Once I had turned away, in those cl

Once I had turned away, in those clear days
Came beckoning a thread of innocence
Was that the “tragedy” slipping through the cracks I had closed off?

If I put it into words, I can only send a bitter gift of farewell to the past…
And the memories of it will still pierce through my skin, like glass

If you want, I will become whatever you wish me to be
The past I’d turned away from was shaken by that sound
Unable to even make eye contact, I stopped listening to the silence
Because I know your pain too

If I pretend to smile when once again I begin to shut everything out,
Will you cry? Or will you smile at me?

Our fingers searched for each other as if we were about to fall
You’d cried like a child, and I didn’t want to spoil that image,
So I closed my eyes

If you want, I will become whatever you wish me to be
Taken by surprise, I cried…there is rain outside
“If you are not here with me, I’ll disappear”
An echo of codependency

If suddenly you were to die,
I’d surely feel relieved
I’d have no reason to cry,
Or to be in pain,
Or to love…

[ “I like you,”
A moment condensed into words
The past I’d turned away from was shaken by that sound ]

[ “Because I love you,” I held you as you were falling apart
Taken by surprise, I cried…there is rain outside ]

If “you” want, I will become whatever you wish me to be
I can count the free spaces on my fingers…
Even if a deep darkness awaits in the future I can’t yet see,
The past has now bloomed,
And is falling into an endless abyss…

I calmly gathered the vestiges of dried rain,
Along with eternity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งผมก็หันไป ในวันที่ชัดเจนมาขอด้ายความบริสุทธิ์ที่เป็น "โศกนาฏกรรม" ลื่นไถลผ่านรอยแตกที่ผมปิดปิดถ้าผมเปลี่ยนเป็นคำ ฉันสามารถส่งของขวัญขมของอำลาที่ผ่านมา...และความทรงจำของมันจะยังคงเจาะผ่านผิวของฉัน เหมือนแก้วถ้าคุณต้องการ ฉันจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมเป็นผ่านมาผมก็หันออกจากเขย่าเสียงที่ไม่สามารถแม้แต่สบตา ฉันหยุดฟังความเงียบเพราะฉันรู้ว่าความเจ็บปวดของคุณเกินไปถ้าผมแกล้งทำเป็นยิ้มอีกครั้งเมื่อ เริ่มต้นใช้ปิดทุกอย่างคุณจะร้องไห้ หรือคุณจะยิ้มที่ฉันนิ้วมือของเราค้นหากันเช่นถ้าเราจะลดลงคุณร้องเหมือนเด็ก และไม่ต้องการเสียรูปที่ดังนั้น ฉันปิดตาถ้าคุณต้องการ ฉันจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมเป็นถ่าย ด้วยความประหลาดใจ ฉันร้องไห้...มีฝนตกด้านนอก"ถ้าคุณอยู่ที่นี่กับฉัน ฉันจะหายไป"เสียงก้องของพึ่งพาถ้าจู่ ๆ คุณตายฉันก็รู้สึกโล่งใจฉันจะมีเหตุผลที่จะร้องไห้หรืออยู่ในความเจ็บปวดหรือ จะรัก...["ผมชอบคุณช่วงเวลาการควบแน่นกลายเป็นคำผ่านมาผมก็หันออกจากเขย่า โดยที่เสียง]["เพราะผมรักคุณ ฉันจับคุณขณะที่คุณถูกสลายถ่าย ด้วยความประหลาดใจ ฉันร้องไห้...มีฝนตกภายนอก]ถ้า "คุณ" ต้องการ ฉันจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมเป็นฉันสามารถนับพื้นที่ฟรีบนนิ้วมือของฉัน...แม้ว่าความลึกลับดำมืดที่รอในอนาคต ไม่ได้เห็นตอนนี้ได้เฟื่องฟูในอดีตและตกไปอยู่ในนรกสิ้นสุด...ผมรวบรวมร่องรอยของฝนแห้ง ใจเย็นพร้อมกับนิรันดร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันได้หันออกไปในวันที่ชัดเจนเหล่านั้น
มากวักมือเรียกด้ายของความไร้เดียงสา
คือการที่ "โศกนาฏกรรม" ลื่นไถลผ่านรอยแตกที่ผมได้ปิด?

