Step 1: Identify the contract(s) wi

Step 1: Identify the contract(s) with a customer
Contracts may be written, verbal or implied by customary business practices, but must
be enforceable and have commercial substance. The model applies to each contract
with a customer once it is probable1 the entity will collect the consideration to which it
will be entitled. In evaluating whether collection is probable, the entity would consider
only the customer’s ability and intention to pay the consideration when due.
An entity may combine two or more contracts that are entered into at or near the
same time with the same customer, and account for them as a single contract,
provided they meet specified criteria.
The standard provides detailed requirements for contract modifications. Depending on
the specific facts and circumstances, a modification may be accounted for as a
separate contract or a modification of the original contract.
Step 2: Identify the separate performance obligations in the contract
Once the contract has been identified, an entity will need to evaluate the terms and
customary business practices to identify which promised goods or services, or a bundle
of promised goods or services, should be accounted for as separate performance
obligations.
The key determinant for identifying a separate performance obligation is whether a
good or service, or a bundle, is distinct. A good or service is distinct if the customer
can benefit from the good or service on its own or together with other readily available
resources and the good or service is separately identifiable from other promises in the
contract. Each distinct good or service will be a separate performance obligation.
An entity may provide a series of distinct goods or services that are substantially the
same and have the same pattern of transfer to the customer. Examples could include
services provided on an hourly or daily basis. Provided specified criteria are met, such
a series is a single performance obligation.

1 While the same threshold of ‘probable’ applies in both IFRS and US GAAP, the threshold differs
because definitions of ‘probable’ in IFRS and US GAAP differ.
Adopting the new
requirements will be a
significant undertaking
for most entities.
IASB and FASB issue new revenue recognition standard — IFRS 15 3
Step 3: Determine the transaction price
The transaction price is the amount of consideration to which an entity expects to be
entitled and includes:
 An estimate of any variable consideration (e.g., it may vary due to rebates or
bonuses), using either a probability-weighted expected value or the most likely
amount, whichever better predicts the amount of consideration to which the entity
will be entitled
 The effect of the time value of money, if there is a financing component that is
significant to the contract
 The fair value of any non-cash consideration
 The effect of any consideration payable to the customer, such as vouchers and
coupons
The transaction price is generally not adjusted for credit risk. However, it may be
constrained because of variable consideration. That is, an entity can include variable
consideration in the transaction price only to the extent it is highly probable2 that a
subsequent change in estimated variable consideration will not result in a significant
revenue reversal. A significant reversal occurs when a change in the estimate results
in a significant downward adjustment in the amount of cumulative revenue recognised
from the contract with the customer.
For sales and usage-based royalties from the licence of intellectual property, the
standard specifies that an entity does not include such consideration in the transaction
price before the subsequent sale or usage occurs.
Step 4: Allocate the transaction price to the separate performance obligations
An entity must allocate the transaction price to each separate performance obligation
on a relative stand-alone selling price basis, with limited exceptions. One exception in
the standard permits an entity to allocate a variable amount of consideration, together
with any subsequent changes in that variable consideration, to one or more (but not
all) performance obligations, if specified criteria are met.
When determining stand-alone selling prices, an entity must use observable
information, if it is available. If stand-alone selling prices are not directly observable,
an entity will need to use estimates based on reasonably available information.
Examples of reasonably available information include an adjusted market assessment
approach or an expected cost plus a margin approach. Only when the stand-alone
selling price of a good or service is highly variable or uncertain (as explained in the
standard), can a residual approach be used.
How we see it
In most instances, an entity will be able to make estimates of stand-alone selling
prices that represent management’s best estimate considering observable inputs.
However, it could be more difficult if goods or services are not sold independently by
the entity or others.
Current IFRS does not explicitly address the accounting for multiple-element
arrangements, which has resulted in diversity in practice. IFRS 15 provides detailed
requirements for transactions with multiple elements, but does not eliminate the
need to exercise judgement to determine the appropriate performance obligations
and allocate the consideration to those performance obligations.

