accounting standards have further s

accounting standards have further solidified the balance sheet approach, and suggest the trend towards fair value
accounting is likely gaining momentum.2
I hypothesize that this shift in standard setting has potentially compromised the value of the balance sheet for debt
contracting. As discussed in Holthausen and Watts (2001), Watts (2003), and Kothari et al. (2010), debt contracting parties
rely on a conservative balance sheet, with high thresholds of verifiability, to reflect the lower bound of the liquidation
value of net assets. Accounting under the balance sheet approach, however, often features estimates of asset and liability
values, as well as discretion in the timing of recognition of value changes. These value estimates—which I term ‘‘balance
sheet adjustments’’—have the potential to limit the contracting usefulness of the balance sheet by introducing error and
bias into reported asset and liability values. Because balance sheet adjustments provide unreliable signals of the
borrower’s liquidation value, lenders will, in turn, use balance sheet-based financial covenants less frequently. I therefore
hypothesize that this trend in standard setting has contributed to the change in covenant use, and that the magnitude of
balance sheet adjustments is negatively associated with the likelihood of a borrower having a balance sheet covenant.
Using a sample of 8,527 private debt agreements issued between 1996 and 2007, I document the decline in balance sheet
covenant use. I measure the borrower-specific exposure to balance sheet-based accounting rules using the Volatility Ratio (VR),
the ratio of the volatility of changes in book value over the volatility of adjusted net income, which excludes several transient
components.3 VR captures the magnitude of balance sheet adjustments such as marking investments to market and recognizing
impairment write-offs. Consistent with my prediction, I find a significant negative relation between VR and inclusion of balance
sheet covenants. I do not, however, find a significant relation between VR and inclusion of income statement covenants. The
empirical results are robust to a variety of alternative specifications, including use of different measures of balance sheet focus.
Although the subject of this study is accounting standards and how they influence the contracting usefulness of balance
sheet information, there are other plausible explanations for the pattern of declining balance sheet covenant use. I find
that the asset bases of borrowers are associated with covenant use, as borrowers with more assets in place and fewer
operating leases are more likely to have balance sheet covenants. I also find that deals with an ‘‘institutional tranche’’ (i.e.
a Term Loan Tranche B or higher), which are more likely to be sold or securitized (Wittenberg-Moerman, 2008), are less
likely to have balance sheet covenants. I interpret this as evidence that changes in the syndicated loan market have also
affected covenant use. I also examine the association between increased competition in lending and covenant use.
Although I find some evidence of covenant loosening by lenders who most aggressively expanded market share over the
sample period, the results suggest that competition has not contributed to the change in use of balance sheet covenants.
Finally, the association between VR and balance sheet covenant use is robust to these alternative explanations, consistent
with the view that changes in accounting standards have contributed to the change in covenant inclusion.
