The Frog Prince One fine evening a

The Frog Prince
One fine evening a young princess put on her bonnet and clogs, and went out to take a walk by herself in a wood; and when she came to a cool spring of water with a rose in the middle of it, she sat herself down to rest a while. Now she had a golden ball in her hand, which was her favourite plaything; and she was always tossing it up into the air, and catching it again as it fell.
After a time she threw it up so high that she missed catching it as it fell; and the ball bounded away, and rolled along on the ground, until at last it fell down into the spring. The princess looked into the spring after her ball, but it was very deep, so deep that she could not see the bottom of it. She began to cry, and said, 'Alas! if I could only get my ball again, I would give all my fine clothes and jewels, and everything that I have in the world.'
Whilst she was speaking, a frog put its head out of the water, and said, 'Princess, why do you weep so bitterly?'
'Alas!' said she, 'what can you do for me, you nasty frog? My golden ball has fallen into the spring.'
The frog said, 'I do not want your pearls, and jewels, and fine clothes; but if you will love me, and let me live with you and eat from off your golden plate, and sleep on your bed, I will bring you your ball again.'
'What nonsense,' thought the princess, 'this silly frog is talking! He can never even get out of the spring to visit me, though he may be able to get my ball for me, and therefore I will tell him he shall have what he asks.'
So she said to the frog, 'Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask.'
Then the frog put his head down, and dived deep under the water; and after a little while he came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring. As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up; and she was so overjoyed to have it in her hand again, that she never thought of the frog, but ran home with it as fast as she could.
The frog called after her, 'Stay, princess, and take me with you as you said,' But she did not stop to hear a word.
The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap, tap - plash, plash - as if something was coming up the marble staircase, and soon afterwards there was a gentle knock at the door, and a little voice cried out and said:
'Open the door, my princess dear, Open the door to thy true love here! And mind the words that thou and I said By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she had quite forgotten. At this sight she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she could came back to her seat.
The king, her father, seeing that something had frightened her, asked her what was the matter.
'There is a nasty frog,' said she, 'at the door, that lifted my ball for me out of the spring this morning. I told him that he should live with me here, thinking that he could never get out of the spring; but there he is at the door, and he wants to come in.'
While she was speaking the frog knocked again at the door, and said:
'Open the door, my princess dear, Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the king said to the young princess, 'As you have given your word you must keep it; so go and let him in.' She did so, and the frog hopped into the room, and then straight on - tap, tap - plash, plash - from the bottom of the room to the top, till he came up close to the table where the princess sat.
'Pray lift me upon chair,' said he to the princess, 'and let me sit next to you.'
As soon as she had done this, the frog said, 'Put your plate nearer to me, that I may eat out of it.'
This she did, and when he had eaten as much as he could, he said, 'Now I am tired; carry me upstairs, and put me into your bed.' And the princess, though very unwilling, took him up in her hand, and put him upon the pillow of her own bed, where he slept all night long.
As soon as it was light the frog jumped up, hopped downstairs, and went out of the house.
'Now, then,' thought the princess, 'at last he is gone, and I shall be troubled with him no more.'
But she was mistaken; for when night came again she heard the same tapping at the door; and the frog came once more, and said:
'Open the door, my princess dear, Open the door to thy true love here! And mind the words that thou and I said By the fountain cool, in the greenwood shade.'
And when the princess opened the door the frog came in, and slept upon her pillow as before, till the morning broke. And the third night he did the same. But when the princess awoke on the following morning she was astonished to see, instead of the frog, a handsome prince, gazing on her with the most beautiful eyes she had ever seen and standing at the head of her bed.
He told her that he had been enchanted by a spiteful fairy, who had changed him into a frog; and that he had been fated so to abide till some princess should take him out of the spring, and let him eat from her plate, and sleep upon her bed for three nights. 'You,' said the prince, 'have broken his cruel charm, and now I have nothing to wish for but that you should go with me into my father's kingdom, where I will marry you, and love you as long as you live.'
