้องนั่งเล่นที่อยู่ติดกัน) ติดกับหอเผาศพ
ตัวเอง วัดที่มีการทำธุรกิจการงานศพสามารถมีได้ทุกที่
จากห้าถึงสามสิบกว่าห้องโถงดังกล่าวโดยรอบเมรุ ภายในแต่ละ
ห้องโถงเป็นแพลตฟอร์มขนาดเล็กสำหรับโลงศพและพื้นที่ยกยาวที่พระสงฆ์นั่ง
สวดมนต์ ขึ้นอยู่กับจำนวนของผู้เข้าพักและพวงมาลาคาดว่าที่
ฮอลล์ได้รับการแต่งตั้งสามารถเป็นได้ทั้งแคบหรือขนาดกว้างขวางมากและราคาค่าเช่าของมัน
ขึ้นอยู่กับขนาดของมันเช่นเดียวกับบริการพิเศษเช่นดอกไม้เพิ่มเติม
การเตรียมการและอื่น ๆ วัดไม่ว่างต้องกำหนดเวลางานศพอย่างระมัดระวัง
และมันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับหลายศพที่จะเกิดขึ้นในครั้งเดียวหรือสำหรับ
ห้องโถงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะจองกับสองศพกลับไปกลับ.
เมื่อมีการตายเกิดขึ้นสมาชิกในครอบครัวตัดสินใจในวัดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานศพและการตัดสินใจนี้อาจจะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการใด ๆ
เช่นความใกล้ชิดของวัดไปที่บ้านของพวกเขามีค่าใช้จ่ายไม่ว่าจะเป็นหรือไม่ในครอบครัว
มีการเชื่อมต่อกับทหารหรือตำรวจ (กล่าวถึงด้านล่าง) และครอบครัว ^
การรับรู้ภาวะ เกือบจะในทันทีที่พวกเขาจะต้องติดต่อกับวัดและ
ทำให้จำนวนของการเตรียมการ วัดเบญจมบพิตรที่จำนวนโฮสต์ของศพมีพิเศษ
สำนักงานเพียงเพื่อวัตถุประสงค์นี้มักจะอยู่ในพื้นที่ของห้องโถงศพนั้น ที่นี่
ตารางครอบครัวหลายเหตุการณ์ที่ทำให้ค่างานศพทั้งจาก
พระสงฆ์ประชุมสวดมนต์อธิษฐานที่จะเผาศพตัวเอง พวกเขายังเลือก
ประเภทของโลงศพขนาดฮอลล์ (กล่าวคือพวกเขาจะต้องตัดสินใจว่าหลายท่านจะได้
เข้าร่วม), จัดดอกไม้, อาหารและเครื่องดื่มในการเข้าร่วมแขกผู้เข้าพัก
และอื่น ๆ วัดเบญจมบพิตรบางคนมีหนังสือภาพตัวอย่างสำหรับครอบครัวที่จะ
อ่านแสดงความแตกต่างกันของโลงศพและการจัดดอกไม้ ทุก
การตัดสินใจไม่ว่าผู้เข้าพักจะได้รับชาอ่อนแอหรือโซดาดื่ม
ไม่ว่าจะเป็นโลงศพจะค่อนข้างธรรมดาหรือแกะสลักอย่างประณีตและทาสี
ฯลฯ ส่งผลกระทบต่อต้นทุนรวมของงานศพและวัดเบญจมบพิตรมักจะมีทั้งหมดนี้
มีอยู่ในแยก ฟอร์ม งานศพที่เกี่ยวกับเงินและการตัดสินใจแต่ละครั้งไม่
เพียง แต่ส่งผลกระทบต่อค่าใช้จ่ายทั้งหมด แต่ทำให้งบที่เกี่ยวกับครอบครัวของ (และ
ความมั่งคั่งและสถานะ. ของผู้ตาย)
MON เพลงสำหรับการตายของการบินไทย 113
เมื่อทั้งหมดนี้ได้รับการจัดโลงศพตั้งอยู่ภายในได้รับการแต่งตั้ง ฮอลล์
สำหรับทั้งสามห้าหรือเจ็ดวันนับจากวันงานศพ โลงศพมักจะ