Although there is a strong association between VR and balance sheet covenant inclusion, there is no relation between
the ratio and income statement covenant use. I expect that there are two reasons for this. First, ‘‘dirty surplus’’ in US GAAP
allows many balance sheet adjustments to temporarily avoid recognition on the income statement; for example,
a valuation adjustment on an available-for-sale security is classified as other comprehensive income until the security
is sold.4 Second, when adjustments do articulate through the income statement, earnings in debt covenants is generally

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตรฐานการบัญชีที่มีการหล่อวิธีดุล และแนะนำโน้มยุติธรรมบัญชีจะได้รับ momentum.2ผม hypothesize ที่เปลี่ยนแปลงการตั้งค่ามาตรฐานได้อาจโจมตีค่าดุลหนี้ทำสัญญา ตามที่กล่าวไว้ในบริการ และวัตต์ (2001), วัตต์ (2003), และโพธิวรคุณ et al. (2010), หนี้สัญญาอาศัยการอนุรักษ์สมดุลแผ่น เกณฑ์สูงของสาธารณ ถึงขอบล่างของการชำระบัญชีมูลค่าของสินทรัพย์สุทธิ บัญชีภายใต้วิธีการดุล อย่างไรก็ตาม มักจะมีการประเมินสินทรัพย์และหนี้สินค่า เป็นดุลพินิจในการกำหนดเวลาของการรับรู้การเปลี่ยนแปลงค่า ประเมินค่าเหล่านี้ — ซึ่งผมระยะ '' ดุลแผ่นปรับ '' — อาจจำกัดประโยชน์คู่สัญญาของงบดุล โดยการแนะนำข้อผิดพลาด และอคติเป็นรายงานค่าสินทรัพย์และหนี้สิน เนื่องจากการปรับปรุงงบดุลให้สัญญาณไม่น่าเชื่อถือของการมูลค่าเลิกกิจการของผู้กู้ ผู้ให้กู้จะ จะ ใช้ตามงบดุลการเงินสัญญาน้อยบ่อย ฉันดังนั้นhypothesize ว่า แนวโน้มนี้ในการตั้งค่ามาตรฐานมีส่วนในการใช้กติกา และที่มีขนาดของปรับปรุงงบดุลมีผลเกี่ยวข้องกับโอกาสของผู้กู้ที่มีพันธสัญญางบดุลใช้ตัวอย่างของข้อตกลงส่วนตัวหนี้ 8,527 ออกระหว่างปี 1996 และ 2007 เอกสารการลดลงในงบดุลcovenant use. I measure the borrower-specific exposure to balance sheet-based accounting rules using the Volatility Ratio (VR),the ratio of the volatility of changes in book value over the volatility of adjusted net income, which excludes several transientcomponents.3 VR captures the magnitude of balance sheet adjustments such as marking investments to market and recognizingimpairment write-offs. Consistent with my prediction, I find a significant negative relation between VR and inclusion of balancesheet covenants. I do not, however, find a significant relation between VR and inclusion of income statement covenants. Theempirical results are robust to a variety of alternative specifications, including use of different measures of balance sheet focus.Although the subject of this study is accounting standards and how they influence the contracting usefulness of balancesheet information, there are other plausible explanations for the pattern of declining balance sheet covenant use. I findthat the asset bases of borrowers are associated with covenant use, as borrowers with more assets in place and feweroperating leases are more likely to have balance sheet covenants. I also find that deals with an ‘‘institutional tranche’’ (i.e.a Term Loan Tranche B or higher), which are more likely to be sold or securitized (Wittenberg-Moerman, 2008), are lesslikely to have balance sheet covenants. I interpret this as evidence that changes in the syndicated loan market have alsoaffected covenant use. I also examine the association between increased competition in lending and covenant use.
Although I find some evidence of covenant loosening by lenders who most aggressively expanded market share over the
sample period, the results suggest that competition has not contributed to the change in use of balance sheet covenants.
Finally, the association between VR and balance sheet covenant use is robust to these alternative explanations, consistent