The young princess, you may be sure, was not long in saying 'Yes' to all this; and as they spoke a brightly coloured coach drove up, with eight beautiful horses, decked with plumes of feathers and a golden harness; and behind the coach rode the prince's servant, faithful Heinrich, who had bewailed the misfortunes of his dear master during his enchantment so long and so bitterly, that his heart had well-nigh burst.
They then took leave of the king, and got into the coach with eight horses, and all set out, full of joy and merriment, for the prince's kingdom, which they reached safely; and there they lived happily a great many years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าชายกบ หนึ่งตอนเย็นหญิงสาวใส่บาสเตียบอนเนต์และอุดตันของเธอ และก็ใช้เวลาเดิน ด้วยตนเองในไม้ และเมื่อเธอมาถึงน้ำพุเย็นน้ำกับกุหลาบกลางนั้น เธอนั่งตัวเองลงพัก ตอนนี้ เธอมีลูกบอลทองคำในมือของเธอ ซึ่งเธอชื่นชอบ plaything และเธอเสมอ tossing ขึ้นไปในอากาศ และจับมันอีกมันตก หลังจากเวลาเธอโยนมันขึ้นสูงมากที่เธอพลาดจับเป็นมันตก และลูกล้อมรอบเก็บ และสะสมตามบนพื้นดิน จนในที่สุด ก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากลูกของเธอ แต่ก็ลึกมาก ดังนั้นลึกที่เธอไม่สามารถเห็นด้านล่างของมัน เธอเริ่มร้องไห้ และ ว่า, ' พักสามารถ ถ้าสามารถเฉพาะได้รับลูกของฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เสื้อผ้าที่ดีทั้งหมดของฉัน และพลอย และทุกอย่างที่มีในโลก ' ในขณะที่เธอถูกพูด กบใส่หัวของมันจากน้ำ และ ว่า 'เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องได้พิรี้พิไร' 'อนิจจา ' กล่าวว่า เธอ, ' อย่างไรสำหรับฉัน คุณกบน่ารังเกียจ ลูกของฉันทองตกในฤดูใบไม้ผลิ ' กบกล่าวว่า, "ฉันไม่ต้องของ ไข่มุก และอัญมณี และเสื้อ ผ้าที่ดี แต่ถ้าคุณจะรักฉัน และปล่อยให้ฉันอยู่กับคุณกินเสียแผ่นทองของคุณ และนอนบนเตียงของคุณ ฉันจะนำคุณลูกของคุณอีกด้วย ' เจ้าหญิง คิดว่า 'อะไรเหลวไหล ' พูดกบนี้โง่ เขาไม่เคยแม้แต่ได้จากฤดูใบไม้ผลิชมฉัน แม้ว่าเขาอาจจะได้รับลูกของฉันสำหรับฉัน และดังนั้น ฉันจะบอก เขาจะได้สิ่งที่เขาถาม ' เธอว่าต้องกบ 'ดี ถ้าคุณจะให้ฉันลูกของฉัน ฉันจะทำทั้งหมดที่คุณถามนั้น แล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำลึกใต้น้ำ และหลังจากเดี๋ยวเขามาอีกครั้ง กับลูกในปาก และโยนในฤดูใบไม้ผลิ ทันทีที่หญิงสาวเห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปรับค่า และเธอก็เป็นดังนั้นปลื้มที่จะมีมันอยู่ในมือของเธออีกครั้ง ที่เธอไม่เคยคิดว่า กบ แต่วิ่งบ้านด้วย เป็นอย่างที่เธอสามารถ กบที่เรียกว่าเธอ 'พัก หญิง และพาฉันกับคุณ ตามที่คุณกล่าวว่า