The treatise or Canon(meaning rule

The treatise or Canon(meaning rule or raw in Greek) is lost, but the Roman physician Galen or Claudius Galenus (c.AD 130-20) wrote that according to the Canon the beauty or perfection of a human figure arises not in the commensurability or symmetria of its constituent elements but in the commensurability of the parts such as that of finger to finger, and all the fingers to the palm and wrist, and of these to the forearm, and of the forearm to the upper arm, and, in fact of everything to everything else. To display these relationships a statue was necessarily nude, and in fifth-century Greece, male. It could also have cosmic significance, man the measure of all things in the often quoted words of the Stoic philosopher Protagoras (c. BC 48o-410). Polyclitus declared that perfection arises from the minute calculation of many numbers' which suggests the influence of sixth-century BC Pythagorean philosophers who developed a theory of cosmic proportions derived from the discovery of the relationship between the measurable lengths of the chords of a lyre and audible harmony. The idealized statues modeled and carved in ancient Greece, much copied in the Roman empire and rediscovered in fifteenth-century Italy, became pa of the western artistic canon-to use the word in a different sense, derived from the canonical books of the Bible and now adopted for an accepted body of supposedly major works of art and literature. They also established a criterion of human beauty that has insidiously conditioned the attitudes of Europeans to themselves and to others encouraging belief in the eternal law that first in beauty should be first in might, as John Keats put it in Hyperion (1818)
The composition of the Discobolus is confined to a single plane, as if it had been conceived as a high relief. Polyclitus of Argos, on the other hand, who worked between 452 and 417 BC, took account of multiple viewpoints. His statues are similarly known only from Roman marble copies of varying quality after the bronze originals. The most famous is the Daryphorus or spearbearer,striding slowly forward with his weight almost entirely on his right leg, his left arm holding a spear, his head turned slightly to the right changes in direction that send a tremor of life through the figure (4.34). This statue is said to have been modelled to illustrate the sculptor's theories about bodily proportions and it became very influential in Roman times when it was called and had the authority of the Canon These copies are of interest mainly as records of the poses invented by fifth-century sculptors. They show very little of the subtlety of modelling and amazing naturalism in handling and in the treatment of detail that characterize the very few surviving contemporary bronze statues (none of which can be securely attributed to a named artist). One

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธรรมศาสตร์หรือแคนนอน (กฎหมาย หรือดิบในภาษากรีก) หาย แต่แพทย์โรมันกาเลนหรือ Claudius Galenus (c.AD 130-20) เขียนว่า ตามสารบบ ความงามหรือความสมบูรณ์ของรูปมนุษย์เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ ใน commensurability หรือ symmetria ขององค์ประกอบของธาตุ แต่ ใน commensurability ของชิ้นส่วนเช่นที่นิ้วมือนิ้วมือ และนิ้วทั้งหมดที่ปาล์มและข้อมือ และเหล่านี้ให้ปลายแขน และปลายแขนเพื่อแขน และ ในความเป็นจริงทุกอย่างกับทุกอย่างอื่น เพื่อแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้ รูปปั้นไม่จำเป็นต้องเปลือย กาย และ ในศตวรรษที่ห้า กรีซ ชาย มันไม่ได้สำคัญจักรวาล ชายวัดทุกสิ่งทุกอย่างในคำพูดมักจะเสนอของนักปราชญ์ใจ Protagoras (c. BC 48o-410) Polyclitus ประกาศที่ สมบูรณ์เกิดจากการคำนวณหลายเลขนาทีเห็นอิทธิพลของปรัชญา BC พีทาโกรัสหกศตวรรษที่พัฒนาทฤษฎีของจักรวาลสัดส่วนมาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาวที่วัดของ chords ของ lyre การกลมกลืนเสียง จำลองรูปปั้น idealized และสลักในกรีซโบราณ มากคัดลอกในจักรวรรดิโรมัน และในศตวรรษที่สิบห้า rediscovered กลายเป็นป่าของแคนนอนที่ศิลปะตะวันตก-การใช้คำในความแตกต่างกัน มาจากหนังสือพระคัมภีร์เป็นที่ยอมรับ และนำมาใช้ตอนนี้ ร่างกายยอมรับหลักคาดคะเนการทำงานศิลปะและวรรณกรรม พวกเขาก่อตั้งเกณฑ์ของมนุษย์สวยงาม insidiously ได้ปรับทัศนคติของชาวยุโรป เพื่อตัวเอง และผู้อื่นความเชื่อกฎหมายนิรันดร์ที่แรก ในความสวยงามควรแรกในอาจ นิมิตเป็นจอห์น Keats ใส่ในไฮเพอร์เรียน (1818) องค์ประกอบของ Discobolus จะจำกัดไปบินเดี่ยว ถ้ามีการรู้สึกสูงช่วย Polyclitus ของอาร์ คง คนทำงานระหว่าง 452 และ 417 BC เอาบัญชีของหลายชม รูปปั้นของเขาในทำนองเดียวกันนั้นทราบจากสำเนาหินอ่อนโรมันเน็ทเท่าหลังต้นฉบับทอง มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ Daryphorus หรือ spearbearer, striding ช้าไป ด้วยน้ำหนักของเขาเกือบทั้งหมดในขาของเขาขวา แขนซ้ายของเขาถือหอก หัวเปิดเล็กน้อยไปด้านขวาในทิศทางที่ส่งสั่นของชีวิตผ่านตัวเลข (4.34) รูปปั้นนี้กล่าวได้ถูกคือ แบบจำลองเพื่อแสดงให้เห็นถึงทฤษฎีของประติมากรเกี่ยวกับสัดส่วนร่างกาย และเริ่มมีอิทธิพลมากในยุคโรมันเมื่อมันถูกเรียก และมีอำนาจของแคนนอนที่สำเนาเหล่านี้จะน่าสนใจเป็นการโพสท่าที่คิดค้น โดยศตวรรษที่ห้านี้ พวกเขาแสดงน้อยมากของถึงความละเอียดอ่อนของ naturalism ตื่นตาตื่นใจ และสร้างแบบจำลอง ในการจัดการ และรักษารายละเอียดที่น้อยรอดตายร่วมสมัยรูปปั้นทองแดง (ไม่มีผู้ใดสามารถปลอดภัยเกิดจากศิลปินมีชื่อ) หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตำราหรือ Canon (หมายถึงการปกครองหรือดิบในภาษากรีก) จะหายไป แต่แพทย์โรมันเลนหรือคาร์ดินัล Galenus (c.AD 130-20) เขียนว่าตามที่ Canon ความงามหรือความสมบูรณ์แบบของร่างมนุษย์ที่เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ใน commensurability หรือ symmetria ขององค์ประกอบ แต่ใน commensurability ของชิ้นส่วนเช่นที่นิ้วมือนิ้วและนิ้วมือทั้งหมดเพื่อปาล์มและข้อมือและของเหล่านี้ไปยังแขนและแขนไปที่แขนและใน ความเป็นจริงของทุกอย่างเพื่อให้ทุกอย่างอื่น ในการแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้เป็นรูปปั้นเปลือยจำเป็นและในห้าศตวรรษกรีซชาย นอกจากนี้ยังอาจมีความสำคัญจักรวาลคนวัดของทุกสิ่งในคำพูดมักจะอ้างของนักปรัชญาที่อดทน Protagoras (ค. ปีก่อนคริสตกาล 48o-410) Polyclitus ประกาศว่าสมบูรณ์แบบเกิดขึ้นจากการคำนวณนาทีของตัวเลขจำนวนมากซึ่งแสดงให้เห็นอิทธิพลของหกศตวรรษที่นักปรัชญา BC พีทาโกรัสที่พัฒนาทฤษฎีของสัดส่วนของจักรวาลที่ได้มาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาววัดได้ของคอร์ดของพิณและเสียงที่เป็น ความสามัคคี รูปปั้นที่เงียบสงบแบบจำลองและการแกะสลักในสมัยกรีกโบราณคัดลอกมากในจักรวรรดิโรมันและค้นพบในศตวรรษที่สิบห้าอิตาลีกลายเป็นปีของตะวันตกศิลปะสาธุการใช้คำในความหมายที่แตกต่างกันมาจากหนังสือที่ยอมรับของพระคัมภีร์และ นำมาใช้ในขณะนี้สำหรับร่างกายที่ได้รับการยอมรับจากผลงานที่สำคัญที่คาดคะเนของศิลปะและวรรณกรรม พวกเขายังเป็นที่ยอมรับเกณฑ์ของความงามของมนุษย์ที่มีทัศนคติปรับอากาศร้ายกาจของยุโรปกับตัวเองและคนอื่น ๆ ให้กำลังใจความเชื่อในกฎหมายนิรันดร์ที่แรกในความงามที่ควรจะเป็นครั้งแรกในอาจจะเป็นจอห์นคีตส์วางไว้ในไฮเปอร์ (1818)
