sparkling with bits of mica, and wh

sparkling with bits of mica, and when we were little we would slide down the dune into the water." Caleb looked out the window. "We have no dunes here," he said Papa stood up. "Yes we do," he said. He took the lantern and went out the door to the barn"We do?" Caleb called after him. He ran ahead, Sarah and I following, the dogs close behind Next to the barn was Papa's mound of hay for bedding, nearly as tall as the barn, covered with canvas to keep the rain from rotting it. Papa carried the wooden ladder from the barn and leaned it against the hay"There." He smiled at Sarah. "Our dune." Sarah was very quiet. The dogs looked up at her, waiting. Seal brushed against her legs, her tail in the air. Caleb reached over and took her hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นประกายกับบิต ของไมกา และ เมื่อเรามีน้อยเราจะเลื่อนลงเนินน้ำ" Caleb มองออกไปนอกหน้าต่าง "เรามีเนินทรายไม่มีที่นี่ เขากล่าวว่า พ่อลุกขึ้นยืน "ใช่เราทำ เขากล่าวว่า เขาเอาโคมไฟ และออกประตูไปยังยุ้งข้าว "เราทำอะไร" Caleb เรียกเขา เขาวิ่งไปข้างหน้า ซาร่าห์และต่อ สุนัขปิดหลังถัดจากโรงนาเป็นเนินดินพ่อของฟางสำหรับเครื่องนอน เกือบสูงถึงยุ้งข้าว ปกคลุม ด้วยผ้าใบเพื่อให้ฝนตกจากเน่าเปื่อยมัน พ่อทำบันไดไม้ยุ้ง และพิงกับเฮย์ "มี" ยิ้มที่ซาราห์ "เนินทรายของเรา" ซาราห์ถูกเงียบมาก สุนัขมองขึ้นที่เธอ รอ ตราแปรงกับขาของเธอ เธอหางในอากาศ Caleb ถึงกว่า และเอามือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประกายกับบิตของแก้วและเมื่อเรามีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราจะเลื่อนลงเนินทรายลงไปในน้ำ. "คาเลบมองออกไปนอกหน้าต่าง." เราไม่มีเนินทรายที่นี่ "เขากล่าวว่าพ่อลุกขึ้นยืน." ใช่ที่เราทำ "เขากล่าว . เขาเอาโคมไฟและเดินออกประตูไปสู่ยุ้งฉาง "เราจะทำอย่างไร" คาเลบที่เรียกว่าหลังจากเขา. เขาวิ่งไปข้างหน้าซาร่าห์และผมต่อไปนี้สุนัขปิดอยู่เบื้องหลังถัดไปไปที่ยุ้งฉางเป็นเนินพ่อของฟางสำหรับเตียงเกือบเป็น สูงเป็นยุ้งข้าวปกคลุมด้วยผ้าใบเพื่อให้ฝนตกจากที่เน่าเปื่อยมัน. Papa ดำเนินบันไดไม้จากยุ้งฉางและโน้มตัวมันกับฟาง "มี." เขายิ้มให้ซาร่าห์. "Dune ของเรา." ซาร่าห์เป็นที่เงียบสงบมาก. the สุนัขมองมาที่เธอรอ. ผนึกแปรงกับขาของเธอหางของเธอในอากาศ. คาเลบถึงกว่าและเอามือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นประกายด้วยบิตของแก้ว และเมื่อเราเป็นเด็กเราก็เลื่อนลงมาดูน ลงไปในน้ำ เคเลบมองออกไปนอกหน้าต่าง " เราไม่มีทรายที่นี่ " เขากล่าวว่า พ่อยืน” ใช่เราทำ " เขากล่าว เขาเอาโคมไฟไปออกประตูยุ้งข้าว " เรา " ? เคเลบ เรียกตามเขา เขาวิ่งไปข้างหน้า ซาร่าห์และฉันต่อ สุนัขปิดหลังถัดจากโรงนาเป็นป๊าของเนินหญ้าแห้งสำหรับเครื่องนอน เกือบสูงเท่าบ้านปกคลุมด้วยผ้าใบป้องกันฝน จากเน่าแล้ว พ่อแบกบันไดไม้จากโรงนาและพิงกับเฮย์ " ที่นั่น " เขายิ้มให้ซาร่า” เนินทรายของเรา . " ซาร่าห์ มันเงียบมาก สุนัขมองเธออยู่ ประทับตราแปรงกับขา หางของเธอในอากาศ เคเลบถึงแล้วจับมือเธอ