Wild men stories are found among th

Wild men stories are found among the indigenous population of the Pacific Northwest. The legends existed before a single name for the creature.[14] They differed in their details both regionally and between families in the same community. Similar stories of wild men are found on every continent except Antarctica.[14] Ecologist Robert Michael Pyle argues that most cultures have human-like giants in their folk history: "We have this need for some larger-than-life creature."[15]

Members of the Lummi tell tales about Ts'emekwes, the local version of Bigfoot. The stories are similar to each other in the general descriptions of Ts'emekwes, but details about the creature's diet and activities differed between family stories.[16]

Some regional versions contained more nefarious creatures. The stiyaha or kwi-kwiyai were a nocturnal race that children were told not to say the names of lest the monsters hear and come to carry off a person—sometimes to be killed.[17] In 1847, Paul Kane reported stories by the native people about skoocooms: a race of cannibalistic wildmen living on the peak of Mount St. Helens.[11] The skoocooms have been regarded as supernatural, rather than natural.[11]

Less menacing versions such as the one recorded by Reverend Elkanah Walker exist. In 1840, Walker, a Protestant missionary, recorded stories of giants among the Native Americans living in Spokane, Washington. The Indians said that these giants lived on and around the peaks of nearby mountains and stole salmon from the fishermen's nets.[18]

Local stories were compiled by Indian Agent J. W. Burns in a series of Canadian newspaper articles in the 1920s recounting stories told to him by the Sts'Ailes people of Chehalis and others. The Sts'Ailes maintain, as do other indigenous peoples of the region, that the Sasquatch are very real, not legendary, and take great umbrage when it is suggested that they are. According to Sts'Ailes eyewitness accounts, the Sasquatch prefer to avoid white men, and speak the "Douglas language", i.e. Ucwalmicwts, the language of the people at Port Douglas, British Columbia at the head of Harrison Lake.[19][20] It was Burns who first borrowed the term Sasquatch from the Halkomelem sásq'ets (IPA: [ˈsæsqʼəts])[2] and used it in his articles to describe a hypothetical single type of creature reflected in the stories.[11][21][22] Burns's articles popularized the animal and its new name, making it well known in western Canada before it gained popularity in the United States.[23]

A story told to Charles Hill-Tout by Chief Mischelle of the Nlaka'pamux at Lytton, British Columbia in 1898 gives another Salishan variant of the name, meaning "the benign-faced-one".

