13.2 A TRANSATLANTIC LENSThe case s

13.2 A TRANSATLANTIC LENS
The case study cities Berlin and Seattle were chosen as a lens through which to examine differences in implementation of these concepts between North America and Europe. Both are rich in green space planning histories, yet they have contrasting planning cultures, urbanization dynamics, and challenges.
Berlin represents the German planning tradition with a strong emphasis on formal land use planning based on federal law. Although the term “Green Infrastructure Plan” has not yet been used in Germany for green systems on a city or regional scale to our knowledge, a lot of larger cities have recently developed or updated plans for urban green (e.g., the GrünGürtel Frankfurt, Grünes Netz Hamburg). A few examples exist of municipal ecosystem service assessments in Germany, but attention as yet has mainly been on a national scale through the TEEB initiative. Berlin makes an interesting case study as it is increasingly using informal strategic and visionary approaches due to criticism of the effectiveness of formal planning.
Seattle serves as an example from the United States, one of the few countries where numerous “Green Infrastructure Plans” have been published for cities, city regions, or larger areas (e.g., Philadelphia, Kansas City Metro, State of Maryland) and where municipal ecosystem service assessments are, although in their infancy, not uncommon among larger and more progressive cities. Seattle is known for innovative planning approaches and strong emphasis on stakeholder and community involvement (Dooling et al. 2006; Pauleit et al. 2011).
13.2.1 A A Lens on Berlin
Urban and green structure planning on a city scale in Berlin started around the turn of the 20th century after a phase of rapid population growth. In the following decades, city planning and green planning were established as professions, and resulting plans and projects shaped the current green structure of Berlin (Schindler 1972). Environmental and green structure planning increased in the 1980s with wider environmental consciousness. Shortly after German reunification, city and landscape planning for a united Berlin were developed (SenStadt UM n.d.). The almost century-old idea of a citywide green space network was refreshed, and a “chain” of eight regional parks was established in 1998 to protect the suburban landscape against sprawl. Unlike other parts of former Eastern Germany, whose population declined after reunification, Berlin’s metropolitan area stayed relatively stable throughout the 1990s at close to six million people (SenStadt UD and MIR 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

13.2 เลนส์ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกกรณีศึกษาเมืองเบอร์ลินและซีแอตเทิลถูกเลือกเป็นเลนส์ที่ใช้ตรวจสอบความแตกต่างในการดำเนินของแนวคิดเหล่านี้ระหว่างอเมริกาเหนือและยุโรป ทั้งอุดมไปด้วยพื้นที่สีเขียวการวางแผนประวัติศาสตร์ แต่พวกเขามีวัฒนธรรมแตกต่างกันการวางแผน dynamics กลายเป็นเมือง และความท้าทายเบอร์ลินแทนเยอรมันวางแผนประเพณี มีความสำคัญทางการที่ดินวางแผนการใช้ตามกฎหมาย แม้ว่าคำว่า "วางแผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว" ไม่ได้ยังถูกใช้ในเยอรมนีสำหรับระบบสีเขียวในเมืองหรือภูมิภาคมาตราเพื่อความรู้ของเรา เมืองใหญ่เป็นจำนวนมากได้พัฒนา หรือปรับปรุงแผนการเมืองสีเขียว (เช่น GrünGürtel แฟรงก์เฟิร์ต ฮัมบูร์ก Netz Grünes) ล่าสุด เป็นตัวอย่างที่มีอยู่ของระบบนิเวศเทศบาลบริการประเมินในเยอรมนี แต่ความสนใจเป็นส่วนใหญ่แล้วในระดับชาติผ่านการริเริ่มตีบ เบอร์ลินทำให้กรณีศึกษาน่าสนใจเป็นมากใช้วิธีเชิงกลยุทธ์ และมีวิสัยทัศน์ไม่เป็นทางการเนื่องจากวิจารณ์ประสิทธิภาพของการวางแผนอย่างเป็นทางการซีแอตเทิลด้วยเป็นตัวอย่างจากสหรัฐอเมริกา หนึ่งในไม่กี่ประเทศที่มากมาย "สีเขียวโครงสร้างพื้นฐานแผน" ถูกประกาศสำหรับเมือง เมืองภูมิภาค หรือพื้นที่ขนาดใหญ่ (เช่น ฟิลาเดลเฟีย เมโทรแคนซัสซิตี้ รัฐแมรี่แลนด์) และระบบนิเวศเทศบาลบริการประเมิน แม้ว่าในวัยเด็กของพวกเขา ไม่ใช่เรื่องแปลกเป็นเมืองขนาดใหญ่ และก้าวหน้า ซีแอตเทิลเป็นที่รู้จักกันใหม่ ๆ วางแผนและเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนและผู้มีส่วนได้ (Dooling et al. 2006 Pauleit et al. 2011)13.2.1 A เลนส์ในเบอร์ลินเมือง และสีเขียวโครงสร้างแผนในระดับเมืองในเบอร์ลินเริ่มต้นรอบหันของศตวรรษที่ 20 หลังจากขั้นตอนการเจริญเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็ว ในทศวรรษต่อไปนี้ การวางแผนเมืองและสีเขียวการวางแผนก่อตั้งวิชาชีพ และผลแผนและโครงการมีรูปร่างโครงสร้างสีเขียวปัจจุบันของเบอร์ลิน (ชินด์เลอร์ 1972) การวางแผนโครงสร้างสีเขียว และสิ่งแวดล้อมขึ้นในปี 1980 กับกว้างสิ่งแวดล้อม หลังจากการรวมประเทศเยอรมนี เมืองและภูมิทัศน์การวางแผนสำหรับเบอร์ลินในสหรัฐได้พัฒนา (SenStadt UM n.d.) ฟื้นฟูความคิดเกือบศตวรรษเก่าของเครือข่ายพื้นที่สีเขียวทั่ว และ "โซ่" ของสวนแปดระดับภูมิภาคก่อตั้งขึ้นในปี 1998 เพื่อปกป้องภูมิทัศน์ชานเมืองกับนั่น ซึ่งแตกต่างจากส่วนอื่น ๆ ของอดีตเยอรมนีตะวันออก ประชากรที่ปฏิเสธหลังห้อง ปริมณฑลของกรุงเบอร์ลินอยู่ค่อนข้างเสถียรตลอดทศวรรษ 1990 ที่ใกล้หกล้านคน (SenStadt UD และมีร์ 2552)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

13.2 มหาสมุทรแอตแลนติก LENS
กรณีศึกษาเมืองซีแอตเติกรุงเบอร์ลินและถูกเลือกให้เป็นเลนส์ที่ผ่านการตรวจสอบความแตกต่างในการดำเนินงานของแนวคิดเหล่านี้ระหว่างทวีปอเมริกาเหนือและยุโรป ทั้งสองมีความอุดมไปด้วยประวัติศาสตร์การวางแผนพื้นที่สีเขียวพวกเขาก็ยังมีความแตกต่างทางวัฒนธรรมการวางแผนการเปลี่ยนแปลงกลายเป็นเมืองและความท้าทาย.
เบอร์ลินหมายถึงประเพณีการวางแผนเยอรมันที่มีความสำคัญอย่างมากต่อการวางแผนการใช้ที่ดินอย่างเป็นทางการขึ้นอยู่กับกฎหมายของรัฐบาลกลาง แม้ว่าคำว่า "แผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว" ยังไม่ได้รับใช้ในประเทศเยอรมนีสำหรับระบบสีเขียวในเมืองหรือระดับภูมิภาคเพื่อความรู้ของเราจำนวนมากของเมืองใหญ่ได้มีการพัฒนาเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือแผนการสีเขียวในเขตเมือง (เช่นGrünGürtelแฟรงค์เฟิร์ตGrünesการปรับปรุง Netz ฮัมบูร์ก) ตัวอย่างที่มีอยู่ของการประเมินการให้บริการของระบบนิเวศในเขตเทศบาลเมืองในเยอรมนี แต่ความสนใจเป็นยังได้รับส่วนใหญ่ในระดับชาติผ่านความคิดริเริ่ม TEEB เบอร์ลินทำให้กรณีศึกษาที่น่าสนใจในขณะที่มันจะเพิ่มขึ้นโดยใช้วิธีการเชิงกลยุทธ์และวิสัยทัศน์ทางการเนื่องจากการวิจารณ์ของความมีประสิทธิผลของการวางแผนอย่างเป็นทางการ.
ซีแอตเติทำหน้าที่เป็นตัวอย่างจากประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่มีจำนวนมาก "แผนโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว" ได้รับการ ตีพิมพ์ในเมืองภูมิภาคเมืองหรือพื้นที่ขนาดใหญ่ (เช่นเดลเฟีย, แคนซัสซิตีเมโทรรัฐแมรีแลนด์) และสถานที่การประเมินผลการให้บริการของระบบนิเวศเทศบาลแม้จะอยู่ในวัยเด็กของพวกเขาไม่ได้ผิดปกติในเมืองที่มีขนาดใหญ่และมีความก้าวหน้ามากขึ้น ซีแอตเติเป็นที่รู้จักสำหรับแนวทางการวางแผนนวัตกรรมและสำคัญอย่างมากต่อผู้มีส่วนได้เสียและชุมชนมีส่วนร่วม (Dooling et al, 2006.. Pauleit et al, 2011).
13.2.1 AA Lens ได้ที่เบอร์ลิน
และการวางผังเมืองโครงสร้างสีเขียวโยเมืองในเบอร์ลินเริ่มรอบ ศตวรรษที่ 20 หลังจากขั้นตอนของการเจริญเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็ว ในทศวรรษที่ผ่านมาต่อไปนี้การวางผังเมืองและการวางแผนสีเขียวที่ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นอาชีพและมีแผนและโครงการส่งผลให้มีรูปทรงโครงสร้างสีเขียวปัจจุบันของเบอร์ลิน (ชินด์เลอร์ 1972) การวางแผนโครงสร้างสิ่งแวดล้อมและสีเขียวเพิ่มขึ้นในช่วงปี 1980 ที่มีจิตสำนึกด้านสิ่งแวดล้อมที่กว้างขึ้น ไม่นานหลังจากที่เยอรมันรวมเมืองและการวางแผนภูมิทัศน์สำหรับประเทศเบอร์ลินได้รับการพัฒนา (UM SenStadt ND) ความคิดเกือบศตวรรษเก่าของเครือข่ายพื้นที่สีเขียวโครงข่ายได้รับการฟื้นฟูและ "ลูกโซ่" แปดสวนสาธารณะในระดับภูมิภาคได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1998 เพื่อปกป้องภูมิทัศน์ในเขตชานเมืองกับแผ่กิ่งก้านสาขา ซึ่งแตกต่างจากส่วนอื่น ๆ ของอดีตเยอรมนีตะวันออกที่มีประชากรลดลงหลังจากการชุมนุมกันใหม่, เขตปริมณฑลของกรุงเบอร์ลินอยู่ค่อนข้างคงที่ตลอดทั้งปี 1990 ที่ใกล้เคียงกับหกล้านคน (SenStadt UD และ MIR 2009)