is a parameter that measures the ea

is a parameter that measures the ease with which
the swollen granules can be disintegrated (Kaur and Singh,
2005). The lower breakdown viscosities (BD) were found in
composite flours, as compared with the wheat flour. This
may be due to restricted swelling of the starch granules, which
increased the tendency of the hydrophilic chain of the fiber in
composite flours to bind with hydrogen bonds of the water,
causing a decrease in available water for starch granules. The
breakdown viscosity also decreases as increase in soybean flour
level in composite flour. It can be regarded with the susceptibility
of protein to heat damage (Devi and Haripriya, 2012). The
final viscosity (CPV) indicated the re-association of starch
granules especially amylose during cooling time after gelatinization
and the formation of gel network (Ortega-Ojeda
et al., 2004). The lower breakdown (BD) and final viscosity
(CPV) as increase in soybean flour indicate the ability of the
flour to form a viscous paste or gel after cooking and cooling
as well as the resistance of the paste to shear stress during stirring

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พารามิเตอร์ที่วัดได้ง่ายที่เม็ดบวมสามารถลายต้วหลุด (สตและสิงห์2005) ความหนืดที่ต่ำเสียอาทิ (BD) ที่พบในแป้งคอมโพสิต เมื่อเทียบกับแป้งสาลี นี้อาจเนื่องมาจากเม็ดแป้ง บวมจำกัดซึ่งเพิ่มขึ้นแนวโน้มของเส้นใยในสายน้ำแป้งคอมโพสิตในการผูกกับพันธบัตรไฮโดรเจนของน้ำสาเหตุการลดลงของเม็ดแป้งมีน้ำ การแบ่งความหนืดยังลดเป็นการเพิ่มแป้งถั่วเหลืองระดับในการผสมแป้ง ก็นับกับไก่โปรตีนเพื่อความเสียหาย (เทวีและ Haripriya, 2012) การความหนืดสุดท้าย (CPV) ระบุการเชื่อมโยงของแป้งเม็ดเซชันโดยเฉพาะในช่วงเย็นเวลาหลัง gelatinizationและการก่อตัวของเครือข่ายเจ (Ortega Ojedaet al. 2004) รายละเอียดด้านล่าง (BD) และความหนืดสุดท้าย(CPV) เป็นเพิ่มถั่วเหลืองแป้งบ่งชี้ความสามารถของการแป้งแบบวางความหนืด หรือเจหลังจากการทำอาหาร และทำความเย็นต้านทานของวางให้แรงเฉือนความเครียดระหว่างกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พารามิเตอร์ที่มาตรการความสะดวกกับที่
เม็ดบวมสามารถละลายหายไป (คอร์และซิงห์,
2005) ที่ต่ำกว่าความหนืดสลาย (BD) ถูกพบใน
แป้งผสมเมื่อเทียบกับแป้งข้าวสาลี นี้
อาจจะเป็นเพราะอาการบวม จำกัด ของเม็ดแป้งซึ่ง
เพิ่มขึ้นแนวโน้มของห่วงโซ่ hydrophilic ของเส้นใยใน
แป้งคอมโพสิตในการผูกกับพันธะไฮโดรเจนจากน้ำ
ที่ก่อให้เกิดการลดลงในน้ำพร้อมใช้งานสำหรับเม็ดแป้ง
ความหนืดสลายยังลดลงตามการเพิ่มขึ้นของแป้งถั่วเหลือง
ระดับในแป้งคอมโพสิต ก็สามารถที่จะมองด้วยความอ่อนแอ
ของโปรตีนจะเกิดความเสียหายความร้อน (Devi และ Haripriya 2012)
ความหนืดสุดท้าย (CPV) ชี้ให้เห็นอีกครั้งความสัมพันธ์ของแป้ง
เม็ดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่อะไมโลสระบายความร้อนหลังจากการเกิดเจล
และการก่อตัวของเครือข่ายเจล (Ortega-โอเจ
et al., 2004) รายละเอียดที่ต่ำกว่า (BD) และความหนืดสุดท้าย
(CPV) ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของแป้งถั่วเหลืองบ่งบอกถึงความสามารถของ
แป้งในรูปแบบการวางหนืดหรือเจลหลังจากการปรุงอาหารและการระบายความร้อน
เช่นเดียวกับความต้านทานของวางที่จะเฉือนความเครียดในระหว่างการกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นพารามิเตอร์ที่ใช้วัดความง่ายที่เม็ดบวมสามารถสลาย ( และ kaur ซิงห์2005 ) การลดความหนืด ( BD ) ถูกพบในแป้งผสม , เมื่อเทียบกับแป้งสาลี นี้อาจจะเกิดจากการบวมของเม็ดสตาร์ช จำกัด ซึ่งเพิ่มแนวโน้มของโซ่น้ำของใยแก้วแป้งผสมรวมกับพันธะไฮโดรเจนจากน้ำก่อให้เกิดการลดลงของน้ำในเม็ดแป้ง ที่รายละเอียด ความหนืดยังลดลงเมื่อเพิ่มแป้งถั่วเหลืองระดับในแป้งผสม มันสามารถถือกับ พฤติกรรมของโปรตีนที่จะเกิดความเสียหายความร้อน ( เทวีและ haripriya , 2012 ) ที่ความหนืดสุดท้าย ( CPD ) พบสมาคมอีกครั้งของแป้งเม็ด โดยเฉพาะในเวลาเย็นหลังจากค่าอมิโลสและการสร้างเครือข่าย เจล ( ojeda ออร์เตกาet al . , 2004 ) การลด ( BD ) และค่าความหนืดสุดท้าย( CPD ) เพิ่มแป้งถั่วเหลือง แสดงความสามารถของแป้งวางแบบฟอร์มหนืดหรือเจลหลังจากทำอาหารเย็นตลอดจนการต้านทานของวางความเค้นเฉือนในกวน