Each language had its own name for the local version. Many names meant something along the lines of "wild man" or "hairy man" although other names described common actions it was said to perform, e.g., eating clams.[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องคนป่าตั้งอยู่ในหมู่ประชากรพื้นเมืองของแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ตำนานมีอยู่ก่อนชื่อเดียวสำหรับสิ่งมีชีวิต[14] ที่แตกต่างในรายละเอียดของทั้งระดับภูมิภาค และ ระหว่างครอบครัวในชุมชนเดียวกัน เรื่องราวคล้ายคนป่าจะพบในทุกทวีปยกเว้นทวีปแอนตาร์กติกา[14] ecologist โรเบิร์ต Michael พีย์จนว่า วัฒนธรรมส่วนใหญ่มีเหมือนมนุษย์ยักษ์ในประวัติศาสตร์พื้นบ้านของพวกเขา: "เรามีความต้องการนี้สำหรับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กว่าชีวิตบาง"[15]สมาชิกของ Lummi บอกนิทานเกี่ยวกับ Ts'emekwes เครื่องของ Bigfoot เรื่องจะคล้ายกันในคำอธิบายทั่วไปของ Ts'emekwes แต่รายละเอียดเกี่ยวกับอาหารและกิจกรรมของสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างระหว่างเรื่องราวครอบครัว[16]รุ่นบางภูมิภาคประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตมากกว่า nefarious Stiyaha หรือ kwi kwiyai ได้แข่งขันบรรณาธิการที่เด็กก็บอกว่า ไม่ต้องพูดชื่อของเกรงว่ามอนสเตอร์ได้ยิน และมาลักตัว ซึ่งบางครั้งจะถูกฆ่า[17] ใน 1847, Paul เคนรายงานเรื่องราวของคนดั้งเดิมเกี่ยวกับ skoocooms: แข่ง cannibalistic wildmen ที่อาศัยอยู่บนยอดของภูเขาเซนต์เฮเลนส์[11] skoocooms ได้แล้วถือว่าเหนือธรรมชาติ มากกว่าธรรมชาติ[11]มีน้อยกว่ารุ่น menacing เช่นที่บันทึก โดย Reverend ลคา Walker ใน 1840, Walker มิชชันนารีฝ่ายโปรเตสแตนต์ บันทึกเรื่องราวของยักษ์ใหญ่ในหมู่ชนพื้นเมืองอเมริกันอยู่ Spokane วอชิงตัน อินเดียกล่าวว่า ยักษ์เหล่านี้อาศัยอยู่ใน และ รอบ ๆ ยอดของภูเขาในบริเวณใกล้เคียง และขโมยปลาแซลมอนจากตาข่ายของชาวประมง[18]เรื่องราวในท้องถิ่นถูกคอมไพล์ โดยอินเดียแทน J. ปริมาณไหม้ในชุดของบทความหนังสือพิมพ์แคนาดาในเรื่อง recounting ปี 1920 บอกเขาคน Sts'Ailes Chehalis และอื่น ๆ Sts'Ailes การรักษา กับชนพื้นเมืองอื่น ๆ ของภูมิภาค ที่ Sasquatch แท้ ตำนานไม่ และใช้ umbrage ดีเมื่อแนะนำว่า จะ ตามบัญชี Sts'Ailes ผู้เห็นเหตุการณ์ Sasquatch ต้องการหลีกเลี่ยงคนขาว และพูด "ดักลาสภาษา" เช่น Ucwalmicwts ภาษาของคนที่พอร์ตดักลาส บริติชโคลัมเบียในทะเลสาบ Harrison[19][20] มันถูกเผาไหม้ที่ต้อง ยืมคำ Sasquatch จาก Halkomelem sásq'ets (IPA: [ˈsæsqʼəts]) [2] และใช้ในบทความของเขาเพื่ออธิบายในเรื่องสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวสมมุติขึ้น[11][21][22] บทความเบิร์น popularized สัตว์และชื่อใหม่ ทำให้รู้จักกันดีในแคนาดาตะวันตกก่อนที่จะได้รับความนิยมในสหรัฐอเมริกา[23]เรื่องที่บอกให้ชาร์ลส์ฮิลล์-Tout โดยหัวหน้า Mischelle ของ Nlaka'pamux ที่ลิทตัน บริติชโคลัมเบียใน 1898 ให้ตัวแปร Salishan อื่นของชื่อ ความหมาย "อ่อนโยนกับหนึ่ง"แต่ละภาษามีชื่อตัวเองสำหรับเครื่อง หลายชื่อหมายถึง อะไรพร้อมของ "คนป่า" หรือ "ขนคน" แม้ว่าชื่ออื่นอธิบายการกระทำทั่วไปมันก็บอกให้ทำ เช่น กินหอย[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวชายป่าที่พบในหมู่ประชากรพื้นเมืองของแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ตำนานมีอยู่ก่อนชื่อเดียวสำหรับสิ่งมีชีวิต. [14] พวกเขาแตกต่างกันในรายละเอียดของพวกเขาทั้งในระดับภูมิภาคและระหว่างครอบครัวในชุมชนเดียวกัน