ถ้าผมใส่มันลงไปในคำที่ฉันสามารถส่งของขวัญขมของอำลาที่ผ่านมา ...
และความทรงจำของมันจะยังคงเจาะผ่านผิวของฉันเหมือนแก้ว

ถ้าคุณต้องการฉันจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมเป็น
อดีตที่ผ่านมาผมหันไปจากถูกเขย่าด้วยเสียงที่
ไม่สามารถที่จะได้สบตาฉันหยุด ฟังเงียบ
เพราะฉันรู้ว่าอาการปวดของคุณมากเกินไป

ถ้าฉันแกล้งยิ้มเมื่ออีกครั้งฉันจะเริ่มต้นที่จะปิดทุกอย่างออก
คุณจะร้องไห้? หรือคุณจะยิ้มให้ผมได้ไหม

นิ้วมือของเราสืบค้นสำหรับแต่ละอื่น ๆ เช่นถ้าเรากำลังจะตกอยู่
ที่คุณจะร้องไห้เหมือนเด็กและฉันไม่ต้องการที่จะเสียภาพนั้น
ดังนั้นผมหลับตา

หากคุณต้องการฉันจะ กลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมได้
นำมาด้วยความประหลาดใจฉันร้องไห้ ... มีฝนนอก
"ถ้าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉันฉันจะหายไป"
เสียงสะท้อนของการพึ่งพา

หากทันทีที่คุณกำลังจะตาย
ฉันก็จะรู้สึกโล่งใจ
ฉัน d ที่ไม่มีเหตุผลที่จะร้องไห้
หรือจะอยู่ในความเจ็บปวด
หรือที่จะรัก ...

[ "ผมชอบคุณ"
ช่วงเวลาที่รวมตัวเป็นคำพูด
ที่ผ่านมาผมหันไปจากถูกเขย่าด้วยเสียงว่า]

[ "เพราะผมรักคุณ "ผมอุ้มคุณไว้ตามที่คุณได้ล้มกัน
ประหลาดใจฉันร้องไห้ ... มีฝนนอก]

ถ้า" คุณ "ต้องการฉันจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันเป็น
ฉันจะนับพื้นที่ฟรีบนมือของฉัน ...
แม้มีการ ความมืดลึกรอในอนาคตผมยังไม่สามารถมองเห็น
ที่ผ่านมาได้ดอกตอนนี้
และก็ล้มลงไปในเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ...

ฉันใจเย็นรวบรวมร่องรอยของฝนแห้ง
พร้อมกับนิรันดร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันหันกลับไป ในวัน นั้นชัดเจนมากวักมือเรียกด้ายของความไร้เดียงสาเป็น " โศกนาฏกรรม " ลื่นไถลผ่านรอยแตกผมปิด ?ถ้าฉันพูดออกมา ฉันได้แต่ส่งของขวัญขมของอำลาอดีต . . . . . . .และความทรงจำ มันก็แทงผ่านผิวหนังของฉัน ชอบแก้วถ้าคุณต้องการ ผมจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันเป็นที่ผ่านมาฉันก็หันไปเสียจากถูกเขย่าโดยเสียงไม่สามารถที่จะสบตา ฉันหยุดฟังความเงียบเพราะผมรู้ว่าความเจ็บปวดของคุณเกินไปถ้าฉันแกล้งทำเป็นยิ้มเมื่ออีกครั้ง ผมเริ่มที่จะปิดทุกอย่างออกคุณจะร้องไห้ หรือคุณจะยิ้มให้ผมนิ้วของเราค้นหาแต่ละอื่น ๆ เช่นถ้าเรากำลังจะตกคุณจะร้องไห้เหมือนเด็กๆ และผมไม่อยากเสียภาพลักษณ์ที่ฉันหลับตาถ้าคุณต้องการ ผมจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันเป็นประหลาดใจ ฉันร้องไห้ . . . . . . . ไม่มีฝนด้านนอก" ถ้าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่กับฉัน ฉันก็จะหายไป "เสียงสะท้อนของ codependencyถ้าอยู่ๆคุณจะตายผมก็รู้สึกโล่งอกฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะร้องไห้หรือจะอยู่ในความเจ็บปวดหรือจะรัก . . . . . . .[ " ฉันชอบคุณ "เวลาย่อลงในคำที่ผ่านมาฉันก็หันไปเสียจากถูกเขย่าด้วยเสียง ]" เพราะฉันรักเธอ ฉันกอดเธอ ขณะที่เธอกำลังล้มลงประหลาดใจ ฉันร้องไห้ . . . . . . . ไม่มีฝนข้างนอก ]ถ้าคุณต้องการ ผมจะกลายเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันเป็นฉันสามารถนับเป็นฟรีบนนิ้วมือของฉัน . . . . . . .แม้ว่าความมืดลึกรออยู่ในอนาคต ผมไม่ได้ดูในอดีต ตอนนี้บาน ,และตกอยู่ในขุมนรก ไม่มีที่สิ้นสุด . . . . . . .ฉันค่อยๆ รวบรวมร่องรอยของฝนแห้งพร้อมกับ ชั่วนิรันดร์