During the past decade, there has b

During the past decade, there has been growing research
interest in the impact of neighborhood of residence on
health (1). Most studies have used the multilevel modeling
technique (2). With this approach, standard errors for the
measures of association between neighborhood factors and
health are corrected for the nonindependence of individuals
within neighborhoods (3, 4), and measures of variation
based on random effects (e.g., neighborhood-level variance)
allow quantifying the magnitude of variations in outcomes
among neighborhoods (5–8). However, our hypothesis was
that the multilevel approach may provide only limited information
on the spatial distribution of outcomes, both when
modeling variations and investigating associations, since it
fragments space into administrative neighborhoods and
ignores spatial associations between them.
This methodological question was motivated by an epidemiologic
investigation of spatial variations in mental disorders
in Malmo¨, Sweden, using data on all 65,830 residents
aged 40–59 years in 2001 geocoded at their exact place of
residence. Several previous studies that investigated neighborhood
variations in mental health as a general category
reported only weak variations between neighborhoods (9–
12). Such variations were usually explained by differences
in neighborhood composition (9–11), but some analyses

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการวิจัยการเติบโต
ที่น่าสนใจในผลกระทบของย่านที่อยู่อาศัยใน
สุขภาพ (1) การศึกษาส่วนใหญ่ได้ใช้การสร้างแบบจำลองหลาย
เทคนิค (2) ด้วยวิธีนี้ข้อผิดพลาดมาตรฐานสำหรับ
มาตรการของความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยและพื้นที่ใกล้เคียง
ต่อสุขภาพได้รับการแก้ไขสำหรับ nonindependence ของบุคคล
ที่อยู่ในละแวกใกล้เคียง (3, 4) และมาตรการของการเปลี่ยนแปลง
ขึ้นอยู่กับผลกระทบแบบสุ่ม (เช่นความแปรปรวนในระดับใกล้เคียง)
ช่วยให้ปริมาณ ความสำคัญของการเปลี่ยนแปลงในผล
หมู่ละแวกใกล้เคียง (5-8) อย่างไรก็ตามสมมติฐานของเราคือ
ว่าวิธีการหลายอาจให้ข้อมูลที่ จำกัด เฉพาะ
ในการกระจายของผลทั้งเมื่อ
รูปแบบการสร้างแบบจำลองและการตรวจสอบการเชื่อมโยงเพราะมัน
เศษพื้นที่เป็นย่านการบริหารและการ
ละเว้นสมาคมอวกาศระหว่างพวกเขา.
คำถามนี้วิธีการได้รับแรงบันดาลใจจาก ระบาดวิทยา
การสอบสวนของการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่ในความผิดปกติทางจิต
ในมัลโมประเทศสวีเดนโดยใช้ข้อมูลในทุก 65,830 อาศัยอยู่ใน
อายุ 40-59 ปีในปี 2001 geocoded ที่สถานที่ที่แน่นอนของพวกเขา
ที่อยู่อาศัย การศึกษาก่อนหน้าหลายอย่างที่การตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียง
การเปลี่ยนแปลงในด้านสุขภาพจิตเป็นหมวดหมู่ทั่วไป
รูปแบบรายงานที่อ่อนแอเพียงอย่างเดียวระหว่างละแวกใกล้เคียง (9-
12) การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวมักจะถูกอธิบายโดยความแตกต่าง
ในองค์ประกอบใกล้เคียง (9-11) แต่การวิเคราะห์บางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา มีการวิจัย
สนใจผลกระทบของย่านที่อยู่อาศัยบน
สุขภาพ ( 1 ) การศึกษาส่วนใหญ่มีการใช้เทคนิคการสร้างแบบจำลอง
หลายระดับ ( 2 ) ด้วยวิธีนี้ข้อผิดพลาดมาตรฐานสำหรับการวัดความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัย

สุขภาพชุมชนและการแก้ไขสำหรับ nonindependence บุคคล
ภายในย่าน ( 3 , 4 )และมาตรการของการเปลี่ยนแปลง
ตามผลสุ่ม ( เช่น บ้านระดับความแปรปรวน
ให้ปริมาณขนาดของการเปลี่ยนแปลงในผล
ท่ามกลางย่าน ( 5 – 8 ) อย่างไรก็ตาม สมมติฐานของเรา
ว่าวิธีการหลายระดับอาจให้เพียง จำกัด ข้อมูล
ในการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของผล ทั้งการเปลี่ยนแปลงและตรวจสอบเมื่อ

เพราะมันสมาคมส่วนพื้นที่ในย่านบริหาร
ละเว้นสมาคมพื้นที่ระหว่างพวกเขา .
คำถามวิธีการนี้ถูกกระตุ้นโดยการสอบสวนทางระบาดวิทยา
ของพื้นที่การเปลี่ยนแปลงทางจิต
ตั้งในมัลโม , สวีเดน , การใช้ข้อมูลบน 65830 ผู้อยู่อาศัย
อายุ 40 - 59 ปี ใน พ.ศ. 2544 geocoded ที่สถานที่ของพวกเขาแน่นอนของ
เรสซิเดนซ์ ศึกษาก่อนหน้านี้หลายที่สอบสวนเพื่อนบ้าน
การเปลี่ยนแปลงในสุขภาพจิตประเภททั่วไป
รายงานเพียงอ่อนการเปลี่ยนแปลงระหว่างย่าน ( 9 )
12 ) การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวได้ปกติ โดยความแตกต่างในองค์ประกอบแถวบ้าน (
9 – 11 ) แต่บางการวิเคราะห์