2 The FASB standard uses ‘probable’, which has the same meaning as ‘highly probable’ in IFRS.
Revenue will be
recognised when, or
as, control of a good or
service transfers to a
customer.
Step 5: Recognise revenue when (or as) the entity satisfies a performance obligation
An entity satisfies a performance obligation by transferring control of a promised good or
service to the customer, which could occur over time or at a point in time. A performance
obligation is satisfied at a point in time unless it meets one of the following criteria, in which
case, it is satisfied over time:
 The customer simultaneously receives and consumes the benefits provided by the
entity’s performance as the entity performs
 The entity’s performance creates or enhances an asset that the customer controls as
the asset is created or enhanced
 The entity’s performance does not create an asset with an alternative use to the
entity and the entity has an enforceable right to payment for performance completed
to date
Revenue is recognised in line with the pattern of transfer. Revenue that is allocated to
performance obligations satisfied at a point in time will be recognised when control of
the good or service underlying the performance obligation has transferred. If the
performance obligation is satisfied over time, the revenue allocated to that
performance obligation will be recognised over the period the performance obligation
is satisfied, using a single method that best depicts the pattern of the transfer of
control over time. Additional application guidance is provided to assist entities when
determining whether a licence of intellectual property transfers to a customer over time
or at a point in time.
Contract costs and other application guidance

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนที่ 1: ระบุสัญญากับลูกค้าสัญญาอาจเขียน วาจา หรือโดยนัย โดยจารีตประเพณีธุรกิจ แต่ต้องมีบุคลากร และมีสารพาณิชย์ แบบที่ใช้กับสัญญาแต่ละฉบับกับลูกค้า เมื่อมีการ probable1 เอนทิตีจะรวบรวมการพิจารณาการเป็นที่จะได้รับการ ในการประเมินว่าน่าเป็นคอลเลกชัน เอนทิตีจะพิจารณาเฉพาะของลูกค้าความสามารถและความตั้งใจที่จะพิจารณาการจ่ายเมื่อครบกำหนดเอนทิตีอาจรวมสัญญาอย่าง น้อยสองที่ที่ หรือใกล้เวลาเดียวกันกับลูกค้าเดียวกัน การบัญชีนั้นเป็นสัญญาเดียวให้พวกเขาตรงกับเงื่อนไขที่ระบุมาตรฐานข้อกำหนดรายละเอียดสำหรับการแก้ไขสัญญาทาง ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงเฉพาะและสถานการณ์ การปรับเปลี่ยนอาจจะลงบัญชีเป็นการสัญญาที่แยกต่างหากหรือการปรับเปลี่ยนสัญญาเดิมขั้นตอนที่ 