collaboration with the allies in 19

collaboration with the allies in 1942 in north Africa


American’s formal entry into World War II in December 1941 significantly changed the course of the war as it infused American strategy and resources into the conflict. The British and American approaches as to how to prosecute the war in Europe were divergent after the Americans entered the war in 1941. The British were essentially designing a strategic plan that would rely on blockade, bombing, subversive activities, and propaganda to weaken the will and ability of Germany to resist. British Prime Minister Winston Churchill was skeptical of confronting the German land forces head on believing that committing vast armies of infantry and armor to the continent like was done in World War I would be a mistake. Instead, he proposed a strategy that would emphasize mobile, hard-hitting armored forces operating on the periphery of German-controlled territory rather than a large scale ground action against the German war machine on the continent. Therefore, Churchill believed that the best approach was to wage war on the continent with a peripheral strategy. Historian Dr. Maurice Matloff wrote: “the Mediterranean or ‘soft underbelly’ part of the peripheral thesis has received great attention in the post war debate…from the beginning the British leadership envisaged a cross-Channel operation in force only as the last blow against a Germany already in the process of collapse.”[7]

The Americans on the other hand believed that large-scale land operations would be needed to defeat Germany. Mass concentration was the core of American strategy. Matloff wrote: “in the summer of 1941 the [American] army’s strategic planners concluded that sooner or later ‘we must prepare to fight Germany by actually coming to grips with and defeating her ground forces and definitely breaking her will to combat.”[8]

These two opposing strategic views of how to best prosecute the war in Europe against Germany and the Axis powers were reflected in 1942 in the debate over Operation Bolero vis-à-vis Operation Torch. American Admiral Harold R. Stark had as early as November 1940 predicted that it would take large scale land operations to defeat Nazi Germany and in the summer of 1941 the army’s strategic planners concluded that in the end the Allies would have to defeat Germany by defeating her ground forces.

After Pearl Harbor in December 1941, Secretary of War Stimson, General Marshal and American war planners in the United States were concerned with American assets becoming too widely disbursed and as a result devised Operation Bolero. The plan was designed to assemble troops and supplies in England for a major cross-Channel invasion as early as the spring of 1943. According to Matloff, the British initially approved Bolero in principle in April 1942 but that the agreement lasted less than three months.[9]

The British strategic planners were concerned that a major cross-Channel offensive at this juncture would be premature prompting Churchill to go to Washington for a strategy meeting and propose a North African operation instead of Bolero. This new British proposal so frustrated the American war planners that they threatened to concentrate on the Pacific theater instead of Europe, however, President Roosevelt overruled them. Roosevelt believed that since the British were not in favor of a cross-Channel operation in 1942 that a thrust into North Africa would be a viable alternative. Operation Torch would place American ground forces against the Germans and a successful operation in North Africa would help secure vital Mediterranean Sea lanes and potentially secure a staging point for an Allied invasion into southern Europe. Additionally, resources existed for Operation Torch where they were suspect for a cross-Channel operation in 1942.[10]

Substantial evidence exists that a significant number of high ranking Vichy military officials would be involved in the planning of Operation Torch and that Vichy complicity with the American Office of Strategic Services (OSS) is additional evidence of high ranking Vichy Officials defying Pétain and the armistice agreement with Germany.

Operation Torch began in the early morning hours of November 8, 1942 when Allied troops, mostly American, landed ashore at various points in Vichy French-controlled Morocco and Algeria marking America’s first major offensive in World War II. Historian David A. Walker wrote: “simultaneously, pro-Allied guerrilla fighters organized by General William J. (‘Wild Bill’) Donovan’s recently formed Office of Strategic Services (OSS) sprang into action to assist in the invading forces.”[11] For the previous three months, these guerrilla fighters had been recruited and trained by OSS agents stationed in Vichy French North Africa. This tactic by American forces represented a new approach or dimension to military operations in the field during World War II. Additionally, OSS agents were tasked with assessing enemy motivation and the conducting of clandestine negotiations designed to create pro-Allied factions in either enemy or neutral countries.[12] It is important to note the early collaboration between American and Vichy French authorities in North Africa began in the form of the vice-counsels organization which was the precursor of the OSS which formed in June 1942 and its predecessor organization, the Office of the Coordinator of Information (COI), in July 1941. In May, 1941 the vice-consuls organization was established after the Murphy-Weygand economic agreement of March 10, 1941. This agreement allowed for certain American goods to be imported into French Northwest Africa even though the British had a blockade of the area in effect. In return, the Americans would be allowed by Vichy French authorities to maintain American observers in Vichy controlled North Africa to monitor the destination of the imported goods and ensure that they did not fall into the hands of Axis powers.[13]To further accentuate the Vichy American collaboration Dr. Walker wrote: “Furthermore, OSS maintained links with disaffected officers of the Vichy French army of North Africa, and it was on the basis of evidence supplied from this source that OSS agents claimed that the resistance of the Vichy French to a primarily American invasion of North Africa would be minimal.”[14] It was reported that one of the major tasks entrusted to the OSS was the recruitment of the distinguished French General Henri Giraud to the Allied cause. Many historians have noted that, for a long period of time during the planning of Operation Torch, General Eisenhower favored General Giraud over Admiral Darlan to head Vichy French forces during the North African operation. However, other historians dispute this as Douglas Porch points out that Eisenhower believed General Giraud was “reactionary, old-fashioned and cannot be persuaded to modernize…he has no, repeat no, political acumen whatsoever.”[15]A possible reason for the OSS directive on the recruitment of Giraud was found in an incoming message R-2014 from Headquarters ETOUSA on October 16, 1942 addressed for the eyes of General Eisenhower only in paragraph of that communication:

