Consumer Behavior: The Case of High

Consumer Behavior: The Case of Higher Education
Economists distinguish between consumption goods and investment goods. A lay definition of a consumption good is a good that is "used up" when it has been consumed -- the hamburger we buy and eat at McDonald's; the gas we put in our car. When it's gone, it's gone.
In contrast, an investment good is a good that we consume and derive "utility" from on multiple occasions over time; i.e., our home, our automobiles, even the latest laptop or iPhone -- we purchase the good today but it has a useful life of a few or even many years.
Education, and specifically higher education, has characteristics of being a consumption good and an investment good. When I decide to attend the local university, I am purchasing an investment good -- I am spending a lot of money. The education I receive over time will pay dividends and provide financial benefits to me for many years into the future.
At the same time, while we are purchasing higher education, there are consumption "benefits" that accrue to us -- the joy of an outstanding lecture, the thrill of watching our basketball team beat our archrival, a night of partying after a mid-term exam, the individual we meet who later becomes our spouse, providing us years and years of happiness.

Economic literature on human capital also makes a strong case that the consumption of higher education by one individual increases the utility of others in society.
If as a result of my obtaining a college degree I earn more income throughout my lifetime, I will pay more in state, local and federal income taxes that can be used to provide health care, shelter, and parks to a broader population, hence increasing the utility of those consumers.
If as a result of my acquisition of a college degree I follow a healthy lifestyle, I am, in a sense, reducing health insurance costs, not just for me, but for society.
If I gain a skill set from my higher education that ensures me a higher probability of being employed and thus have less need for public assistance, society in general is better off.
Higher education is a consumption good with benefits, not only to the consumer but society as a whole and, perhaps more importantly for the individual consumer, it's an investment with a great rate of return.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมผู้บริโภค: กรณีของอุดมศึกษา
นักเศรษฐศาสตร์แยกความแตกต่างระหว่างการใช้สินค้าและการลงทุนสินค้า วางข้อกำหนดของปริมาณการใช้ที่ดีมีดีที่ "ใช้ค่า" เมื่อถูกใช้ - แฮมเบอร์เกอร์ที่เราซื้อ และกินที่ McDonald's ก๊าซที่เราใส่ในรถของเรา เมื่อมันไป มันไป
ตรงกันข้าม การลงทุนที่ดีจะดีที่เราใช้ และได้รับ "อรรถประโยชน์" จากหลายครั้งเวลา เช่น บ้านเรา รถยนต์ของเรา แม้ว่าแล็ปท็อปล่าสุดหรือ iPhone - เราซื้อดีวันนี้ แต่มีอายุการใช้งานของบาง หรือแม้กระทั่งหลายปี
ศึกษา และโดยเฉพาะระดับอุดมศึกษา มีลักษณะของการบริโภคที่ดีและการลงทุนที่ดี เมื่อฉันตัดสินใจที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยท้องถิ่น ฉันกำลังซื้อลงทุนดี - ฉันกำลังใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมาก การศึกษาที่ฉันได้รับเวลาจะจ่ายเงินปันผล และให้ผลประโยชน์ทางการเงินกับผมหลายปีในอนาคต
ในเวลาเดียวกัน ในขณะที่เราจะซื้อศึกษา มีการใช้ "ประโยชน์" ที่รับรู้กับเรา - ความสุขของการบรรยายดีเด่น ความตื่นเต้นของการดูทีมบาสเกตบอลของเรา archrival ชนะคืนท่านได้พบหลังจากการสอบระยะกลาง บุคคลที่เราพบที่ภายหลังกลายเป็นคู่สมรสของเรา ให้เราปีและปีของความสุข