เรื่องราวที่คล้ายกันของชายป่าที่พบในทุกทวีปยกเว้นแอนตาร์กติกา [14] โรเบิร์ตไมเคิลนิเวศวิทยาพีระบุว่าวัฒนธรรมส่วนใหญ่จะมียักษ์ใหญ่เหมือนมนุษย์ในประวัติศาสตร์พื้นบ้านของพวกเขา. ". เรามีความจำเป็นสำหรับบางสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่กว่าชีวิตนี้" [ 15] สมาชิกของ Lummi เล่านิทานเกี่ยวกับ Ts'emekwes รุ่นท้องถิ่นของบิ๊กฟุต เรื่องราวคล้ายกับแต่ละอื่น ๆ ในรายละเอียดทั่วไปของ Ts'emekwes แต่รายละเอียดเกี่ยวกับอาหารของสิ่งมีชีวิตและกิจกรรมที่แตกต่างกันระหว่างเรื่องราวของครอบครัว. [16] บางรุ่นในระดับภูมิภาคที่มีสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายมากขึ้น stiyaha หรือ Kwi-kwiyai มีการแข่งขันที่ออกหากินเวลากลางคืนที่เด็ก ๆ บอกว่าจะไม่พูดชื่อของมอนสเตอร์เกรงว่าได้ยินและมาในการดำเนินการออกเป็นคนที่บางครั้งจะถูกฆ่าตาย. [17] ในปี 1847 พอลเทอรีเคนรายงานเรื่องราวโดยพื้นเมือง ผู้คนเกี่ยวกับ skoocooms. การแข่งขันของ wildmen พลิกผันที่อาศัยอยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาเซนต์เฮเลนส์ [11] skoocooms ได้รับการยกย่องว่าเป็นธรรมชาติมากกว่าธรรมชาติ [11]. รุ่นอันตรายน้อยเช่นบันทึกโดยนายเอลคานาวอล์คเกอร์ที่มีอยู่ . ในปี 1840 วอล์คเกอร์, มิชชันนารีนิกายโปรเตสแตนต์บันทึกเรื่องราวของยักษ์ใหญ่ในหมู่ชาวพื้นเมืองอเมริกันที่อาศัยอยู่ในสโปแคนวอชิงตัน อินเดียกล่าวว่ายักษ์ใหญ่เหล่านี้อาศัยอยู่บนและรอบ ๆ ยอดเขาของภูเขาที่อยู่ใกล้เคียงและขโมยปลาแซลมอนจากอวนของชาวประมง. [18] เรื่องราวท้องถิ่นรวบรวมโดยตัวแทนอินเดียเจดับบลิวเบิร์นส์ในชุดของบทความในหนังสือพิมพ์แคนาดาในปี 1920 เล่าเรื่องราวบอกกับเขา โดยคน Sts'Ailes ของเชฮาลิสและอื่น ๆ Sts'Ailes รักษาเช่นเดียวกับชนพื้นเมืองอื่น ๆ ในภูมิภาคที่บิ๊กฟุตเป็นจริงมากไม่ตำนานและใช้ความโกรธเคืองที่ดีเมื่อมีการชี้ให้เห็นว่าพวกเขามี ตาม Sts'Ailes บัญชีพยาน, บิ๊กฟุตชอบที่จะหลีกเลี่ยงคนขาวและพูด "ภาษาดักลาส" คือ Ucwalmicwts ภาษาของคนที่อยู่ในพอร์ตดักลาส, บริติชโคลัมเบียที่หัวของแฮร์ริสันทะเลสาบ. [19] [20 ] มันเป็นเบิร์นคนแรกที่ยืมระยะบิ๊กฟุตจากsásq'ets Halkomelem (IPA: [sæsq'əts]). [2] และใช้มันในบทความของเขาที่จะอธิบายชนิดเดียวสมมุติของสิ่งมีชีวิตที่สะท้อนให้เห็นในเรื่อง [11] [21 ] [22] บทความเบิร์นส์ที่นิยมสัตว์และชื่อใหม่ทำให้มันเป็นที่รู้จักกันดีในภาคตะวันตกของแคนาดาก่อนที่จะได้รับความนิยมในประเทศสหรัฐอเมริกา. [23] เรื่องบอกให้ชาร์ลส์ฮิลล์ Tout โดยนาย Mischelle ของ Nlaka ของ pamux ที่ ลิตตัน, บริติชโคลัมเบียในปี 1898 จะช่วยให้อีกตัวแปร Salishan ชื่อความหมาย "ใจดีต้องเผชิญกับใคร". ในแต่ละภาษามีชื่อของตัวเองสำหรับเวอร์ชันภายในประเทศ ชื่อเรียกหลายชื่อหมายถึงสิ่งที่ตามสายของ "คนป่า" หรือ "ขน" แม้ว่าชื่ออื่น ๆ อธิบายการกระทำร่วมกันมันก็บอกว่าจะดำเนินการเช่นการกินหอย. [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกผู้ชายราวจะพบในหมู่ประชากรพื้นเมืองของแปซิฟิก นอร์ธเวสต์ ตำนานมีอยู่ก่อนชื่อเดียวสำหรับสัตว์ . [ 14 ] พวกเขาแตกต่างในรายละเอียดของพวกเขาทั้งในระดับภูมิภาคและระหว่างครอบครัวในชุมชนเดียวกัน เรื่องราวที่คล้ายคลึงกันของพวกผู้ชายที่พบในทุกทวีปยกเว้นทวีปแอนตาร์กติกา[ 14 ] นิเวศวิทยาโรเบิร์ตไมเคิล Pyle แย้งว่า วัฒนธรรมส่วนใหญ่มีคนเหมือนยักษ์ในประวัติศาสตร์พื้นเมืองของพวกเขา : " เรามีความต้องการบางอย่างที่มีขนาดใหญ่กว่าสิ่งมีชีวิตชีวิต " [ 15 ]

