'I was in bed asleep, of course,' s

'I was in bed asleep, of course,' said Johnstone in a quiet angry voice.
'With your wife?'
'No, actually. My wife and children are away at the moment. They're staying with my wife's parents until Christmas.'
'So there was nobody there at all except you?'
Logan asked quiecly.
'That's right.'
Logan looked at Johnstone for some time without speaking. Then she told them both she would like to speak to them again later.

'Was this murder or not?' Logan asked herself. She knew something wasn't right. She knew there was more to find out.

2. IAN ROSS

'Do you really think this is murder?' asked Grant as they sat in Logan's office back at the London Road Police Station.
'I don't know,' answered Logan. 'But I know this:
I don't like Mr Johnstone and I don't believe Mrs Madennan. She hasn't toId us everything about her and her husband.'
Grant drank his coffee and Logan looked out of
the window. Logan spoke again: 'We won't hear from the scientists until later today. Before then I want you to find out about Mr Johnstone. What's his problem? Why is he so unfriendly?'
'Right, madam,' agreed Grant.
'I'll meet you back here at three o' clock. I'm going to talk to Ian Ross about the restaurant. Perhaps I'll get a free lunch.'
'Police officers never get a free lunch, madam.'

Logan left the police station and drove back to her flat to shower, put on some clean clothes and have something to eat.
Logan lived in Leith, in the north of Edinburgh, by
the sea. Many years ago Leith was busy. Lots of boats came in and out every day. These days there were few boats and many of the old buildings were now flats for the young people of Edinburgh. Logan was only twenty-eight but she did not feel young this morning. When she thought about murder, she always felt old.

As Logan drove along Princes Street, there was a loud noise . It came from Edinburgh Castle, Logan's favourite building in the city. The noise was the sound of the one o' clock gun on the castle walls. Every day at one o' clock you can hear the gun. Logan turned right at the end of Princes Street and drove up to Charlotte Square. The restaurant was on the west side of the square. It was called Charlotte's. Logan left her car and went in.

It was busy inside. A waiter walked up to Logan.
'Can I help you, madam?' he asked.
'I'd like to see Ian Ross, please.'
'He doesn't see anyone when the restaurant's open, I'm afraid, madam.'
'I'm Inspector Logan, Edinburgh Police.'
'Ah!' he said. 'Right. Will you follow me, please?' The man showed Logan into a small office at the back of the restaurant and left her there. A few moments later another man came in. The man was tall with very short blond hair and a small blond moustache. He was in his early thirties and looked strong.
'Inspector. This is terrible news about Alex.
Terrible news. He was a wonderful man. A real friend. Now then, how can I help you?'
Logan looked at him.
'Mr Ross?' she asked. Logan took out her ID card and showed it to the man.
'Yes, yes. Sorry. Didn't I say? Ian Ross. Pleased to
meet you.' Ross smiled at her.
'Mr Ross, we're not sure how Mr Maclennan died at the moment.'
'Yes. Alice told me. We spoke on the phone this
morning,' said Ross.
'I'm just asking a few questions so I can find out a little more about him,' said Logan.
'Of course. Please ask anything you like.'
'Well, when did you first meet Mr Maclennan?' asked Logan.
'Oh years ago,' answered Ross. 'We went to
school together when we were young. Then he went to Switzerland and travelled all over the world.'
'And what about you?' she asked.
'I stayed here until I was sixteen. Then I joined the army, became a soldier, and travelled the world too,' said Ross.
'Did you see each other often?' asked Logan.
'No. Not often,' he said. 'But if we were both in Edinburgh at the same time we always got together.'
'When did you start this place?'
'About five years ago,' said Ross. 'I left the army and came back here. I didn't have a job. Alex was back from the States. We spent a lot of time together and decided to start Charlotte's. He had the money and the famous friends. I did the work!' Ross laughed, but Logan saw that his eyes were not smiling.
'Is the restaurant making money?' asked Logan.
'Yes. As you can see, we're very busy. We're always very busy. The restaurant is doing very well.'
'You must earn a lot then. Did you each take half
of the money or…?'
'No. If you must know, Alex paid me. I'm the
manager. But I don't see how this is important.'
