In this session we asked the patien

In this session we asked the patients to describe, with their own words, their experience on stigma in mental
illness that they had faced up front. Patients stressed the limited availability of the general population and the need to
raise awareness about this disease and treatment in order to be seen as any other illness. As to how the disease has
affected them, they mentioned a limited impact due to taking the medication, which is reflected in the improvement
of symptoms, allowing a greater acceptance of the disease and improving the relationship level. Adherence to
medication is a contribution to the prevention of relapse. Estimates predict that 75% of the patients with
schizophrenia will become non-adherent to medication after two years of hospital discharge (Weiden & Zygmut 1997
mentioned by Cañas et al., 2013:98). Problems with adherence to medication are particularly common during the early
stages of schizophrenia, with reports of about 59% of patients becoming partially adherent or non-adherent in the 12
months following the first psychotic episode (Coldham et al ., 2002 mencioned by Cañas et al, 2013:98). The
treatment time to achieve remission increases continuously by each psychotic episode. Individuals vary considerably
its pattern of symptoms as the disease progresses. While most people will recover from the acute phase of the disease,
only 14 out of 20 % will recover. Many will improve, but will have several setbacks related to stress, adversity, social
isolation and poor treatment adherence (Wiersma et al., 2000). With regard to the concept of schizophrenia, patients
have indicated that it was a mental disease manifested by: hearing voices, rigidity on the limbs and tremor. One patient
claimed that the disease was related to poor mental health, while another said it was the result of a depression (with
specific attitudes and specific symptoms that should be monitored). People with schizophrenia have a fragmentation
between thoughts, feelings as well as individual and social reality (Neeb 2000:229). According to the DSM-IV
(1996:280) the "essential features of schizophrenia are a set of characteristic signs and symptoms (both positive and
negative) that were present during a major part of the time during a period of one month (or a shorter period in case
of successful treatment), some signs of the disorder persisting for at least six months

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเซสชันนี้ เราถามผู้ป่วยเพื่ออธิบาย ด้วยคำของตนเอง ประสบการณ์ของพวกเขาในความอัปยศในจิตการเจ็บป่วยที่พวกเขาได้เผชิญหน้า ผู้ป่วยเครียดจำกัดของประชากรทั่วไปและความต้องการสร้างความตระหนักเกี่ยวกับโรคนี้และรักษาเพื่อที่จะได้เป็นการเจ็บป่วยอื่น ๆ เป็นวิธีที่ทำให้มีโรคผลกระทบเหล่านั้น พวกเขากล่าวถึงผลกระทบเนื่องจากการใช้ยา ซึ่งได้ปรับปรุงอาการ ให้การยอมรับมากขึ้นของโรคและการพัฒนาความสัมพันธ์ระดับ ยึดมั่นในยาเป็นส่วนเพื่อป้องกันการกำเริบ ประมาณการคาดการณ์ที่ร้อยละ 75 ของผู้ป่วยที่มีโรคจิตเภทจะมีมติไม่ให้ยาหลังจากสองปีออกจากโรงพยาบาล (Weiden และ Zygmut 1997กล่าวโดย Cañas et al. 2013:98) ปัญหาเป็นยาทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นระยะของโรคจิตเภท รายงานประมาณ 59% ของผู้ป่วยที่เป็นสาวกบางส่วน หรือไม่มติในเดือนต่อไปตอนแรก psychotic (Coldham