[Eisenhower was] to transmit this information to General Giraud immediately. General Mast stated that General Giraud desires that he be dealt with instead of Darlan, who he feels cannot be trusted, but is merely desirous of climbing on the band wagon. A request was made for an expression of unity of French forces (army and navy), of whom Darlan is Commander-in-Chief. The French Fleet is extremely important in that the admiral controls ports and coastal batteries in French North Africa. Mast stated that the army is loyal to and will be commanded by Giraud instead of Darlan; also, that the navy in French North Africa should go along with the army. I urge that the success of the operation depends upon the working of the French forces with us.[16]

This message from General Marshal at Headquarters ETOUSA to General Eisenhower on October 16, 1942 provides a portion of the evidence why some historians believe that General Eisenhower preferred Vichy General Giraud over Admiral Darlan to head Vichy French troops during the North African operation. General Mast, who commanded a Vichy French army division in Casablanca, Morocco during this period, was one of America’s chief contacts in North Africa and a strong advocate of General Giraud leading French troops during the invasion.

Historian Dr. Arthur Funk has noted, however, that three weeks prior to the commencement of Operation Torch an agreement had been consummated in a London meeting by General Eisenhower, General Clark, Churchill, Eden, and the British Chief of Staff General Sir Allen Brooke and that Roosevelt had been kept informed. Funk wrote: “these deliberations had led to a qualified acceptance of Darlan (he was then considered less useful than a rival candidate, General Henri Giraud) as a possible replacement for Clark as Eisenhower’s deputy.”[17]

The news that Admiral Darlan would lead Vichy troops in North Africa brought indignant protest in the American and British press because he was perceived as a Nazi collaborator and had demonstrated his anti-Semitism as well as his Anglophobia. Additionally, the British had backed and given refuge to Free French leader General Charles de Gaulle, who considered the Allies reported deal with Darlan an ill-considered affront. The editorials in both the British and the American press asked the same basic question: “how could American commanders, General Dwight Eisenhower and his deputy General Mark Clark have been so short-sighted or ignorant that they could improvise a compact with a notorious double-dealer, a fascist and a quisling, in order to obtain uncertain temporary advantage?”[18]

Evidence based on documents found in General Mark Clark’s letters show a significant number of high ranking Vichy French officials like

