Because they couldn’t see the Merma

Because they couldn’t see the Merman’s action the four men stood in front of Xiao Su Su to protect her. The initial fear Xiao Su Su had disappeared, staring unbelievably at the dead mermaid as the other fishes crazily swam towards them, presumably not afraid of death, even after witnessing the fate of one of their own.

Endless fishes hit the sword, these fishes were invisible until it touches blood did they become visible for the naked eye to see. The fish seems never-ending, the pile of dead fishes behind them increase.

Seeing those crazy fishes rushed, Xiao Su Su knew she couldn’t just stand there and watch so she took out the golden arrow within her sleeves and started to cut open the dead fishes and extracting their oil before spreading their oil on the dead bodies. Xiao Su Su continued this action before majority of the pile was covered in fish oil before shouting towards Mo Wen Chen: “Wang Ye.”

Mo Wen Chen, who has been busy fighting haven’t been paying attention to Xiao Su Su, retreating a few steps he shouted: “What is it?”

“Light up the fishes.”

Seeing that Xiao Su Su have spread fish oil over the dead dishes, Mo Wen Chen instantly understood Xiao Su Su’s intention. His lip curved into a smile while nodding his head before shouting at the other three men. Lei Yu Feng, Bai Li Mo and Nan Gong Mo reactions were very fast, following Mo Wen Chen, very quickly they flicked the lit up dead fishes and aim towards the alive dishes. Piercing screams were heard, the group of fishes retreated while the five stood there silently watching the scene unfold.

Suddenly a clear female mermaid was heard: “A bunch of useless things.”

Hearing this voice, Xiao Su Su felt extremely uncomfortable, in particular her chest felt very painful, before she knew it a burst of blood flowed out of her lips.

“Come out!” Mo Wen Chen shouted towards the voice before using his own internal forces to push back the remaining blood down her throat.

The woman angrily shouted: “Wang Ye really wanted to meet this small woman?” A crisp voice sounded again: “Then this small woman shall comply.”

After the woman said this, she have appeared before them. The clothing on her body was very thin, one could faintly see her snow-white skin. Coupled with a face of charming and enchanting features, her slender eyebrows, oval face with pearl white teeth. On her wrist and ankle were rows of silver white chain with a chain of very small bells.

“Damn it!” Mo Wen Chen shouted at the women who dared to harm his woman.

The female mermaid smirked and said with a flirting voice: “Wang Ye is too rough, no wonder you awaken my fishes. Give me the girl, then let you past, otherwise I’ll have to bury you guys with my fishes.”

After saying this, the woman also started to move, the bells on her wrist and ankle rattled, listening long enough caused one ear’s to bleed.

“Don’t listen.” Mo Wen Chen said while covering his ears. The bell rattles can confused one’s mind. Lei Yu Feng and Bai Li Mo also started to have cold sweat.

“Wang Ye don’t know the tenderness towards a woman, no wonder Su Qi Qi committed suicide by jumping off the cliff.” The female mermaid chuckled. This one sentence made Xiao Su Su who have been calm down by Mo Wen Chen internal force to spit out a mouthful of blood.