'I don't know if it is important, Mr Ross. Tell me, were you here last night?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'ผมนอนหลับ แน่นอน กล่าวว่า จอห์นสโตนเสียงโกรธเงียบ'กับภรรยาของคุณ'' ไม่ จริง ๆ ภรรยาและลูก ๆ ของฉันจะออกไปในขณะนี้ พวกเขากำลังพักรวมกับครอบครัวของภรรยาของฉันจนถึงวันคริสต์มาส.''ก็ไม่มีใครมีเลยยกเว้นคุณ'โลแกนถาม quiecly'ถูกต้อง'โลแกนมองที่จอห์นสโตนบางครั้งโดยไม่ต้องพูด แล้วเธอบอกให้พวกเขาทั้งสองว่า เธอต้องการพูดคุยกับพวกเขาอีก'นี้ถูกฆาตกรรม หรือไม่' โลแกนถามตัวเอง เธอรู้ว่า สิ่งที่ไม่เหมาะสม เธอรู้มีเพิ่มเติมจะหา2. เอียนรอสส์'จริง ๆ อะไรเป็นฆาตกรรม' ถามเงินช่วยเหลือ ตามที่พวกเขานั่งอยู่ในสำนักงานของโลแกนกลับมาที่ลอนดอนถนนสถานีตำรวจ'ฉันไม่รู้ ตอบโลแกน ' แต่ฉันรู้ว่านี้:ไม่ชอบนายจอห์นสโตน และผมไม่เชื่อว่านาง Madennan เธอยังไม่ toId เราทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและสามีของเธอ.'ให้ดื่มกาแฟของเขา และโลแกนดูจากหน้าต่าง โลแกนพูดอีก: ' เราจะไม่ได้ยินจากนักวิทยาศาสตร์จนถึงปัจจุบันภายหลัง ก่อนหน้านั้น ฉันต้องการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับนายจอห์นสโตน ปัญหาของเขาคืออะไร ทำไมต้องเป็นเขามิตรดังนั้น?''ขวา ม่าย ยอมรับเงินช่วยเหลือ' ฉันจะพบคุณที่นี่กลับที่สามโอนาฬิกา ฉันจะพูดคุยกับเอียน Ross เกี่ยวกับร้านอาหาร บางทีฉันจะได้รับอาหารกลางวันฟรี.''เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้รับอาหารกลางวันฟรี ท่านผู้หญิง'โลแกนซ้ายสถานีตำรวจและขับรถกลับไปแบนฝักบัว ใส่เสื้อผ้าบางสะอาด และมีสิ่งที่จะกินของเธอโลแกนอยู่ในเลธ ตอนเหนือของเอดินบะระ โดยทะเล หลายปีที่ผ่านมาเลธไม่ว่าง จำนวนมากของเรือมา และทุกวัน วันนี้มีเรือน้อย และตึกเก่าถูกตอนนี้แฟลตสำหรับคนหนุ่มสาวของเอดินบะระ โลแกนถูกเพียงยี่สิบแปด แต่เธอก็ไม่รู้สึกหนุ่มเช้านี้ เมื่อเธอคิดว่า เกี่ยวกับฆาตกรรม เธอมักจะรู้สึกเก่าขณะที่โลแกนขับตาม Princes Street มีเสียงดัง มันมาจากปราสาทเอดินเบิร์ก อาคารในเมืองโปรดของโลแกน เสียงเสียงหนึ่งที่โอปืนนาฬิกาบนผนังปราสาทได้ ทุกวันที่หนึ่งโอนาฬิกาคุณสามารถได้ยินปืน โลแกนเปิดปลาย Princes Street และขับรถถึงชาร์ล็อตต์สแควร์ ห้องอาหารด้านตะวันตกของตารางได้ มันถูกเรียกว่าของชาร์ล็อตต์ โลแกนซ้ายรถของเธอ และใน มันไม่ว่างภายใน บริกรที่เดินขึ้นไปโลแกนเขาถามว่า 'ฉันจะช่วยคุณ ม่าย''อยากดูเอียน Ross โปรด'' เขาไม่เห็นใครในห้องอาหารเปิด แสลง ท่านผู้หญิง.''