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความร่วมมือกับพันธมิตรในปี 1942 ในแอฟริกาเหนือรายการอย่างเป็นทางการของสหรัฐอเมริกาในสงครามโลกครั้งที่สองธันวาคม 1941 เปลี่ยนหลักสูตรของสงครามเป็นเรื่องผสมผสานกลยุทธ์อเมริกันและทรัพยากรเป็นความขัดแย้งอย่างมีนัยสำคัญ แนวทางอังกฤษ และอเมริกันเป็นวิธีการดำเนินคดีกับสงครามในยุโรปมีขันติธรรมหลังจากชาวอเมริกันป้อนสงคราม 1941 อังกฤษหลักได้ออกแบบแผนเชิงกลยุทธ์ที่จะใช้ปิดล้อม ทิ้งระเบิด กิจกรรม subversive และโฆษณาชวนเชื่อจะอ่อนตัวลงจะและความสามารถของเยอรมนีเพื่อต่อต้าน นายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเคิร์ดโซว์ถูกสงสัยของเยอรมันเผชิญแผ่นดินกองใหญ่บนเชื่อว่า ยอมรับกองทัพใหญ่ของชุดเกราะและทหารราบไปทวีปเช่นที่ทำในสงครามโลกจะผิดพลาด แทน เขาเสนอกลยุทธ์ที่จะเน้นมือถือ hard-hitting เกราะกองกำลังทำงานบนยสปริงของเยอรมันควบคุมอาณาเขตมากกว่าการกระทำพื้นดินขนาดใหญ่กับเครื่องจักรสงครามเยอรมันบนทวีป ดังนั้น เคิร์ดโซว์เชื่อว่า วิธีที่ดีที่สุดคือ สงครามในทวีปที่มีกลยุทธ์การต่อพ่วง นักประวัติศาสตร์ดร.มอริ Matloff เขียน: "เมดิเตอร์เรเนียน หรือ 'นุ่ม underbelly' ส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ต่อพ่วงได้รับความสนใจมากในการประกาศสงครามอภิปราย...ตั้งแต่เริ่มต้น นำอังกฤษ envisaged ดำเนินข้ามช่องแรงเท่าระเบิดล่าสุดกับเยอรมนีแล้วกำลังยุบ" [7]ชาวอเมริกันคงเชื่อว่า แผ่นดินใหญ่การดำเนินงานจะต้องพ่ายแพ้เยอรมนี ความเข้มข้นโดยรวมหลักของกลยุทธ์อเมริกันได้ Matloff เขียน: "ในฤดูร้อนค.ศ. 1941 วางแผนเชิงกลยุทธ์ของกองทัพบก [อเมริกัน] สรุปที่ช้า ' เราต้องเตรียมต่อสู้เยอรมนี โดยมาจริง กับ และเอาชนะกองกำลังภาคพื้นดินของเธอ และแน่นอนการตัดเธอจะต่อสู้" [8]สงครามในยุโรปกับเยอรมนีดำเนินคดีสองมุมมองเชิงกลยุทธ์วิธีการส่วนฝ่ายตรงข้าม และแกนอำนาจถูกสะท้อนออกมาในปี 1942 ในการอภิปรายมากกว่า vis-เซ็ต-vis เสื้อชนิดหนึ่งการดำเนินงานปฏิบัติการคบเพลิง อเมริกันแอดฮาโรลด์ R. โดยสิ้นเชิงเป็นต้นที่ ๒๔๘๓ พฤศจิกายนทำนายว่า มันจะใช้เวลาขนาดใหญ่ที่ดินดำเนินความพ่ายแพ้ของนาซีเยอรมนี และในฤดูร้อนค.ศ. 1941 วางแผนเชิงกลยุทธ์ของกองทัพบกสรุปว่า ในสุดพันธมิตรจะต้องพ่ายแพ้เยอรมนี โดยการเอาชนะของเธอเราบังคับได้หลังจากในเดือน 1941 ธันวาคมเพิร์ลฮาร์เบอร์ เลขานุการ Stimson สงคราม จอม พลทั่วไป และการวางแผนสงครามอเมริกันในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวข้องกับสินทรัพย์อเมริกันเป็นเบิกเกินไปอย่างกว้างขวางและกำหนดเป็นผลการดำเนินงานเสื้อชนิดหนึ่ง แผนถูกออกแบบมาเพื่อรวบรวมกำลังพลและอุปกรณ์ในอังกฤษที่สำคัญข้ามช่องบุกรุกก่อนเป็นฤดูใบไม้ผลิของ 1943 ตาม Matloff อังกฤษเริ่มอนุมัติเสื้อชนิดหนึ่งในหลักการในเดือนเมษายนปี 1942 แต่ว่าตกลงจะกินเวลาน้อยกว่าสามเดือน [9]วางแผนเชิงกลยุทธ์ที่อังกฤษมีความกังวลว่า รุกข้ามช่องหลักที่ juncture นี้จะก่อนกำหนดเพื่อให้เคิร์ดโซว์ไปวอชิงตันประชุมกลยุทธ์ และเสนอการดำเนินงานที่แอฟริกาเหนือแทนเสื้อชนิดหนึ่ง ข้อเสนอนี้อังกฤษใหม่ผิดหวังดังนั้นวางแผนสงครามอเมริกันที่พวกเขาถูกเน้นโรงละครแปซิฟิกแทนยุโรป ไร ประธานาธิบดีรูสเวลต์แทนพวกเขา รูสเวลท์เชื่อว่าเนื่องจากอังกฤษไม่สามารถข้ามช่องดำเนินการในปี 1942 ว่า กระตุกในแอฟริกาเหนือจะเป็นทางเลือกที่ทำงานได้ ปฏิบัติการคบเพลิงจะทำอเมริกันกองกับเยอรมัน และการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จในแอฟริกาเหนือจะช่วยทางน่านน้ำเมดิเตอร์เรเนียนที่สำคัญ และอาจปลอดภัยจุดเตรียมสำหรับการบุกรุกที่ฝ่ายสัมพันธมิตรในยุโรปใต้ นอกจากนี้ ทรัพยากรอยู่ในปฏิบัติการคบเพลิงที่พวกเขาสงสัยในการดำเนินการข้ามช่องในปี 1942 [10]พบหลักฐานมีอยู่ว่าจำนวนสูงอันดับกาดเจ้าหน้าที่ทหารจะเกี่ยวข้องในการวางแผนปฏิบัติการคบเพลิงและเข้าไปที่กาดกับอเมริกา Office ของกลยุทธ์บริการ (OSS) สำคัญหลักฐานเพิ่มเติมเจ้าหน้าที่กาดอันดับสูง defying Pétain และข้อตกลงการสงบศึกกับเยอรมนีOperation Torch began in the early morning hours of November 8, 1942 when Allied troops, mostly American, landed ashore at various points in Vichy French-controlled Morocco and Algeria marking America’s first major offensive in World War II. Historian David A. Walker wrote: “simultaneously, pro-Allied guerrilla fighters organized by General William J. (‘Wild Bill’) Donovan’s recently formed Office of Strategic Services (OSS) sprang into action to assist in the invading forces.”[11] For the previous three months, these guerrilla fighters had been recruited and trained by OSS agents stationed in Vichy French North Africa. This tactic by American forces represented a new approach or dimension to military operations in the field during World War II. Additionally, OSS agents were tasked with assessing enemy motivation and the conducting of clandestine negotiations designed to create pro-Allied factions in either enemy or neutral countries.