“Qi Qi!” Mo Wen Chen shouted as he once again tried to use his internal force to heal Xiao Su Su as his other hand trembled while holding the Xuan Yun sword.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพราะพวกเขาไม่สามารถเห็นการกระทำของเงือก สี่คนยืนหน้าเซียว Su Su เพื่อปกป้องเธอ ความกลัวเริ่มต้น Su Su เสี่ยวหายไป จ้องอย่างไม่น่าเชื่อนางเงือกตายเป็นปลาอื่น ๆ บอน้ำต่อพวกเขา สันนิษฐานว่าไม่กลัวตาย แม้หลังจากชะตากรรมของตนเองเป็นพยานโคตรปลาตีดาบ ปลาเหล่านี้มองไม่เห็นจนกระทั่งสัมผัสเลือด ก็จะสามารถมองเห็นตาเปล่าจะเห็น ปลาดูเหมือนผืน เพิ่มกองของปลาตายอยู่เบื้องหลังพวกเขาเห็นเหล่าปลาบ้าวิ่ง เซียว Su Su รู้ว่า เธอไม่สามารถยืน และชมเพื่อให้เธอเอาออกศรทองภายในแขนของเธอ และเริ่มชำแหละปลาตายและแยกน้ำมันของพวกเขาก่อนการแพร่กระจายของน้ำมันบนศพคนตาย Su Su เสี่ยวต่อการกระทำนี้ก่อนคลุมส่วนใหญ่ของกองน้ำมันปลาก่อนการตะโกนใส่ต่อ Mo เหวินเฉิน: "วังเจ้า"เฉินเหวิ Mo ที่ได้รับการว่างการต่อสู้ยังไม่ได้สนใจกับเซียว Su Su ถอยทัพไม่กี่ก้าวเขาตะโกน: "มันคืออะไร" "สว่างขึ้นปลา"เห็นว่าเซียว Su Su มีสะท้อนน้ำมันปลาอาหารตาย Mo เหวินเฉินเข้าใจตั้งใจเซียว Su Su ได้ทันที ริมฝีปากของเขาโค้งเข้ารอยยิ้มขณะ nodding ศีรษะก่อนการตะโกนใส่ที่สามคน เล่ย หยูเฟิง Bai Li Mo และ Mo น่านกงปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว ต่อ Mo เหวินเฉิน ได้อย่างรวดเร็วพวกเขา flicked ประดับไฟปลาตายแล้วและอาหารมีชีวิตอยู่ต่อไป ได้ยินเสียงกรีดร้องเจาะ กลุ่มของปลาสภาพระส่ำขณะยืน 5 มีเงียบดูฉากแฉทันใดนั้นได้ยินชัดเจนหญิงเงือก: "พวงของสิ่งที่ไร้ประโยชน์" ได้ยินเสียงนี้ เซียว Su Su รู้สึกอึดอัดมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หน้าอกเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก ก่อนที่เธอรู้ว่ามันระเบิดเลือดไหลออกจากริมฝีปากของเธอ"ออกมา" เฉินเหวิ Mo ตะโกนไปทางเสียงก่อนที่จะใช้กองภายในดันเลือดเหลือลงลำคอของเธอผู้หญิงตะโกนด้วยความโกรธ: "วังเจ้าต้องการพบกับผู้หญิงคนนี้ขนาดเล็กจริง ๆ " เสียงคมชัดฟังอีกครั้ง: "แล้วผู้หญิงคนนี้ขนาดเล็กให้เป็นไปตามนั้น" หลังจากว่า ผู้หญิงคนนี้ เธอมีปรากฏก่อนที่พวกเขา เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอบางมาก หนึ่งสามารถมองเห็นผิวของเธอหิมะรวย ๆ ควบคู่ไปกับใบหน้าของสิ่งที่มีเสน่ห์ และมีเสน่ห์ เธอคิ้วเรียว ใบหน้ารูปไข่ มีฟันสีขาวมุก บนข้อมือและข้อเท้าของเธอถูกแถวโซ่เงินสีขาวสายโซ่ระฆังเล็ก"ตายแล้ว" เฉินเหวิ Mo ตะโกนที่ผู้หญิงกล้าที่จะเป็นอันตรายต่อผู้หญิงของเขานางเงือกหญิง smirked และกล่าว ด้วยเสียงเจ้าชู้: "วัง Ye เป็นเกินไปหยาบ ไม่น่าแปลกใจที่คุณตื่นขึ้นมาปลาของฉัน ให้ฉันสาว แล้วให้คุณผ่านมา มิฉะนั้นฉันจะฝังพวกกับปลาของคุณ" หลังจากพูดนี้ ผู้หญิงก็ เริ่มที่จะย้าย ระฆังบนข้อมือและข้อเท้า rattled เธอฟังนานพอเกิดจากหูข้างหนึ่งของเลือดออก"ไม่ฟังกัน" โมเหวินเฉินกล่าวว่า ในขณะที่ครอบคลุมหูของเขา สามารถลอกคราบเบลล์สับสนใจ เล่ย หยูเฟิงและ Bai Li Mo ยังเริ่มมีเหงื่อกาฬไหล"วังเจ้าไม่รู้ว่าความอ่อนโยนต่อผู้หญิง เสน่ห์ซูฉีฉียอมฆ่าตัวตาย โดยการกระโดดออกหน้าผา" นางเงือกหญิงเบา ๆ ประโยคนี้หนึ่งทำ Su Su เสี่ยวที่ได้สงบลง โดยการคายออกคำหนึ่งของเลือดแรงภายใน Mo เหวินเฉิน"ฉีฉี" เฉินเหวิ Mo ตะโกนขณะที่เขาพยายามที่จะใช้บังคับภายในของเขาเพื่อรักษาเซียว Su Su เป็นมือของเขา trembled ในขณะที่ถือดาบซวนยุนอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะพวกเขาไม่สามารถมองเห็นการกระทำของเงือกสี่คนยืนอยู่หน้าเสี่ยวซูซูที่จะปกป้องเธอ ความกลัวเริ่มต้นเสี่ยวซูซูได้หายไปจ้องมองอย่างไม่น่าเชื่อที่นางเงือกตายเป็นปลาอื่น ๆ บ้าบอว่ายต่อพวกเขาคงจะไม่กลัวตายแม้หลังจากการเป็นพยานชะตากรรมของหนึ่งของพวกเขาเอง.