ไม่ต้องใส่ยกเว้นในช่วงตอนเย็นเมื่อสมาชิกในครอบครัวร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าไทยงานศพ เหมือนพิธีกรรมมากที่สุด รวมถึงการแก้ไขการปฏิบัติ พวกเขายังอนุญาตให้มีการเปลี่ยนแปลง . กิจกรรมบางอย่างที่สามารถอธิบายหรือง่ายครอบครัวเพื่อสะท้อนให้เห็นสถานภาพทางเศรษฐกิจ หรือความพยายามที่ความคล่องตัวขึ้น .ในไทย พิธีกรรมความตายมากขึ้น คือ เพิ่มเติม อีกต่อไปและค่าใช้จ่ายมากขึ้นและซับซ้อนงานศพ ยิ่งสถานะของครอบครัว คือ ยกงานศพ สุดท้าย สาม ห้า หรือเจ็ดวัน ( นึกคิด ) จัดขึ้น ณอย่างน้อยหนึ่งร้อยหรือเพิ่มเติมวันหลังความตาย อาชญากรและยากจนมากยังเผาภายในไม่กี่วันของความตาย เมื่อตายร่างกายจะปกติดอง ( แต่ไม่ถี่ถ้วนเป็นในสหรัฐอเมริกา ) และเก็บไว้ในให้เก็บศพหรือที่วัดที่งานศพจะจัดขึ้น วัดมากที่สุดได้สร้างพิเศษสำหรับวัตถุประสงค์นี้ มักจะเรียกว่า saathit saalaa ,หรือ " เมืองฮอลล์ " ในเวลาใดก็ตามโครงสร้างนี้ ( โดยปกติหนึ่งขนาดใหญ่ห้อง ) จะประกอบด้วยค่อนข้างไม่กี่โลงศพรอการฌาปนกิจ และมักจะล้อมรอบด้วยดอกไม้พวงหรีด , เทียน , และขนาดเล็ก บูชาจากญาติทันทีนอกฮอลล์ พื้นที่เล็กๆกับเก้าอี้ที่สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนๆสามารถเข้ามาฟังพระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์ ที่ชุดครั้งในช่วงหนึ่งร้อยวัน ช่วงเวลานี้นำไปสู่เผาศพจริงคือเวลาที่เพื่อนและครอบครัวสามารถทําบุญให้ผู้ตาย ; นี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาที่จะช่วยให้คนตายเพิ่มขึ้นอีกหน่อยบุญต่อเขาหรือชีวิตของเธอต่อไปการรักษาร่างกายมากกว่าหนึ่งร้อยวัน เป็นสัญลักษณ์ของสถานะและ ความมั่งคั่ง เพราะครอบครัวต้องจ่ายสำหรับสิทธิพิเศษของการใช้ saalaasaathit และพระสงฆ์ บริการ ในทั่วไป , เศรษฐศาสตร์ของงานศพ112 เด หว่องดูเหมือนจะค่อนข้างขัดแย้งกับใคร นอกจากไทย เนื้อเรื่องจากชีวิตความตายเป็นเครื่องหมายมากโดยการแสดงผลของความมั่งคั่ง โดยพิธีพุทธ .งานศพเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ และวัดที่เป็นเจ้าภาพงานศพ มักจะมากมีสำนักงานแยกต่างหากเพื่อจัดการรายละเอียดทั้งหมดและการชำระเงิน . เงินใด ๆจ่ายให้กับวัด แต่เป็นเทคนิคที่ถือว่าเป็นข้อเสนอที่ค่อนข้างกว่า เช่น การเรียกเก็บเงิน และ ครอบครัว จะพูดอย่างไรก็จะ thawaai( ritually เสนอเงินให้วัดในการแลกเปลี่ยนสำหรับพระสงฆ์ สวด และการดุด่า ความขัดแย้งระหว่างศาสนาคำสั่งสอน