The coverage fluctuations and expec

The coverage fluctuations and expected length of the externally randomized split sample Wilson, U(−1/2, 1/2) Wilson
and Stevens intervals are compared in Fig. 3. The U(−1/2, 1/2) interval improves upon the split sample interval about as
much as the split sample interval improves upon the standard Wilson interval. Unlike the split sample and U(−1/2, 1/2)
intervals, the Stevens interval has coverage exactly equal to 1−α for all values of p, so that there are no coverage oscillations
at all. The difference in expected length between the intervals is quite small for all combinations of p and n and is decreasing
in n. The Stevens interval is shorter when p is close to 0 or 1, but wider when p is close to 1/2. When n = 20 the difference
in expected length is at most 0.018 and when n = 100 it is at most 0.002.
Apart from coverage, one can also consider interval location measured by directions of non-coverage, as described in
Newcombe (2011). We mention here briefly that based on an extensive simulation study, we have seen that the split sample interval seems to inherit the mesial and distal non-coverage (as defined by Newcombe (2011)) from the interval that it is
based on. The split sample Wilson interval is therefore too mesially located. In contrast, the Stevens interval has perfectly
balanced mesial and distal non-coverage, i.e. perfect location.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความผันผวนของความครอบคลุมและความยาวที่คาดไว้ของแยก randomized ภายนอกอย่าง Wilson, Wilson U(−1/2, 1/2)และช่วง Stevens มีการเปรียบเทียบใน Fig. 3 U (−1/2, 1/2) ช่วงเพิ่มตามช่วงเวลาแบ่งตัวอย่างเกี่ยวกับการเป็นมากเป็นตัวอย่างการแบ่ง ช่วงการปรับปรุงเมื่อช่วง Wilson มาตรฐาน ซึ่งแตกต่างจากการแยกตัวอย่างและ U (−1/2, 1/2)ช่วง ช่วง Stevens มีความครอบคลุมตรงเท่ากับ 1−α สำหรับทุกค่าของ p เพื่อให้มีการแกว่งไม่ครอบคลุมทั้งหมด ความแตกต่างในความยาวที่คาดว่าระหว่างช่วงค่อนข้างเล็กสำหรับชุดทั้งหมดของ n และ p และจะลดลงใน n ช่วง Stevens จะสั้นเมื่อ p เป็น 0 หรือ 1 แต่กว้างเมื่อ p เป็น 1/2 เมื่อ n = 20 ความแตกต่างคาดว่า ความยาวที่สุด 0.018 และเมื่อ n = 100 ห้อง 0.002 ส่วนใหญ่นอกจากครอบคลุม หนึ่งสามารถยังพิจารณาที่ตั้งช่วงวัดตามทิศทางของไม่ความครอบคลุม ตามที่อธิบายไว้ในNewcombe (2011) เราพูดถึงที่นี่สั้น ๆ ที่ใช้ในการศึกษาการจำลองมากมาย เราได้เห็นว่า ช่วงตัวอย่างแบ่งน่าจะ สืบทอดการ mesial และกระดูกไม่ความครอบคลุม (ตามที่กำหนดไว้ โดย Newcombe (2011)) จากช่วงเวลาที่เป็นขึ้นอยู่กับ ตัวอย่างการแบ่งช่วง Wilson จึงอยู่ mesially เกินไป ในทางตรงกันข้าม ช่วง Stevens ได้อย่างสมบูรณ์แบบสมดุล mesial กระดูกไม่ครอบคลุม สมบูรณ์แบบเช่นสถาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผันผวนของความคุ้มครองและระยะเวลาที่คาดหวังของกลุ่มตัวอย่างแยกสุ่มภายนอกวิลสัน, U (-1/2, 1/2) วิลสัน
