R. Andrews, M. JohansenIntroduction

R. Andrews, M. Johansen

Introduction
The relationship between organizational environments and performance is a key
topic in organizational studies (e.g. Aldrich 1979; Boyd and Gove 2006; Dess and
Beard 1984). In particular, contingency theory suggests that the external circumstances that organizations confront are likely to have important effects on organizational outcomes (see Donaldson 2001; Miles and Snow 1978; Perrow 1970). Theories
of the organizational environment advanced by scholars adopting a contingency
perspective suggest that the relative munificence, complexity and dynamism of the
circumstances faced by organizations are likely to influence their behaviour and
outcomes (Dess and Beard 1984). Environmental munificence (or exogenous resource
capacity) is thought to be associated with better organizational performance,
while complexity (client homogeneity-heterogeneity and concentrationdispersion) and dynamism (environmental instability and turbulence) are assumed
to increase the degree of task difficulty and so lead to worse performance. These
relationships are arguably likely to hold for both “objective” archival measures of
the environment drawn from secondary administrative sources and “subjective”
perceptual measures of the environment drawn from surveys of practising
managers.
Despite a growing evidence base supporting linear patterns in the environmentperformance relationship in both the public (e.g. Andrews 2009; Meier and Bohte
2003) and private sectors (e.g. Keats and Hitt 1988; Sheppard 1995), it remains
conceivable that the effects of different dimensions of the environment are not
straightforwardly positive or negative. The benefits of environmental munificence
may turn negative as organizations become complacent or overconfident in their
capacity to keep on doing what they did well in the past. Likewise, at low-medium
levels, complexity and dynamism may actually sharpen managerial awareness
of the challenges to be confronted, at least until the environment becomes too
complicated or unpredictable to manage effectively. However, to date, there
has been little systematic research examining nonlinearity in the organizational
environment-performance relationship using either objective or subjective
measures of the environment. Does the impact of external environmental
circumstances on organizational performance follow a linear or nonlinear
pattern? Do managerial perceptions of organizational environments affect the
achievements of organizations in consistent or different ways depending on the
strength of those perceptions? To answer these questions, this paper explores
linearity and nonlinearity in the relationship between “objective” recorded and
“subjective” perceived environments on the performance of a set of over 500
public organizations.
In the first part of the paper, Dess and Beard’s (1984) model of the organizational
environment is formalized and arguments on linearity and non-linearity in the
environment-performance relationship developed. Measures of performance, along
with archival and perceptual measures of environmental munificence, complexity,
and dynamism are then identified and described. The results of statistical models of
the environmental determinants of performance in over 500 Texas school districts are
presented, before the findings are discussed and conclusions drawn for theories of