[12] It is important to note the early collaboration between American and Vichy French authorities in North Africa began in the form of the vice-counsels organization which was the precursor of the OSS which formed in June 1942 and its predecessor organization, the Office of the Coordinator of Information (COI), in July 1941. In May, 1941 the vice-consuls organization was established after the Murphy-Weygand economic agreement of March 10, 1941. This agreement allowed for certain American goods to be imported into French Northwest Africa even though the British had a blockade of the area in effect. In return, the Americans would be allowed by Vichy French authorities to maintain American observers in Vichy controlled North Africa to monitor the destination of the imported goods and ensure that they did not fall into the hands of Axis powers.[13]To further accentuate the Vichy American collaboration Dr. Walker wrote: “Furthermore, OSS maintained links with disaffected officers of the Vichy French army of North Africa, and it was on the basis of evidence supplied from this source that OSS agents claimed that the resistance of the Vichy French to a primarily American invasion of North Africa would be minimal.”[14] It was reported that one of the major tasks entrusted to the OSS was the recruitment of the distinguished French General Henri Giraud to the Allied cause. Many historians have noted that, for a long period of time during the planning of Operation Torch, General Eisenhower favored General Giraud over Admiral Darlan to head Vichy French forces during the North African operation. However, other historians dispute this as Douglas Porch points out that Eisenhower believed General Giraud was “reactionary, old-fashioned and cannot be persuaded to modernize…he has no, repeat no, political acumen whatsoever.”[15]A possible reason for the OSS directive on the recruitment of Giraud was found in an incoming message R-2014 from Headquarters ETOUSA on October 16, 1942 addressed for the eyes of General Eisenhower only in paragraph of that communication:[Eisenhower was] to transmit this information to General Giraud immediately. General Mast stated that General Giraud desires that he be dealt with instead of Darlan, who he feels cannot be trusted, but is merely desirous of climbing on the band wagon. A request was made for an expression of unity of French forces (army and navy), of whom Darlan is Commander-in-Chief. The French Fleet is extremely important in that the admiral controls ports and coastal batteries in French North Africa. Mast stated that the army is loyal to and will be commanded by Giraud instead of Darlan; also, that the navy in French North Africa should go along with the army. I urge that the success of the operation depends upon the working of the French forces with us.[16]This message from General Marshal at Headquarters ETOUSA to General Eisenhower on October 16, 1942 provides a portion of the evidence why some historians believe that General Eisenhower preferred Vichy General Giraud over Admiral Darlan to head Vichy French troops during the North African operation. General Mast, who commanded a Vichy French army division in Casablanca, Morocco during this period, was one of America’s chief contacts in North Africa and a strong advocate of General Giraud leading French troops during the invasion.Historian Dr. Arthur Funk has noted, however, that three weeks prior to the commencement of Operation Torch an agreement had been consummated in a London meeting by General Eisenhower, General Clark, Churchill, Eden, and the British Chief of Staff General Sir Allen Brooke and that Roosevelt had been kept informed. Funk wrote: “these deliberations had led to a qualified acceptance of Darlan (he was then considered less useful than a rival candidate, General Henri Giraud) as a possible replacement for Clark as Eisenhower’s deputy.”[17]The news that Admiral Darlan would lead Vichy troops in North Africa brought indignant protest in the American and British press because he was perceived as a Nazi collaborator and had demonstrated his anti-Semitism as well as his Anglophobia. Additionally, the British had backed and given refuge to Free French leader General Charles de Gaulle, who considered the Allies reported deal with Darlan an ill-considered affront. The editorials in both the British and the American press asked the same basic question: “how could American commanders, General Dwight Eisenhower and his deputy General Mark Clark have been so short-sighted or ignorant that they could improvise a compact with a notorious double-dealer, a fascist and a quisling, in order to obtain uncertain temporary advantage?”[18]Evidence based on documents found in General Mark Clark’s letters show a significant number of high ranking Vichy French officials like

