Even in his dreams Harold didn’t th

Even in his dreams Harold didn’t think that the opponent who was openly baring his hostility just before the match was thinking of such things now, but still he sensed that Itsuki’s mood had changed and he was puzzled at that sudden change.
Well he might just be in a good mood since he won- he came to this conclusion which was completely off the mark.

(Or rather I lost. What”I don’t feel like losing at all”)

And that too he lost by disqualification against a kid. It was more pitiful than losing normally.
He was thinking that perhaps this high-spec body excelled at some flag collection ability.

As though sweeping away that worst possible case which crossed his mind, he shook his head 2 to 3 times, and wishing to puck up his mood which had sunk by breathing fresh air, his feet headed outside the dojo.
Instead of going outside the entrance from which he came in, he went towards the opening which was connected to the changing room, and stood under the blue sky.

While bathing in the comfortable wind which felt good against his perspiring body, he continued barefoot on the the white stone pavement which was laid down beautifully.
From the dojo which had its entrance set up on a hill, there was an unbroken view of the Sumeragi’s town.

The townscape which resembled old Japan spread out below the cliff. The buildings which were spread out were only wooden ones and there were no buildings which were high enough to cut across sky. Here and there, nature was overflowing, and as though to color them, pink petals were fluttering about.
Although it wasn’t a scenery he was particularly familiar with, it was without a doubt one which directly stimulated a Japanese person’s nostalgia.

Maybe that was the trigger.
The time since he came to this world was approximately 5 months. Remembering about his home world which came across his mind, his tear glands slackened and his vision became blurred.
As though that was the signal for the burst, Harold’s mind was attacked by a wave of emotions in succession.

The feeling of solitude being far away from his hometown, the future that awaited him, always steeling himself to maintain the tension, and yet carrying the inexhaustible factors of unease- all of these which combined into anxiety.
Even if it was a world similar to the game he loved, there were limits for enjoyment. The mental anxiety of living as a character before he knew it, who would die if the world flowed according to history, wasn’t ordinary.

Harold was inwardly writhing at the various feelings rising up and twisting around. Being unable to endure, tears finally flowed out from his eyes and left their traces along his cheek.
Honestly, he would have broken down and cried out at the unreasonable situation he was placed in.

But the reason he stopped at crying silently was because of the high pride of the original work’s Harold. Or rather, the Harold who had a personality of not accepting defeat even if he died being reduced to crying showed how cornered he was currently feeling.

「……….As if I’d stand losing」

Even though he was like that, only these words came out of his mouth. Even if he wanted to whine, sticking to pride so stubbornly was actually magnificent- Harold was thinking of such things in the corner of his mind where there was some composure was present. If it weren’t for this steel like mental toughness, Harold might have already broken.

While thinking of these sentimental things, he was gazing at the cherry-blossom petals fluttering about the Sumeragi’s town. And before long, his heart started to gradually calm down. While thinking of returning back to the dojo soon, as he was about to turn around, he was called out.

「Harold-sama」

As soon as that voice reached his ears, his heart started palpitating. Obviously, it wasn’t due to feelings of love.
It was because he didn’t know what to do when nothing good could be expected at all when this person came into contact with him.

When he turned around with movements as though he were a corroded tin toy1, the figure that was there was unmistakably Erika’s.
But Harold had no idea as to what Erika was thinking to come here or why she had called him out. Because he should be completely hated by her.

Well, his perception that he was hated in itself was wrong. The reason why she purposely came looking for Harold was because her back was pushed by Itsuki saying -「It seemed like he was discouraged so how about you go and console him?」.
Honestly speaking, it didn’t look like Harold was feeling dispirited to Erika. She even received the impression that the way he was talking to Itsuki seemed to be easygoing.
As a matter of fact, at how Itsuki was speaking as though he could sense Harold’s true feelings, she felt exceedingly annoyed, and by the time she realized it, her feet were already heading towards Harold.

