Most magistracies were elective (ex

Most magistracies were elective (except for the position of
dictator). None was assigned by lot. The people, assembled in tribes,
elected the lower magistrates and the tribunes of the plebs. The
people also appointed the higher magistrates (consuls, praetors,
censors) when assembled in centuries. So it is possible to say,
simplifying a complex system that changed and developed during the republican period, that in Rome the people elected the magistrates
but could not themselves be magistrates. Since the census was
regularly revised, social and political mobility was possible from
generation to generation. The descendants of citizens belonging to
the lower census categories could accede to magistracies if their
wealth and status had increased sufficiently. However, at any given
moment, the only power enjoyed by the lower classes was that of
choosing among candidates from the upper classes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Magistracies ส่วนใหญ่มีวิชาเลือก (ยกเว้นตำแหน่งเผด็จการ) ไม่ถูกกำหนด โดยมาก คน ประกอบในชนเผ่าเลือก magistrates ล่างและ tribunes ของการ plebs ที่คนแต่งยัง magistrates สูง (กิตติมศักดิ์ praetorscensors) เมื่อประกอบในศตวรรษ ดังนั้น จึงเป็นไปได้ที่จะพูดที่ในโรมคนให้ระบบซับซ้อนที่เปลี่ยนแปลง และพัฒนาช่วงพล เลือก magistrates ที่แต่ตัวเองไม่อาจ magistrates เนื่องจากบ้านได้เคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอปรับปรุง สังคม และการเมืองเป็นไปได้จากรุ่นสู่รุ่น ลูกหลานของประชาชนที่เป็นสมาชิกของประเภทบ้านล่างสามารถรับปากกับ magistracies ถ้าของพวกเขามั่งคั่งและสถานะได้เพิ่มขึ้นเพียงพอ อย่างไรก็ตาม ก็ให้ขณะนี้ มีอำนาจเท่านั้นที่ชอบ โดยชนชั้นล่างของเลือกระหว่างผู้สมัครจากชนชั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

magistracies ส่วนใหญ่เป็นวิชาเลือก (ยกเว้นตำแหน่งของ
เผด็จการ) ไม่ได้รับมอบหมายโดยการจับสลาก คนที่ประกอบในเผ่า
ได้รับการเลือกตั้งผู้พิพากษาลดลงและทรีบูนของ plebs
คนยังได้รับการแต่งตั้งผู้พิพากษาสูง (กงสุล praetors,
เซ็นเซอร์) เมื่อประกอบในศตวรรษที่ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะบอกว่า
การลดความซับซ้อนของระบบที่ซับซ้อนที่การเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาในช่วงระยะเวลาที่พรรครีพับลิที่ในกรุงโรมคนที่ได้รับการเลือกตั้งผู้พิพากษา
แต่ไม่สามารถตัวเองเป็นผู้พิพากษา ตั้งแต่การสำรวจสำมะโนประชากรได้รับการ
ปรับปรุงอย่างสม่ำเสมอ, การเคลื่อนไหวทางสังคมและการเมืองเป็นไปได้จาก
รุ่นสู่รุ่น ลูกหลานของประชาชนที่อยู่ใน
ประเภทการสำรวจสำมะโนประชากรที่ต่ำกว่าจะยอมให้ magistracies ถ้าพวกเขา
มั่งคั่งและสถานะได้เพิ่มขึ้นพอสมควร แต่ที่ใดก็ตาม
ในขณะที่กำลังมีความสุขโดยเฉพาะชั้นล่างเป็นที่ของ
การเลือกผู้สมัครจากในหมู่ชนชั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

magistracies ส่วนใหญ่เป็นวิชาเลือก ( ยกเว้นตำแหน่ง
เผด็จการ ) ผู้ใดได้รับมอบหมายโดยมาก คน รวมตัวกันในตระกูล
เลือกตั้งต่ำกว่าผู้พิพากษาและตรีบูนของสามัญชน .
คนยังแต่งตั้งผู้พิพากษาสูงกว่า ( กงสุล praetors
, , เซ็นเซอร์ ) เมื่อประกอบในศตวรรษ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่า
ง่ายเป็นระบบซับซ้อนที่การเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาในช่วงสาธารณรัฐ ที่โรม ประชาชนเลือกผู้พิพากษา
แต่ตัวเองไม่ได้เป็นผู้พิพากษา เนื่องจากการสำรวจสำมะโนประชากรคือ
หมั่นแก้ไข สังคม และการเมือง การเคลื่อนไหวก็เป็นไปได้จาก
รุ่นสู่รุ่น ลูกหลานของประชาชนเป็นของ
หมวดสำมะโนประชากร ลดได้แน่นอน
magistracies ถ้าความมั่งคั่งและสถานะก็เพิ่มขึ้นพอสมควร แต่ ณตอนนี้เท่านั้น
, พลังความสุขโดยชนชั้นที่
เลือกระหว่างผู้สมัครจากชนชั้นสูง