แต่เธอก็ไม่ได้หยุดฟังคำนั้น วันถัดไป เพียงเป็นเจ้าหญิงก็นั่งลงไปทานอาหารค่ำ เธอได้ยินเสียงประหลาด - เคาะ เคาะ - plash, plash - ว่าบางสิ่งบางอย่างได้ขึ้นมาทางหินอ่อน และเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น มีเสียงเคาะเบา ๆ ที่ประตู และน้อยเสียงร้อง และกล่าวว่า: ' เปิดประตู ยาหยีเจ้าหญิง เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่ และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood ' เจ้าหญิงวิ่งไปประตู แล้วเปิด และการมีเธอเห็นกบ ที่เธอค่อนข้างลืม ที่นี้สายตา เธอเศร้ากลัว และปิดประตูเป็นอย่างที่เธอสามารถกลับมานั่ง พระมหากษัตริย์ พ่อ เห็นว่าบางสิ่งบางอย่างได้กลัวเธอ ถามเธอว่ามีเรื่อง 'มีกบน่ารังเกียจ กล่าวว่า เธอ, ' ที่ประตู ที่ยกลูกของฉันสำหรับฉันจากฤดูใบไม้ผลินี้ ฉันบอกเขาว่า เขาควรอยู่กับฉัน คิดว่า เขาอาจไม่เคยได้รับจากฤดูใบไม้ผลิ แต่มีเขาที่ประตู และเขาต้องการมา ' ในขณะที่เธอถูกพูดกบโบว์ลิ่งที่ประตูอีกครั้ง และกล่าวว่า: ' เปิดประตู ยาหยีเจ้าหญิง เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่ และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood ' แล้วพระกล่าวว่า เจ้าหญิงน้อย, ' เป็นคุณให้คุณคำที่คุณต้องให้มัน ดังนั้นไป และให้เขาค่ะ ' เธอไม่ได้ และกบ hopped ในห้อง แล้วตรงบน - ประปา ประปา - plash, plash - จากด้านล่างของห้องด้านบน จนเขามาปิดตารางที่นั่งของเจ้าหญิง 'อธิษฐานยกฉันขึ้นเก้าอี้ กล่าวว่า เขากับเจ้าหญิง, ' และผมนั่งคุณ' ทันทีที่เธอได้กระทำเช่นนี้ กบกล่าวว่า 'ใส่จานของคุณใกล้กับฉัน ที่ฉันจะกินไม่ได้' นี้เธอไม่ได้ และเมื่อเขาได้กินมากเท่าที่เขาสามารถ เขากล่าวว่า, ' ตอนนี้ฉันเหนื่อย มีฉันอยู่ชั้นบน และฉันใส่เตียงของคุณ ' และเจ้าหญิง ว่าไม่ยอมมาก เอาให้เขาในมือของเธอ และทำให้เขาตามหมอนเตียงของเธอเอง ที่เขานอนหลับตลอดทั้งคืน ทันทีที่มีแสง กบไปค่า hopped ชั้นล่าง แล้วก็ออกจากบ้าน ' ตอนนี้ แล้ว คิดว่า เจ้าหญิง 'ในที่สุด เขาได้หายไป และฉันจะมีปัญหากับเขาไม่ ' แต่เธอคือดาว ตามปกติ สำหรับเมื่อคืนมาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงกรีดเดียวกันที่ประตู และกบมาอีกครั้ง กล่าวว่า: ' เปิดประตู ยาหยีเจ้าหญิง เปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่ และจิตใจคำว่าพระองค์และ โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood ' และเมื่อเจ้าหญิงเปิดประตู กบมา และนอนตามหมอนเป็นของเธอก่อน จนถึงยากจนตอนเช้า และคืนที่สามเขาได้เหมือนกัน แต่เมื่อเจ้าหญิงตื่นขึ้นในตอนเช้าต่อไปนี้ เธอตะลึงงันเพื่อดู กบ โรงหล่อ พร้อมกับเธอ ด้วยเธอเคยเห็นตาสวยที่สุด และยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอแทน เขาบอกเธอว่า เขาได้ถูกทำ โดยการ spiteful นางฟ้า ผู้มีเปลี่ยนเขาเป็นกบ ว่า เขาเคย fated เพื่อปฏิบัติจนเจ้าหญิงบางควรพาเขาออกจากฤดูใบไม้ผลิ และให้เขากินจากจานของเธอ และนอนตามเตียงของเธอที่ 'คุณ กล่าวว่า เจ้าชาย, ' ได้เสียเสน่ห์ของเขาโหดร้าย และตอนนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องการแต่ว่าคุณควรไปกับฉันในราชอาณาจักรของพ่อ ที่ฉันจะแต่งงานกับคุณ และรักคุณตราบใดที่คุณอยู่ ' เจ้าหญิงน้อย คุณอาจไม่แน่ใจ ไม่นานในการพูดว่า 'ใช่' ทั้งหมดนี้ และเป็นผู้ พูดโค้ชสีสันขับรถ มีแปดม้าสวยงาม มีเบิ้ลพลูมน่าขนเทียมทอง และด้านหลังรถขี่คนใช้ของเจ้าชาย ไฮน์ริชซื่อสัตย์ ผู้มี bewailed misfortunes ของนายรักในมนต์เสน่ห์ของเขานาน และจึง พิรี้พิไร ว่า หัวใจของเขาได้ออกมาเชิญชุมชน พวกเขาจึงลาพระ แล้วได้เป็นโค้ชแปดม้า และทั้งหมดออก เต็มไปด้วยความสุขและ merriment สำหรับราชอาณาจักรของเจ้าชาย ซึ่งพวกเขามาถึงอย่างปลอดภัย และมีพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขมากหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าชายกบ
เย็นวันหนึ่งที่ดีให้เจ้าหญิงสาววางอยู่บนฝากระโปรงของเธอและการอุดตันและออกไปใช้เวลาเดินด้วยตัวเองในไม้; และเมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำที่มีดอกกุหลาบที่อยู่ตรงกลางของมันเธอนั่งตัวเองลงไปในขณะที่ส่วนที่เหลือ ตอนนี้เธอมีลูกสีทองอยู่ในมือของเธอซึ่งเป็นของเล่นที่เธอชื่นชอบ; . และเธอก็มักจะโยนมันขึ้นไปในอากาศและจับมันอีกครั้งในขณะที่มันลดลง
หลังจากเวลาที่เธอโยนมันขึ้นสูงจนเธอพลาดการจับเป็นมันลดลง; และลูกกระโดดออกไปและรีดพร้อมอยู่บนพื้นดินจนในที่สุดมันหล่นลงไปในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันก็ลึกมากเพื่อให้ลึกว่าเธอไม่สามารถมองเห็นด้านล่างของมัน เธอเริ่มที่จะร้องไห้และพูดว่า 'อนิจจา! หากฉันจะได้รับลูกของฉันอีกครั้งฉันจะให้ทุกเสื้อผ้าสวย ๆ ของฉันและอัญมณีและทุกอย่างที่ฉันมีในโลก. '
ในขณะที่เธอกำลังพูดกบใส่หัวของมันออกมาจากน้ำและกล่าวว่า 'เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ? '
'อนิจจา! เธอบอกว่าเธอ 'สิ่งที่คุณสามารถทำเพื่อฉันคุณกบที่น่ารังเกียจ? ลูกบอลสีทองของฉันได้ลดลงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ '.
กบบอกว่า 'ผมไม่ต้องการไข่มุกของคุณและอัญมณีและเสื้อผ้าสวย ๆ ; แต่ถ้าคุณจะรักฉันและให้ฉันอยู่กับคุณและกินจากแผ่นทองคำของคุณและการนอนหลับอยู่บนเตียงของคุณผมจะนำคุณลูกของคุณอีกครั้ง. '
'สิ่งที่ไร้สาระ' คิดว่าเจ้าหญิง 'นี้กบโง่เป็น พูด! เขาไม่สามารถได้รับจากฤดูใบไม้ผลิเยี่ยมฉันแม้ว่าเขาอาจจะไม่สามารถที่จะรับลูกของฉันสำหรับฉันและเราจึงจะบอกเขาว่าเขาจะได้ในสิ่งที่เขาถาม. '
ดังนั้นเธอจึงบอกว่ากบ 'ดีถ้า ท่านจะนำลูกของฉันฉันจะทำทุกสิ่งที่คุณถาม.