วรรณคดีเศรษฐกิจในทุนมนุษย์ยังทำให้แข็งแรงกรณีที่ศึกษาโดยบุคคลหนึ่งเป็นปริมาณการใช้เพิ่มอรรถประโยชน์ของผู้อื่นในสังคม
ถ้าเป็นผล ของฉันรับปริญญาวิทยาลัย ได้รับรายได้ตลอดชีวิตของฉัน ฉันจะจ่ายเงินภาษีรายได้รัฐ ท้องถิ่น และรัฐบาลกลางที่สามารถใช้เพื่อให้การดูแลสุขภาพ พักอาศัย และสวนประชากรกว้างขึ้น ดังนั้น การเพิ่มอรรถประโยชน์ของผู้บริโภค อื่น ๆ
ถ้าเป็นผลของระดับวิทยาลัยของฉันซื้อ ฉันติดตามสุขภาพฉัน ความรู้สึก ลดค่าใช้จ่ายประกันสุขภาพ ไม่เพียงแต่ สำหรับฉัน แต่ สำหรับสังคม
ถ้าฉันได้รับทักษะจากของฉันศึกษา ที่ใจฉันความสูงของการจ้างงานจึง มีน้อยต้องการความช่วยเหลือประชาชน สังคมโดยทั่วไปเป็น off. ดีกว่า
ศึกษาเป็นปริมาณการใช้ที่ดี มีประโยชน์ ไม่เพียงแต่ให้ผู้บริโภคแต่สังคมโดยรวม และ, บางทีที่สำคัญผู้บริโภคแต่ละราย ได้ลงทุนกับอัตราผลตอบแทนดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พฤติกรรมผู้บริโภค : กรณีศึกษาสถาบันอุดมศึกษา
นักเศรษฐศาสตร์แยกแยะระหว่างการบริโภคสินค้า และสินค้าทุน เอานิยามของการเป็นดีนั่นคือ " ใช้ " เมื่อมันถูกใช้ -- แฮมเบอร์เกอร์เราซื้อและกินแมคโดนัลด์ ; แก๊สที่เราใส่ในรถของเรา เมื่อมันจากไป มันจะหายไป .
ในความคมชัดการลงทุนที่ดีคือ ดีที่เรากิน และสืบทอด " ประโยชน์ " จากในหลายโอกาสตลอดเวลา เช่น บ้าน ของเรา ของเรารถยนต์ แม้ล่าสุดแล็ปท็อปหรือ iPhone . . . เราซื้อที่ดีในวันนี้ แต่มันเป็นชีวิตที่มีประโยชน์ไม่กี่ หรือแม้กระทั่ง เวลาหลายปี และโดยเฉพาะ
การศึกษา , อุดมศึกษา , ลักษณะของการใช้ที่ดีและการลงทุนที่ดีเมื่อฉันตัดสินใจที่จะเข้ามหาวิทยาลัยท้องถิ่น ผมซื้อการลงทุนที่ดี . . ฉันใช้จ่ายมากของเงิน การศึกษาที่ฉันได้รับมากกว่าเวลาจะจ่ายเงินปันผล และให้ผลประโยชน์ทางการเงินมาเป็นเวลาหลายปีในอนาคต .
ในเวลาเดียวกัน ในขณะที่เรากำลังจะซื้อ การศึกษาสูง มีการใช้ " ผลประโยชน์ " ที่เกิดขึ้นกับเรา . . . ความสุขของการสอนดีเด่นความตื่นเต้นในการชมทีมบาสของเราเอาชนะทีมนั้น เป็นค่ำคืนของปาร์ตี้หลังการสอบกลางภาค บุคคลเราพบกันที่ภายหลังกลายเป็นคู่สมรสของเรา ให้เราปีแห่งความสุข

วรรณกรรมทางเศรษฐกิจต่อทุนมนุษย์ยังทำให้กรณีที่แข็งแกร่งว่า การอุดมศึกษา โดยบุคคลหนึ่งเพิ่มอรรถประโยชน์ของผู้อื่น
ในสังคมถ้าเป็นผลของการได้รับปริญญาวิทยาลัยผมเพิ่มรายได้ตลอดชีวิตของผม ผมจะจ่ายเพิ่มเติมในรัฐท้องถิ่นและรัฐบาลกลางภาษีที่สามารถใช้ในการดูแล สุขภาพ ที่อยู่อาศัย และสวนสาธารณะเพื่อประชาชนในวงกว้าง ดังนั้นการเพิ่มอรรถประโยชน์ของผู้บริโภคเหล่านั้น .
ถ้าผลของการซื้อกิจการของฉัน ในระดับวิทยาลัย ตามวิถีชีวิต สุขภาพผม ในความรู้สึกการลดต้นทุนการประกันสุขภาพไม่เพียง แต่สำหรับฉัน แต่สำหรับสังคม .
ถ้าฉันได้รับทักษะจากอุดมศึกษา ที่ ช่วย ให้ ฉัน ความน่าจะเป็นที่สูงขึ้นของการจ้างงาน และดังนั้นจึงมีความต้องการน้อยสำหรับความช่วยเหลือประชาชน สังคมโดยทั่วไปจะดีกว่า .
อุดมศึกษาเป็นการบริโภคที่ดีที่มีประโยชน์ ไม่เฉพาะด้านผู้บริโภค แต่สังคมโดยรวมและบางทีที่สำคัญสำหรับผู้บริโภคแต่ละคน มันเป็นการลงทุนที่ดีกับอัตราผลตอบแทน