When I was a kid, we have a dream,

When I was a kid, we have a dream, imagination, and the world as we see the joy and happiness. But when growing we start to be adults to change the view from the original, however, began to change one bit. Wait but other orders like we don’t have a heart. There is no life. Just a machine whose breath no different from the robot. And then we oppose. He will be with us until we must use the power of his instrument, who grew up to be a parent. It will do the mother of the girl’s day around the school, with no time for family; leave the dream, imagination to children to look at the reality and necessity. It makes children should be optimistic but with pessimistic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเป็นเด็ก เรามีความฝัน จินตนาการ และโลกเราเห็นความสุขและความสุข แต่เมื่อเติบโตเราเริ่มเป็น ผู้ใหญ่จะเปลี่ยนมุมมองจากเดิม อย่างไรก็ตาม เริ่มการเปลี่ยนแปลงหนึ่งบิต รอแต่ใบสั่งอื่น ๆ เหมือนเราไม่มีหัวใจ มีชีวิต เครื่องจักรที่มีลมหายใจที่ไม่แตกต่างจากหุ่นยนต์ แล้ว เราต่อต้าน เขาจะกับเราจนเราต้องใช้เครื่องมือของเขา ที่เติบโตขึ้นมาเป็น ผู้ปกครอง จะทำอะไรแม่ของวันของเด็กหญิงทั่วโรงเรียน ไม่มีเวลาสำหรับครอบครัว ปล่อยความฝัน จินตนาการให้เด็กมองความจริงและความจำเป็น ทำให้เด็กควรเป็นในเชิงบวก แต่ในเชิงลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเรามีความฝันจินตนาการและโลกที่เราเห็นความสุขและความสุข แต่เมื่อเราเริ่มต้นการเจริญเติบโตจะเป็นผู้ใหญ่ที่จะเปลี่ยนมุมมองไปจากเดิม แต่ก็เริ่มเปลี่ยนไปเลยสักนิด รอ แต่คำสั่งอื่น ๆ เช่นเราไม่ได้มีหัวใจ มีชีวิตไม่เป็น เพียงแค่เครื่องที่มีลมหายใจที่ไม่แตกต่างจากหุ่นยนต์ และจากนั้นเราไม่เห็นด้วย เขาจะอยู่กับเราจนเราต้องใช้พลังของเครื่องดนตรีของเขาที่เติบโตขึ้นมาเป็นผู้ปกครอง มันจะทำแม่ของวันของหญิงสาวที่อยู่รอบ ๆ โรงเรียนที่มีเวลาสำหรับครอบครัวไม่มี; ปล่อยให้ความฝันจินตนาการให้กับเด็กที่จะดูที่ความเป็นจริงและความจำเป็น มันทำให้เด็กควรเป็นในแง่ดี แต่ในแง่ร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ผมมีความฝัน จินตนาการ และโลกที่เราเห็นความสุขและความสุข แต่เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราเริ่มเปลี่ยนมุมมองจากเดิม แต่ก็เริ่มที่จะเปลี่ยนหนึ่งบิต รอแต่คำสั่งอื่น ๆ เหมือนเราไม่มีหัวใจ ไม่มีชีวิต แค่เครื่องจักรที่มีลมหายใจไม่แตกต่างจากหุ่นยนต์ แล้วเราคัดค้าน เขาจะอยู่กับเราจนเราต้องใช้พลังของเครื่องมือของเขา เติบโตที่จะเป็นผู้ปกครอง มันจะทำให้แม่ของผู้หญิงวันรอบโรงเรียน ไม่มีเวลาให้กับครอบครัว ทิ้งความฝัน และจินตนาการ ให้เด็กมองความเป็นจริงและความจำเป็น มันทำให้เด็กควรมองโลกในแง่ดี แต่มองโลกในแง่ร้าย