องค์ประกอบของ ขว้างจานกลมถูกกักขังอยู่ในระนาบเดียวราวกับว่ามันได้รับการรู้สึกเป็นนูนสูง Polyclitus ของกรีกในมืออื่น ๆ ที่ทำงานร่วมกันระหว่าง 452 และ 417 BC เอาบัญชีของหลายมุมมอง รูปปั้นของเขาเป็นที่รู้จักกันในทำนองเดียวกันจากสำเนาหินอ่อนโรมันที่มีคุณภาพที่แตกต่างกันหลังจากที่ต้นฉบับบรอนซ์ ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ Daryphorus หรือ spearbearer, เดินช้าไปข้างหน้าด้วยน้ำหนักของเขาเกือบทั้งหมดที่ขาขวาของเขาแขนซ้ายของเขาถือหอกหัวของเขาหันเล็กน้อยเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่เหมาะสมในทิศทางที่ส่งการสั่นสะเทือนของชีวิตผ่านร่าง (4.34 ) รูปปั้นนี้มีการกล่าวจะได้รับการสร้างแบบจำลองแสดงให้เห็นถึงทฤษฎีประติมากรที่เกี่ยวกับสัดส่วนของร่างกายและมันก็กลายเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างมากในสมัยโรมันเมื่อมันถูกเรียกและมีอำนาจของแคนนอนสำเนาเหล่านี้เป็นที่น่าสนใจส่วนใหญ่เป็นบันทึกของการโพสท่าที่คิดค้นโดย fifth- ประติมากรศตวรรษ พวกเขาแสดงให้เห็นน้อยมากของความละเอียดอ่อนของการสร้างแบบจำลองและธรรมชาติที่น่าตื่นตาตื่นใจในการจัดการและในการรักษารายละเอียดที่เป็นลักษณะน้อยมากที่รอดตายรูปปั้นบรอนซ์ร่วมสมัย (ไม่มีใครที่สามารถนำมาประกอบอย่างปลอดภัยไปยังศิลปินชื่อ) หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกอย่าง หรือ Canon ( หมายถึง กฎ หรือ ดิบ ในภาษากรีก ) จะหายไป แต่แพทย์โรมันกาเลนหรือคลอเดียสญาลีนูส ( c.ad 130-20 ) เขียนว่า ตามศีลที่ความงามหรือความสมบูรณ์ของรูปร่างมนุษย์เกิดขึ้นใน commensurability หรือ symmetria องค์ประกอบองค์ประกอบของมัน แต่ใน commensurability ของชิ้นส่วนเช่นที่นิ้วมือ นิ้ว และนิ้วเพื่อฝ่ามือและข้อมือและของเหล่านี้ไปยังแขนและปลายแขน กับแขน ด้านบน และ ความจริงของทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อแสดงความสัมพันธ์เหล่านี้เป็นรูปปั้นก็ต้องเปลือยและในศตวรรษที่ 5 กรีซ , ชาย มันยังมีความสำคัญของจักรวาล มนุษย์วัดทุกสิ่งมักจะยกมาคำพูดของ stoic นักปรัชญาโปรธาก ัส ( C . พ.ศ. 48o-410 )polyclitus ประกาศความสมบูรณ์นั้นเกิดขึ้นจากหลายนาทีการคำนวณตัวเลขซึ่งแสดงให้เห็นอิทธิพลของหกศตวรรษก่อนคริสต์ศักราชพีทาโกรัสนักปรัชญาที่พัฒนาทฤษฎีของจักรวาลสัดส่วนที่ได้มาจากการค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างความยาวที่วัดได้ของคอร์ดเสียงพิณ และความสามัคคี รูปปั้นและแกะสลักในอุดมคติแบบกรีกโบราณมากที่คัดลอกในจักรวรรดิโรมันและค้นพบในศตวรรษที่สิบห้าอิตาลี กลายเป็นป่าของ Canon ศิลปะตะวันตกใช้คำว่าในความรู้สึกต่างๆ ที่ได้มาจากหนังสือในสารบบของคัมภีร์และตอนนี้ลูกบุญธรรม เพื่อรับร่างของคาดคะเนหลักผลงานศิลปะและวรรณคดีพวกเขายังได้จัดตั้งเกณฑ์ความงามของมนุษย์ที่มีเล่ห์เหลี่ยมเป็นทัศนคติของชาวยุโรปต่อตนเองและผู้อื่น ส่งเสริมความเชื่อในกฎหมายนิรันดร์ที่แรกในความงามที่ควร แรก ใน อาจ เป็น จอห์น คีทส์ใส่ไฮเปอร์เรี่ยน ( 1818 )
องค์ประกอบของ discobolus คับเครื่องบินลำเดียว เช่น ถ้ามันมี ถูก conceived เป็นชื้นสูง ของกรีก polyclitus ,บนมืออื่น ๆที่ทำงานระหว่างและ 417 BC เอาบัญชีมุมมองหลาย รูปปั้นของเขาเหมือนกับที่รู้จักเท่านั้น จากโรมันหินอ่อนชุดของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพหลังบรอนซ์ดั้งเดิม ที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ spearbearer daryphorus หรือ striding ช้าๆไปข้างหน้าด้วยน้ำหนักของเขาเกือบทั้งหมดที่ขาขวา , ซ้ายแขนที่ถือหอกหัวเปิดเล็กน้อย เพื่อการเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ส่งของของชีวิตผ่านรูป ( 4.34 )รูปปั้นนี้ว่าได้จำลองแสดงเป็นประติมากรทฤษฎีเกี่ยวกับสัดส่วนร่างกายและกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากในยุคโรมันเมื่อมันถูกเรียกและมีอำนาจของ Canon ชุดเหล่านี้มีความสนใจส่วนใหญ่ เป็นประวัติของท่าที่คิดค้นโดยศตวรรษที่แกะสลัก .พวกเขาแสดงน้อยมากของความละเอียดอ่อนของแบบจำลองและมหัศจรรย์ธรรมชาติในการจัดการและรักษารายละเอียดที่อธิบายน้อยมากที่รอดตายรูปปั้นบรอนซ์ร่วมสมัย ( ไม่มีผู้ใดที่สามารถได้อย่างปลอดภัย ประกอบกับชื่อ ศิลปิน หนึ่ง