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความร่วมมือกับพันธมิตรในปี 1942 ในแอฟริกาเหนือรายการอย่างเป็นทางการอเมริกันเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่สองธันวาคม 1941 อย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรของสงครามในขณะที่มัน infused กลยุทธ์อเมริกันและทรัพยากรที่เป็นความขัดแย้ง วิธีอังกฤษและอเมริกันเป็นวิธีการที่จะดำเนินคดีสงครามในยุโรปที่แตกต่างกันหลังจากที่ชาวอเมริกันเข้าสู่สงครามในปี 1941 อังกฤษเป็นหลักในการออกแบบแผนกลยุทธ์ที่จะพึ่งพาการปิดล้อมระเบิดกิจกรรมล้มล้างและการโฆษณาชวนเชื่อจะอ่อนตัวลง และความสามารถของเยอรมนีที่จะต่อต้าน นายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเชอร์ชิลไม่เชื่อในการเผชิญหน้ากับกองทัพบกเยอรมันหัวเชื่อว่าการกระทำกองทัพใหญ่ของทหารราบและเกราะทวีปเช่นที่ทำในสงครามโลกครั้งที่จะผิดพลาด แต่เขาเสนอกลยุทธ์ที่จะเน้นมือถือแรงกระแทกกองกำลังติดอาวุธในการดำเนินงานที่อยู่รอบนอกของดินแดนเยอรมันควบคุมมากกว่าการกระทำที่พื้นดินขนาดใหญ่กับเครื่องจักรสงครามเยอรมันในทวีปยุโรป ดังนั้นเชอร์ชิลเชื่อว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการทำสงครามในทวีปยุโรปด้วยกลยุทธ์ต่อพ่วง ประวัติศาสตร์ดร. มอริซ Matloff เขียน: "ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนหรือ 'underbelly อ่อน' ส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ต่อพ่วงได้รับความสนใจอย่างมากในการอภิปรายหลังสงคราม ... จากจุดเริ่มต้นการเป็นผู้นำอังกฤษวาดภาพการดำเนินการข้ามช่องทางในการบังคับเพียง แต่เป็นระเบิดที่ผ่านมากับ เยอรมนีอยู่ในกระบวนการของการล่มสลาย. "[7] ชาวอเมริกันในมืออื่น ๆ เชื่อว่าการดำเนินงานที่ดินขนาดใหญ่ที่จะต้องเอาชนะเยอรมนี ความเข้มข้นของมวลเป็นหลักของกลยุทธ์อเมริกัน Matloff เขียน: ". ในช่วงฤดูร้อนปี 1941 [อเมริกัน] กองทัพวางแผนเชิงกลยุทธ์ได้ข้อสรุปว่าไม่ช้าก็เร็ว 'เราจะต้องเตรียมความพร้อมที่จะต่อสู้กับเยอรมนีโดยจริงมาจับกับและเอาชนะกองกำลังภาคพื้นดินของเธอและแน่นอนทำลายเธอจะที่จะต่อสู้กับ" [8 ] ทั้งสองมุมมองเชิงกลยุทธ์ของฝ่ายตรงข้ามของวิธีการที่ดีที่สุดดำเนินคดีสงครามในยุโรปกับเยอรมนีและฝ่ายอักษะถูกสะท้อนให้เห็นในปี 1942 ในการอภิปรายในช่วงการดำเนินงาน Bolero Vis-a-กำลังใช้ไฟฉาย อเมริกันพลเรือเอกแฮโรลด์สตาร์อาร์มีเป็นช่วงต้นพฤศจิกายน 1940 ที่คาดการณ์ว่าจะใช้เวลาดำเนินงานที่ดินขนาดใหญ่ที่จะเอาชนะนาซีเยอรมนีและในช่วงฤดูร้อนของปี 1941 กองทัพวางแผนเชิงกลยุทธ์ได้ข้อสรุปว่าในที่สุดพันธมิตรจะต้องเอาชนะเยอรมนีโดยการเอาชนะเธอ กองกำลังภาคพื้นดิน. หลังจากที่อ่าวเพิร์ลในเดือนธันวาคม 1941 กระทรวงการสงครามสติมสันนายพลจอมพลและวางแผนสงครามอเมริกันในสหรัฐอเมริกามีความกังวลที่มีสินทรัพย์อเมริกันกลายเป็นเกินไปเบิกจ่ายกันอย่างแพร่หลายและเป็นผลการดำเนินงานวางแผน Bolero แผนถูกออกแบบมาเพื่อรวบรวมกองกำลังและวัสดุสิ้นเปลืองในอังกฤษบุกข้ามช่องทางที่สำคัญเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิของปี 1943 ตามที่ Matloff, Bolero อังกฤษครั้งแรกได้รับการอนุมัติในหลักการในเมษายน 1942 แต่ข้อตกลงกินเวลาน้อยกว่าสามเดือน [9] วางแผนเชิงกลยุทธ์อังกฤษกำลังกังวลว่าที่สำคัญที่น่ารังเกียจข้ามช่องทางที่จุดเชื่อมต่อนี้จะเป็นก่อนวัยอันควรกระตุ้นเชอร์ชิลที่จะไปวอชิงตันสำหรับการประชุมและนำเสนอกลยุทธ์การดำเนินงานที่แอฟริกาเหนือแทน Bolero นี้ข้อเสนอใหม่ของอังกฤษเพื่อผิดหวังวางแผนสงครามอเมริกันว่าพวกเขาขู่ว่าจะมีสมาธิในแปซิฟิกละครแทนยุโรป แต่ประธานาธิบดีรูสเวลตกพวกเขา โรสเวลต์เชื่อว่าตั้งแต่อังกฤษไม่ได้อยู่ในความโปรดปรานของการดำเนินการข้ามช่องทางในปี 