ฉันสารวัตร Logan เอดินบะระตำรวจ''Ah ' เขากล่าวว่า ' ขวา จะคุณทำตามฉัน โปรด?' คนแสดงให้เห็นว่าโลแกนเป็นสำนักงานขนาดเล็กด้านหลังร้าน และเธอมี ครู่ต่อมาคนอื่นเข้ามา คนที่เป็นสูงกับผมสีบลอนด์ที่สั้นมากและหนวดเป็นสีทองขนาดเล็ก เขาใน thirties แรกของเขา และดูแข็งแรง' ตรวจสอบ นี้เป็นข่าวที่น่ากลัวเกี่ยวกับอเล็กซ์ข่าวที่น่ากลัว เขาเป็นคนดี เพื่อนแท้ แล้วตอนนี้ ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร 'โลแกนมองไปที่เขา'นายรอสส์ ' เธอถาม โลแกนเอาออกบัตรประจำตัวของเธอ และแสดงให้เห็นว่าไปคน' ใช่ ใช่ ขออภัย ไม่พูด รอสส์เอียน ยินดีที่ได้ตอบสนองคุณ ' รอสส์ยิ้มเธอ' นายรอสส์ เราไม่แน่ใจว่านาย Maclennan เสียชีวิตในขณะนี้ '' ใช่ อลิซบอก เราพูดในโทรศัพท์นี้ตอนเช้า รอสส์กล่าวว่า' ผมเพียงถามคำถามเพื่อให้ฉันสามารถหาออกน้อยมากเกี่ยวกับเขา กล่าวว่า โลแกน' แน่นอน สอบถามสิ่งที่คุณต้องการ ''ดี เมื่อได้คุณครั้งแรกพบกับนาย Maclennan ' ถามโลแกน' โอ้ ปี รอสส์ตอบ ' เราไปโรงเรียนโดดเมื่อเราเป็นเด็ก แล้วเขาก็ไปสวิตเซอร์แลนด์ และเดินทางไปทั่วโลก ''และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ ' เธอถาม' โรงแรมจนกว่าผมสิบหก แล้วผมเข้าร่วมกองทัพ เป็น ทหาร และเดินทางโลกมากเกินไป รอสส์กล่าวว่า'น้อง ๆ คนอื่น ๆ มักจะ' ถามโลแกน' หมายเลข ไม่บ่อย เขากล่าวว่า 'แต่ถ้าเราทั้งสองในเวลาเดียวกัน เราจะได้ร่วมกัน''เมื่อคุณเริ่มต้นจากสถานที่แห่งนี้''ประมาณห้าปีที่แล้ว รอสส์กล่าว ' ฉันปล่อยกองทัพ และมากลับมาที่นี่ ไม่มีงาน อเล็กซ์ได้กลับมาจากอเมริกา เราใช้เวลาร่วมกัน และตัดสินใจเริ่มของชาร์ล็อตต์ เขามีเงินและเพื่อนที่มีชื่อเสียง ผมทำงาน!' รอสส์หัวเราะ แต่โลแกนเห็นว่า ตาของเขามีรอยยิ้ม'เป็นร้านอาหารทำเงิน ' ถามโลแกน' ใช่ คุณสามารถเห็น เรากำลังยุ่งมาก เราจะว่างมาก ร้านอาหารทำงานได้ดีมาก.'' คุณต้องหามากแล้ว คุณใช้ครึ่งหนึ่งของเงิน หรือ...?'' หมายเลข ถ้าคุณต้องรู้ อเล็กซ์จ่ายฉัน ผมผู้จัดการ แต่ไม่เห็นวิธีนี้เป็นสิ่งสำคัญ.'' ไม่ว่าสำคัญ Mr Ross บอก คำแนะนำคุณเมื่อคืน?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ผมอยู่ในเตียงนอนหลับของหลักสูตร' ห์นสโตนพูดด้วยเสียงที่เงียบสงบโกรธ.
'กับภรรยาของคุณ?'
'ไม่จริง ภรรยาและลูก ๆ ของฉันอยู่ห่างออกไปในขณะนี้ พวกเขากำลังพักอยู่กับพ่อแม่ภรรยาของฉันจนวันคริสต์มาส. '
' ดังนั้นไม่มีใครอยู่ที่นั่นที่ทุกคนยกเว้นคุณ? "
โลแกนถาม quiecly.
