The story "Beware of the Dog" start

The story "Beware of the Dog" starts by telling us that the main character, Peter Williamson is flying a Spitfire, or battle plane used in World War II. He makes it apparent that his leg was blown off in a dogfight. He wants to land at the landing zone and simply ask someone to help him out of the plane in a casual manner. As he continues to think about what he is going to say and do when he lands, he decides not to call the blood wagon. This is a decision that he will later regret. He now begins to feel light headed and tries to read some gauges (the altimeter) on his plane and can read, 21,000 ft. As he tries to read the hundreds, he fails at his attempt. He decides he needs to bail out of the plane. Before he does, he takes note of his location, he was above the English Channel. He removes his helmet, opens the hatch to the cockpit, and rolls the plane over which in return, drops him out of the plane. He begins to roll over and over again, head over heels and we assume that he pulled because he later wakes up in a hospital. Peter wakes up and does not remember a thing about what happened until he sees a fly on the ceiling of the hospital. A kind nurse greets him and washes him. Peter notices the water was hard and not so soft. He has a flash-back and remembers baths he used to take and how soft the water was and how the baths he took out of his country were so hard. His general claimed that water that was too soft would cause problems so he would add calcium tablets to harden the water a little. He notices that his nub of a leg was bandaged and sanitized by a doctor. He hears a distinct engine sound after the nurse leaves the room and after a moment of thinking, he recalls them as a Junkers 88 which was a german bomber. When the nurse returns with the hard water bath, he inquires about the JU-88's and why they flew during the day, because JU-88's never usually fly during the day anymore. She said it must not have been the aircraft he described because JU-88's are usually attacked and brought down if they fly during the day. Peter eventually reaches a point of curiosity where he absolutely must see outside the window because of his curiosity of the JU-88's and the hard water. With some pain and difficulty he manages to make it to the window and looks outside. There seems to be nothing out of the ordinary but