When Kelly and I arrived in the pla

When Kelly and I arrived in the playground I looked everywhere but I didn't see Muffin no where. I said to Kelly “Kelly I'm starting to think that I really lost my dog “no way we are going to find Muffin don't worry his going to show up” said Kelly. So I went home mom called me to dinner but I was so sad that I wasn't hungry at all. I just cried all night. Mom came to my room and said “son don't be like that I know you love Muffin all of us do, but you need to eat something” Mark the son respond “no mom I'm sad I can't live with out muffin he has been with us for 5 years his my best friend”. From there mom knew she had to do something about it. The next day mom and Mark went to the neighbors house and ask everybody if they seen Muffin and if they could help us to find him. We had help from everyone, people looked everywhere but unfortunately no one had found Muffin. When we got home mom looked in to my eyes and said “kid I'm so sorry but Muffin is gone” that was the sadness moment of my life. Mom said “everyone will go someday Mark and this was his time, he will be meeting grandma up there. So that made me feel better.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเคลลี่และฉันมาถึงในสนามเด็กเล่นที่ผมมองทุกที่ แต่ฉันไม่ได้เห็นมัฟฟินไม่มีที่อยู่ ผมพูดกับเคลลี่ "เคลลี่ฉันเริ่มที่จะคิดว่าผมหายไปสุนัขของฉัน" ไม่มีทางที่เราจะไปพบกับมัฟฟินไม่ต้องกังวลไปของเขาที่จะแสดงขึ้น "เคลลี่กล่าวว่า ดังนั้นผมจึงไปบ้านแม่เรียกผมไปทานอาหารเย็น แต่ผมจึงเสียใจที่ผมไม่หิวเลย ฉันเพียงแค่ร้องไห้ทุกคืน แม่มาที่ห้องของฉันและพูดว่า "ลูกชายไม่ได้เป็นเช่นนั้นฉันรู้ว่าคุณรักมัฟฟินเราทุกคนทำ แต่คุณต้องกินสิ่งที่" มาร์คลูกชายตอบสนอง "แม่ไม่มีฉันเศร้าฉันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ที่มีออกมา มัฟฟินที่เขาได้รับกับเราเป็นเวลา 5 ปีเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาฉัน " จากแม่มีรู้ว่าเธอต้องทำอะไรกับมัน แม่ในวันถัดไปและมาร์คไปที่บ้านของเพื่อนบ้านและขอให้ทุกคนถ้าพวกเขาเห็นมัฟฟินและถ้าพวกเขาสามารถช่วยให้เราไปหาเขา เรามีความช่วยเหลือจากทุกคนมองทุกคน แต่โชคร้ายที่ไม่มีใครได้พบมัฟฟิน เมื่อเรากลับมาถึงบ้านแม่มองในตาของฉันและพูดว่า "เด็กฉันขอโทษ แต่มัฟฟินจะหายไป" ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่โศกเศร้าของชีวิตของฉัน แม่บอกว่า "ทุกคนที่จะไปสักวันหนึ่งมาร์คและนี่คือเวลาที่เขาจะมีการประชุมยายไปอยู่ที่นั่น ดังนั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเคลลี่และฉันมาถึงในสนามเด็กเล่น ฉันมองทุกที่ แต่ฉันไม่เห็นมันที่ไหน ฉันบอกว่า เคลลี่ " เคลลี่ ฉันเริ่มคิดว่าฉันสูญเสียสุนัขของฉัน " ไม่มีทางที่เราจะหา มัฟฟิน ไม่ต้องห่วงเขาจะแสดงขึ้น " เคลลี่กล่าว ดังนั้นฉันไปที่บ้านแม่เรียกฉันไปกินข้าว แต่ผมก็เสียใจที่ผมไม่ได้หิวเลย ฉันเพิ่งร้องไห้มาทั้งคืนเมื่อเคลลี่และฉันมาถึงในสนามเด็กเล่น ฉันมองทุกที่ แต่ฉันไม่เห็นมันที่ไหน ฉันบอกว่า เคลลี่ " เคลลี่ ฉันเริ่มคิดว่าฉันสูญเสียสุนัขของฉัน " ไม่มีทางที่เราจะหา มัฟฟิน ไม่ต้องห่วงเขาจะแสดงขึ้น " เคลลี่กล่าว ดังนั้นฉันไปที่บ้านแม่เรียกฉันไปกินข้าว แต่ผมก็เสียใจที่ผมไม่ได้หิวเลย ฉันเพิ่งร้องไห้มาทั้งคืนเมื่อเคลลี่และฉันมาถึงในสนามเด็กเล่น ฉันมองทุกที่ แต่ฉันไม่เห็นมันที่ไหน ฉันบอกว่า เคลลี่ " เคลลี่ ฉันเริ่มคิดว่าฉันสูญเสียสุนัขของฉัน " ไม่มีทางที่เราจะหา มัฟฟิน ไม่ต้องห่วงเขาจะแสดงขึ้น " เคลลี่กล่าว ดังนั้นฉันไปที่บ้านแม่เรียกฉันไปกินข้าว แต่ผมก็เสียใจที่ผมไม่ได้หิวเลย ฉันเพิ่งร้องไห้มาทั้งคืนเมื่อเคลลี่และฉันมาถึงในสนามเด็กเล่น ฉันมองทุกที่ แต่ฉันไม่เห็นมันที่ไหน ฉันบอกว่า เคลลี่ " เคลลี่ ฉันเริ่มคิดว่าฉันสูญเสียสุนัขของฉัน " ไม่มีทางที่เราจะหา มัฟฟิน ไม่ต้องห่วงเขาจะแสดงขึ้น " เคลลี่กล่าว ดังนั้นฉันไปที่บ้านแม่เรียกฉันไปกินข้าว แต่ผมก็เสียใจที่ผมไม่ได้หิวเลย ฉันเพิ่งร้องไห้มาทั้งคืน