'ที่เหมาะสม.
โลแกนมองที่ Johnstone สำหรับบางเวลาโดยไม่ต้องพูด จากนั้นเธอก็บอกว่าพวกเขาทั้งสองเธออยากจะพูดกับพวกเขาอีกครั้งในภายหลัง. 'ถูกฆาตกรรมครั้งนี้หรือไม่? โลแกนถามตัวเอง เธอรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอรู้ว่ามีมากขึ้นเพื่อหา. 2 เอียน ROSS 'จริงๆคุณคิดว่านี่คือการฆาตกรรม? ถามแกรนท์ที่พวกเขานั่งอยู่ในสำนักงานกลับของโลแกนที่สถานีตำรวจถนนในกรุงลอนดอน. 'ผมไม่ทราบว่า' ตอบโลแกน แต่ฉันรู้ว่านี้: ฉันไม่ชอบนายห์นสโตนและผมไม่เชื่อว่านาง Madennan เธอยังไม่ได้ toId เราทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและสามีของเธอ. แกรนท์ดื่มกาแฟของเขาและโลแกนมองออกไปนอกหน้าต่าง โลแกนพูดอีกครั้งว่าเราจะไม่ได้ยินจากนักวิทยาศาสตร์จนกระทั่งต่อมาในวันนี้ ก่อนหน้านั้นผมอยากให้คุณหาข้อมูลเกี่ยวกับนายสโตน สิ่งที่เป็นปัญหาของเขา? เป็นเพราะเหตุใดเขาจึงไม่เป็นมิตร? ' ' ขวาแหม่ม 'ตกลงที่แกรนท์. ' ฉันจะได้พบคุณกลับมาที่นี่ในสามโมง ฉันจะไปพูดคุยกับเอียนรอสส์เกี่ยวกับร้านอาหาร บางทีผมอาจจะได้รับอาหารกลางวันฟรี. ' ' เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่เคยได้รับอาหารกลางวันฟรี, แหม่ม. โลแกนออกจากสถานีตำรวจและขับรถกลับไปที่แฟลตของเธอไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้าที่สะอาดและมีสิ่งที่จะกิน. โลแกนอาศัยอยู่ใน ลีธ์ในภาคเหนือของเอดินบะระโดยทะเล หลายปีที่ผ่านมาลีธ์กำลังยุ่ง จำนวนมากเรือเข้ามาและออกทุกวัน วันนี้มีเพียงไม่กี่เรือและหลายอาคารเก่าตอนนี้แฟลตสำหรับคนหนุ่มสาวแห่งเอดินบะระ โลแกนเป็นเพียงยี่สิบแปด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าหนุ่มในเช้าวันนี้ เมื่อเธอคิดว่าเกี่ยวกับการฆาตกรรมเธอมักจะรู้สึกเก่า. โลแกนขับรถไปตามถนน Princes มีเสียงดัง มันมาจากปราสาทเอดินเบิร์กอาคารที่ชื่นชอบของโลแกนในเมือง เสียงเป็นเสียงหนึ่ง O 'ปืนนาฬิกาบนผนังปราสาท ทุกวันในเวลา O 'นาฬิกาหนึ่งที่คุณสามารถได้ยินเสียงปืน โลแกนหันขวาสุดของถนน Princes และขับรถขึ้นไปชาร์ลสแควร์ ร้านอาหารที่อยู่บนฝั่งตะวันตกของตาราง มันถูกเรียกว่าชาร์ลอ โลแกนซ้ายรถของเธอและไปใน. มันก็กำลังยุ่งอยู่ภายใน บริกรเดินขึ้นไปยังโลแกน. 'ฉันสามารถช่วยให้คุณแหม่ม? เขาถาม. "ผมต้องการที่จะเห็นเอียนรอสส์โปรด. ' ' เขาไม่ได้เห็นใครเมื่อร้านอาหารเปิดฉันกลัวแหม่ม. ' ' ฉันสารวัตรโลแกน, เอดินบะระตำรวจ. ' ' Ah! ' เขาพูดว่า. 