out of the corner of his eyes, he sees a sign that says, 'Garde Au Chien', as he repeats it in his head, he realizes it says, 'Beware of the Dog' and he realizes it is in French. He is in France. Now he regrets not calling for the blood wagon. He painfully makes it to his bed and the nurse comes in the room. She tells him that someone from the R.A.F. was here to see him. The man had a Distinguished Cross which was odd for an R.A.F. pilot to wear. He remembers his general telling him only to tell people his name, rank, and number and nothing more. The man asks Peter his squadron and Peter replies, "My name is Peter Williamson, my rank is Squadron Leader, and my number is nine seven two four five seven." and the story ends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่อง "ระวังของสุนัข" เริ่มต้นด้วยการบอกเราว่าตัวละครหลัก peter วิลเลียมสันจะบินต้องเปิดหรือเครื่องบินรบที่ใช้ในสงครามโลกครั้งที่สอง เขาทำให้มันเห็นได้ชัดว่าขาของเขาถูกพัดออกไปในอุตลุด เขาต้องการที่จะลงจอดที่โซนเชื่อมโยงไปถึงและก็ขอให้คนที่จะช่วยเขาออกจากเครื่องบินในลักษณะที่ไม่เป็นทางการในขณะที่เขายังคงที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังจะพูดและทำเมื่อเขาที่ดินเขาตัดสินใจที่จะไม่เรียกรถบรรทุกเลือด นี้คือการตัดสินใจว่าเขาจะเสียใจในภายหลัง ตอนนี้เขาเริ่มที่จะรู้สึกเบาหัวและพยายามที่จะอ่านมาตรวัดบางคน (วัด) บนเครื่องบินของเขาและสามารถอ่าน 21,000 ฟุตในขณะที่เขาพยายามที่จะอ่านหลายร้อยที่เขาล้มเหลวในความพยายามของเขาที่ เขาตัดสินใจว่าเขาต้องการที่จะประกันตัวออกจากเครื่องบินก่อนที่เขาจะเขาจะทราบตำแหน่งของเขาเขาก็ไปช่องภาษาอังกฤษ เขาเอาหมวกของเขาเปิดประตูไปห้องนักบินและเครื่องบินม้วนซึ่งในการกลับลดลงเขาออกมาจากเครื่องบิน เขาเริ่มที่จะหมุนซ้ำแล้วซ้ำอีกหัวมากกว่าส้นเท้าและเราคิดว่าเขาดึงในภายหลังเพราะเขาตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลpeter ตื่นขึ้นมาและจำไม่ได้ว่าสิ่งที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนกว่าเขาจะเห็นได้ทันทีบนเพดานของโรงพยาบาล พยาบาลชนิดทักทายเขาและเขาล้าง peter สังเกตเห็นน้ำเป็นเรื่องยากและไม่อ่อนนุ่มเพื่อ เขามีแฟลชหลังและห้องอาบน้ำจำได้ว่าเขาใช้เวลาและวิธีการที่อ่อนนุ่มน้ำเป็นและวิธีการอาบน้ำที่เขานำออกมาจากประเทศของเขาอย่างหนักทั่วไปของเขาอ้างว่าน้ำที่อ่อนเกินไปจะทำให้เกิดปัญหาเพื่อที่เขาจะเพิ่มเม็ดแคลเซียมจะแข็งน้ำน้อย เขาสังเกตเห็นว่านับของเขาขาถูกพันผ้าพันแผลและสุขอนามัยโดยแพทย์ เขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่แตกต่างหลังจากที่พยาบาลออกจากห้องและหลังจากช่วงเวลาของความคิดที่เขาจำได้ว่าพวกเขาเป็น