2: ระบุภาระหน้าที่แยกประสิทธิภาพในสัญญาเมื่อมีการระบุสัญญา องค์กรจะต้องประเมินเงื่อนไข และธุรกิจจารีตประเพณีปฏิบัติระบุซึ่งสัญญาว่า สินค้า หรือบริการ หรือกลุ่มสินค้าตามสัญญาหรือบริการ ควรจะจำกัดประสิทธิภาพการทำงานแยกต่างหากภาระผูกพันดีเทอร์มิแนนต์คีย์สำหรับการระบุข้อผูกมัดในการประสิทธิภาพการทำงานแยกเป็นว่าดี หรือบริการ กลุ่ม เป็นทั้งหมด ดี หรือบริการไม่แตกต่างถ้าลูกค้าสามารถได้รับประโยชน์จากดี หรือบริการนั้นหรือ กับอื่น ๆ พร้อมทรัพยากรและดี หรือบริการที่เป็นบุคคลแยกต่างหากจากสัญญาอื่น ๆ ในการสัญญา ดีหมดละหรือบริการจะเป็นข้อผูกมัดในการประสิทธิภาพการทำงานแยกต่างหากเอนทิตีอาจมีชุดที่แตกต่างของสินค้าหรือบริการที่มีมากเดียวกัน และมีรูปแบบเดียวของการถ่ายโอนให้กับลูกค้า สามารถรวมตัวอย่างบริการพื้นฐานเป็นรายชั่วโมง หรือรายวัน ให้ระบุเงื่อนไขพบกับ เช่นชุดมีข้อผูกมัดในการประสิทธิภาพการทำงานเดี่ยว1 ขณะที่ขีดจำกัดเดียวของ 'น่า' ใช้ IFRS และ GAAP เรา ขีดจำกัดแตกต่างกันเนื่องจากคำนิยามของ 'ดำรง' ใน IFRS และ GAAP เราแตกต่างกันใช้ใหม่ความต้องจะเป็นกิจการอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเอนทิตีส่วนใหญ่ IASB และ FASB ออกมาตรฐานการรับรู้รายได้ใหม่ — IFRS 15 3ขั้นตอนที่ 3: กำหนดค่าธุรกรรมราคาธุรกรรมเป็นยอดเงินที่หน่วยงานคาดว่าจะพิจารณาได้รับ และรวมถึง:การประเมินพิจารณาตัวแปรใด ๆ (เช่น มันอาจแตกต่างกันเนื่องจากเงินคืน หรือโบนัส), โดยใช้ถ่วงน้ำหนักความน่าเป็นค่าคาดหมายหรือมีแนวโน้มมากที่สุดยอด เคียงดีทำนายจำนวนพิจารณาซึ่งเอนทิตีจะได้รับผลของค่าเวลาของเงิน ถ้ามีส่วนประกอบทางการเงินที่เป็นสำคัญในสัญญาธรรมของการพิจารณาไม่ใช่เงินสดผลของการพิจารณาใด ๆ ลูกค้า เช่นใบสำคัญจ่าย และคูปองไม่โดยทั่วไปมีปรับราคาธุรกรรมสำหรับความเสี่ยงด้านเครดิต อย่างไรก็ตาม อาจจะจำกัดเนื่องจากการพิจารณาตัวแปร นั่นคือ เอนทิตีสามารถมีตัวแปรพิจารณาในธุรกรรมเฉพาะในขอบเขต ก็คือ probable2 ที่มีต่อมาการเปลี่ยนแปลงในตัวแปรพิจารณาประเมินจะไม่ส่งผลสำคัญการกลับรายการรายได้ การกลับรายการที่สำคัญเกิดขึ้นเมื่อการเปลี่ยนแปลงในผลการประเมินในการปรับลงอย่างมีนัยสำคัญจำนวนรายได้สะสมยังจากสัญญากับลูกค้าสำหรับการขาย และการใช้งานตามค่าภาคหลวงจากใบอนุญาตของทรัพย์สินทางปัญญา การมาตรฐานระบุว่า เอนทิตีรวมพิจารณาเช่นในธุรกรรมราคาก่อนขายต่อหรือใช้ขั้นตอนที่ 4: ปันส่วนธุรกรรมราคาประสิทธิภาพแยกภาระหน้าที่เอนทิตีต้องปันส่วนธุรกรรมราคาข้อผูกมัดแต่ละประสิทธิภาพแยกต่างหากตามญาติเดี่ยวขายราคา มีข้อยกเว้นจำกัด ยกเว้นในมาตรฐานอนุญาตให้เอนทิตีเพื่อปันส่วนยอดเงินผันแปรของพิจารณา กันใด ๆ ภายหลังการเปลี่ยนแปลงในพิจารณาว่าตัวแปร การหนึ่ง (แต่ไม่ทั้งหมด) ประสิทธิภาพการทำงานภาระผูกพัน ถ้าตรงตามเงื่อนไขที่ระบุกำหนดราคาขายแบบสแตนด์อโลน เอนทิตีต้องใช้ observableข้อมูล ถ้ามี ถ้าราคาขายแบบสแตนด์อโลนไม่ตรง