But when she thought about it carefully, this was the ideal time to apologize to him. According to Tasuku’s intentions, she couldn’t inform that the misunderst

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ในความฝันของเขา แฮโรลด์ไม่คิดว่า ฝ่ายตรงข้ามที่ถูกบรรทุกความเกลียดชังของเขาก่อนการแข่งขันอย่างเปิดเผย คิดของสิ่งต่าง ๆ ตอนนี้ แต่ยังคง เขารู้สึกว่า อารมณ์ของ Itsuki เปลี่ยน และเขาก็งงว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันดีเขาจะอารมณ์ดีนี้ข้อสรุปที่สมบูรณ์ออกหมายมาเขาชนะเขา(หรือมากกว่าฉันหายไป อะไร "ผมไม่รู้สึกเหมือนสูญเสียทั้งหมด")และที่เกินไปเขาหาย โดยเด็ก มันก็ยิ่งน่าสงสารกว่าสูญเสียตามปกติเขาคิดว่า บางทีร่างกายนี้สเป็คสูงนนท์ที่ความสามารถบางอย่างเก็บธงเหมือนกวาดไปกรณีที่เป็นไปได้ที่แย่ที่สุดที่ข้ามใจของเขา เขาส่ายหัวของเขา 2-3 ครั้ง และเท้าของเขาต้องการเด็กซนขึ้นอารมณ์ของเขาซึ่งได้จม โดยการหายใจสูดอากาศ หัวนอกโดโจแทนที่จะออกไปนอกอาคารทางเข้าเขามาใน เขาก็ไปเปิดที่เชื่อมต่อกับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และยืนอยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้าในขณะอาบน้ำลมสบายที่รู้สึกดีกับร่างกายของเขา perspiring เขายังคงเท้าเปล่าบนถนนหินขาวซึ่งถูกวางลงอย่างสวยงามการดูไม่เสียหายของเมืองของ Sumeragi ได้จาก dojo ซึ่งมีประตูทางเข้าตั้งบนเนินเขาทิวทัศน์ของเมืองซึ่งคล้ายเก่าญี่ปุ่นกระจายออกด้านล่างหน้าผา อาคารซึ่งถูกแพร่กระจายออกมาได้เท่าคนไม้ และมีอาคารไม่สูงพอที่จะตัดข้ามฟ้า ที่นี่และมี ธรรมชาติล้น และประหนึ่ง สีพวกเขา กลีบดอกสีชมพูมีกระพือเกี่ยวกับแม้ว่ามันไม่ได้ทัศนียภาพพระองค์ทรงคุ้นเคยโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ ก็ไม่ต้องสงสัยหนึ่งในซึ่งกระตุ้นความคิดถึงของคนญี่ปุ่นโดยตรงบางทีที่ถูกทริกเกอร์เวลาเขามาโลกนี้ก็ประมาณ 5 เดือน จำเกี่ยวกับโลกภายในบ้านของเขาซึ่งมาในจิตใจของเขา ต่อมน้ำตาของเขา slackened และวิสัยทัศน์ของเขาได้กลายเป็นภาพเบลอว่านั่นเป็นสัญญาณสำหรับการปะทุ จิตของแฮโรลด์ถูกโจมตี โดยคลื่นของอารมณ์ต่อเนื่องความรู้สึกของความสันโดษอยู่ห่างจากบ้านเกิดของเขา อนาคตที่รอคอยเขา เสมอ steeling ตัวเองเพื่อรักษาความตึงเครียด และยัง พกพาปัจจัยแหล่งของ unease - ทั้งหมดเหล่านี้ที่รวมกันเป็นความวิตกกังวลแม้ว่ามันเป็นโลกคล้ายกับเกมรัก ไม่มีขีดจำกัดสำหรับความเพลิดเพลิน ความวิตกกังวลทางจิตอยู่เป็นอักขระก่อนเขารู้มัน ที่จะตายถ้าโลกไหลตามประวัติศาสตร์ ไม่ธรรมดาแฮโรลด์ถูกเขียนอย่างภายในที่ความรู้สึกต่าง ๆ เพิ่มขึ้น และบิดใกล้เคียง