Junkers 88 ซึ่งเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดเยอรมันเมื่อพยาบาลกลับมาพร้อมกับการอาบน้ำอย่างหนักเขาถามเกี่ยวกับจู-88 และทำไมพวกเขาบินในระหว่างวันเพราะจู-88 ไม่เคยมักจะบินในระหว่างวันอีกต่อไป เธอบอกว่ามันจะต้องไม่ได้รับเครื่องบินที่เขาอธิบายเพราะจู-88 มักจะถูกโจมตีและนำมาลงถ้าพวกเขาบินในช่วงวันที่peter ในที่สุดก็ถึงจุดของความอยากรู้ที่เขาอย่างต้องดูนอกหน้าต่างเพราะความอยากรู้อยากเห็นของเขาจู-88 และน้ำอย่างหนัก บางคนที่มีอาการปวดและความยากลำบากเขาจัดการที่จะให้มันไปที่หน้าต่างและมองออกไปข้างนอก ดูเหมือนว่าจะมีอะไรออกจากสามัญ แต่ออกมาจากมุมของตาของเขาเขาเห็นสัญญาณที่บอกว่า 'จี๊ดลาเชียน' ในขณะที่เขาถึงมันอยู่ในหัวของเขาเขาตระหนักว่ามันบอกว่าระวังของสุนัขและเขาตระหนักว่ามันอยู่ในฝรั่งเศส เขาอยู่ในฝรั่งเศส ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เรียกร้องให้รถบรรทุกเลือด เขาเจ็บปวดทำให้มันไปที่เตียงของเขาและพยาบาลมาในห้องพัก เธอบอกเขาว่าใครบางคนจาก r.a.f. อยู่ที่นี่ที่จะเห็นเขา ชายคนนั้นมีความโดดเด่นข้ามซึ่งเป็นที่แปลก raf นักบินที่จะสวมใส่เขาจำได้ว่าเขาทั่วไปบอกเขาเท่านั้นที่จะบอกคนชื่อของเขายศและจำนวนและไม่มีอะไรเพิ่มเติม คนถามปีเตอร์กองเรือของเขาและปีเตอร์ตอบ "ชื่อของฉันคือปีเตอร์วิลเลียมสันยศของฉันคือนาวาอากาศตรีและจำนวนของฉันคือเก้าเจ็ดสองสี่เจ็ดห้า." และเรื่องราวจะจบลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่อง "ระวังของสุนัข" เริ่มต้น ด้วยการบอกเราว่า ตัวละครหลัก ปีเตอร์ Williamson จะบินป้องกันยิง หรือเครื่องบินรบที่ใช้ในสงครามโลกครั้งที่สอง เขาทำให้เห็นว่า ขาของเขาถูกเป่าการปิดในการ dogfight เขาต้องการที่ดินที่พื้นที่จอด และก็ขอให้บุคคลอื่นช่วยเขาออกมาจากเครื่องบินได้อย่างสบาย ๆ ขณะที่เขายังคงคิดว่า สิ่งที่เขากำลังพูด และเมื่อเขาที่ดิน เขาตัดสินใจไม่เข้าโทรรถเลือด นี่คือการตัดสินใจว่าเขาจะเสียใจในภายหลัง ตอนนี้เริ่มรู้สึกเบาหัว และพยายามอ่านบางมาตรวัด (อิเล็กทรอนิกส์) ของเขาบนเครื่องบิน และสามารถอ่าน 21000 ฟุต เขาพยายามอ่านร้อย เขาล้มเหลวในความพยายามของเขา เขาตัดสินใจเขาต้องรอดจากเครื่องบิน ก่อนเขาไม่ เขาใช้บันทึกตำแหน่งของเขา เขาเหนือช่องแคบอังกฤษ เขาเอาหมวกของเขา เปิดขณะการควบคุม และม้วนเครื่องบินที่กลับ หยดน้ำเขาออกจากเครื่องบิน เริ่มม้วนเล่า คลั่ง และเราสมมติว่า เขาดึงเนื่องจากเขาในภายหลังกลับขึ้นในโรงพยาบาล ปีเตอร์กลับขึ้น และจดจำสิ่งที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนกระทั่งเขาเห็นแมลงวันบนเพดานของโรงพยาบาล พยาบาลประเภททักทายเขา และเขาต่อผิวหน้า ปีเตอร์สังเกตพบว่า มีน้ำแข็ง และไม่นุ่มมาก เขามีแฟลชย้อน และจดจำเคยใช้อาบน้ำ และถูกน้ำนุ่มวิธี