Crop improvement facilitated by mod

Crop improvement facilitated by modern biotechnology is one the most significant developments in plant biotechnology research and development (R&D). Within Asia, plant biotechnology has largely been acknowledged as a key strategy for achieving food security and sustainable agriculture; many governments give high priority to agricultural biotechnology R&D. Current plant biotechnology research initiatives in selected Asian countries are presented in this paper. Many of these countries focus their biotechnology research on food crops and crops of high commercial value in the hope of meeting increasing food requirements and reducing poverty, particularly among resource-poor farming households. Harnessing biotechnology applications for the benefit of the poor, however, requires considerable attention in many areas, including appropriateness of and access to agri-biotechnology by resource-poor farmers, capability of the public sector in biotechnology R&D, regulatory framework that enhances the use of biotechnology applications, and public-private sector partnerships.
Developing nations of Asia have come a long way since the food crises of the 1960s. Over the last 30 years, higher productivity gains have been achieved, thanks to agricultural technologies such as high yielding varieties of rice and wheat, chemical inputs, irrigation, and improved cropping systems. Improvements in food security, poverty reduction, and per capita income initiated by the Green Revolution have been substantial and lasting (Rosegrant & Hazell, 2001). Between 1970 and 1995, per capita gross domestic product increased by 190%, cereal production doubled, and calorie availability per person increased by 24% (Asian Development Bank [ADB], 2001). In 1975, one out of every two Asians lived in poverty. By 1995, this ratio fell to one in four.
Government policies were at the heart of these economic and social gains. They reflected the belief that investments in increasing agricultural productivity were a prerequisite to economic development. These national policies were also supported by the public and private sectors and the international community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชอาศัยเทคโนโลยีชีวภาพสมัยใหม่พัฒนาเป็นหนึ่งในการพัฒนาที่สำคัญในพืชเทคโนโลยีชีวภาพการวิจัยและพัฒนา (r&d) ภายในเอเชีย เทคโนโลยีชีวภาพเกี่ยวกับพืชส่วนใหญ่ยอมรับว่า เป็นกลยุทธ์สำคัญสำหรับการบรรลุเป้าหมายความปลอดภัยอาหารและการเกษตรยั่งยืน รัฐบาลจำนวนมากให้ความสำคัญสูงกับเทคโนโลยีชีวภาพเกษตร R & D. ปัจจุบันโครงการวิจัยเทคโนโลยีชีวภาพพืชในเอเชียประเทศที่เลือกจะแสดงในเอกสารนี้ หลายประเทศเหล่านี้มุ่งเน้นการวิจัยเทคโนโลยีชีวภาพพืชอาหารและพืชผลของมูลค่าการค้าสูงในหวังของการประชุมความต้องการอาหารเพิ่มขึ้นและความยากจนลดลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครัวเรือนทำนายากจนทรัพยากร อย่างไรก็ตาม ควบคุมโปรแกรมประยุกต์เทคโนโลยีชีวภาพเพื่อประโยชน์ของยาก ต้องให้ความสนใจมากในหลายพื้นที่ ความของและถึง agri-เทคโนโลยีชีวภาพโดยที่เกษตรกรยากจนทรัพยากร ความสามารถของภาครัฐในด้านเทคโนโลยีชีวภาพ R & D กรอบระเบียบที่ช่วยเพิ่มการใช้งานเทคโนโลยีชีวภาพ ความร่วมมือภาครัฐเอกชนประเทศกำลังพัฒนาของเอเชียได้มาแบบตั้งแต่วิกฤตอาหารของปี 1960 ปี 30 กำไรผลผลิตสูงได้รับความ ด้วยเทคโนโลยีทางการเกษตรเช่นพันธุ์สูงบริษัทข้าว และข้าวสาลี เคมีอินพุต ชลประทาน และปรับปรุงระบบครอบ ปรับปรุงความปลอดภัยอาหาร ลดความยากจน และรายได้ต่อหัวที่เริ่มต้นจากการปฏิวัติเขียวได้พบ และยาวนาน (Rosegrant & Hazell, 2001) ระหว่าง 1995 และ 1970 ต่อ capita ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเพิ่มขึ้น 190% สองเท่า ผลิตธัญพืชและพร้อมแคลอรี่ต่อคนเพิ่มขึ้น 24% (ธนาคารพัฒนาเอเชีย [ADB], 2001) ในปี 1975 หนึ่งจากเอเชียทุกสองอาศัยอยู่ในความยากจน โดย 1995 อัตราส่วนนี้ลดลงไปหนึ่งในสี่นโยบายของรัฐบาลอยู่ในหัวใจของกำไรทางเศรษฐกิจ และสังคมเหล่านี้ พวกเขาสะท้อนความเชื่อว่า การลงทุนในการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรมีข้อกำหนดเบื้องต้นเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจ นโยบายแห่งชาติเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนนอกจากนี้ประชาชน และภาคเอกชน และประชาคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับปรุงพืชอำนวยความสะดวกโดยเทคโนโลยีชีวภาพสมัยใหม่เป็นหนึ่งในการพัฒนาที่สำคัญที่สุดในการวิจัยเทคโนโลยีชีวภาพด้านพืชและพัฒนา (R & D) ภายในภูมิภาคเอเชีย, เทคโนโลยีชีวภาพด้านพืชส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับว่าเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญในการบรรลุความมั่นคงด้านอาหารและการเกษตรอย่างยั่งยืน รัฐบาลในหลายประเทศให้ความสำคัญสูงในการเทคโนโลยีชีวภาพทางการเกษตร R & D ความคิดริเริ่มการวิจัยเทคโนโลยีชีวภาพด้านพืชปัจจุบันในประเทศแถบเอเชียที่เลือกจะนำเสนอในบทความนี้ หลายคนของประเทศเหล่านี้มุ่งเน้นการวิจัยด้านเทคโนโลยีชีวภาพของพวกเขาในพืชอาหารและพืชของมูลค่าการค้าสูงในความหวังของการประชุมที่เพิ่มขึ้นความต้องการอาหารและการลดความยากจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้ประกอบการเลี้ยงที่ยากจน การควบคุมการใช้งานเทคโนโลยีชีวภาพเพื่อประโยชน์ของคนยากจน แต่ต้องให้ความสนใจเป็นอย่างมากในหลายพื้นที่รวมทั้งความเหมาะสมของและการเข้าถึงเทคโนโลยีชีวภาพเกษตรโดยเกษตรกรที่ยากจน, ความสามารถของภาคประชาชนในด้านเทคโนโลยีชีวภาพ R & D, กรอบการกำกับดูแลที่ช่วยเพิ่มการใช้งานของ การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีชีวภาพและความร่วมมือภาครัฐและเอกชน.