1942 ที่แทงเข้าไปในแอฟริกาเหนือจะเป็นทางเลือกที่ทำงาน ใช้ไฟฉายจะวางกองกำลังภาคพื้นดินอเมริกันกับเยอรมันและการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จในแอฟริกาเหนือจะช่วยรักษาความปลอดภัยเส้นทางเดินเรือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่สำคัญและมีความปลอดภัยที่อาจเกิดขึ้นจุดนั่งร้านสำหรับพันธมิตรบุกเข้ามาในภาคใต้ของยุโรป นอกจากนี้ทรัพยากรที่มีอยู่สำหรับการใช้ไฟฉายที่พวกเขาต้องสงสัยสำหรับการดำเนินการข้ามช่องทางในปี 1942 [10] หลักฐานที่สำคัญที่มีอยู่จำนวนมากของเจ้าหน้าที่ทหารระดับสูงวิชีจะมีส่วนร่วมในการวางแผนการใช้ไฟฉายและคิดในวิชีมี สำนักงานอเมริกันบริการยุทธศาสตร์ (OSS) เป็นหลักฐานเพิ่มเติมของการจัดอันดับสูง Vichy เจ้าหน้าที่ defying Pétainและข้อตกลงสงบศึกกับเยอรมนี. ใช้ไฟฉายเริ่มต้นขึ้นในเช้าวันที่ 8 พฤศจิกายน 1942 เมื่อกองกำลังพันธมิตรซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวอเมริกันที่เป็นเจ้าของที่ดินขึ้นฝั่งที่ต่างๆ คะแนนในวิชีฝรั่งเศสควบคุมโมร็อกโกและแอลจีเรียแต้มแรกของอเมริกาที่น่ารังเกียจที่สำคัญในสงครามโลกครั้งที่สอง ประวัติศาสตร์เดวิดเอวอล์คเกอร์เขียน: ". พร้อมกันโปรพันธมิตรสู้รบแบบกองโจรจัดโดยพลวิลเลียมเจ (ไวลด์บิล) ของโดโนแวนที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้สำนักบริการยุทธศาสตร์ (OSS) กระโดดไปสู่การปฏิบัติเพื่อช่วยในกองกำลังบุกรุก" [11 ] สำหรับสามเดือนก่อนหน้าสู้รบแบบกองโจรเหล่านี้ได้รับการคัดเลือกและได้รับการฝึกฝนโดยตัวแทน OSS ประจำการอยู่ในวิชีฝรั่งเศสแอฟริกาเหนือ ชั้นเชิงโดยกองกำลังอเมริกันนี้เป็นตัวแทนของวิธีการใหม่หรือมิติให้การปฏิบัติการทางทหารในสนามในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง นอกจากนี้ตัวแทน OSS ได้รับมอบหมายกับการประเมินแรงจูงใจของศัตรูและการดำเนินการของการเจรจาลับออกแบบมาเพื่อสร้างกลุ่มโปรพันธมิตรศัตรูอย่างใดอย่างหนึ่งหรือประเทศที่เป็นกลาง. [12] มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบการทำงานร่วมกันระหว่างหน่วยงานในช่วงต้นฝรั่งเศสอเมริกันและวิชีในแอฟริกาเหนือ เริ่มต้นขึ้นในรูปแบบขององค์กรที่ปรึกษารองซึ่งเป็นปูชนียบุคคลของ OSS ซึ่งเกิดขึ้นในมิถุนายน 1942 และองค์กรบรรพบุรุษของสำนักงานประสานงานสารสนเทศ (COI) ในเดือนกรกฎาคม 1941 ในเดือนพฤษภาคม 1941 รองกงสุล องค์กรที่ก่อตั้งขึ้นหลังจากที่ข้อตกลงทางเศรษฐกิจเมอร์ฟี่-Weygand ของวันที่ 10 มีนาคมปี 1941 ข้อตกลงนี้ได้รับอนุญาตให้สินค้าอเมริกันบางอย่างที่จะนำเข้ามาในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของทวีปแอฟริกาฝรั่งเศสแม้ว่าอังกฤษมีการปิดล้อมของพื้นที่มีผลบังคับใช้ ในทางกลับกันชาวอเมริกันจะได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่ฝรั่งเศสวิชีในการรักษาผู้สังเกตการณ์ชาวอเมริกันในวิชีควบคุมแอฟริกาเหนือการตรวจสอบปลายทางของสินค้านำเข้าและให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ตกอยู่ในมือของฝ่ายอักษะ. [13] เพื่อเป็นการเน้น วิชีอเมริกันการทำงานร่วมกันดร. วอล์คเกอร์เขียน: "นอกจากนี้การบำรุงรักษา OSS เชื่อมโยงกับเจ้าหน้าที่ไม่พอใจของกองทัพฝรั่งเศสวิชีในแอฟริกาเหนือและมันก็อยู่บนพื้นฐานของหลักฐานที่มาจากแหล่งนี้ว่าตัวแทน OSS อ้างว่าความต้านทานของฝรั่งเศสวิชีเพื่อ อเมริกันบุกส่วนใหญ่ของทวีปแอฟริกาจะมีเพียงเล็กน้อย. "[14] มีรายงานว่าหนึ่งในงานที่สำคัญได้รับมอบหมายให้เป็นโอเอสรับสมัครที่โดดเด่นฝรั่งเศสอองรี Giraud ทั่วไปที่จะก่อให้เกิดพันธมิตร นักประวัติศาสตร์หลายคนได้ตั้งข้อสังเกตว่าเป็นระยะเวลาที่ยาวนานของเวลาในระหว่างการวางแผนการใช้ไฟฉายนายพลไอเซนฮาวได้รับการสนับสนุน