สมาชิกของ lummi เล่านิทานเกี่ยวกับ ts'emekwes , รุ่นท้องถิ่นของบิ๊กฟุต เรื่องราวที่คล้ายคลึงกันในลักษณะทั่วไปของ ts'emekwes ,แต่รายละเอียดเกี่ยวกับสัตว์อาหารและกิจกรรมที่แตกต่างกันระหว่างเรื่องราวของครอบครัว [ 16 ]

บางรุ่นที่มีอยู่ในสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายมากขึ้น การ stiyaha หรือกวี kwiyai มีแข่งกลางคืนที่เด็กเคยบอกว่าจะไม่พูดชื่อของมอนสเตอร์ และเกรงว่า ได้ยินมาอุ้มออกไป คนที่บางครั้งจะถูกฆ่า [ 17 ] ใน 1847 ,พอลเคนรายงานข่าวโดยเจ้าของภาษาคนเกี่ยวกับ skoocooms : การแข่งขันของ cannibalistic wildmen ที่อยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาเซนต์เฮเลนส์ [ 11 ] skoocooms ได้รับการถือว่าเป็นเหนือธรรมชาติมากกว่าธรรมชาติ . [ 11 ]

น้อยรุ่นที่เป็นอันตรายเช่นหนึ่งที่บันทึกโดยบาทหลวงเอลคานาห์ เดินอยู่ ในปีค.ศ. 1840 วอล์คเกอร์ มิชชันนารีโปรเตสแตนต์บันทึกเรื่องราวของยักษ์ของชาวอเมริกันพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ในสโปแคน , วอชิงตัน อินเดียกล่าวว่ายักษ์เหล่านี้อาศัยอยู่ในและรอบๆ ยอดของภูเขาในบริเวณใกล้เคียงและขโมยปลาแซลมอนจากชาวประมงอวน . [ 18 ]

ท้องถิ่นราวถูกรวบรวมโดยตัวแทน J . W . อินเดียเผาไหม้ในชุดของชาวแคนาดาข่าวหนังสือพิมพ์ในช่วงปี ค.ศ. 1920 เล่าเรื่องบอกกับเขาโดย sts'ailes ประชาชนที่ เชฮาลิส และอื่นๆ การ sts'ailes รักษา เช่น ทำคนอื่นพื้นเมืองของภูมิภาคที่บิ๊กฟุตมีมากจริง ไม่ใช่ตำนาน และใช้เวลามากที่เป็นร่มเงาเมื่อพบว่าพวกเขาเป็น ตามบัญชีพยาน sts'ailes ,พวกบิ๊กฟุตต้องการหลีกเลี่ยงคนขาว และ " ดั๊กลาสพูดภาษา " เช่น ucwalmicwts ภาษาของคน ที่ พอร์ต ดักลาส บริติชโคลัมเบีย ในหัวของแฮร์ริสันทะเลสาบ [ 19 ] [ 20 ] มันเบิร์นคนแรกที่ยืมระยะยาวจาก halkomelem บิ๊กฟุต ( IPA : sq'ets S . kgm[ ˈ S æตร. ʼə TS ] ) [ 2 ] และใช้มันในบทความของเขาอธิบายสมมติฐานชนิดเดียวของสิ่งมีชีวิตสะท้อนเรื่องราว [ 11 ] [ 21 ] [ 22 ] บทความ popularized เผาสัตว์ และชื่อใหม่ที่ทำให้เป็นที่รู้จักในตะวันตกแคนาดา ก่อนที่จะได้รับความนิยมใน สหรัฐอเมริกา [ 23 ]

เรื่องราวบอกกับชาร์ล ฮิล ตู โดย mischelle หัวหน้าของ nlaka'pamux ที่ลิตตัน ,รัฐบริติชโคลัมเบียใน 1898 ให้ตัวแปรอื่นซาลิชันของชื่อความหมาย " ไม่เจอ "

แต่ละภาษาจะมีชื่อของตัวเอง สำหรับรุ่นท้องถิ่น หลายชื่อมีความหมายตามสายของ " ป่า คน " หรือ " มนุษย์ขน " แม้ว่าชื่ออื่น ๆที่พบ การกระทำมันบอกไว้แสดง เช่น กินหอย [ 21 ]