ปลาไม่มีที่สิ้นสุดตีดาบปลาเหล่านี้ ที่มองไม่เห็นจนสัมผัสเลือดได้พวกเขากลายเป็นมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าจะเห็น ปลาที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด, กองปลาตายอยู่เบื้องหลังพวกเขาเพิ่มขึ้น. the

เห็นปลาบ้าวิ่งเสี่ยวซูซูรู้ว่าเธอไม่ได้มีเพียงแค่ยืนและดูเพื่อให้เธอเอาลูกศรสีทองภายในแขนของเธอและเริ่มที่จะตัดเปิด ปลาตายและการสกัดน้ำมันของพวกเขาก่อนที่จะแพร่กระจายน้ำมันของพวกเขาในศพ เสี่ยวซูซูยังคงดำเนินการเช่นนี้มาก่อนส่วนใหญ่ของกองถูกปกคลุมด้วยน้ำมันปลาก่อนที่จะตะโกนต่อโมเหวินเฉิน: ". วังเจ้า"

โมเหวินเฉินที่ได้รับการว่างการต่อสู้ไม่ได้รับการให้ความสนใจกับเสี่ยวซูซูถอย ไม่กี่ขั้นตอนเขาตะโกน: "มันคืออะไร"

. "Light up ปลา"

เห็นว่าเสี่ยวซูซูมีการแพร่กระจายน้ำมันปลามากกว่าอาหารที่ตายแล้วโมเหวินเฉินทันทีเข้าใจความตั้งใจเสี่ยวซูซู ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มในขณะที่หัวของเขาพยักหน้าก่อนที่จะตะโกนใส่อีกสามคน Lei ยูฮตากใบลี่โมและน่านฆ้องโมปฏิกิริยาได้อย่างรวดเร็วต่อไปนี้โมเหวินเฉินมากอย่างรวดเร็วพวกเขาสะบัดสว่างขึ้นปลาที่ตายแล้วและมุ่งมั่นที่มีต่ออาหารที่มีชีวิตอยู่ เจาะเสียงกรีดร้องก็ได้ยินเสียงกลุ่มของปลาถอยขณะที่ห้ายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ดูฉากแฉ.

ทันใดนั้นนางเงือกหญิงที่ชัดเจนก็ได้ยินเสียง ". พวงของสิ่งที่ไร้ประโยชน์"

ได้ยินเสียงนี้เสี่ยวซูซูรู้สึกอึดอัดมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หน้าอกของเธอรู้สึกเจ็บปวดมากก่อนที่เธอจะรู้ว่ามันระเบิดเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของเธอ.

"ออกมา!" Mo เหวินเฉินตะโกนต่อเสียงก่อนที่จะใช้กองกำลังของตัวเองที่จะผลักดันกลับเลือดที่เหลือลงลำคอของเธอ.

ผู้หญิง โกรธตะโกน: "วังเจ้าอยากจะพบกับผู้หญิงเล็ก ๆ นี้?" เสียงที่คมชัดฟังอีกครั้ง: "แล้วผู้หญิงตัวเล็ก ๆ นี้จะต้องปฏิบัติตาม."

หลังจากที่ผู้หญิงคนดังกล่าวนี้เธอได้ปรากฏตัวขึ้นก่อนหน้าพวกเขา เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอเป็นบางอย่างแผ่วเบาอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้เห็นผิวหิมะสีขาวของเธอ ควบคู่ไปกับใบหน้าของคุณสมบัติที่มีเสน่ห์และมีเสน่ห์คิ้วเรียวของเธอใบหน้ารูปไข่มุกฟันขาว . บนข้อมือและข้อเท้าของเธอเป็นแถวของห่วงโซ่สีขาวเงินกับห่วงโซ่ของระฆังขนาดเล็กมาก

! "ไอ้บ้า" โมเหวินเฉินตะโกนใส่ผู้หญิงที่กล้าที่จะเป็นอันตรายต่อผู้หญิงของเขา.

หญิงเงือก smirked และกล่าวด้วยเสียงเจ้าชู้ A: " วังเจ้าหยาบเกินไปไม่น่าแปลกใจที่คุณตื่นปลาของฉัน ให้ฉันสาวแล้วให้คุณที่ผ่านมามิฉะนั้นฉันจะต้องฝังศพพวกคุณกับปลาของฉัน. "

หลังจากที่พูดอย่างนี้ผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มที่จะย้ายระฆังบนข้อมือและข้อเท้าของเธอสั่นฟังนานพอเกิดจากหูข้างหนึ่งของ มีเลือดออก.

"อย่าฟัง." โมเหวินเฉินกล่าวว่าในขณะที่ครอบคลุมหูของเขา เขย่าแล้วมีเสียงระฆังสามารถสับสนใจ Lei ยูฮและตากใบลี่โมก็เริ่มที่จะมีเหงื่อเย็น.

"วังเจ้าไม่ทราบความอ่อนโยนที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่น่าแปลกใจซูฉีฉีฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากหน้าผา." หญิงเงือกหัวเราะ นี้ประโยคเดียวทำให้เสี่ยวซูซูที่ได้รับความสงบลงโดยแรงภายในโมเหวินเฉินจะคายออกมาคำหนึ่งของเลือด.

"ฉีฉี!" Mo เหวินเฉินตะโกนขณะที่เขาอีกครั้งพยายามที่จะใช้พลังภายในของเขาที่จะรักษาเสี่ยวซูซู มืออื่น ๆ ของเขาก็หวั่นไหวในขณะที่ถือดาบ Xuan หยุน