แล้วกบใส่หัวของเขาลงและดำดิ่งลึกลงไปใต้น้ำ; และหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาขึ้นมาอีกครั้งกับลูกในปากของเขาและโยนมันบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ ทันทีที่เจ้าหญิงสาวเห็นลูกของเธอเธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา; และเธอก็ดีใจมากที่จะมีมันอยู่ในมือของเธออีกครั้งที่เธอไม่เคยคิดว่าของกบ แต่วิ่งที่บ้านกับมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้.
กบเรียกว่าหลังจากเธอ, 'พัก, เจ้าหญิง, และพาฉันกับคุณเป็นคุณ . กล่าวว่า "แต่เธอก็ไม่ได้หยุดที่จะได้ยินคำว่า
วันรุ่งขึ้นเช่นเดียวกับที่เจ้าหญิงได้นั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำ, เธอได้ยินเสียงแปลก ๆ - เคาะ - บ่อน้ำ, บ่อน้ำ - เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างขึ้นมาบันไดหินอ่อน และหลังจากนั้นไม่นานมีการเคาะเบา ๆ ที่ประตูและเสียงเล็ก ๆ ร้องออกมาและพูดว่า:
'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของเจ้านี่! และจิตใจคำที่เธอและฉันกล่าวว่าโดยน้ำพุเย็นในที่ร่มกรีนวูด. '
แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตูและเปิดมันและมีเธอเห็นกบซึ่งเธอเคยลืมเลยทีเดียว ที่เห็นนี้เธอก็กลัวเศร้าและปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะกลับมาที่นั่งของเธอ.
กษัตริย์พ่อของเธอเห็นว่าสิ่งที่มีความกลัวของเธอถามเธอว่าเป็นเรื่อง.
'มีกบที่น่ารังเกียจคือ 'บอกว่าเธอ' ที่ประตูที่ยกลูกของฉันสำหรับฉันออกจากฤดูใบไม้ผลิในเช้าวันนี้ ผมบอกเขาว่าเขาควรจะอยู่กับฉันที่นี่คิดว่าเขาไม่เคยได้รับจากฤดูใบไม้ผลิ; แต่มีเขาอยู่ที่ประตูและเขาต้องการที่จะมาใน '.
ขณะที่เธอกำลังพูดกบเคาะอีกครั้งที่ประตูและกล่าวว่า:
'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของท่านที่นี่
และ ทราบคำว่าท่านและผมพูดโดยน้ำพุเย็นในที่ร่มกรีนวูด '.
แล้วกษัตริย์ตรัสกับเจ้าหญิงน้อย 'ในขณะที่คุณได้ให้คำของคุณคุณจะต้องให้มัน เพื่อไปและปล่อยให้เขาอยู่ใน. ' เธอทำเช่นนั้นและกบกระโดดเข้ามาในห้องแล้วตรง - เคาะ - บ่อน้ำ, บ่อน้ำ -. จากด้านล่างของห้องพักไปด้านบนจนเขาขึ้นมาใกล้กับโต๊ะที่เจ้าหญิงนั่ง
'ภาวนา ยกข้าพเจ้าไว้บนเก้าอี้ 'กล่าวว่าเขากับเจ้าหญิง' และแจ้งให้เรานั่งถัดจากคุณ. '
ทันทีที่เธอได้ทำนี้กบกล่าวว่า "ใส่ใกล้จานของคุณกับผมว่าผมจะได้กินจากมัน '
นี่เธอทำและเมื่อเขาได้กินมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เขากล่าวว่า 'ตอนนี้ผมเหนื่อย; ดำเนินการให้ฉันชั้นบนและวางฉันลงบนเตียงของคุณ. ' และเจ้าหญิงแม้ว่าจะไม่เต็มใจที่มากเอาเขาขึ้นมาในมือของเธอและวางเขาไว้บนหมอนจากเตียงของเธอเองที่เขานอนหลับตลอดทั้งคืน.
ทันทีที่มันเป็นแสงกบกระโดดขึ้นกระโดดลงมาชั้นล่างและออกไปข้างนอก . ของบ้าน
'ตอนนี้แล้ว' คิดว่าเจ้าหญิง 'ที่สุดท้ายที่เขาจะหายไปและฉันจะเป็นทุกข์กับเขาไม่มาก.'
