Riley and Van Doren’s (1992) claim

Riley and Van Doren’s (1992) claim that film tourism, when comparing it to hallmark
events, is of limited duration and limited means of sustaining tourism in destinations
due to the limited duration of interest in film, TV and related sites, which results in a disadvantage
in strategic planning. Yet, Beeton (2005) compares film tourism to pilgrimage,
which has more potential for longevity, particularly in the case of televised drama (see for
example Coronation Street in Couldry, 2004). Whereas most film tourism activity reaches
its peak during or following the launch of the film, other film and TV outputs have lasting
appeal with the potential of drawing visitors for many years. Due to cult status, a production
such as The Sound of Music released in (1965) still attracts American tourists to
Austria (East and Luger, 2002, in Connell and Meyer, 2009). This leads to the last
point being made here with regard to tourist motivation. Not only do we encounter
layers of motivations (see Figure 3), but attention has to be paid to the level of impact
that the film has on tourism motivation. Dedicated fans of particular themes or the
influence that literature-adaptations have can vary the influence of the film on tourist
motivation and tourist behaviour, thus changing the position of tourists on the stakeholder
map and the role of these tourists in the planning process. Accordingly, grasping first-time
visits and transforming these into repeat visits will create a legacy of film tourism (Connell
and Meyer, 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไรลีย์และ Van Doren (1992) เคลมฟิล์มเมื่อเปรียบเทียบจุดเด่นเพื่อการท่องเที่ยวกิจกรรม มีระยะเวลาจำกัดและจำกัดความยั่งยืนการท่องเที่ยวในสถานที่เนื่องจากระยะเวลาจำกัดที่น่าสนใจในภาพยนตร์ โทรทัศน์ และไซต์ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งส่งผลเสียที่ในการวางแผนกลยุทธ์ ยัง Beeton (2005) เปรียบเทียบภาพยนตร์ท่องเที่ยวท่องไปสักการะซึ่งมีอายุยืนยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของละครรายการโทรทัศน์ (ดูเพิ่มเติมศักยภาพเช่นถนนฉัตรมงคล Couldry, 2004) ในขณะที่กิจกรรมการท่องเที่ยวภาพยนตร์ส่วนใหญ่ถึงจุดสูงสุดในระหว่าง หรือ หลังการเปิดตัวของฟิล์ม ฟิล์มอื่น ๆ และออกทีวีได้นานการอุทธรณ์ ด้วยศักยภาพของภาพวาดนักสำหรับหลายปี เนื่องจากสถานะของศาสนา การผลิตเช่นเสียงเพลงที่ออกใน (1965) ยังคงดึงดูดนักท่องเที่ยวอเมริกันออสเตรีย (ตะวันออก และลู เกอร์ 2002 ใน Connell และ Meyer, 2009) นี้นำไปสุดท้ายจุดที่มีการทำนี่เกี่ยวกับแรงจูงใจนักท่องเที่ยว ไม่เพียงแต่ ที่เราพบชั้นของแรงจูงใจ (ดูรูปที่ 3), แต่มีความสนใจจะต้องจ่ายให้ระดับของผลกระทบว่า ฟิล์มที่มีแรงจูงใจในการท่องเที่ยวบน โดยเฉพาะแฟน ๆ ของชุดรูปแบบเฉพาะหรืออิทธิพลที่มีการดัดแปลงวรรณกรรมสามารถแตกต่างกันอิทธิพลของฟิล์มในท่องเที่ยวพฤติกรรมแรงจูงใจและท่องเที่ยว ดังนั้น การเปลี่ยนตำแหน่งของนักท่องเที่ยวบนดุลยภาพแผนที่และบทบาทของนักท่องเที่ยวเหล่านี้ในกระบวนการวางแผน ตามลำดับ จับครั้งแรกเข้าชมและการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เข้าทำจะสร้างมรดกของการท่องเที่ยวภาพยนตร์ (Connellและ Meyer, 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไรลีย์และ Van Doren ของ (1992) อ้างว่าการท่องเที่ยวในภาพยนตร์เรื่องนี้เมื่อเปรียบเทียบกับ Hallmark
เหตุการณ์เป็นช่วงเวลาที่ จำกัด และวิธีการที่ จำกัด ของความยั่งยืนการท่องเที่ยวในสถานที่ท่องเที่ยว
อันเนื่องมาจากช่วงเวลาที่ จำกัด ของความสนใจในภาพยนตร์ทีวีและเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องซึ่งจะส่งผลให้ ข้อเสีย
ในการวางแผนเชิงกลยุทธ์ แต่ Beeton (2005) เปรียบเทียบการท่องเที่ยวภาพยนตร์แสวงบุญ
ที่มีศักยภาพมากขึ้นสำหรับยืนยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของละครโทรทัศน์ (ดู
ตัวอย่างฉัตรมงคลใน Couldry, 2004) ในขณะที่กิจกรรมการท่องเที่ยวภาพยนตร์มากที่สุดถึง
จุดสูงสุดในช่วงต่อไปหรือการเปิดตัวของภาพยนตร์ภาพยนตร์และโทรทัศน์อื่น ๆ ที่มีผลยาวนาน
อุทธรณ์ที่มีศักยภาพของผู้เข้าชมการวาดภาพมานานหลายปี เนื่องจากสถานะของศาสนา, การผลิต
เช่นเสียงดนตรีการปล่อยตัวใน (1965) ยังคงดึงดูดนักท่องเที่ยวอเมริกัน
ออสเตรีย (ตะวันออกและลูเกอร์ปี 2002 ในคอนเนลล์และเมเยอร์ 2009) นี้นำไปสู่ที่ผ่านมา
จุดที่มีการทำที่นี่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวที่มีแรงจูงใจ ไม่เพียง แต่เราพบ
ชั้นของแรงจูงใจ (ดูรูปที่ 3) แต่ความสนใจจะต้องมีการจ่ายเงินให้กับระดับของผลกระทบ
ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีแรงจูงใจในการท่องเที่ยว แฟนตัวยงของรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือ
อิทธิพลที่ดัดแปลงวรรณกรรมมีสามารถแตกต่างกันอิทธิพลของภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวกับการท่องเที่ยว
แรงจูงใจและพฤติกรรมการท่องเที่ยวจึงเปลี่ยนตำแหน่งของนักท่องเที่ยวผู้มีส่วนได้เสียที่
แผนที่และบทบาทของนักท่องเที่ยวเหล่านี้อยู่ในขั้นตอนการวางแผน ดังนั้นโลภครั้งแรกที่
ผู้เข้าชมและการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในการเข้าชมซ้ำจะสร้างมรดกของการท่องเที่ยวภาพยนตร์ (คอนเนลล์
และเมเยอร์ 2009)