with the view that changes in accounting standards have contributed to the change in covenant inclusion.
Although there is a strong association between VR and balance sheet covenant inclusion, there is no relation between
the ratio and income statement covenant use. I expect that there are two reasons for this. First, ‘‘dirty surplus’’ in US GAAP
allows many balance sheet adjustments to temporarily avoid recognition on the income statement; for example,
a valuation adjustment on an available-for-sale security is classified as other comprehensive income until the security
is sold.4 Second, when adjustments do articulate through the income statement, earnings in debt covenants is generally

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรฐานการบัญชีที่มีการเสริมความมั่นคงต่อไปวิธีงบดุลและแนะนำแนวโน้มต่อมูลค่ายุติธรรม
บัญชีมีแนวโน้มที่จะได้รับความ momentum.2
ผมตั้งสมมติฐานว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ในการตั้งค่ามาตรฐานได้อาจทำลายคุณค่าของงบดุลสำหรับหนี้ที่
ทำสัญญา ตามที่กล่าวไว้ใน Holthausen และวัตต์ (2001) วัตต์ (2003) และ Kothari et al, (2010), บุคคลที่ทำสัญญาหนี้
พึ่งพางบดุลอนุรักษ์นิยมกับเกณฑ์สูงของ verifiability เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงขีด จำกัด ล่างของการชำระบัญชี
มูลค่าของสินทรัพย์สุทธิ บัญชีตามวิธีการที่ในงบดุล แต่มักจะมีการประมาณการของสินทรัพย์และหนี้สิน
ค่าเช่นเดียวกับการใช้ดุลพินิจในการกำหนดเวลาของการรับรู้ของการเปลี่ยนแปลงค่า ค่าเหล่านี้ประมาณการซึ่งผมคำว่า '' ความสมดุลของ
การปรับเปลี่ยนแผ่น '' - มีศักยภาพที่จะ จำกัด การทำสัญญาประโยชน์ของงบดุลโดยการแนะนำข้อผิดพลาดและ
อคติลงไปในสินทรัพย์และหนี้สินรายงานค่า เพราะการปรับงบดุลให้สัญญาณที่ไม่น่าเชื่อถือของ
มูลค่าการชำระหนี้ของผู้กู้ให้กู้ในที่สุดก็จะใช้งบดุลตามเงื่อนไขทางการเงินไม่บ่อย ดังนั้นผมจึง
ตั้งสมมติฐานว่าแนวโน้มนี้ในการตั้งค่ามาตรฐานได้มีส่วนร่วมกับการเปลี่ยนแปลงในการใช้งานพันธสัญญาและขนาดของ
การปรับงบดุลมีความสัมพันธ์เชิงลบกับโอกาสของผู้กู้ที่มีพันธสัญญาในงบดุล.
ใช้กลุ่มตัวอย่าง 8,527 สัญญาตราสารหนี้ภาคเอกชนออก ระหว่างปี 1996 และปี 2007 ผมเอกสารลดลงในงบดุล
ใช้พันธสัญญา ผมวัดการเปิดรับเฉพาะผู้กู้เพื่อความสมดุลของกฎระเบียบทางบัญชีแผ่นโดยใช้อัตราความผันผวน (VR)
อัตราส่วนของความผันผวนของการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าตามบัญชีมากกว่าความผันผวนของรายได้สุทธิที่ปรับซึ่งไม่รวมหลายชั่วคราวที่
components.3 VR จับ ขนาดของงบดุลการปรับเปลี่ยนเช่นการทำเครื่องหมายการลงทุนในการตลาดและการรับรู้
การด้อยค่าตัดหนี้สูญ สอดคล้องกับการคาดการณ์ของฉันฉันพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง VR และรวมของความสมดุล
พันธสัญญาแผ่น ฉันไม่ได้ แต่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง VR และรวมถึงพันธสัญญาในงบกำไรขาดทุน
ผลการศึกษาที่มีประสิทธิภาพเพื่อความหลากหลายของข้อมูลจำเพาะทางเลือกรวมถึงการใช้มาตรการที่แตกต่างกันของการมุ่งเน้นในงบดุล.
แม้ว่าเรื่องของการศึกษานี้คือมาตรฐานการบัญชีและวิธีการที่พวกเขามีอิทธิพลประโยชน์การทำสัญญาของความสมดุล
ข้อมูลแผ่นมีคำอธิบายที่เป็นไปได้อื่น ๆ สำหรับ รูปแบบของการลดลงของการใช้งานพันธสัญญาในงบดุล ผมพบ
ว่าฐานสินทรัพย์ของผู้กู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับการใช้งานพันธสัญญาเป็นผู้กู้ที่มีสินทรัพย์มากขึ้นในสถานที่และน้อยกว่า
สัญญาเช่าดำเนินงานมีแนวโน้มที่จะมีพันธสัญญาในงบดุล ผมยังหาที่เกี่ยวข้องกับ '' สถาบันคราว '' (เช่น
เงินกู้ระยะ Tranche B หรือสูงกว่า) ซึ่งมีแนวโน้มที่จะนำไปขายหรือ securitized (Wittenberg-Moerman, 2008) มีน้อย
แนวโน้มที่จะมีพันธสัญญาในงบดุล ผมเข้าใจว่านี่เป็นหลักฐานว่าการเปลี่ยนแปลงในตลาดเงินกู้ยังได้
รับผลกระทบการใช้งานพันธสัญญา ฉันยังตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นในการปล่อยสินเชื่อและการใช้พันธสัญญา.