Giraud ทั่วไปมากกว่า Darlan พลกองกำลังที่จะมุ่งหน้าวิชีฝรั่งเศสในระหว่างการดำเนินแอฟริกาเหนือ แต่ประวัติศาสตร์อื่น ๆ ข้อพิพาทนี้เป็นดักลาสระเบียงชี้ให้เห็นว่าไอเซนฮาวเชื่อทั่วไป Giraud คือ "การตอบสนองที่ล้าสมัยและไม่สามารถชักชวนให้ทันสมัย ​​... เขาไม่เคยมีใครทำซ้ำไม่มีความเฉียบแหลมทางการเมืองใด ๆ ." [15] เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับ OSS สั่งในการรับสมัครงานของกิโร่พบในข้อความขาเข้า R-2014 จากสำนักงานใหญ่ใน ETOUSA 16 ตุลาคม 1942 ที่ตาของนายพลไอเซนฮาวเฉพาะในวรรคของการสื่อสารที่: [ไอเซนฮาวคือ] ในการส่งข้อมูลนี้เพื่อ Giraud ทั่วไปทันที . เสาทั่วไประบุว่าต้องการ Giraud ทั่วไปว่าเขาได้รับการจัดการแทน Darlan ที่เขารู้สึกว่าไม่สามารถเชื่อถือได้ แต่เป็นเพียงความปรารถนาของการปีนเขาในรถแตร ขอทำเพื่อการแสดงออกของความสามัคคีของกองกำลังฝรั่งเศส (ทหารและกองทัพเรือ) ของผู้ Darlan เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด ฝรั่งเศสอย่างรวดเร็วเป็นสิ่งสำคัญมากในการที่พลเรือเอกควบคุมพอร์ตและแบตเตอรี่ชายฝั่งทะเลในฝรั่งเศสแอฟริกาเหนือ เสาระบุว่ากองทัพเป็นที่จงรักภักดีต่อและจะได้รับคำสั่งจาก Giraud แทน Darlan; ยังว่ากองทัพเรือฝรั่งเศสในแอฟริกาเหนือควรจะไปพร้อมกับกองทัพ ผมอยากให้ว่าประสบความสำเร็จของการดำเนินการขึ้นอยู่กับการทำงานของกองกำลังฝรั่งเศสกับเรา. [16] ข้อความนี้จากจอมพลทั่วไปที่สำนักงานใหญ่ ETOUSA ให้นายพลไอเซนฮาวใน 16 ตุลาคม 1942 ให้เป็นส่วนหนึ่งของหลักฐานที่ว่าทำไมนักประวัติศาสตร์บางคนเชื่อว่านายพล ไอเซนฮาวที่ต้องการ Vichy Giraud ทั่วไปมากกว่า Darlan พลที่จะมุ่งหน้าวิชีกองทหารฝรั่งเศสในระหว่างการดำเนินแอฟริกาเหนือ เสาทั่วไปผู้สั่งวิชีฝรั่งเศสส่วนกองทัพในคาซาบลังกา, โมร็อกโกในช่วงเวลานี้เป็นหนึ่งในรายชื่อที่หัวหน้าของอเมริกาในแอฟริกาเหนือและเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งของ Giraud ทั่วไปที่นำกองทหารฝรั่งเศสในระหว่างการรุกราน. ดร. อาร์เธอร์ประวัติศาสตร์ฉุนได้สังเกตเห็นอย่างไร ที่สามสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มใช้ไฟฉายข้อตกลงที่ได้รับการสมบูรณ์ในการประชุมในกรุงลอนดอนโดยนายพลไอเซนฮาวคลาร์กทั่วไป, เชอร์ชิลอีเดนและอังกฤษเสนาธิการนายพลเซอร์อัลเลนบรูคและโรสเวลต์ที่ได้รับการเก็บข้อมูล ฉุนเขียน: "การพิจารณาเหล่านี้ได้นำไปสู่การยอมรับที่มีคุณภาพของ Darlan (เขาได้รับการพิจารณาแล้วมีประโยชน์น้อยกว่าผู้สมัครคู่แข่งพลอองรีกิโร่) แทนเป็นไปได้สำหรับคลาร์กในฐานะรองผู้อำนวยการของไอเซนฮาว." [17] ข่าวว่าพล Darlan จะ นำทหารวิชีในแอฟริกาเหนือนำการประท้วงไม่พอใจในการกดอเมริกันและอังกฤษเพราะเขาถูกมองว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมนาซีและได้แสดงให้เห็นถึงการต่อต้านชาวยิวของเขาเช่นเดียวกับ Anglophobia ของเขา นอกจากนี้อังกฤษได้รับการสนับสนุนและได้รับการหลบภัยฟรีผู้นำฝรั่งเศสชาร์ลส์เดอโกลที่ถือว่าเป็นพันธมิตรรายงานการจัดการกับ Darlan ปรามาสไม่ดีถือว่า บทบรรณาธิการทั้งในอังกฤษและกดอเมริกันถามคำถามพื้นฐานที่เหมือนกัน "วิธีการที่จะบัญชาการอเมริกันทั่วไปดไวต์ไอเซนฮาวและรองผู้อำนวยการทั่วไปมาร์คคลาร์กของเขาได้รับเพื่อให้สายตาสั้นหรือไม่รู้ว่าพวกเขาจะโพล่งออกขนาดเล็กที่มีฉาวโฉ่สองครั้ง ตัวแทนจำหน่ายฟาสซิสต์และทรยศในการสั่งซื้อที่จะได้รับประโยชน์จากความไม่แน่นอนชั่วคราว? "[18] หลักฐานขึ้นอยู่กับเอกสารที่พบในตัวอักษรทั่วไปมาร์คคลาร์กแสดงจำนวนมากของเจ้าหน้าที่ระดับสูงการจัดอันดับของวิชีฝรั่งเศสเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความร่วมมือกับพันธมิตรในปี 1942 ในแอฟริกาเหนือ