et al., 2002 mencioned โดย Cañas et al, 2013:98) การรักษาเวลาให้ปลดเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยแต่ละตอน psychotic บุคคลแตกต่างกันมากรูปแบบของอาการเป็นยะโรค ในขณะที่คนส่วนใหญ่จะกู้คืนจากระยะเฉียบพลันของโรคเพียง 14 จาก 20% จะกู้คืน ต่าง ๆ จะดีขึ้น แต่จะมี setbacks หลายเกี่ยวข้องกับสังคม ความเครียด ความทุกข์ยากการแยกและรักษายากยึดมั่น (Wiersma et al. 2000) ตามแนวคิดของโรคจิตเภท ผู้ป่วยระบุว่า เป็นโรคจิตประจักษ์โดย: ได้ยินเสียง ความแข็งแกร่งในแขนขาและสั่น ผู้ป่วยรายหนึ่งอ้างว่า โรคไม่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตที่ดี ในขณะที่อีกคนกล่าวว่า ผลของภาวะซึมเศร้า(ทัศนคติเฉพาะและอาการเฉพาะที่ควรจะตรวจสอบ) คนโรคจิตเภทมีการกระจายตัวของระหว่างความคิด ความรู้สึก เป็นความจริงแต่ละคน และสังคม (Neeb 2000:229) ตาม DSM-IV(1996:280) "คุณสมบัติที่สำคัญของโรคจิตเภทเป็นกลุ่มของลักษณะอาการและอาการแสดง (ทั้งเชิงบวก และค่าลบ) ที่มีอยู่ในระหว่างเป็นเวลาช่วงหนึ่งเดือน (หรือระยะเวลาสั้นกว่าในกรณีส่วนใหญ่การรักษาประสบความสำเร็จ), สัญญาณบางอย่างของโรคที่สนองอย่างน้อยหกเดือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงนี้เราถามผู้ป่วยที่จะอธิบายด้วยคำพูดของตัวเองประสบการณ์ของพวกเขาในความอัปยศในจิต
เจ็บป่วยที่พวกเขาต้องเผชิญขึ้นด้านหน้า ผู้ป่วยเครียดมีจำนวน จำกัด ของประชากรทั่วไปและจำเป็นที่จะต้อง
สร้างความตระหนักเกี่ยวกับโรคนี้และการรักษาเพื่อที่จะถูกมองว่าเป็นความเจ็บป่วยอื่น ๆ เป็นวิธีการที่โรคได้
รับผลกระทบพวกเขาพวกเขากล่าวถึงผลกระทบ จำกัด เนื่องจากการใช้ยาซึ่งสะท้อนให้เห็นในการปรับปรุง
ของอาการที่ช่วยให้การยอมรับมากขึ้นของโรคและการปรับปรุงระดับความสัมพันธ์ การยึดมั่นกับ
ยามีส่วนร่วมในการป้องกันการกำเริบของโรคได้ ประมาณการคาดการณ์ว่า 75% ของผู้ป่วยที่มี
อาการจิตเภทจะกลายเป็นไม่ใช่สาวกยาหลังจากสองปีของการออกจากโรงพยาบาล (Weiden & Zygmut 1997
กล่าวโดยCañas et al, 2013:. 98) ปัญหาเกี่ยวกับการยึดมั่นกับยาอยู่ร่วมกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้น
ขั้นตอนของโรคจิตเภทกับรายงานของเกี่ยวกับ 59% ของผู้ป่วยกลายเป็นบางส่วนพรรคพวกหรือไม่สานุศิษย์ใน 12
เดือนต่อครั้งโรคจิตแรก (Coldham, et al., 2002 mencioned โดยCañas et อัล, 2013: 98)
เวลาในการรักษาเพื่อให้บรรลุการให้อภัยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยแต่ละตอนโรคจิต บุคคลที่แตกต่างกันมาก
รูปแบบของอาการเป็นโรคดำเนินไป ในขณะที่คนส่วนใหญ่จะกู้คืนจากระยะเฉียบพลันของโรค
เพียง 14 จาก 20% จะกู้คืน หลายคนจะดีขึ้น แต่จะมีหลายความพ่ายแพ้ที่เกี่ยวข้องกับความเครียดความทุกข์ยากทางสังคม
การแยกและการยึดมั่นในการรักษาที่ไม่ดี (Wiersma et al., 2000) ในเรื่องเกี่ยวกับแนวความคิดของจิตเภทที่มีผู้ป่วยที่
ได้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นโรคทางจิตที่ประจักษ์โดย: เสียงที่ได้ยินความแข็งแกร่งในแขนขาและการสั่นสะเทือน ผู้ป่วยรายหนึ่ง
อ้างว่าเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตไม่ดีในขณะที่อีกคนกล่าวว่าเป็นผลมาจากภาวะซึมเศร้า (ที่มี
ทัศนคติที่เฉพาะเจาะจงและอาการเฉพาะที่ควรได้รับการตรวจสอบ) คนที่มีอาการจิตเภทมีการกระจายตัวของ
ระหว่างความคิดความรู้สึกเช่นเดียวกับความเป็นจริงของแต่ละบุคคลและสังคม (NEEB 2000: 229) ตามที่ DSM-IV
(1996: 280) ว่า "คุณสมบัติที่สำคัญของโรคจิตเภทเป็นชุดของสัญญาณลักษณะและอาการ (ทั้งในเชิงบวกและ
เชิงลบ) ที่ถูกนำเสนอในระหว่างการเป็นส่วนสำคัญของเวลาในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือน (หรือ ระยะเวลาที่สั้นในกรณี
ของการรักษาที่ประสบความสำเร็จ) อาการของความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเวลาอย่างน้อยหกเดือน