observableเอนทิตีจะต้องใช้การประเมินตามข้อมูลที่มีความตัวอย่างของข้อมูลที่มีสมเหตุสมผลรวมถึงการประเมินปรับปรุงตลาดวิธีการ หรือต้นทุนที่คาด พร้อมวิธีกำไร เฉพาะเมื่อแบบสแตนด์อโลนขายราคาดีหรือบริการจะผันแปรสูง หรือไม่แน่นอน (ตามที่อธิบายไว้ในการมาตรฐาน), วิธีเหลือใช้ได้วิธีที่เราเห็นในกรณีส่วนใหญ่ เอนทิตีจะสามารถทำการประเมินการขายแบบสแตนด์อโลนราคาที่แสดงผู้บริหารสุดประเมินพิจารณาอินพุต observableอย่างไรก็ตาม มันอาจจะยากถ้าสินค้าหรือบริการไม่ขายอย่างอิสระโดยเอนทิตีหรือผู้อื่นIFRS ปัจจุบันไม่ชัดเจนบัญชีในหลายองค์ประกอบจัดเรียง ซึ่งได้ส่งผลให้เกิดความหลากหลายในทางปฏิบัติ IFRS 15 แสดงรายละเอียดความต้องการสำหรับธุรกรรมที่มีองค์ประกอบหลาย แต่ไม่มีกำจัดจำเป็นต้องออกกำลังกายการตัดสินในการกำหนดภาระหน้าที่ประสิทธิภาพที่เหมาะสมและพิจารณาถึงพันธกรณีเหล่านั้นประสิทธิภาพการปันส่วนใช้ 2 มาตรฐาน FASB 'ดำรง" ซึ่งมีความหมายเป็น 'ดำรงสูง' ใน IFRSรายได้จะยังเมื่อ หรือเป็น การควบคุมดี หรือบริการโอนย้ายไปลูกค้า ขั้นตอนที่ 5: รู้รายได้เมื่อ (หรือเป็น) เอนทิตีเป็นไปตามข้อผูกมัดในการประสิทธิภาพการทำงานเอนทิตีตรงข้อผูกมัดในการประสิทธิภาพการทำงาน ด้วยการโอนย้ายการควบคุมของดีตามสัญญา หรือบริการลูกค้า ซึ่งอาจเกิดขึ้น ช่วงเวลา หรือจุดเวลา การแสดงข้อผูกมัดเป็นความพึงพอใจที่จุดในเวลาเว้นแต่จะเป็นไปตามเงื่อนไขต่อไปนี้ ที่หนึ่งกรณี มันคือพอเวลาผ่านไป:ลูกค้าพร้อมรับ และใช้ประโยชน์โดยการดำเนินการประสิทธิภาพการทำงานของเอนทิตีเป็นเอนทิตีประสิทธิภาพของเอนทิตีการสร้าง หรือช่วยเพิ่มสินทรัพย์ที่ควบคุมลูกค้าเป็นสินทรัพย์มีสร้าง หรือปรับปรุงประสิทธิภาพของเอนทิตีสร้างสินทรัพย์ มีการใช้ทางเลือกเอนทิตีและเอนทิตีมีขวามีบุคลากรการเงินประสิทธิภาพที่สมบูรณ์วันที่สิ้นสุดรายได้จะยังตามรูปแบบของการโอนย้าย รายได้ที่มีการปันส่วนจะยังผูกพันประสิทธิภาพที่พอจุดในเวลาเมื่อมีควบคุมของดีการบริการต้นแบบมีโอนข้อผูกพันด้านประสิทธิภาพ ถ้าการประสิทธิภาพข้อผูกมัดไม่พอใจเวลา รายได้ปันส่วนไปที่ประสิทธิภาพข้อผูกมัดจะยังในช่วงข้อผูกพันด้านประสิทธิภาพมีความพึงพอใจ ใช้วิธีการเดียวที่ส่วนแสดงให้เห็นรูปแบบของการโอนย้ายควบคุมเวลา แนะนำโปรแกรมประยุกต์เพิ่มเติมเป็นให้ความช่วยเหลือตีเมื่อกำหนดว่า ใบอนุญาตของทรัพย์สินโอนลูกค้าเวลาหรือ ที่จุดในเวลานี้ต้นทุนสัญญาและคำแนะนำโปรแกรมประยุกต์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนที่ 1: ระบุสัญญา (s) กับลูกค้า
สัญญาอาจจะเขียนวาจาหรือโดยนัยแนวทางการดำเนินธุรกิจจารีตประเพณี แต่ต้อง
ใช้บังคับและมีสารในเชิงพาณิชย์ รูปแบบที่นำไปใช้กับแต่ละสัญญา
กับลูกค้าเมื่อมัน probable1 นิติบุคคลจะเก็บพิจารณาที่มัน
จะได้รับสิทธิ ในการประเมินไม่ว่าจะเป็นคอลเลกชันน่าจะเป็นกิจการที่จะพิจารณา
เฉพาะความสามารถของลูกค้าและความตั้งใจที่จะจ่ายเงินให้พิจารณาเมื่อครบกำหนด.