การไม่สามารถทน น้ำตาก็ไหลจากตาของเขา และทิ้งร่องรอยของพวกเขาไปตามแก้มของเขาอย่างสุจริต เขาจะหักลง แล้วร้องไห้ที่เขาอยู่ในสถานการณ์ไม่มีเหตุผลแต่เหตุผลที่เขาหยุดที่ร้องไห้เงียบ ๆ เพราะความภูมิใจสูงของแฮโรลด์ของงานต้นฉบับ หรือมากกว่า แฮโรลด์ที่มีบุคลิกภาพไม่ยอมรับการพ่ายแพ้แม้ว่าเขาตายถูกลดลงไปร้องไห้ แสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังมีความรู้สึก...อบว่าผมยืน losing」ถึงแม้ว่าเขาต้องการ คำเหล่านี้ออกมาจากปากของเขา แม้ว่าเขาต้องการอ้อนวอน ผสานกับภาคภูมิจึงดื้อคือจริงที่งดงามแฮโรลด์คือความคิดของสิ่งต่าง ๆ ในมุมของจิตใจของเขามี ความสงบบางเป็นปัจจุบัน หากไม่เหล็กเช่นความเหนียวจิต แฮโรลด์อาจมีเสียแล้วในขณะที่คิดสิ่งเหล่านี้อารมณ์ เขาถูกเฝ้ามองกลีบกุระกระพือเกี่ยวกับเมืองของ Sumeragi และอีกไม่นาน หัวใจของเขาเริ่มที่จะค่อย ๆ สงบลง ในขณะที่ความคิดของกลับมาโดโจเร็ว ๆ นี้ ในขณะที่กำลังจะเปิดรอบ เรียกออก「Harold-sama」ทันทีที่เสียงถึงหูของเขา หัวใจของเขาเริ่มต้น palpitating แน่นอน มันไม่ได้เกิดจากความรู้สึกของความรักก็ เพราะเขาไม่รู้จะทำอะไรได้ไม่ดีอาจจะคาดเลยเมื่อคนนี้เข้ามาสัมผัสกับเขาเมื่อเขาหันเคลื่อนไหวราวกับว่าเขาถูก toy1 ดีบุกที่สึก ตัวเลขที่มีอายของ Erikaแต่แฮโรลด์มีความคิดว่า Erika คิดมานี่อะไรหรือทำไมเธอได้เรียกเขา เพราะเขาควรเกลียดอย่างสมบูรณ์ โดยเธอดี การรับรู้ของเขาที่เขาถูกเกลียดในตัวเองไม่ถูกต้อง เหตุผลที่ทำไมเธอจงใจมาหาแฮโรลด์ถูก เพราะเธอกลับถูกผลักดัน โดย Itsuki ว่า - 「It ดูเหมือนเขาเป็นกำลังใจดังนั้นวิธีการเกี่ยวกับคุณไป และคอนโซลเขา? ถูกพูดตรงไปตรงมา แต่ไม่ได้ดูเหมือนแฮโรลด์รู้สึก dispirited กับเอริกา นอกจากนี้เธอยังได้รับมีความรู้สึกว่าวิธีเขาพูดคุยกับ Itsuki ที่ดูเหมือนจะสบาย ๆว่าแท้ที่จริง ในวิธี Itsuki พูดราวกับว่าเขาสามารถสัมผัสความรู้สึกที่แท้จริงของแฮโรลด์ เธอรู้สึกรำคาญเหลือเกิน และในขณะที่เธอรู้ เท้าของเธอได้แล้วมุ่งหน้าไปทางแฮโรลด์แต่เมื่อเธอคิดว่า เกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวัง ไม่เหมาะเวลาที่จะขอโทษเขา ตามความตั้งใจของ Tasuku เธอไม่สามารถแจ้งที่ misunderst การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะอยู่ในความฝันของเขาแฮโรลด์ไม่ได้คิดว่าฝ่ายตรงข้ามที่ถูกเปิดเผยถอดเป็นศัตรูของเขาเพียงก่อนการแข่งขันคิดของสิ่งดังกล่าวในขณะนี้ แต่เขายังรู้สึกว่าอารมณ์อิซึกิได้เปลี่ยนไปและเขาก็งงที่ว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน.
ดีเขาอาจ เพียงแค่จะอยู่ในอารมณ์ที่ดีตั้งแต่เขา won- เขามาถึงข้อสรุปนี้ได้อย่างสมบูรณ์ซึ่งปิดเครื่องหมาย.