และวิธีอาบน้ำที่เขาได้จากประเทศของเขาได้อย่างเต็มที่ดังนั้น ทั่วไปเขาอ้างว่า น้ำที่อ่อนเกินไปจะทำให้เกิดปัญหาดังนั้นเขาจะเพิ่มแคลเซียมเม็ดเพื่อเริ่มน้ำเล็กน้อย เขาสังเกตพบว่า ว่า เขานับเป็นขา bandaged และถูกสุขอนามัย โดยแพทย์ เขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่แตกต่างหลังจากพยาบาลทำการ และเรียกหลังจากช่วงเวลาของความคิด เขาคืนให้เป็น 88 Junkers ซึ่งเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดเยอรมัน เมื่อพยาบาลกลับ มีน้ำน้ำแข็ง เขาสอบถามเกี่ยวกับการจู-88 ของ และทำไมพวกเขาบินในระหว่างวัน เนื่องจากจู-88 ไม่ปกติบินในระหว่างวันอีกต่อไป เธอบอกว่า มันต้องไม่มีเครื่องบินที่เขาอธิบาย เพราะจู-88 มักโจมตี และนำมาลงถ้าจะบินช่วงกลางวัน ปีเตอร์ถึงจุดของความอยากรู้ที่เขาจริง ๆ ต้องดูนอกหน้าต่างเนื่องจากเขาเห็นของจู-88 ของและน้ำแข็ง ความเจ็บปวดและยาก เขาจัดการเพื่อให้หน้าต่าง และมีลักษณะภายนอก ดูเหมือน จะไม่มีอะไร ผิดปกติ แต่ จากมุมของดวงตาของเขา เขาเห็นเครื่องที่บอกว่า 'Garde เจียนอู' เขาซ้ำในหัวของเขา เขาตระหนัก กล่าว "Beware ของสุนัข' และเขาตระหนักอยู่ในฝรั่งเศส เขาอยู่ในประเทศฝรั่งเศส ตอนนี้ เขา regrets ไม่เรียกรถเลือด เขาทำเจ็บปวดให้เขานอน และพยาบาลมาในห้อง เธอบอกเขาว่า ที่นี่คนจาก R.A.F. ได้เห็นเขา มนุษย์มีความแตกต่างข้ามซึ่งไม่แปลกสำหรับนักบินสวมใส่ R.A.F. การ เขาจดจำทั่วไปเขาบอกเขาเพียงบอกว่า เขาชื่อ ยศ และหมายเลข และไม่มีอะไรเพิ่มเติม ชายคนนั้นถามปีเตอร์กองของเขา และปีเตอร์ ตอบ, "ฉันชื่อปีเตอร์ Williamson นาวาเป็นอันดับของฉัน และหมายเลขของฉันเป็นเก้าเจ็ดสองสี่ห้าเจ็ด. " และสิ้นสุดเรื่องราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องนี้"ระวังของสุนัข"เริ่มต้นขึ้นด้วยการบอกเราว่าตัวละครสำคัญที่ปีเตอร์วิลเลียมสันคือการบินเครื่องบินรบหรือคนพ่นไฟที่ใช้ในสงครามโลกครั้งที่สอง เขาทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าขาของเขาถูกลมพัดปลิวไปในการต่อสู้อย่างสับสนได้ เขาต้องการที่ดินโซนที่ลงสู่พื้นและเรียบง่ายถามใครบางคนเพื่อช่วยให้เขาออกมาจากเครื่องบินในลักษณะแบบสบายๆเมื่อเขาจะเดินทางต่อไปยังคิดว่าเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังจะพูดและทำอะไรเมื่อเขาที่ดินเขาตัดสินใจว่าไม่เป็นการโทรรถเลือด โรงแรมแห่งนี้คือการตัดสินใจที่เขาจะเสียใจ ภายหลัง ตอนนี้เขาเริ่มที่จะมีความรู้สึกที่สว่างสดใสและพยายามที่จะอ่านตัววัดบางอย่าง(เครื่องวัดระยะสูง)บนเครื่องบินของเขาและสามารถอ่าน 21,000 ft . เขาจะพยายามที่จะอ่านหลายร้อยที่เขาล้มเหลวในความพยายามของเขา เขาตัดสินใจว่าเขาจำเป็นที่จะประกันตัวออกมาจากเครื่องบินได้ก่อนที่เขาจะไม่เขาจะบันทึกไว้ด้วยว่าของที่ตั้งที่เขาจะขึ้นไปอังกฤษ เขาจะลบหมวกกันน็อคของเขาจะเปิดช่องให้ห้องนักบินและม้วนเครื่องบินมากกว่าซึ่งในทางกลับลดลงต่ำกว่าเขาออกจากเครื่องบิน เขาเริ่มที่จะหมุนไปอีกครั้งไปและเราคาดว่าเขาดึงเพราะเขาจะกลับมาทำงานอีกครั้งหนึ่งในโรงพยาบาลปีเตอร์จะกลับมาทำงานอีกครั้งหนึ่งและไม่ได้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนกว่าเขาจะเห็นบินบนเพดานที่โรงพยาบาล นางพยาบาลคนหนึ่งให้การต้อนรับเขาและชะล้างเศษขนเขา ปีเตอร์ประกาศเรื่องน้ำเป็นเรื่องที่ยากและไม่ใช่แบบไม่มีแอลกอฮอล์ เขามีแฟลชให้และจะจดจำอ่างอาบน้ำเขาใช้ในการนำและวิธีการแบบไม่มีแอลกอฮอล์น้ำและอ่างอาบน้ำที่ได้อย่างไรเขาก็ออกจากประเทศของเขาเป็นอย่างหนักโดยทั่วไปของเขาอ้างว่าน้ำที่เป็นแบบไม่มีแอลกอฮอล์มากเกินไปจะทำให้เกิดปัญหาดังนั้นเขาจะเพิ่มเม็ดแคลเซียมเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้น้ำให้ เขาประกาศว่าเครื่องนอนของเขาของขาอีกข้างหนึ่งเป็นผ้าและเต็มเปี่ยมโดยแพทย์ที่ เขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่โดดเด่นหลังจากพยาบาลออกจากห้องและหลังจากช่วงเวลาหนึ่งของความคิดเขารู้จักเขาเป็น junkers ที่ 88 ซึ่งเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดชาวเยอรมันที่เมื่อพยาบาลไม่ได้ส่งคืนพร้อมด้วยอ่างอาบน้ำน้ำที่มีความกระด้างมากที่เขาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับ Ju -88 และทำไมพวกนั้นก็เพราะในระหว่างวันที่ Ju -88 ของไม่เคยบินไปในระหว่างวันที่โดยปกติแล้วอีกต่อไป เธอบอกว่าจะต้องไม่มีการอากาศยานที่เขาอธิบายไว้เพราะ Ju -88 ของถูกโจมตีและนำลงหากว่าเขาบินในระหว่างวันที่โดยปกติแล้วปีเตอร์ในท้ายที่สุดก็จะส่งมาถึงจุดที่มีความอยากรู้อยากเห็นที่ซึ่งเขาอย่างแท้จริงจะต้องดูที่ด้านนอกหน้าต่างที่เพราะของความอยากรู้อยากเห็นของเขาของ Ju -88 และน้ำที่มีความกระด้างมากที่ ด้วยความยากลำบากและความเจ็บปวดบางอย่างที่เขาจะจัดการให้ไปที่หน้าต่างและมีลักษณะทางด้านนอก ดูเหมือนว่าจะมีไม่มีอะไรออกมาจากหุ้นสามัญที่แต่ออกจากมุมของดวงตาของเขาเขาก็จะเห็นป้ายที่มีคำว่า"สมัย AU โชยหลีงั่งเทพ'ที่เขาเล่นซ้ำจะอยู่ในหัวของเขาเขาทำให้มันบอกว่า'ระวังของ'สุนัขและเขาได้ตระหนักว่าเป็นไปในแบบฝรั่งเศส เขาอยู่ในประเทศฝรั่งเศส ในตอนนี้เขารู้สึกเสียใจว่าไม่ใช่การโทรสำหรับรถเลือด เขาอย่างเจ็บปวดทำให้มันไปที่เตียงของเขาและนางพยาบาลที่มาพร้อมกับในห้องพักได้ เธอบอกว่ามีคนจากกองอากาศยานที่อยู่ที่นี่เพื่อจะได้เห็นเขากลับมา คนที่มีการจำแนกความแตกต่างซึ่งเป็นเรื่องแปลกสำหรับสมาชิกสมาคม F .นำร่องที่จะสวมใส่เขาจะจดจำทั่วไปเขาบอกเขาเพียงเพื่อบอกให้ผู้คนจัดอันดับชื่อของเขาและหมายเลขและไม่มีอะไรเพิ่มเติม คนที่จะถามปีเตอร์ปีเตอร์และนาวาอากาศตรีเขาตอบ"ผมชื่อปีเตอร์วิลเลียมสันอันดับของฉันคือนาวาอากาศตรีและหมายเลขของฉันคือเก้าเจ็ดสองสี่เจ็ดห้า"และเรื่องที่จะสิ้นสุดลง