ถึงแม้ว่าผมจะหาหลักฐานบางส่วนของพันธสัญญาคลายโดยผู้ให้กู้ที่ขยายตัวมากที่สุดในเชิงรุกส่วนแบ่งการตลาดในช่วง
ระยะเวลาตัวอย่างผลการชี้ให้เห็นว่าการแข่งขันยังไม่ได้มีส่วนร่วมกับการเปลี่ยนแปลงในการใช้ความสมดุล พันธสัญญาแผ่น.
ในที่สุดความสัมพันธ์ระหว่าง VR และการใช้พันธสัญญาในงบดุลแข็งแกร่งคำอธิบายทางเลือกเหล่านี้สอดคล้อง
กับมุมมองที่มีการเปลี่ยนแปลงในมาตรฐานการบัญชีที่มีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงในพันธสัญญารวม.
ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง VR และงบดุล พันธสัญญารวมมีความสัมพันธ์ระหว่างไม่มี
อัตราส่วนและงบกำไรขาดทุนใช้พันธสัญญา ผมคาดว่ามีสองเหตุผลนี้ ครั้งแรก '' ส่วนเกินสกปรก '' ในสหรัฐอเมริกา GAAP
ช่วยให้การปรับงบดุลจำนวนมากเพื่อหลีกเลี่ยงการรับรู้ในงบกำไรขาดทุนชั่วคราว ตัวอย่างเช่น
การปรับการประเมินมูลค่าบนเผื่อขายการรักษาความปลอดภัยจัดเป็นกำไรขาดทุนเบ็ดเสร็จอื่นจนการรักษาความปลอดภัย
เป็นครั้งที่สอง sold.4 เมื่อปรับเปลี่ยนไม่ชัดเจนผ่านงบกำไรขาดทุนกำไรในพันธสัญญาหนี้โดยทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรฐานการบัญชีได้แข็ง Balance Sheet Approach และชี้ให้เห็นแนวโน้มต่อมูลค่ายุติธรรมบัญชีมีแนวโน้มดึงดูดโมเมนตัม .ฉันพบการเปลี่ยนแปลงนี้ในการตั้งค่ามาตรฐานได้อาจทำลายคุณค่าของงบดุลสำหรับหนี้สัญญาจ้าง ตามที่กล่าวไว้ใน holthausen และวัตต์ ( 2001 ) วัตต์ ( 2003 ) และ kothari et al . ( 2010 ) , ฝ่ายสัญญาหนี้พึ่งพางบดุลอนุลักษณ์มีสูง ซึ่งจากการพิสูจน์ความจริงได้ เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตล่างของการชำระหนี้มูลค่าสินทรัพย์สุทธิ บัญชีในงบดุล แต่มักจะมีการประเมินสินทรัพย์และหนี้สินค่านิยม ตลอดจนพิจารณาในเวลาของการรับรู้การเปลี่ยนแปลงในมูลค่า . ค่าประมาณการเหล่านี้ซึ่งผมยาว ' 'balanceแผ่นปรับ ' ' - มีศักยภาพที่จะ จำกัด การเกร็งของงบดุลโดยแนะนำข้อผิดพลาดและอคติในการรายงานสินทรัพย์และหนี้สินค่า เพราะการปรับงบดุลให้ไม่น่าเชื่อถือ สัญญาณ ของมูลค่าการชำระหนี้ของผู้กู้ผู้ให้กู้จะ จะ ใช้งบดุลตามพันธสัญญาทางการเงินน้อยกว่า ผมจึงพบว่าแนวโน้มนี้ในการตั้งค่ามาตรฐานมีส่วนในการเปลี่ยนแปลงกติกาการใช้งาน และขนาดของการปรับงบดุลมีความสัมพันธ์ทางลบกับโอกาสของผู้กู้มีงบดุลพันธสัญญาการใช้ตัวอย่างของหนี้ส่วนบุคคล 8527 ข้อตกลงออกระหว่างปี 1996 และ 2007 ผมเอกสารลดลงในงบดุลกติกาการใช้ ผมวัดกู้เฉพาะงบดุลบัญชี ตามกฎการใช้อัตราส่วนการระเหย ( VR )อัตราส่วนของความผันผวนของการเปลี่ยนแปลงในมูลค่ากว่าความผันผวนปรับรายได้สุทธิซึ่งไม่รวมหลายชั่วคราวส่วนประกอบ 3 VR จับภาพขนาดของงบดุล การปรับเปลี่ยน เช่น การลงทุน การตลาด และการ เครื่องหมายความไม่ชอบการเขียน . สอดคล้องกับการทำนายของฉันฉันพบความสัมพันธ์ทางลบความสัมพันธ์ระหว่าง VR และการรวมของความสมดุลรายละเอียดแผ่น ผมไม่ได้ แต่พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง VR และการรวมงบการเงินของพันธสัญญา . ที่ผลที่มีประสิทธิภาพเพื่อความหลากหลายของข้อกําหนดทางเลือก รวมถึงการใช้มาตรการต่าง ๆของงบดุลโฟกัสแม้ว่าเรื่องของการศึกษานี้คือ มาตรฐานการบัญชีและวิธีที่พวกเขามีอิทธิพลต่อสัญญาประโยชน์สมดุลแผ่นข้อมูล มีคำอธิบายที่เป็นไปได้อื่น ๆสำหรับรูปแบบของการลดลงในงบดุลกติกาการใช้ ผมหาที่ฐานสินทรัพย์ของผู้กู้ที่เกี่ยวข้องกับ กติกาใช้เป็นผู้กู้กับสินทรัพย์มากขึ้นในสถานที่และน้อยลงสัญญาเช่าดำเนินงานมีแนวโน้มที่จะมีพันธสัญญางบดุล . ฉันยังพบว่าเกี่ยวข้องกับ ' 'institutional ) ' ' ( เช่นระยะเวลากู้ชุด B หรือสูงกว่า ) ซึ่งมีแนวโน้มที่จะขายหรือ securitized ( วิท มอร์แมน , 2008 ) , น้อยลงน่าจะมีรายละเอียดงบดุล . ผมตีความนี้เป็นหลักฐานว่า การเปลี่ยนแปลงในตลาดสินเชื่อยังรวมกลุ่มผลกระทบ กติกาการใช้ ผมยังศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นในการให้กู้ยืม และกติกาการใช้แม้ว่าฉันพบหลักฐานของพันธสัญญาคลายโดยผู้ให้กู้ที่ที่สุดอุกอาจขยายส่วนแบ่งตลาดมากกว่าระยะเวลาตัวอย่าง พบว่า การแข่งขันไม่ได้ทำให้การเปลี่ยนแปลงในการใช้ข้อในงบดุล .ในที่สุด ความสัมพันธ์ระหว่าง VR และงบดุลที่แข็งแกร่งเพื่ออธิบายกติกาใช้ทางเลือกเหล่านี้สอดคล้องกันกับมุมมองการเปลี่ยนแปลงมาตรฐานการบัญชีมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงกติการวมถึงแม้ว่าจะเป็นสมาคมที่แข็งแกร่งระหว่าง VR และงบดุลรวมกติกา ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอัตราส่วนและงบกำไรขาดทุน กติกาการใช้ ผมคาดหวังว่ามีสองเหตุผลนี้ 'dirty แรก ' ' ' ในค่าใช้จ่ายส่วนเกินสามารถปรับความสมดุลหลายแผ่นชั่วคราว หลีกเลี่ยงการรับรู้ในงบรายได้ ตัวอย่างเช่นการปรับมูลค่าที่ใช้ได้สำหรับการขาย แบ่งเป็น รายได้อื่น ๆ จนกว่าการรักษาความปลอดภัยที่ครอบคลุมขาย 4 วินาที เมื่อการทำสื่อสารผ่านงบกำไร ขาดทุน กำไรในหนี้ซึ่งโดยทั่วไปคือ