(หรือมากกว่าฉันหายไป. อะไร "ผมไม่รู้สึกเหมือนสูญเสียที่ทุกคน")

และที่เกินไปเขาสูญเสียโดยการตัดสิทธิกับ เด็ก. มันเป็นที่น่าสงสารมากขึ้นกว่าการสูญเสียตามปกติ.
เขาคิดว่าบางทีร่างกาย spec สูงเก่งความสามารถในการเก็บรวบรวมธง.

ประหนึ่งว่ากวาดไปว่าที่เลวร้ายที่สุดกรณีที่ข้ามใจของเขาเขาส่ายหัว 2 ถึง 3 ครั้งและประสงค์จะ เด็กซนถึงอารมณ์ของเขาซึ่งได้จมลงโดยการหายใจอากาศบริสุทธิ์เท้าของเขามุ่งหน้าไปนอกโดโจ.
แทนการออกไปข้างนอกทางเข้าจากการที่เขาเข้ามาในห้องเขาไปสู่การเปิดซึ่งเชื่อมต่อกับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและยืนอยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้า .

ขณะอาบน้ำในลมสะดวกสบายที่รู้สึกดีกับร่างกายเหงื่อของเขาเขายังคงเดินเท้าเปล่าบนทางเท้าหินสีขาวซึ่งถูกวางลงอย่างสวยงาม.
จากโดโจที่มีทางเข้าตั้งอยู่บนเนินเขามีมุมมองที่ติดต่อกันของ เมืองของ Sumeragi.

ภูมิทัศน์ที่คล้ายเก่าญี่ปุ่นแผ่ออกมาจากด้านล่างหน้าผา อาคารที่มีการกระจายออกไปเป็นเพียงคนที่ทำด้วยไม้และมีอาคารที่ไม่มีที่อยู่สูงพอที่จะตัดผ่านท้องฟ้า ที่นี่และมีธรรมชาติที่ล้นและเป็นแม้ว่าสีพวกเขากลีบสีชมพูถูกกระพือเกี่ยวกับ.
แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นฉากที่เขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคุ้นเคยกับมันได้โดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งซึ่งกระตุ้นความคิดถึงคนญี่ปุ่นโดยตรง.

บางทีที่ว่า เป็นทริกเกอร์.
เวลาตั้งแต่เขามาถึงโลกนี้อยู่ที่ประมาณ 5 เดือน ความทรงจำเกี่ยวกับโลกที่บ้านของเขาซึ่งมาในใจของเขาต่อมฉีกขาดของเขาหย่อนยานและวิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นเบลอ.
ในฐานะว่าที่เป็นสัญญาณของระเบิดจิตใจของแฮโรลด์ถูกโจมตีโดยคลื่นของอารมณ์ในการสืบทอด.

ความรู้สึกของความเหงาอยู่ห่างไกล จากบ้านเกิดของเขาในอนาคตที่รอคอยเขาอยู่เสมอสตีลลิ่งตัวเองเพื่อรักษาความตึงเครียดและยังถือปัจจัยที่ไม่สิ้นสุดของ unease- ทั้งหมดเหล่านี้ซึ่งรวมกันเป็นความวิตกกังวล.
แม้ว่ามันจะเป็นโลกที่คล้ายกับเกมที่เขารักมี ข้อ จำกัด เพื่อความบันเทิง ความวิตกกังวลทางจิตของที่อยู่อาศัยเป็นตัวอักษรก่อนที่เขาจะรู้ว่าใครจะตายถ้าโลกไหลตามประวัติศาสตร์ก็ไม่ธรรมดา.