และสตีเว่นช่วงเวลามีการเปรียบเทียบในรูป 3. U (-1/2, 1/2) ช่วงเวลาที่ดีขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่กลุ่มตัวอย่างเกี่ยวกับการแยกเป็น
มากที่สุดเท่าที่ช่วงเวลาที่กลุ่มตัวอย่างแยกดีขึ้นเมื่อช่วงเวลาที่วิลสันมาตรฐาน ซึ่งแตกต่างจากกลุ่มตัวอย่างแยกและ U (-1/2, 1/2)
ช่วงเวลาช่วงเวลาที่สตีเว่นมีการรายงานข่าวว่าเท่ากับ 1-αสำหรับค่าทั้งหมดของ P เพื่อให้ไม่มีการสั่นครอบคลุม
ทั้งหมด ความแตกต่างในระยะเวลาที่คาดว่าระหว่างช่วงเวลาที่ค่อนข้างขนาดเล็กสำหรับการรวมกันทั้งหมดของ P และ n และจะลดลง
ใน n สตีเว่นเป็นช่วงเวลาสั้นลงเมื่อ P อยู่ใกล้กับ 0 หรือ 1 แต่ที่กว้างขึ้นเมื่อพีอยู่ใกล้กับ 1/2 เมื่อ n = 20 ความแตกต่าง
ในระยะเวลาที่คาดว่าจะเป็นที่มากที่สุด 0.018 และเมื่อ n = 100 มันเป็นที่มากที่สุด 0.002
นอกเหนือจากการรายงานข่าวหนึ่งยังสามารถพิจารณาสถานที่ตั้งช่วงเวลาที่วัดได้จากทิศทางของความคุ้มครองที่ไม่ได้กล่าวไว้ใน
Newcombe (2011) เราพูดถึงที่นี่ในเวลาสั้น ๆ ที่อยู่บนพื้นฐานของการศึกษาแบบจำลองอย่างกว้างขวางเราได้เห็นว่าช่วงเวลาที่กลุ่มตัวอย่างแยกดูเหมือนว่าจะได้รับมรดก mesial และปลายไม่ครอบคลุม (ตามที่กำหนดโดย Newcombe (2011)) จากช่วงเวลาที่ได้
อยู่บนพื้นฐานของ ตัวอย่างการแบ่งช่วงเวลาวิลสันจึงตั้งอยู่ mesially เกินไป ในทางตรงกันข้ามช่วงเวลาที่สตีเว่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ
mesial ที่สมดุลและครอบคลุมปลายไม่ใช่เช่นสถานที่ตั้งที่สมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคุ้มครองความผันผวนและความยาวที่คาดหวังของภายนอกและแบ่งตัวอย่าง วิลสัน , u ( − 1 / 2 , 1 / 2 ) และ สตีเวนวิลสัน
ช่วงเวลาเมื่อเทียบในรูปที่ 3 U ( − 1 / 2 , 1 / 2 ) ช่วงปรับปรุงเมื่อแยกกลุ่มตัวอย่างช่วงเวลาเกี่ยวกับ
มากแบ่งตัวอย่างช่วงปรับปรุงเมื่อช่วง วิลสัน มาตรฐาน ซึ่งแตกต่างจากการแบ่งตัวอย่างและ U ( − 1 / 2 , 1 / 2 )
ครั้งช่วงเวลาสตีเวนส์ได้ครอบคลุมจริงๆ เท่ากับ 1 −αสำหรับทุกค่าของ p , เพื่อให้มีการสั่น
ที่ไม่ครอบคลุมทั้งหมด ความแตกต่างในความยาวที่คาดหวังระหว่างช่วงเวลาค่อนข้างเล็กสำหรับชุดค่าผสมของ P และ N และลดลงในช่วง
. สตีเว่นสั้นเมื่อ P คือใกล้ 0 หรือ 1 แต่กว้างขึ้นเมื่อ P อยู่ใกล้กับ 1 / 2 เมื่อ n = 20 ความแตกต่าง
ในความยาวที่คาดหวังมากที่สุด 0.018 และเมื่อ n = 100 มันที่สุด 0.002 .
นอกเหนือจากความคุ้มครอง หนึ่งยังสามารถพิจารณาช่วงเวลาที่ตั้งวัด โดยเส้นทางที่ไม่ครอบคลุมตามที่อธิบายไว้ใน
นูเคิ่ม ( 2011 ) เราพูดถึงตรงนี้สั้น ๆที่อยู่บนพื้นฐานของการศึกษาที่กว้างขวางการจำลองเราได้เห็นแล้วว่า การแบ่งตัวอย่างช่วงเวลาที่ดูเหมือนว่าจะสืบทอด mesial และปลายไม่ครอบคลุม ( ตามที่กำหนดโดยนูเคิ่ม ( 2011 ) จากช่วงเวลาที่มันจะ
ตาม . การแบ่งช่วงเวลาเป็นดังนั้นตัวอย่างวิลสันด้วย mesially ตั้งอยู่ ในทางตรงกันข้าม ช่วงเวลาสตีเวนส์ได้สมดุลอย่างสมบูรณ์
mesial และปลายไม่ครอบคลุม เช่น สมบูรณ์แบบ Location