Thomas Sutton first patented the le

Thomas Sutton first patented the lens on which the camera relies, in September 1859.[1][2] The lens is constructed as two glass hemispheres, enclosing a water-filled spherical space. Supposedly, Sutton was inspired by the view through a 'snowstorm' souvenir from Paris;[1] however, the glass parts of the lens are thick-walled: in the example in the Museum of the History of Science in Oxford, the glass hemispheres are 80 mm in diameter, and enclose a 36 mm-diameter space. In the central space, there is a diaphragm, shaped to equalise the exposure across the wide view.[1][2] The lens is an f/12.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซัตตันโทมัสแรกจดสิทธิบัตรเลนส์ที่กล้องจะ ในปี 1859 กันยายน [1] [2 เลนส์]ถูกสร้างเป็นแก้วสองซีก น้ำทรงกลมพื้นที่ที่มีการปิดล้อม คาดคะเน ซัตตันมาจากมุมมองผ่าน 'พายุหิมะ' ของฝากจากปารีส [1] อย่างไรก็ตาม ส่วนแก้วเลนส์มีกำแพงหนา: ในตัวอย่างในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์ใน Oxford ซีกแก้วมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 80 มม. และใส่ขนาด 36 มม. ในพื้นที่ส่วนกลาง มีไดอะแฟรม รูปการจำนวนมากแสงในมุมกว้าง [1] [2 เลนส์]เป็นการ f/12

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โทมัสซัตตันเป็นครั้งแรกที่จดสิทธิบัตรเลนส์กล้องที่อาศัยในเดือนกันยายน 1859 [1] [2] เลนส์จะถูกสร้างเป็นสองซีกกระจกล้อมรอบน้ำที่เต็มไปด้วยพื้นที่ทรงกลม เฉกเช่นซัตตันได้รับแรงบันดาลใจจากมุมมองผ่าน 'พายุหิมะ' ของที่ระลึกจากปารีส; [1] แต่ส่วนแก้วเลนส์ที่มีผนังหนา: ในตัวอย่างในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ของว​​ิทยาศาสตร์ใน Oxford, ซีกแก้ว 80 มมและโอบกระชับพื้นที่ 36 มิลลิเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง ในพื้นที่ภาคกลางมีไดอะแฟรมรูปร่างเท่ากันการสัมผัสในมุมมองที่กว้าง. [1] [2] เลนส์เป็น f / 12