นิติบุคคลที่อาจรวมสองหรือสัญญาอื่น ๆ ที่ได้ลงนามในหรือใกล้
เวลาเดียวกันกับลูกค้าเดียวกันและการบัญชีสำหรับ พวกเขาเป็นสัญญาเดียว
ให้พวกเขามีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด.
มาตรฐานให้รายละเอียดความต้องการสำหรับการปรับเปลี่ยนสัญญา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ
ข้อเท็จจริงที่เฉพาะเจาะจงและสถานการณ์การปรับเปลี่ยนอาจจะคิดว่าเป็น
สัญญาที่แยกต่างหากหรือการปรับเปลี่ยนของสัญญาเดิม.
ขั้นตอนที่ 2: ระบุภาระหน้าที่การปฏิบัติงานแยกต่างหากในสัญญา
เมื่อสัญญาได้รับการระบุกิจการจะต้องประเมิน ข้อกำหนดและ
แนวทางการดำเนินธุรกิจธรรมเนียมที่จะต้องระบุว่าสัญญาสินค้าหรือบริการหรือกำ
สัญญาของสินค้าหรือบริการที่ควรได้รับการบันทึกเป็นผลการดำเนินงานแยก
ตามข้อผูกพัน.
ปัจจัยที่สำคัญสำหรับการระบุภาระผูกพันผลการดำเนินงานที่แยกจากกันไม่ว่าจะ
ดีหรือบริการหรือ มัดเป็นที่แตกต่างกัน ดีหรือบริการที่แตกต่างกันคือถ้าลูกค้า
จะได้รับประโยชน์จากการที่ดีหรือบริการของตัวเองหรือร่วมกับคนอื่น ๆ พร้อมใช้
ทรัพยากรและดีหรือบริการที่สามารถระบุตัวแยกจากสัญญาใน
สัญญา แต่ละที่ดีหรือบริการที่แตกต่างกันจะเป็นภาระหน้าที่การปฏิบัติงานแยกต่างหาก.