ฮาโรลด์ถูกบิดใจในความรู้สึกต่าง ๆ เพิ่มขึ้นและบิดรอบ การไม่สามารถที่จะทนน้ำตาในที่สุดก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขาและทิ้งร่องรอยของพวกเขาพร้อมที่แก้มของเขา.
สุจริตเขาจะได้หักลงและร้องออกมาในสถานการณ์ที่ไม่มีเหตุผลที่เขาจะถูกวางไว้ใน.

แต่เหตุผลที่ทำให้เขาหยุดที่ร้องไห้เงียบ ๆ เป็นเพราะ ความภาคภูมิใจสูงของงานต้นฉบับของแฮโรลด์ หรือค่อนข้างแฮโรลด์ที่มีบุคลิกของผู้ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้แม้ว่าเขาจะเสียชีวิตถูกลดลงไปร้องไห้แสดงให้เห็นว่ามุมเขารู้สึกในขณะนี้.

「 ......... ้นถ้าฉันยืนสูญเสีย」

แม้เขาจะเป็นเช่นนั้นเท่านั้น คำเหล่านี้ออกมาจากปากของเขามา แม้ว่าเขาอยากจะบ่นเกาะความภาคภูมิใจดังนั้นหัวชนฝาเป็นจริง magnificent- แฮโรลด์คิดของสิ่งต่างๆในมุมของความคิดของเขาที่มีความสงบบางอย่างในปัจจุบัน ถ้ามันไม่ได้สำหรับเหล็กเช่นนี้ความเหนียวจิตใจแฮโรลด์อาจจะเสียแล้ว.

ขณะที่ความคิดของสิ่งที่ซาบซึ้งเหล่านี้เขาก็จ้องมองกลีบดอกเชอร์รี่กระพือเกี่ยวกับเมือง Sumeragi ของ และอีกไม่นานหัวใจของเขาเริ่มที่จะค่อยๆสงบลง ในขณะที่ความคิดของการกลับกลับไป Dojo เร็ว ๆ นี้ในขณะที่เขากำลังจะหันไปรอบ ๆ เขาถูกเรียกออกมา.

「แฮโรลด์-sama 」

ทันทีที่เสียงมาถึงหูของเขาหัวใจของเขาเริ่ม palpitating เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไม่ได้เกิดจากความรู้สึกของความรัก.
มันเป็นเพราะเขาไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรเมื่อไม่มีอะไรที่ดีอาจจะคาดหวังที่ทุกคนเมื่อสมาชิกผู้นี้เข้ามาติดต่อกับเขา.

เมื่อเขาหันไปรอบ ๆ ที่มีการเคลื่อนไหวราวกับว่าเขาเป็น toy1 ดีบุกสึกกร่อนตัวเลขที่อยู่ที่นั่นเป็นแน่แท้ของ Erika.
แฮโรลด์ แต่มีความคิดเป็นสิ่งที่ Erika คิดจะมาที่นี่หรือว่าทำไมเธอถึงได้เรียกเขาออก เพราะเขาควรจะเกลียดอย่างสมบูรณ์โดยเธอ.

ดีการรับรู้ของเขาว่าเขาได้รับการเกลียดชังในตัวเองเป็นเรื่องที่ผิด เหตุผลที่ว่าทำไมเธอจงใจมาหาแฮโรลด์เป็นเพราะเธอกลับถูกผลักดันโดยอิซึกิพูด - 「? มันดูเหมือนว่าเขาได้รับกำลังใจดังนั้นวิธีการเกี่ยวกับการที่คุณไปและปลอบใจเขา」.
สุจริตพูดก็ดูไม่เหมือนแฮโรลด์รู้สึกหดหู่ เพื่อ Erika เธอยังได้รับความรู้สึกว่าวิธีการที่เขาได้พูดคุยกับอิซึกิดูเหมือนจะพิถีพิถัน.
เป็นเรื่องของความเป็นจริงที่ว่าอิซึกิพูดราวกับว่าเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของแฮโรลด์เธอรู้สึกรำคาญเหลือเกินและเมื่อถึงเวลาที่เธอรู้ว่ามัน เท้าของเธอได้แล้วมุ่งหน้าไปทางแฮโรลด์.