organizational performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอนดรูวส์ R., Johansen เมตรแนะนำความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมขององค์กรและประสิทธิภาพเป็นคีย์หัวข้อในการศึกษาองค์กร (เช่น Aldrich 1979 Boyd และ Gove 2006 Dess และเครา 1984) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทฤษฎีฉุกเฉินแนะนำที่ มักจะมีผลสำคัญในองค์กรผลลัพธ์ (Donaldson 2001 ดูสถานการณ์ภายนอกที่องค์กรเผชิญ ไมล์และหิมะ 1978 Perrow 1970) ทฤษฎีสภาพแวดล้อมองค์กรขั้นสูง โดยใช้ฉุกเฉินเป็นนักวิชาการแนะนำมุมมองที่สัมพันธ์ munificence ซับซ้อน และสามัคคีของการสถานการณ์ที่ต้องเผชิญกับองค์กรที่มีแนวโน้มที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของพวกเขา และผล (Dess และเครา 1984) (Munificence สิ่งแวดล้อมหรือทรัพยากรบ่อยกำลังการผลิต) เป็นความคิดที่จะเชื่อมโยงกับดีองค์กรประสิทธิภาพในขณะที่ความซับซ้อน (ไคลเอนต์ homogeneity heterogeneity และ concentrationdispersion) และสามัคคี (สิ่งแวดล้อมขาดเสถียรภาพและความปั่นป่วน) จะถือว่าเพื่อเพิ่มระดับของงาน ความยากลำบากและทำให้ประสิทธิภาพการทำงานแย่ เหล่านี้ความสัมพันธ์มีแนวโน้มว่าจะเก็บไว้สำหรับทั้งสองมาตรการถาวร "วัตถุประสงค์" ของสิ่งแวดล้อมออกจากการดูแลแหล่งรองและ "ตามอัตวิสัย"วัดสภาพแวดล้อมการออกสำรวจฝึก perceptualผู้จัดการแม้ มีฐานหลักฐานการเติบโตสนับสนุนรูปแบบเชิงเส้นใน environmentperformance ความสัมพันธ์ในทั้งสอง (เช่นแอนดรูวส์ 2009 มุนเช่นและ Bohte2003) and private sectors (e.g. Keats and Hitt 1988; Sheppard 1995), it remainsconceivable that the effects of different dimensions of the environment are notstraightforwardly positive or negative. The benefits of environmental munificencemay turn negative as organizations become complacent or overconfident in theircapacity to keep on doing what they did well in the past. Likewise, at low-mediumlevels, complexity and dynamism may actually sharpen managerial awarenessof the challenges to be confronted, at least until the environment becomes toocomplicated or unpredictable to manage effectively. However, to date, therehas been little systematic research examining nonlinearity in the organizationalenvironment-performance relationship using either objective or subjectivemeasures of the environment. Does the impact of external environmentalcircumstances on organizational performance follow a linear or nonlinearpattern? Do managerial perceptions of organizational environments affect theachievements of organizations in consistent or different ways depending on thestrength of those perceptions? To answer these questions, this paper exploreslinearity and nonlinearity in the relationship between “objective” recorded and“subjective” perceived environments on the performance of a set of over 500public organizations.In the first part of the paper, Dess and Beard’s (1984) model of the organizationalสภาพแวดล้อมได้อย่างเป็นทาง และอาร์กิวเมนต์แบบดอกไม้และไม่แบบดอกไม้ในการความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพของสภาพแวดล้อมพัฒนา วัดประสิทธิภาพการทำงาน พร้อมด้วยมาตรการถาวร และ perceptual ของสิ่งแวดล้อม munificence ซับซ้อนและสามัคคีเป็นระบุ และอธิบายไว้แล้ว ผลลัพธ์ของแบบจำลองทางสถิติเป็นดีเทอร์มิแนนต์สิ่งแวดล้อมการดำเนินงานในเขตโรงเรียนเท็กซัสกว่า 500นำเสนอ ก่อนที่จะกล่าวถึงผลการวิจัย และบทสรุปออกทฤษฎีของประสิทธิภาพขององค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์แอนดรูเอ็มฮันเซนบทนำความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมขององค์กรและประสิทธิภาพการทำงานที่สำคัญเป็นหัวข้อในการศึกษาขององค์กร(เช่นดิช 1979; บอยด์และ Gove 2006 กลัดและเครา1984) โดยเฉพาะอย่างยิ่งทฤษฎีฉุกเฉินแสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ภายนอกที่องค์กรเผชิญมีแนวโน้มที่จะมีผลกระทบที่สำคัญต่อผลลัพธ์ขององค์กร (ดูโดนัลด์ 2001 ไมล์และหิมะ 1978; Perrow 1970) ทฤษฎีของสภาพแวดล้อมขององค์กรนักวิชาการขั้นสูงโดยการนำฉุกเฉินมุมมองที่แสดงให้เห็นว่าเมื่อเทียบความกรุณาความซับซ้อนและพลวัตของสถานการณ์ที่ต้องเผชิญกับองค์กรที่มีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของพวกเขาและผล(กลัดและเครา 