นิติบุคคลที่อาจให้ชุดที่แตกต่างกันของสินค้าหรือบริการที่มีมาก
เหมือนกันและมีรูปแบบเดียวกันของการถ่ายโอนให้กับลูกค้า ตัวอย่างอาจรวมถึง
การให้บริการในแบบรายชั่วโมงหรือรายวัน จัดให้มีเกณฑ์ที่กำหนดจะได้พบเช่น
series เป็นภาระผูกพันผลการดำเนินงานเดียว. 1 ในขณะที่เกณฑ์เดียวกันของ 'น่าจะเป็น' นำไปใช้ทั้งใน IFRS และสหรัฐอเมริกา GAAP เกณฑ์ที่แตกต่างเพราะคำจำกัดความของ 'น่าจะเป็นใน IFRS และสหรัฐ GAAP แตกต่างกัน. การนำ ใหม่ต้องการจะดำเนินการอย่างมีนัยสำคัญสำหรับองค์กรมากที่สุด. IASB และ FASB รับรู้รายได้ออกมาตรฐานใหม่ - IFRS 15 3 ขั้นตอนที่ 3: กำหนดราคาซื้อขายราคาซื้อขายเป็นจำนวนของสิ่งตอบแทนที่กิจการที่คาดว่าจะได้รับสิทธิและรวมถึง ประมาณการของการพิจารณาตัวแปรใด ๆ (เช่นมันอาจขึ้นอยู่กับส่วนลดหรือโบนัส) โดยใช้ค่าที่คาดว่าน่าจะเป็นน้ำหนักหรือได้มากที่สุดจำนวนแล้วแต่จำนวนใดที่ดีกว่าคาดการณ์ของการพิจารณาจำนวนเงินที่กิจการจะได้รับผลกระทบ ของค่าเวลาของเงินถ้ามีองค์ประกอบการจัดหาเงินทุนที่มีความสำคัญในการทำสัญญามูลค่ายุติธรรมของสิ่งตอบแทนที่ไม่ใช่เงินสดผลของการพิจารณาใด ๆ ที่จ่ายให้กับลูกค้าเช่นใบและคูปองราคาซื้อขายโดยทั่วไป ไม่ได้ปรับสำหรับความเสี่ยงด้านเครดิต แต่มันอาจจะเป็นเพราะข้อ จำกัด ของการพิจารณาตัวแปร นั่นคือกิจการสามารถรวมตัวแปรในการพิจารณาราคาซื้อขายเพียงเท่าที่มันจะ probable2 สูงที่การเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในการพิจารณาตัวแปรที่คาดจะไม่ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญในการกลับรายการรายได้ การกลับรายการที่สำคัญเกิดขึ้นเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในผลการประมาณการในการปรับตัวลดลงอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนของรายได้ที่สะสมได้รับการยอมรับจากการทำสัญญากับลูกค้า. สำหรับการขายและค่าลิขสิทธิ์การใช้งานตามใบอนุญาตจากทรัพย์สินทางปัญญา, มาตรฐานระบุว่ากิจการ ไม่รวมถึงการพิจารณาในการทำธุรกรรมดังกล่าว. ราคาก่อนที่จะขายที่ตามมาหรือการใช้งานที่เกิดขึ้นขั้นตอนที่ 4: การจัดสรรราคาซื้อขายกับภาระหน้าที่การปฏิบัติงานแยกต่างหากนิติบุคคลต้องจัดสรรราคาซื้อขายในแต่ละภาระผูกพันในการปฏิบัติงานแยกต่างหากในญาติแบบสแตนด์อะโลนขายราคาพื้นฐาน มีข้อยกเว้นที่ จำกัด ยกเว้นในมาตรฐานอนุญาตให้นิติบุคคลที่จะจัดสรรปริมาณการพิจารณาร่วมกับการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในภายหลังว่าการพิจารณาตัวแปรหนึ่งหรือมากกว่า (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ผลการดำเนินงานตามข้อผูกพันถ้าเกณฑ์ที่กำหนดจะได้พบกับ. เมื่อกำหนดแบบสแตนด์อะโลนขาย ราคาที่กิจการต้องใช้สังเกตข้อมูลถ้ามี ถ้ายืนอยู่คนเดียวราคาขายไม่ได้สังเกตโดยตรงกิจการที่จะต้องใช้การประมาณการอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่มีอยู่พอสมควร. ตัวอย่างของข้อมูลที่มีอยู่พอสมควรรวมถึงการประเมินตลาดปรับวิธีการหรือค่าใช้จ่ายที่คาดว่าอัตรากำไรขั้นต้นรวมทั้งวิธีการ เฉพาะในกรณีที่ยืนอยู่คนเดียวราคาขายหรือบริการที่ดีเป็นอย่างสูงที่ตัวแปรหรือไม่แน่ใจ (ตามที่อธิบายในมาตรฐาน) สามารถใช้วิธีการที่เหลือนำมาใช้. วิธีการที่เราเห็นมันในกรณีส่วนใหญ่นิติบุคคลจะสามารถที่จะทำให้การประมาณการของ สแตนด์อะโลนขายราคาที่เป็นตัวแทนของประมาณการจากฝ่ายบริหารที่ดีที่สุดเมื่อพิจารณาปัจจัยที่สังเกตได้. แต่มันอาจจะเป็นเรื่องยากมากขึ้นถ้าสินค้าหรือบริการที่ไม่ได้ขายอย่างอิสระโดยนิติบุคคลหรือคนอื่น ๆ . IFRS ปัจจุบันไม่ชัดเจนอยู่บัญชีสำหรับหลายองค์ประกอบการเตรียมการที่ มีผลในความหลากหลายในทางปฏิบัติ IFRS 15 ให้รายละเอียดความต้องการสำหรับการทำธุรกรรมที่มีองค์ประกอบหลาย แต่ไม่กำจัดจำเป็นที่จะต้องใช้วิจารณญาณในการกำหนดภาระหน้าที่การปฏิบัติงานที่เหมาะสมและการจัดสรรการพิจารณาผลการดำเนินงานต่อภาระหน้าที่ของผู้ที่. 2 มาตรฐาน FASB ใช้ 'น่าจะเป็น' ซึ่งมีความหมายเช่นเดียวกับ 'น่าจะเป็นสูงใน IFRS. รายได้จะรับรู้เมื่อหรือเป็นการควบคุมที่ดีหรือการถ่ายโอนการบริการให้กับลูกค้า. ขั้นตอนที่ 5: ตระหนักรายได้เมื่อ (หรือ) นิติบุคคลที่ตอบสนองภาระผูกพันผลการดำเนินงานกิจการที่น่าพอใจภาระผูกพันผลการดำเนินงานโดย การถ่ายโอนการควบคุมของสัญญาที่ดีหรือบริการให้กับลูกค้าซึ่งอาจเกิดขึ้นในช่วงเวลาหรือที่จุดในเวลา ประสิทธิภาพการทำงานของภาระผูกพันที่มีความพึงพอใจที่จุดในเวลาจนกว่าจะได้พบกับหนึ่งในเกณฑ์ต่อไปนี้ซึ่งในกรณีที่มันมีความพึงพอใจในช่วงเวลา: ลูกค้าไปพร้อม ๆ กันได้รับและกินผลประโยชน์ที่ได้รับจากผลการดำเนินงานของกิจการเป็นนิติบุคคลดำเนินการของกิจการ ผลการดำเนินงานสร้างหรือเพิ่มสินทรัพย์ที่ควบคุมลูกค้าเป็นสินทรัพย์ที่มีการสร้างหรือปรับปรุงผลการดำเนินงานของกิจการไม่สร้างสินทรัพย์ที่มีการใช้งานทางเลือกให้กับนิติบุคคลและกิจการมีสิทธิบังคับใช้กับการชำระเงินสำหรับการทำงานเสร็จสิ้นวันที่รายได้รับรู้ สอดคล้องกับรูปแบบของการถ่ายโอน รายได้ที่ได้รับการจัดสรรให้กับภาระหน้าที่การปฏิบัติงานมีความพึงพอใจที่จุดในเวลาจะรับรู้เมื่อการควบคุมที่ดีหรือบริการที่อยู่ภายใต้ภาระผูกพันในการปฏิบัติงานได้โอน