ชาละวัน เป็นจระเข้ใหญ่เลื่องชื่อแห่

ชาละวัน เป็นจระเข้ใหญ่เลื่องชื่อแห่งแม่น้ำน่านเก่าเมืองพิจิตร สันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในสมัยที่พิจิตรมีเจ้าเมืองปกครอง ตามตำนานกล่าวว่า มีตายายสองสามีภรรยา ออกไปหาปลาพบไข่จระเข้ที่สระน้ำแห่งหนึ่ง จึงเก็บมาฟักเป็นตัวแล้วเลี้ยงไว้ในอ่างน้ำ เพราะยายอยากเลี้ยงไว้แทนลูก ต่อมาจระเข้ตัวใหญ่ขึ้นจึงนำไปเลี้ยงไว้ในสระใกล้บ้านหาปลามาให้เป็นประจำ ต่อมาตายายหาปลามาให้เป็นอาหารไม่พออิ่ม จระเข้ตัวนั้นจึงกินตายายเป็นอาหาร เมื่อขาดคนเลี้ยงดูให้อาหาร จระเข้ใหญ่จึงออกจากสระไปอาศัยอยู่ในแม่น้ำน่านเก่าซึ่งอยู่ห่างจากสระตายายประมาณ 500 เมตร

แม่น้ำน่านเก่าในสมัยนั้นยังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพันธุ์ปลานานาชนิดและมีน้ำบริบูรณ์ตลอดปี ขณะนั้นไหลผ่านบ้านวังกระดี่ทอง บ้านดงเศรษฐี ล่องไปทางใต้ ไหลผ่านบ้านดงชะพลู บ้านคะเชนทร์ บ้านเมืองพิจิตรเก่า บ้านท่าข่อย จนถึงบ้านบางคลาน จระเข้ใหญ่ก็เที่ยวออกอาละวาดอยู่ในแม่น้ำตั้งแต่ย่านเหนือเขตวังกระดี่ทอง ดงชะพลู จนถึงเมืองเก่า แต่ด้วยจระเข้ใหญ่ของตายายได้เคยลิ้มเนื้อมนุษย์แล้ว จึงเที่ยวอาละวาดกัดกินคนทั้งบนบกและในน้ำไม่มีเว้นแต่ละวัน จึงถูกขนานนามว่า "ไอ้ตาละวัน" ตามสำเนียงภาษาพูดของชาวบ้านที่เรียกตามความดุร้ายที่มันทำร้ายคน ไม่เว้นแต่ละวัน ต่อมาก็เรียกเพี้ยนเสียงเป็น "ไอ้ชาละวัน" และเขียนเป็น "ชาลวัน" ตามเนื้อเรื่องในพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาละวัน ตามตำนานกล่าวว่ามีตายายสองสามีภรรยาเพราะยายอยากเลี้ยงไว้แทนลูก จระเข้ตัวนั้นจึงกินตายายเป็นอาหารเมื่อขาดคนเลี้ยงดูให้อาหาร500 เมตร
ขณะนั้นไหลผ่านบ้านวังกระดี่ทองบ้านดงเศรษฐีล่องไปทางใต้ไหลผ่านบ้านดงชะพลูบ้านคะเชนทร์บ้านเมืองพิจิตรเก่าจนถึงบ้านบางคลาน ดงชะพลูจนถึงเมืองเก่าจึงถูกขนานนามว่า "ไอ้ตาละวัน" ไม่เว้นแต่ละวันต่อมาก็เรียกเพี้ยนเสียงเป็น "ไอ้ชาละวัน" และเขียนเป็น "ชาลวัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาละวันเป็นจระเข้ใหญ่เลื่องชื่อแห่งแม่น้ำน่านเก่าเมืองพิจิตรสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในสมัยที่พิจิตรมีเจ้าเมืองปกครองตามตำนานกล่าวว่ามีตายายสองสามีภรรยาออกไปหาปลาพบไข่จระเข้ที่สระน้ำแห่งหนึ่ง เพราะยายอยากเลี้ยงไว้แทนลูกต่อมาจระเข้ตัวใหญ่ขึ้นจึงนำไปเลี้ยงไว้ในสระใกล้บ้านหาปลามาให้เป็นประจำต่อมาตายายหาปลามาให้เป็นอาหารไม่พออิ่มจระเข้ตัวนั้นจึงกินตายายเป็นอาหารเมื่อขาดคนเลี้ยงดูให้อาหาร 500 เมตร

แม่น้ำน่านเก่าในสมัยนั้นยังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพันธุ์ปลานานาชนิดและมีน้ำบริบูรณ์ตลอดปีขณะนั้นไหลผ่านบ้านวังกระดี่ทองบ้านดงเศรษฐีล่องไปทางใต้ไหลผ่านบ้านดงชะพลูบ้านคะเชนทร์บ้านเมืองพิจิตรเก่า จนถึงบ้านบางคลานจระเข้ใหญ่ก็เที่ยวออกอาละวาดอยู่ในแม่น้ำตั้งแต่ย่านเหนือเขตวังกระดี่ทองดงชะพลูจนถึงเมืองเก่าแต่ด้วยจระเข้ใหญ่ของตายายได้เคยลิ้มเนื้อมนุษย์แล้ว จึงถูกขนานนามว่า "ไอ้ตาละวัน" ตามสำเนียงภาษาพูดของชาวบ้านที่เรียกตามความดุร้ายที่มันทำร้ายคนไม่เว้นแต่ละวันต่อมาก็เรียกเพี้ยนเสียงเป็น "ไอ้ชาละวัน" และเขียนเป็น "ชาลวัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาละวันเป็นจระเข้ใหญ่เลื่องชื่อแห่งแม่น้ำน่านเก่าสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในสมัยที่พิจิตรมีเจ้าเตามตำนานกล่าวว่า มีตายายสองสามีภรรยา ออกไปหาปลาพบไข่จระเข้ที่สระน้ำแห่งหนึ่งเพราะยายอยากเลี้ยงไว้แทนลูกต่อมาจระเข้ตัวใหญ่ขึ้นจึงนำไปเลี้ยงไว้ในสรต่อมาตายายหาปลามาให้เป็นอาหารไม่พออิ่มจระเข้ตัวนั้นจึงกินตายายเป็นอาหารเมื่อขาดคนเลี้ยงดูให้อาหาร500 เมตร
ตามมาตรฐาน
แม่น้ำน่านเก่าในสมัยนั้นยังอุดมสมบูรณ์ไปด้ขณะนั้นไหลผ่านบ้านวังกระดี่ทองบ้านดงเศรษฐีล่องไปทางใต้ไหลผ่านบ้านดงชะพลูบ้านคะเชนทร์บ้านเมืองพิจิตรเก่าจนถึงบ้านบางคลานจระเข้ใหญ่ก็เที่ยวออกอาละวาดอยู่ในแม่น้ำตัดงชะพลูจนถึงเมืองเก่าแต่ด้วยจระเข้ใหญ่ของตายายได้เคยลิ้มเนื้อมนจึงถูกขนานนามว่า"ไอ้ตาละวัน" ตามสำเนียงภาษาพูดของชาวบ้านที่เรียกตามความ ไม่เว้นแต่ละวันต่อมาก็เรียกเพี้ยนเสียงเป็น"ไอ้ชาละวัน"และเขียนเป็น"ชาลวัน"