1984) ความกรุณาสิ่งแวดล้อม (หรือทรัพยากรจากภายนอกความจุ) เป็นความคิดที่จะเชื่อมโยงกับผลการดำเนินงานขององค์กรที่ดีขึ้นในขณะที่ความซับซ้อน (ลูกค้าสม่ำเสมอ-เซลล์สืบพันธุ์และ concentrationdispersion) และ dynamism (ความไม่แน่นอนทางด้านสิ่งแวดล้อมและความวุ่นวาย) จะถือว่าที่จะเพิ่มระดับความยากของงานและเพื่อนำไปสู่การที่เลวร้ายยิ่งการปฏิบัติ. เหล่านี้ความสัมพันธ์ที่มีเนื้อหาที่มีแนวโน้มที่จะถือทั้ง "เป้าหมาย" มาตรการจดหมายเหตุของสภาพแวดล้อมที่ดึงมาจากแหล่งที่มาการบริหารรองและ"อัตนัย" มาตรการการรับรู้ของสภาพแวดล้อมที่วาดจากการสำรวจของการฝึกผู้จัดการ. แม้จะมีหลักฐานการเจริญเติบโตการสนับสนุนรูปแบบเชิงเส้นในความสัมพันธ์ environmentperformance ทั้งภาครัฐ (เช่นแอนดรู 2009; ไมเออร์และ Bohte 2003) และภาคเอกชน (เช่นคีทส์และ Hitt 1988; Sheppard 1995) ก็ยังคงเป็นไปได้ว่าผลกระทบของมิติที่แตกต่างของสภาพแวดล้อมที่ไม่ตรงไปตรงมาบวกหรือลบ ประโยชน์ของความกรุณาสิ่งแวดล้อมอาจจะเปิดเชิงลบกับองค์กรเป็นที่พึงพอใจหรือในใจของพวกเขาสามารถที่จะเก็บไว้ในการทำสิ่งที่พวกเขาได้เป็นอย่างดีในอดีตที่ผ่านมา ในทำนองเดียวกันที่ต่ำกลางระดับความซับซ้อนและชีวิตชีวาจริงอาจเพิ่มความคมชัดในการบริหารจัดการการรับรู้ของความท้าทายที่จะเผชิญหน้าอย่างน้อยจนกว่าสภาพแวดล้อมที่จะกลายเป็นมากเกินไปที่ซับซ้อนหรือคาดเดาไม่ได้ในการจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามเพื่อให้วันที่มีได้รับการวิจัยระบบการตรวจสอบไม่เป็นเชิงเส้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ในองค์กรความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพการใช้วัตถุประสงค์หรืออัตนัยมาตรการของสภาพแวดล้อม ไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมภายนอกสถานการณ์ต่อประสิทธิภาพการทำงานขององค์กรเป็นไปตามเชิงเส้นหรือไม่เชิงเส้นรูปแบบ? ไม่รับรู้การบริหารจัดการสภาพแวดล้อมขององค์กรที่มีผลต่อความสำเร็จขององค์กรในรูปแบบที่สอดคล้องกันหรือแตกต่างกันขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของการรับรู้เหล่านั้นหรือไม่ เพื่อที่จะตอบคำถามเหล่านี้บทความนี้สำรวจเชิงเส้นและไม่เป็นเชิงเส้นในความสัมพันธ์ระหว่าง "เป้าหมาย" ที่บันทึกไว้และ "อัตนัย" สภาพแวดล้อมที่การรับรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติงานของชุดกว่า 500 องค์กรภาครัฐ. ในส่วนแรกของกระดาษ, กลัดและเครา (1984 ) รูปแบบขององค์กรสภาพแวดล้อมที่เป็นทางการและการขัดแย้งในเชิงเส้นและไม่เชิงเส้นในความสัมพันธ์ของสภาพแวดล้อมที่มีผลงานการพัฒนา มาตรการของการปฏิบัติงานตามมาตรการการจัดเก็บและการรับรู้ของความกรุณาสิ่งแวดล้อมความซับซ้อนและชีวิตชีวาแล้วจะมีการระบุและอธิบาย ผลที่ได้จากแบบจำลองทางสถิติของปัจจัยสิ่งแวดล้อมของผลการดำเนินงานในกว่า 500 โรงเรียนเท็กซัสจะนำเสนอผลการวิจัยก่อนที่จะกล่าวถึงและข้อสรุปที่วาดทฤษฎีของประสิทธิภาพขององค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์ แอนดรูวส์ ม. น่ะ

แนะนำความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมองค์การและประสิทธิภาพที่เป็นหัวข้อสำคัญในองค์การการศึกษา
( เช่น Aldrich และ 1979 ; บอยด์โกฟ 2006 ; เดสและ
เครา 2527 ) โดยเฉพาะทฤษฎีความไม่แน่นอนชี้ให้เห็นว่าสถานการณ์ภายนอกที่องค์กรเผชิญอยู่อาจจะมีผลสำคัญต่อผลลัพธ์ขององค์กร ( เห็นโดนัลด์ 2001ไมล์และหิมะ 1978 ; perrow 1970 ) ทฤษฎี
ของสภาพแวดล้อมองค์การขั้นสูงโดยนักวิชาการใช้ฉุกเฉิน
มุมมองให้ความกรุณาญาติ ความซับซ้อน และพลวัตของ
สถานการณ์เผชิญโดยองค์กรมีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของพวกเขาและ
ผล ( เดสและเครา 2527 ) ความใจกว้างสิ่งแวดล้อม ( หรือ
ทรัพยากรภายนอกความจุ ) คือคิดว่าเกี่ยวข้องกับดีกว่าองค์การประสิทธิภาพ
ในขณะที่ความซับซ้อน ( ความสม่ำเสมอของลูกค้าและสามารถ concentrationdispersion ) และพลวัต ( ความไม่มั่นคงด้านสิ่งแวดล้อมและความวุ่นวาย ) สมมติ
เพื่อเพิ่มระดับความยากของงานและเพื่อนำไปสู่การปฏิบัติงานแย่ลง ความสัมพันธ์เหล่านี้
เป็น arguably มีแนวโน้มที่จะถือทั้ง " วัตถุประสงค์ " จดหมายเหตุมาตรการ
สิ่งแวดล้อมจากแหล่งทุติยภูมิการบริหารและ " อัตนัย "
รับรู้มาตรการสิ่งแวดล้อม จากการสำรวจของผู้จัดการฝึก
.