หากภาระผูกพันในการปฏิบัติงานเป็นที่พอใจเมื่อเวลาผ่านไปรายได้ที่จัดสรรให้กับว่าภาระหน้าที่การปฏิบัติงานจะได้รับการยอมรับในช่วงภาระผูกพันในการปฏิบัติงานมีความพึงพอใจโดยใช้วิธีการเดียวที่แสดงให้เห็นถึงรูปแบบที่ดีที่สุดของการถ่ายโอนการควบคุมเมื่อเวลาผ่านไป คำแนะนำการประยุกต์ใช้เพิ่มเติมให้บริการหน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือเมื่อกำหนดว่าใบอนุญาตของการถ่ายโอนทรัพย์สินทางปัญญาให้กับลูกค้าในช่วงเวลาหรือที่จุดในเวลา. ค่าใช้จ่ายในการทำสัญญาและแนวทางการประยุกต์ใช้อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนที่ 1 : ระบุสัญญา ( s ) กับลูกค้า
สัญญาอาจจะเขียนด้วยวาจา หรือโดยนัย โดยการปฏิบัติทางธุรกิจปกติ แต่ต้องถูกบังคับ และมีสาร
ในเชิงพาณิชย์ รุ่นที่ใช้กับแต่ละสัญญา
กับลูกค้าเมื่อมีการ probable1 เอนทิตีจะรวบรวมพิจารณา ซึ่งมัน
จะมีสิทธิ . ในการประเมินว่าคอลเลกชันความน่าจะเป็น นิติบุคคลจะพิจารณา
เพียงลูกค้าของความสามารถและความตั้งใจที่จะจ่ายในการพิจารณาเมื่อครบกำหนด
นิติบุคคลอาจรวมสองหรือมากกว่าสัญญาที่ถูกป้อนลงในหรือใกล้
เวลาเดียวกันกับลูกค้าเดิม และบัญชีดังกล่าวเป็นสัญญาเดียว
ให้พวกเขาตรงตามเงื่อนไขที่ระบุ
มาตรฐานมีรายละเอียดความต้องการสำหรับการปรับเปลี่ยนสัญญา . ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงที่เฉพาะเจาะจงและสถานการณ์
,การปรับเปลี่ยนอาจจะคิดเป็น
สัญญาแยกหรือการแก้ไขสัญญาเดิม
ขั้นตอนที่ 2 : ระบุแยกแสดงภาระผูกพันในสัญญา
เมื่อสัญญามีการระบุว่า เป็นนิติบุคคล จะต้องศึกษาเงื่อนไขและข้อปฏิบัติทางธุรกิจเพื่อระบุ
จารีตประเพณีซึ่งสัญญากับสินค้าหรือบริการ หรือมัด
สัญญากับสินค้าหรือบริการควรจะคิดเป็นพันธกรณีการแสดง

กำหนดแยก คีย์สำหรับการระบุข้อตกลงแยกประสิทธิภาพไม่ว่าจะเป็น
ที่ดีหรือบริการ หรือ กลุ่ม เป็น ที่แตกต่างกัน บริการดีหรือแตกต่าง ถ้าลูกค้า
สามารถได้รับประโยชน์จากสินค้าหรือการบริการของตนเอง หรือร่วมกับ
พร้อมอื่น ๆทรัพยากรและบริการดีหรือแยกต่างหากจากสัญญาอื่น ๆที่ระบุใน
สัญญา แต่ละที่แตกต่างกันที่ดีหรือบริการจะเป็นหน้าที่แยกประสิทธิภาพ .
นิติบุคคลอาจให้ชุดของสินค้าที่แตกต่างกันหรือบริการที่มาก
เดียวกันและรูปแบบเดียวกันของการโอนให้กับลูกค้า ตัวอย่างอาจรวมถึง
บริการเป็นรายชั่วโมงหรือรายวันเกณฑ์ที่ระบุไว้ จะพบ เช่น
ชุดเป็นหน้าที่การทำงาน

1 ขณะเดียวกันเกณฑ์ ' น่าจะเป็น ' ใช้ทั้งในเรื่องค่าใช้จ่ายและ ธรณีประตูแตกต่าง
เพราะคำนิยามของ ' น่าจะเป็น ' ในเรื่องค่าใช้จ่ายและการใช้แตกต่างกัน ความต้องการใหม่

จะ

เรียนที่สำคัญสำหรับองค์กรมากที่สุด