แต่เมื่อเธอคิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวังนี้เป็นเวลาที่เหมาะที่จะขอโทษเขา ตามที่ตั้งใจ Tasuku ของเธอไม่สามารถทราบว่า misunderst

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ในความฝันของเขา ฮาโรลด์ ไม่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามที่ถูกเปิดเผยแบริ่งปรปักษ์ของเขาเพียงก่อนการแข่งขันก็คิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้เขายังรู้สึกว่า อิซึกิก็อารมณ์เปลี่ยนไป และเขาก็งงที่เปลี่ยนแปลงเขาอาจจะอยู่ในอารมณ์ที่ดีเพราะเขาจะเขามาหาข้อสรุปนี้ซึ่งเป็นสมบูรณ์ออกเครื่องหมาย( หรือมากกว่า ฉันแพ้ ว่า " ผมไม่อยากจะเสียเลย " )และที่เกินไปที่เขาเสีย โดยการต่อสู้กับเด็ก มันน่าสงสารมากกว่าการสูญเสียตามปกติเขาคิดว่าบางทีนี่ spec สูงธงคอลเลกชันบางตัวในเรื่องความสามารถเหมือนกวาดไปที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้ ซึ่งในกรณีนี้ ข้ามใจของเขา เขาส่ายหัว 2 ถึง 3 ครั้ง และประสงค์จะซนขึ้นอารมณ์ของเขาซึ่งได้จมด้วยอากาศบริสุทธิ์หายใจ เท้าของเขามุ่งหน้าไปยังด้านนอกโดโจแทนที่จะไปอยู่ตรงทางเข้า ที่เขาเข้ามา เขาเดินไปเปิดที่เชื่อมต่อกับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และยืนอยู่ภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้าขณะอาบน้ำอยู่สบาย ลม ซึ่งรู้สึกดีกับเขาเหงื่อออก ร่างกายเขายังคงเดินเท้าเปล่าบนพื้นหินขาวซึ่งถูกวางอย่างสวยงามจากโดโจที่มีทางเข้าของมันตั้งบนเนินเขามีมุมมองดีดีของสุเมรากิของเมืองซึ่งคล้ายกับการภูมิทัศน์เมืองเก่าญี่ปุ่น กระจายออกไปด้านล่างของหน้าผา อาคารที่ถูกกระจายออกไปเป็นเพียงไม้คนและไม่มีอาคารซึ่งสูงพอที่จะตัดข้ามฟ้า ที่นี่และมี ธรรมชาติกำลังจะล้น และเหมือนสีพวกเขา กลีบดอกสีชมพูถูกกระพือเกี่ยวกับแม้ว่ามันจะไม่ใช่วิวเขาโดยเฉพาะ คุ้นเคยกับ , มันเป็นโดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งที่โดยตรงกระตุ้นความคิดถึงเป็นคนญี่ปุ่นหน่ะบางทีก็เรียกเวลาตั้งแต่เขามาโลกนี้ได้ประมาณ 5 เดือน การจดจำเกี่ยวกับโลกที่บ้านของเขาซึ่งมาในความคิดของเขา ต่อมน้ำตาของเขา slackened และวิสัยทัศน์ของเขาเริ่มพร่ามัวราวกับว่านั่นเป็นสัญญาณสำหรับระเบิด ฮาโรลด์ จิตถูกโจมตีด้วยคลื่นของอารมณ์ในเวลาต่อมาความรู้สึกของความสันโดษเป็นห่างไกลจากบ้านเกิดของเขา อนาคตที่รอคอยเขาเสมอ steeling ตัวเองเพื่อรักษาความตึงเครียดและยังแบกปัจจัยไม่สิ้นสุดของความไม่สบายใจทั้งหมดเหล่านี้ซึ่งรวมกันเป็นวิตกถ้ามันเป็นโลกที่คล้ายกับเกมที่เขารัก