แต่เธอก็เข้าใจผิด; สำหรับเมื่อคืนมาอีกครั้งเธอได้ยินเสียงกรีดเดียวกันที่ประตู; และกบมาอีกครั้งและกล่าวว่า
'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของเจ้านี่! และจิตใจคำที่เธอและฉันกล่าวว่าโดยน้ำพุเย็นในที่ร่มกรีนวูด. '
และเมื่อเจ้าหญิงเปิดประตูกบเดินเข้ามาในและนอนบนหมอนของเธอขณะที่ก่อนหน้านี้จนถึงเช้ายากจน และคืนที่สามเขาก็ทำเช่นเดียวกัน แต่เมื่อเจ้าหญิงตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็ต้องแปลกใจที่จะเห็นแทนกบเจ้าชายที่หล่อจ้องเธอด้วยดวงตาที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็นและยืนที่หัวเตียงของเธอ.
เขาบอกเขาว่าเธอ ได้รับการหลงเสน่ห์นางฟ้าอาฆาตแค้นที่มีการเปลี่ยนแปลงเขาเข้าไปในกบ; และว่าเขาได้รับโชคเพื่อที่จะรออยู่จนเจ้าหญิงบางคนจะเอาเขาออกจากฤดูใบไม้ผลิและให้เขากินจากจานของเธอและนอนหลับอยู่บนเตียงของเธอสามคืน 'คุณ' กล่าวว่าเจ้าชาย 'หักเสน่ห์โหดร้ายของเขาและตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะต้องการ แต่ที่คุณควรจะไปกับฉันในอาณาจักรของพ่อของฉันที่ฉันจะแต่งงานกับคุณและจะรักคุณตราบเท่าที่คุณอาศัยอยู่ '
เจ้าหญิงน้อยคุณอาจจะแน่ใจว่าไม่นานในการบอกว่า "ใช่" ทั้งหมดนี้; และในขณะที่พวกเขาพูดโค้ชสีสดใสขับรถขึ้นแปดม้าสวยงามประดับด้วยขนนกขนนกและเทียมทอง; และด้านหลังโค้ชขี่ม้าคนรับใช้ของเจ้าชายซื่อสัตย์เฮ็นที่ได้พิลาปความโชคร้ายของเจ้านายที่รักของเขาในช่วงลุ่มหลงของเขามานานและอื่น ๆ อย่างขมขื่นว่าหัวใจของเขาออกมาดีใกล้.
พวกเขาแล้วเอาออกจากกษัตริย์และได้เข้า โค้ชกับแปดม้าและการตั้งค่าทั้งหมดออกมาเต็มไปด้วยความสุขและความสนุกสนานสำหรับราชอาณาจักรของเจ้าชายซึ่งพวกเขามาถึงได้อย่างปลอดภัย; และมีพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขเป็นเวลาหลายปีที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าชายกบดีเย็นหญิงสาวหยิบหมวกและรองเท้าไม้ และออกไปเดินเล่นคนเดียวในป่า และเมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำกุหลาบตรงกลางของมัน เธอนั่งตัวลงเพื่อพักผ่อน ตอนนี้เธอมีลูกบอลสีทองในมือของเธอ ซึ่งเป็นของเล่นที่ชื่นชอบของเธอ เธอมักจะโยนมันขึ้นไปในอากาศ แล้วจับมันอีกครั้ง เมื่อมันตกลงมา
หลังจากเวลาที่เธอโยนมันขึ้นไปสูงมากที่เธอพลาดจับมันล้ม และลูกบอลกระโจนออกไป และกลิ้งไปบนพื้น จนในที่สุดมันก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันอยู่ลึกมาก ลึกๆ ที่เธอไม่อาจเห็นด้านล่าง เธอเริ่มร้องไห้ และกล่าวว่า " อนิจจาเอ๋ย ถ้าผมจะเอาลูกบอลอีกครั้งผมจะมอบเสื้อผ้าที่ดีของฉันและพลอย และทุกอย่างที่ผมมีในโลก '
ในขณะที่เธอพูด กบใส่หัวของมันออกจากน้ำและกล่าวว่า ' เจ้าหญิง ทำไมคุณถึงร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ ?
