Space allowance (area per animal) i

Space allowance (area per animal) is of considerable interest to animal producers, policy makers and animal welfare groups, and is an important aspect of public concerns over intensive farming across species (Estevez, 2007, SVC, 1996 and SVC, 1997). Determination of space requirements often takes an allometric approach (Gonyou et al., 2006, Hurnik and Lewis, 1991 and Petherick, 1983), where the area required is expressed in relation to body weight (A=k×BW2/3). The second part of this equation (BW2/3) describes a property of any object that retains the same overall shape as it increases in size. Weight increases in proportion to the 3 dimensions of volume (width, length and height), but the floor area needed increases in proportion to 2 dimensions (width and length). The constant (k) that this is multiplied by is then a useful descriptor of space allowance (using the S.I. units of m2 and kg).
The current EU minimum space allowance for 85–110 kg finisher pigs of 0.65 m2/pig came into force for new builds from January 1994 and all farms from January 1998 (The Council of The European Union, 1991). In terms of k, this recommendation ranges from 0.0336 at 85 kg to 0.0283 at 110 kg. In 2005, the Scientific Panel on Animal Health and Welfare of the European Food Safety Authority reviewed the scientific evidence on pig space allowance in terms of welfare, health and ammonia production (EFSA AHAW panel, 2005). They recommended that pigs under 110 kg should be housed at no less than k=0.036 (at a temperature under 25 °C). They argued that daily gain would be optimised, and that pigs would have sufficient space to lie in something between sternal recumbency and full (side) recumbency. A recent meta-analysis showed that at leastk=0.039 was required to provide sufficient space for pigs to lie down ( Averos et al., 2010). Despite the recommendation of the EFSA report, space allowance remained unchanged in the most recent version of the standards (The Council of The European Union, 2008).
In addition to this policy background, various industry trends make a re-evaluation of stocking density for finishers timely. Slaughter weights for pigs have been increasing and this trend is continuing (Kim et al., 2005). New pig diseases have become endemic in many countries in recent years (e.g. PRRS, Done et al., 1996; PMWS, Baekbo et al., 2012 and Chae, 2004), which may be exacerbated by social stress (Alarcon et al., 2011 and Sutherland et al., 2007) resulting in recommendations to producers to reduce stocking density below the prescribed statutory requirements (Hassing and Bækbo, 2004 and ThePigSite, 2003). Also, space requirements might vary depending on the floor type, for example comparing fully slatted and part-slatted systems (EFSA AHAW panel, 2005; but see Gonyou et al., 2006), and on the provision of manipulable substrates (The Council of The European Union, 2001).
Two aspects of stocking density that are of considerable interest to producers are productivity and pen hygiene. Small space allowance can adversely affect the growth of individual pigs. A recent meta-analysis of published papers on this topic showed that growth improves linearly with space allowance until some threshold when growth plateaus (Gonyou et al., 2006). This threshold was estimated to occur at aroundk=0.0317–0.0348. Pigs naturally seek to avoid defecating in their lying area ( Whatson, 1985) and hygiene could be adversely affected if there is insufficient space for pigs to separate their dunging and lying areas. Hygiene generally deteriorates as pigs get larger in the same pen ( Hacker et al., 1994 and Rossi et al., 2008), which could be due to an increase in the effective stocking density (k reduces as pigs get heavier in the same space), or may be an age-related effect.
In the present study, we investigated whether the increased financial cost of larger pens (or of fewer pigs in the same building) might in part be offset if either (i) an increased space allowance resulted in more efficient growth of pigs, or (ii) in reduced labour inputs in terms of less manual cleaning of the solid area of part-slatted pens