มี จำกัด เพื่อความเพลิดเพลิน ความวิตกกังวลสุขภาพจิตของชีวิตเป็นอักขระ ก่อนที่เขาจะรู้ คนที่จะตายถ้าโลกไหลตามประวัติศาสตร์ ไม่ใช่ธรรมดาฮาโรลด์ก็เข้ามาเขียนความรู้สึกต่าง ๆที่เพิ่มขึ้นและการบิดไปรอบ ๆ ไม่สามารถทนได้ น้ำตาก็ไหลออกมาจากตาของเขา และทิ้งร่องรอยของพวกเขาไปที่แก้มจริงๆ นะ เขาคงเสียใจและร้องไห้ออกมาอย่างไร้เหตุผล เขาอยู่ในสถานการณ์ .แต่เหตุผลที่เขาหยุดร้องไห้เงียบๆเพราะทิฐิสูงของต้นฉบับผลงานของฮาโรลด์ หรือมากกว่า , ฮาโรลด์ที่มีบุคลิกภาพที่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ แม้เขาตายถูกลดลงเหลือร้องไห้แสดงว่าจนมุม เขากำลังรู้สึก「 . ถ้าฉันต้องสูญเสีย」ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแบบนั้น แต่คำพูดที่ออกมาจากปากของเขา ถึงแม้ว่าเขาอยากจะบ่น ผสานกับความภาคภูมิใจ ดังนั้นหัวชนฝาก็งดงาม - ฮาโรลด์คิดแบบนี้ในมุมของจิตใจของเขาซึ่งมีความสงบอยู่ ถ้าไม่ใช่เหล็กเหมือนความเหนียวจิต ฮาโรลด์จะพังแล้วในขณะที่ความคิดของสิ่งที่คนเหล่านี้ เขาจ้องมองซากุระกลีบกระพือเกี่ยวกับสุเมรากิของเมือง และอีกไม่นาน หัวใจของเขาก็เริ่มที่จะค่อยๆ สงบลง ในขณะที่คิดกลับไปที่โรงฝึกทันที ขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับ เขาถูกเรียกออกไป「ซามา」ฮาโรลด์ทันทีที่เสียงถึงหู หัวใจของเขาเริ่ม palpitating . เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ เนื่องจากความรู้สึกของความรักเพราะเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำเมื่อไม่มีอะไรดีอาจจะคาดเลยเมื่อคนๆนี้เข้ามาติดต่อกับเขาเมื่อเขาหันไปรอบ ๆที่มีการเคลื่อนไหวจะถูกกร่อนดีบุก toy1 ตัวเลขมันมีแน่นอนว่าเอริกะ .แต่แฮโรลด์ ไม่มีความคิดเป็นสิ่งที่เอริก้าจะมาหรือ ทำไมหล่อนเรียกเขาออกมา เพราะเขาควรสมบูรณ์เกลียดเธอแต่การรับรู้ของเขาว่า เขาเกลียดที่ตัวเองผิด เหตุผลที่เธอตั้งใจมาหาฮาโรลด์เป็นเพราะ เธอกลับถูกผลักจากอิซึกิพูด - 「ดูเหมือนว่าเขาท้อ ให้นายไปปลอบใจเขา 」 .พูดตรงๆ มันดูไม่เหมือน แฮโรลด์รู้สึกท้อใจกับเอริกะ เธอยังได้รับความประทับใจว่า วิธีที่เขาพูดกับอิซึกิดูเหมือนจะเป็นคนง่าย ๆเป็นเรื่องของความเป็นจริง ที่ไร อิซึกิพูดราวกับว่าเขาสามารถรับรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของแฮโรลด์ เธอรู้สึกรำคาญยิ่งนัก และเมื่อเธอตระหนักว่า เท้าของเธอก็มุ่งหน้าสู่ ฮาโรลด์แต่เมื่อเธอคิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวังนี้เป็นเวลาที่เหมาะที่จะขอโทษเขา ตาม tasu