ซึ่งห้ามพระสงฆ์จัดการกับเงิน และเป็นธุรกิจที่ทำกำไร เป็นวัดเก่า และได้ถูกกล่าวถึงในที่อื่น ; 10 ศพ ธุรกิจ แต่เครื่องอื่นจากความขัดแย้งดังกล่าวระหว่างทฤษฎีและการปฏิบัติมีวัดที่มีเมรุจะมีอย่างน้อยหนึ่งหรือสองห้องโถง ( เช่น3 กำแพงห้องกับพื้นที่นั่งติดกัน ) ข้างเมรุ ทาวเวอร์นั่นเอง วัดที่สร้างธุรกิจงานศพได้ทุกที่จากห้าถึงสามสิบกว่าเช่นทางเดินรอบเมรุ ภายในแต่ละฮอลล์เป็นแพลตฟอร์มขนาดเล็กสำหรับโลงศพ และนานขึ้น พื้นที่ที่พระสงฆ์นั่งที่จะร้องเพลง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจำนวนแขก และพวงหรีดที่คาดไว้เลือกห้องสามารถให้แคบหรือกว้างมากและ ราคาเช่าขึ้นอยู่กับขนาดของมัน รวมทั้งบริการพิเศษ เช่น ดอกไม้เพิ่มเติมการจัดเรียงและอื่น ๆ วัดยุ่งต้องกำหนดการงานศพให้ดีและมันเป็นเรื่องปกติสำหรับหลายศพ จะเกิดขึ้นพร้อมกัน หรือสำหรับห้องโถงโดยเฉพาะเพื่อจะจองด้วยสองงานศพมาเมื่อความตายเกิดขึ้น สมาชิกในครอบครัว ตัดสินใจในวัด โดยเฉพาะสำหรับเหตุการณ์ในงานศพ และการตัดสินใจนี้อาจจะขึ้นอยู่กับจำนวนของปัจจัยเช่น ความใกล้ชิดของวัดบ้าน ค่าใช้จ่ายของพวกเขาหรือไม่ว่าครอบครัวมีความสัมพันธ์กับทหารหรือตำรวจ ( กล่าวถึงด้านล่าง ) และครอบครัว ^การรับรู้สถานะ เกือบจะทันที พวกเขาต้องติดต่อวัดทำให้จำนวนของการจัดเรียง วัดที่เป็นเจ้าภาพงานศพมีพิเศษมากมายสำนักงาน สำหรับวัตถุประสงค์นี้ มักจะอยู่ในพื้นที่ของห้องโถงงานศพ ; ที่นี่ครอบครัวตารางเวลาหลายเหตุการณ์ที่สร้างขึ้นทั้งหมดจากงานศพ ,พระสงฆ์ สวดมนต์ภาวนาให้ช่วงเผาศพตัวเอง พวกเขายังเลือกประเภทของโลงศพ ห้องโถงขนาด ( เช่นที่พวกเขาต้องตัดสินใจว่าหลายท่านจะเข้าร่วม ) , การจัดดอกไม้ อาหาร และเครื่องดื่ม เพื่อเข้าร่วมเป็นแขกและอื่น ๆ บางวัดมีหนังสือตัวอย่างรูปถ่ายสำหรับครอบครัวพินิจพิเคราะห์ , แสดงชนิดของโลงศพ การจัดดอกไม้ ทุก ๆการตัดสินใจว่าผู้เข้าพักจะได้รับชาอ่อนแอหรือโซดาดื่มไม่ว่าโลงจะค่อนข้างธรรมดา หรือประณีตแกะสลักและทาสีฯลฯ - มีผลต่อต้นทุนรวมของงานศพ และวัดมักจะมีทั้งหมดนี้พร้อมใช้งานในแบบฟอร์มการรายงาน . งานศพ เรื่องเงิน และการตัดสินใจแต่ละครั้งไม่จะมีผลต่อต้นทุนรวม แต่ให้งบเกี่ยวกับครอบครัว ( และผู้ตาย ) ความมั่งคั่งและสถานะดนตรีมอญไทยเสียชีวิต 113เมื่อทั้งหมดนี้ได้รับการจัดโลงศพตั้งอยู่ภายในห้อง เลือกสำหรับทั้งสาม ห้า หรือเจ็ดวันของงานศพ โลงศพเป็นปกติไม่ต้องใส่ ยกเว้นช่วงตอนเย็น เมื่อสมาชิกในครอบครัว บริษัท