'ขวา. คุณจะทำตามฉันโปรด? ชายคนนั้นแสดงให้เห็นว่าโลแกนเป็นสำนักงานขนาดเล็กที่ด้านหลังของร้านอาหารและซ้ายของเธอมี ช่วงเวลาไม่กี่ต่อมาชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาใน. ผู้ชายคนนี้เป็นสูงที่มีผมบลอนด์สั้นมากและหนวดสีทองขนาดเล็ก เขาเป็นคนที่อยู่ในวัยสามสิบต้นของเขาและมองที่แข็งแกร่ง. 'ตรวจสอบ นี้เป็นข่าวที่น่ากลัวเกี่ยวกับอเล็กซ์. ข่าวแย่มาก เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม เพื่อนแท้ แล้วตอนนี้ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร ' โลแกนมองไปที่เขา. ' นายรอสส์? เธอถาม. โลแกนเอาออกบัตรประจำตัวประชาชนของเธอและแสดงให้ชายคนนั้น. 'ใช่ใช่ ขอโทษ ฉันไม่ได้พูด? เอียนรอสส์ ยินดีที่จะได้พบคุณ. รอสส์ยิ้มที่เธอ. 'นายรอสส์เราไม่แน่ใจว่านาย Maclennan เสียชีวิตในขณะนี้.' 'ใช่ อลิซบอกผมว่า เราได้พูดคุยทางโทรศัพท์นี้เช้า 'รอสส์กล่าวว่า. ' ฉันแค่ถามคำถามไม่กี่ดังนั้นฉันสามารถหาข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเขา 'โลแกนกล่าวว่า. ' แน่นอน กรุณาถามสิ่งที่คุณต้องการ. ' ' ดีเมื่อคุณไม่ได้พบกันครั้งแรกนาย Maclennan? ถามโลแกน. 'Oh ปีที่ผ่านมา' ตอบรอสส์ 'เราไปโรงเรียนด้วยกันเมื่อเราเป็นเด็ก แล้วเขาก็เดินไปยังประเทศสวิสเซอร์แลนด์และเดินทางไปทั่วทุกมุมโลก. ' ' และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ? เธอถาม. 'ฉันอยู่ที่นี่จนผมอายุสิบหก แล้วฉันจะเข้าร่วมในกองทัพกลายเป็นทหารและเดินทางไปทั่วโลกมากเกินไป 'รอสส์กล่าวว่า. ' คุณได้เห็นกันบ่อย? ถามโลแกน. ครั้งที่ ไม่บ่อยนัก "เขากล่าวว่า ' แต่ถ้าเราทั้งคู่ในเอดินบะระในเวลาเดียวกันเรามักจะได้ร่วมกัน.' 'เมื่อไหร่ที่คุณเริ่มต้นที่นี่?' 'ประมาณห้าปีที่ผ่านมา' รอสส์กล่าวว่า "ผมออกจากกองทัพและกลับมาที่นี่ ผมไม่ได้มีงานทำ อเล็กซ์กลับมาจากสหรัฐอเมริกา เราใช้เวลามากเวลาร่วมกันและตัดสินใจที่จะเริ่มชาร์ลอ เขามีเงินและเพื่อน ๆ ที่มีชื่อเสียง ฉันไม่ทำงาน! รอสส์หัวเราะ แต่โลแกนเห็นว่าดวงตาของเขาไม่ได้ยิ้ม. 'เป็นร้านอาหารทำเงิน? ถามโลแกน. 'ใช่ ที่คุณสามารถดูเรายุ่งมาก เรามักจะยุ่งมาก ร้านอาหารจะทำดีมาก. ' ' คุณต้องสร้างรายได้มากแล้ว คุณแต่ละคนใช้เวลาครึ่งของเงินหรือ ... ? ' ' เลขที่ ถ้าคุณต้องรู้ว่าอเล็กซ์จ่ายเงินให้ฉัน ผมเป็นผู้จัดการ แต่ผมไม่เห็นว่านี้เป็นสิ่งสำคัญ. ' ' ผมไม่ทราบว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่นายรอสส์ บอกฉันเป็นคุณที่นี่คืนที่ผ่านมา?