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าเผื่อพื้นที่ (พื้นที่ต่อสัตว์) เป็นที่น่าสนใจมากในการผลิตสัตว์ผู้กำหนดนโยบายและกลุ่มสวัสดิภาพสัตว์และเป็นสิ่งสำคัญของความกังวลของประชาชนมากกว่าการทำการเกษตรอย่างเข้มข้นข้ามสายพันธุ์ (สเตเวซ, 2007 SVC, 1996 และ SVC, 1997) การกำหนดความต้องการพื้นที่มักจะใช้วิธีการ allometric (Gonyou et al., 2006 Hurnik และลูอิสเพ็ตทริคปี 1991 และ 1983) ซึ่งพื้นที่ที่จำเป็นต้องมีการแสดงออกในความสัมพันธ์กับน้ำหนักตัว (A = k × BW2 / 3) ส่วนที่สองของสมการนี้ (BW2 / 3) อธิบายทรัพย์สินของวัตถุใด ๆ ที่ยังคงรูปร่างโดยรวมเช่นเดียวกับมันเพิ่มขึ้นในขนาด น้ำหนักเพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่ 3 มิติของเสียง (ความกว้างความยาวและความสูง) แต่พื้นที่ที่จำเป็นเพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่ 2 ขนาด (กว้างและความยาว) ค่าคงที่ (k) ที่ว่านี้จะถูกคูณด้วยหลังจากนั้นก็เป็นคำอธิบายที่มีประโยชน์จากค่าเผื่อพื้นที่ (โดยใช้หน่วย SI ของ M2 และกิโลกรัม).
ขั้นต่ำสหภาพยุโรปในปัจจุบันค่าเผื่อพื้นที่สำหรับ 85-110 กก. หมูหมัดเด็ด 0.65 m2 / หมูเข้ามาบังคับ สำหรับสร้างใหม่ตั้งแต่เดือนมกราคมปี 1994 และฟาร์มทั้งหมดตั้งแต่เดือนมกราคม 1998 (สภาสหภาพยุโรป, 1991) ในแง่ของ k, คำแนะนำนี้ตั้งแต่ 0.0336 ที่ 85 กิโลกรัม 0.0283 ที่ 110 กก. ในปี 2005 คณะวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสุขภาพสัตว์และสวัสดิการของเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยด้านอาหารของยุโรปตรวจสอบหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการตั้งค่าเผื่อพื้นที่หมูในแง่ของสวัสดิการสุขภาพและการผลิตแอมโมเนีย (แผง EFSA AHAW 2005) พวกเขาแนะนำว่าสุกรภายใต้ 110 กก. ควรจะตั้งอยู่ที่ไม่น้อยกว่า k = 0.036 (ใต้ที่อุณหภูมิ 25 ° C) พวกเขาอ้างว่ากำไรในชีวิตประจำวันจะเหมาะและสุกรจะมีพื้นที่เพียงพอที่จะอยู่ในบางสิ่งบางอย่างระหว่าง recumbency sternal และเต็มรูปแบบ (ด้าน) recumbency เมตาดาต้าวิเคราะห์ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าที่ leastk = 0.039 จะต้องมีพื้นที่เพียงพอสำหรับหมูที่จะนอนลง (Averos et al., 2010) แม้จะมีข้อเสนอแนะของรายงาน EFSA ที่ค่าเผื่อพื้นที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในรุ่นล่าสุดของมาตรฐาน (สภาสหภาพยุโรป 2008).
นอกจากพื้นหลังนโยบายนี้แนวโน้มของอุตสาหกรรมต่างๆทำให้การประเมินของความหนาแน่นสำหรับ สำเร็จในเวลาที่เหมาะสม น้ำหนักฆ่าสุกรที่ได้รับการเพิ่มขึ้นและแนวโน้มนี้อย่างต่อเนื่อง (Kim et al., 2005) โรคสุกรใหม่ได้กลายเป็นโรคประจำถิ่นในหลายประเทศในปีที่ผ่านมา (เช่น PRRs ทำ et al, 1996;.. PMWS, Baekbo et al, 2012 และแจ้, 2004) ซึ่งอาจจะมาจากความเครียดทางสังคม (Alarcon, et al. ปี 2011 และซัท et al., 2007) ส่งผลให้คำแนะนำให้กับผู้ผลิตเพื่อลดความหนาแน่นต่ำกว่าความต้องการที่กำหนดไว้ตามกฎหมาย (Hassing และBækbo 2004 และ ThePigSite, 2003) นอกจากนี้ความต้องการพื้นที่อาจแตกต่างกันขึ้นอยู่กับชนิดพื้นเช่นการเปรียบเทียบ slatted อย่างเต็มที่และระบบส่วน slatted (EFSA แผง AHAW 2005 แต่เห็น Gonyou et al, 2006). และในบทบัญญัติของพื้นผิว manipulable (ที่สภา สหภาพยุโรป, 2001).
สองด้านของความหนาแน่นที่เป็นที่สนใจมากในการผลิตที่มีการผลิตและสุขอนามัยปากกา ค่าเผื่อพื้นที่ขนาดเล็กอาจมีผลต่อการเจริญเติบโตของสุกรแต่ละบุคคล เมตาดาต้าวิเคราะห์ของเอกสารที่ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้ในหัวข้อนี้แสดงให้เห็นว่าการเติบโตเพิ่มการเส้นตรงกับค่าเผื่อพื้นที่จนกว่าเกณฑ์บางอย่างเมื่อที่ราบการเจริญเติบโต (Gonyou et al., 2006) เกณฑ์นี้ถูกคาดว่าจะเกิดขึ้นใน aroundk = 0.0317-0.0348 สุกรธรรมชาติพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการ defecating ในพื้นที่นอนของพวกเขา (Whatson, 1985) และสุขอนามัยที่อาจได้รับผลกระทบหากมีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับสุกรที่จะแยก dunging และพื้นที่นอนของพวกเขา สุขอนามัยโดยทั่วไปเสื่อมเป็นหนูขนาดใหญ่ได้รับในคอกเดียวกัน (Hacker et al., 1994 และรอสซี et al., 2008) ซึ่งอาจจะเกิดจากการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นที่มีประสิทธิภาพ (k ลดเป็นหนูได้รับหนักในพื้นที่เดียวกัน ) หรืออาจจะเป็นผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับอายุ.
ในการศึกษาปัจจุบันเราตรวจสอบว่าค่าใช้จ่ายทางการเงินที่เพิ่มขึ้นของปากกาที่มีขนาดใหญ่ (หรือหมูน้อยในอาคารเดียวกัน) อาจจะเป็นส่วนหนึ่งได้รับการชดเชยในกรณีที่ (i) ค่าเผื่อพื้นที่เพิ่มขึ้น ส่งผลให้ในการเจริญเติบโตอย่างมีประสิทธิภาพของสุกรหรือ (ii) ในปัจจัยการผลิตแรงงานที่ลดลงในแง่ของการทำความสะอาดด้วยมือน้อยของพื้นที่ที่มั่นคงของปากกาส่วน slatted

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ركوب أطول.