'alas ! เธอบอกว่า " คุณสามารถทำอะไรเพื่อฉัน เธอเลยกบ ลูกบอลสีทองของฉันได้ลดลงในฤดูใบไม้ผลิ '
กบกล่าวว่า ' ฉันไม่ต้องการไข่มุก และอัญมณีและเสื้อผ้าที่ดี ;แต่ถ้าคุณจะชอบฉัน และปล่อยให้ฉันอยู่กับคุณ และกินจากจานทองคำ และนอนอยู่บนเตียง ผมจะพาคุณลูกของคุณอีก '
'what ไร้สาระ ' คิดว่าเจ้าหญิง ' กบบ้าๆนี่กำลังพูด ! เขาจะไม่เคยออกไปของฤดูใบไม้ผลิมา แม้ว่าเขาอาจจะสามารถที่จะได้รับลูกของฉัน ดังนั้น ฉัน จะ บอก เขา เขาจะได้อะไร เขาถามว่า '
ดังนั้นเธอบอกให้กบดีถ้าคุณจะเอาลูกของฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณขอ '
แล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำน้ำลึกอยู่ใต้น้ำ และหลังเล็ก ๆน้อย ๆในขณะที่เขาขึ้นมาอีกครั้ง กับลูกบอลในปากของเขาและโยนมันบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ ทันทีที่เจ้าหญิง เห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา เธอจึงดีใจมาก ที่จะมีในมือเธออีกครั้ง ว่าเธอเคยคิดว่า กบแต่วิ่งกลับบ้านด้วยความเร็วเท่าที่เธอจะทำได้
กบโทรมาหลังจากเธอ ' อยู่ เจ้าหญิง และพาฉันกับคุณ อย่างที่คุณบอก แต่เธอไม่ได้หยุดได้ยินคำ
วันถัดไปเช่นเดียวกับเจ้าหญิงนั่งลงทานข้าว เธอได้ยินเสียงแปลกๆ แตะแตะ - plash plash , - ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา หินอ่อน บันได และหลังจากนั้นมีการเคาะเบาๆ ที่ประตูและเสียงเล็กร้องออกมาและกล่าวว่า :
'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่ และจิตใจ คำที่ท่านและผมพูดโดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตูและเปิดมัน และที่นั่นเธอเห็น กบ ซึ่งเธอได้ค่อนข้างลืม ที่เห็นนี้ เธอเศร้า หวาดกลัวและปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอสามารถกลับไปที่นั่งของเธอ
กษัตริย์ พ่อของเธอ เห็นว่ามีเรื่องตกใจของเธอ ถามเธอว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
มันอาจเป็นกบที่น่ารังเกียจ ' เธอ ' ที่ประตู ที่ยกบอลของฉันสำหรับฉันในตอนเช้าฤดูใบไม้ผลินี้ ฉันบอกเขาว่าเขาควรอยู่กับผมที่นี่ คิดว่าเขาไม่เคยออกไปของฤดูใบไม้ผลิ แต่เขาอยู่ที่ประตูและเขาต้องการที่จะมา '
ขณะที่เธอพูดกบเคาะอีกครั้งที่ประตูและพูด :
'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่
ใจคำที่ท่านและข้าพเจ้ากล่าว โดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
แล้วกษัตริย์จึงตรัสกับเจ้าหญิง ' อย่างที่คุณมีให้ คำพูด คุณ ต้อง ให้ มัน ไปให้เขา เขาก็ยอมและกบกระโดดเข้ามาในห้อง แล้วตรงไป - แตะแตะ - plash plash , - จากด้านล่างของห้องด้านบน จนกระทั่งเขามาใกล้โต๊ะที่เจ้าหญิงเสาร์
'pray ยกฉันบนเก้าอี้ ' เขากล่าวกับเจ้าหญิง ' และให้ฉันนั่งข้างๆ คุณ '
ทันทีที่เธอทำนี้ กบ บอกว่า ใส่จานใกล้ๆฉัน ฉันอาจจะกินมัน . '
นี่เธอทำ