การพัฒนาประเทศในเอเชียมีวิธีมานานตั้งแต่วิกฤตการณ์อาหารของปี 1960 ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมากำไรจากการผลิตที่สูงขึ้นได้รับความขอบคุณเทคโนโลยีการเกษตรเช่นพันธุ์ที่ให้ผลผลิตสูงของข้าวและข้าวสาลี, สารเคมี, การชลประทานและระบบการปลูกพืชที่ดีขึ้น การปรับปรุงในการรักษาความปลอดภัยของอาหาร, การลดความยากจนและรายได้ต่อหัวริเริ่มโดยการปฏิวัติสีเขียวได้รับรูปธรรมและยั่งยืน (Rosegrant & Hazell, 2001) ระหว่างปี 1970 และปี 1995 ได้ต่อหัวของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเพิ่มขึ้น 190% การผลิตธัญพืชสองเท่าและความพร้อมแคลอรี่ต่อคนเพิ่มขึ้น 24% (ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย [ADB], 2001) ในปี 1975 หนึ่งในทุกสองชาวเอเชียที่อาศัยอยู่ในความยากจน 1995 โดยอัตราส่วนนี้ลดลงถึงหนึ่งในสี่ของ.
รัฐบาลมีนโยบายที่เป็นหัวใจของเหล่านี้กำไรทางเศรษฐกิจและสังคม พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อว่าการลงทุนในการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรมีความจำเป็นต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ นโยบายระดับชาติเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐและเอกชนและประชาคมระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับปรุงพันธุ์พืชโดยเทคโนโลยีชีวภาพสมัยใหม่ เกิดเป็นหนึ่งที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาวิจัยพืชเทคโนโลยีชีวภาพและการพัฒนา ( R & D ) ภายในเอเชีย เทคโนโลยีชีวภาพของพืชส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญสำหรับการบรรลุความมั่นคงด้านอาหารและการเกษตรอย่างยั่งยืน รัฐบาลให้ความสำคัญสูงเพื่อการเกษตรเทคโนโลยีชีวภาพ R & Dวิจัยเทคโนโลยีชีวภาพของพืชในปัจจุบัน โดยเลือกประเทศในเอเชียจะถูกนำเสนอในบทความนี้ หลายประเทศเหล่านี้มุ่งเน้นงานวิจัยด้านเทคโนโลยีชีวภาพของพืชอาหาร และพืชของมูลค่าการค้าสูงในความหวังของการประชุมความต้องการอาหารที่เพิ่มขึ้น และการลดความยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ทรัพยากรการเกษตรครัวเรือนยากจน .ด้วยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีชีวภาพเพื่อประโยชน์ของคนจน แต่ต้องให้ความสนใจมากในหลายพื้นที่ รวมถึงความเหมาะสมของการเข้าถึงทรัพยากรชีวภาพ และเกษตร โดยเกษตรกรที่ยากจน ความสามารถของภาครัฐในเทคโนโลยีชีวภาพ R & D ได้แก่ บริษัท ที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของโปรแกรมเทคโนโลยีชีวภาพ และเอกชน
ภาคพันธมิตรประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียมานาน ตั้งแต่อาหาร วิกฤตของปี 1960 ที่ ผ่านมา 30 ปี ผลผลิตที่สูงขึ้น กำไรได้สำเร็จ ต้องขอบคุณเทคโนโลยีการเกษตร เช่น พันธุ์ที่ให้ผลผลิตสูงของข้าวและข้าวสาลี เคมีนำเข้า ชลประทาน และการปรับปรุงระบบการปลูกพืช . การปรับปรุงความปลอดภัยของอาหาร , การลดความยากจนและรายได้ต่อหัวที่ริเริ่มโดยการปฏิวัติเขียวมีรูปธรรมและยั่งยืน ( rosegrant & Hazell , 2001 ) ระหว่างปี 1970 และปี 1995 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวเพิ่มขึ้น 190% การผลิตธัญพืชสองเท่า และมีแคลอรีต่อคน เพิ่มขึ้น 24 % ( ธนาคารพัฒนาเอเชีย ADB [ ] , 2001 ) ในปี 1975 หนึ่งในทุกสองชาวเอเชียที่อาศัยอยู่ในความยากจน โดยปี 1995อัตราส่วนนี้ลดลงถึง 1 ใน 4 . . . . .
นโยบายรัฐบาลอยู่ในหัวใจของเศรษฐกิจและสังคมได้รับ . พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อที่ว่า การลงทุนในการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรเป็นรากฐานของการพัฒนาเศรษฐกิจ นโยบายเหล่านี้ยังได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐ เอกชนและชุมชนระหว่างประเทศ .