แม้จะเติบโตหลักฐานฐานสนับสนุนรูปแบบเชิงเส้นใน environmentperformance ความสัมพันธ์ทั้งในภาครัฐ ( เช่นแอนดรู 2009 ; และเออร์ bohte
2003 ) และภาคเอกชน ( เช่น คีทส์ และข้อมูลปี 2531 ; เชฟเฟิร์ด 1995 ) , มันยังคง
เป็นไปได้ว่าผลของมิติที่แตกต่างกันของสภาพแวดล้อมไม่ได้
ตรงไปตรงมาบวก หรือลบ ประโยชน์ของ
ความใจกว้างสิ่งแวดล้อมอาจเปิดเชิงลบเป็นองค์กรกระหยิ่มยิ้มย่องหรือเหลิงใน
ความจุเพื่อให้ทำในสิ่งที่พวกเขาทำได้ดีในช่วงที่ผ่านมา อนึ่ง ในระดับต่ำปานกลาง
, ความซับซ้อนและชีวิตชีวาจริงอาจเหลา
ความรู้การจัดการในความท้าทายที่ต้องเผชิญ อย่างน้อยก็จนกว่าสภาพแวดล้อมกลายเป็นซับซ้อนด้วย
หรือคาดเดาไม่ได้ที่จะจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ในวันที่มีการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ มีงานวิจัยน้อย

ค่าในองค์การสิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพความสัมพันธ์โดยใช้มาตรการวัตถุประสงค์หรืออัตนัย
ของสภาพแวดล้อม
ไม่ผลกระทบของสิ่งแวดล้อมภายนอกสถานการณ์การปฏิบัติงานขององค์การตามเส้นหรือเส้น
รูปแบบ ? ทำให้การรับรู้การบริหารสภาพแวดล้อมองค์การมีผลต่อความสำเร็จขององค์กร
สอดคล้องกันหรือวิธีที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับความแรงของการรับรู้
? ที่จะตอบคำถามเหล่านี้ กระดาษนี้สํารวจ
ค่าความถี่ในความสัมพันธ์ระหว่าง " วัตถุประสงค์ " บันทึกและ
" อัตนัย " การรับรู้สภาพแวดล้อมในการทำงานของชุดของกว่า 500 องค์กรสาธารณะ
.
ในส่วนแรกของกระดาษ เดส และเครา ( 1984 ) รูปแบบของสภาพแวดล้อมขององค์การที่เป็นทางการและข้อโต้แย้งเกี่ยวกับ
คือความถี่เชิงเส้นใน
สิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพความสัมพันธ์ที่พัฒนาแล้ว มาตรการในการปฏิบัติตาม
กับจดหมายเหตุและมาตรการการรับรู้ของความใจกว้าง สิ่งแวดล้อมและพลวัตความซับซ้อน
แล้วระบุและอธิบาย ผลของโมเดลทางสถิติของปัจจัยสิ่งแวดล้อม
สมรรถนะในกว่า 500 เท็กซัสโรงเรียนเป็น
นำเสนอ ก่อนสรุปเสนอข้อสรุปสำหรับทฤษฎีของ

งานองค์การ