The islands of maritime Southeast A

The islands of maritime Southeast Asia can range from the very large (for instance, Borneo, Sumatra, Java, Luzon) to tiny pinpoints on the map (Indonesia is said to comprise 17,000 islands). Because the interior of these islands were jungle clad and frequently dissected by highlands, land travel was never easy. Southeast Asians found it easier to move by boat between different areas, and it is often said that the land divides and the sea unites. The oceans that connected coasts and neighboring islands created smaller zones where people shared similar languages and were exposed to the same religious and cultural influences. The modern borders created by colonial powers—for instance, between Malaysia and Indonesia—do not reflect logical cultural divisions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่เกาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเลมีตั้งแต่ขนาดใหญ่มาก (เช่น บอร์เนียว สุมาตรา ชวา Luzon) ไป pinpoints เล็ก ๆ บนแผนที่ (อินโดนีเซียกล่าวได้ว่า ประกอบด้วยหมู่เกาะ 17,000) ในแผ่นดินก็ไม่เคยง่ายเนื่องจากภายในหมู่เกาะเหล่านี้มีป่าห่ม และบ่อย dissected โดยไฮแลนด์ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้พบการย้ายระหว่างพื้นที่ต่าง ๆ โดยเรือ และมักจะกล่าวว่า แบ่งแผ่นดิน และทะเล unites มหาสมุทรที่เชื่อมต่อหมู่และหมู่เกาะใกล้เคียงสร้างโซนมีขนาดเล็กที่คนร่วมกันภาษาคล้ายกัน และได้สัมผัสกับอิทธิพลทางศาสนา และวัฒนธรรมเดียวกัน ขอบทันสมัยที่สร้างขึ้น โดยอำนาจอาณานิคม — ระหว่างมาเลเซียและอินโดนีเซียเช่น ซึ่งสะท้อนวัฒนธรรมส่วนตรรกะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่เกาะทางทะเลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ตั้งแต่ขนาดใหญ่มาก (เช่นเกาะบอร์เนียวสุมาตราชวาเกาะลูซอน) เพื่อ pinpoints เล็ก ๆ บนแผนที่ (อินโดนีเซียมีการกล่าวถึงประกอบด้วยเกาะ 17,000) เพราะการตกแต่งภายในของหมู่เกาะเหล่านี้เป็นป่าเกราะและชำแหละบ่อยโดยที่ราบสูงเดินทางที่ดินได้ไม่ง่าย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้พบว่ามันง่ายที่จะย้ายโดยเรือระหว่างพื้นที่ที่แตกต่างกันและมันก็มักจะบอกว่าแบ่งบกและทางทะเลรวบรวม มหาสมุทรที่เชื่อมต่อชายฝั่งและหมู่เกาะใกล้เคียงสร้างโซนที่มีขนาดเล็กที่ผู้คนใช้ร่วมกันภาษาที่คล้ายกันและได้สัมผัสกับเดียวกันอิทธิพลทางศาสนาและวัฒนธรรม พรมแดนที่ทันสมัย​​ที่สร้างขึ้นโดยอำนาจอาณานิคมเช่นระหว่างมาเลเซียและอินโดนีเซียไม่ได้สะท้อนถึงหน่วยงานทางวัฒนธรรมตรรกะ