ของชาวอเมริกันอย่างเป็นทางการเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่สองในเดือนธันวาคม 1941 มีการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรของสงครามเป็น infused อเมริกันกลยุทธ์และทรัพยากรในความขัดแย้ง อังกฤษและวิธีอเมริกันเป็นวิธีการดำเนินการสงครามในยุโรป ซึ่งหลังจากอเมริกันเข้าสู่สงครามใน 2484 .อังกฤษเป็นหลักในการออกแบบแผนกลยุทธ์ที่จะพึ่งพาด่านระเบิดกิจกรรมล้มล้าง และโฆษณาจะลดลงและความสามารถของเยอรมนีที่จะต่อต้านนายกรัฐมนตรี วินสตัน เชอร์ชิล สงสัยในการเผชิญหน้ากับกองกำลังเยอรมันที่ดินหัวเชื่อว่ายืนยันกองทัพมากมายของทหารราบและอาวุธไปยังทวีปเหมือนทำในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งจะเป็นข้อผิดพลาด แต่เขาเสนอกลยุทธ์ที่เน้นมือถือยากตีเกราะกำลังปฏิบัติการในรอบนอกของเยอรมันควบคุมอาณาเขตมากกว่าพื้นดินปฏิบัติการขนาดใหญ่กับเครื่องจักรสงครามของเยอรมันในทวีป ดังนั้น เชอร์ชิลล์เชื่อว่า วิธีการที่ดีที่สุดคือการทำสงครามบนทวีป ด้วยกลยุทธ์ที่ต่อพ่วง นักประวัติศาสตร์ดร. Maurice matloff wrote :" ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนหรือ ' จุดอ่อน ' นุ่ม ส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ต่อพ่วงที่ได้รับความสนใจอย่างมากในการโพสต์สงครามอภิปราย . . . . . . . ตั้งแต่ผู้นำอังกฤษเพื่อข้ามช่องทางการบังคับเท่านั้น สุดท้ายระเบิดกับเยอรมนีแล้วในขั้นตอนของการล่มสลาย [ 7 ]

"คนอเมริกันในมืออื่น ๆที่เชื่อว่าการดำเนินการที่ดินขนาดใหญ่จะต้องเอาชนะเยอรมนี มวลความเข้มข้นเป็นหลักของกลยุทธ์อเมริกัน matloff wrote :" ในฤดูร้อนของ 1941 [ อเมริกัน ] กองทัพกลยุทธ์ นักวางแผน สรุปได้ว่า ไม่ช้าก็เร็วเราต้องเตรียมตัวสู้กับเยอรมัน โดยแท้จริงแล้ว มาเข้าใจและเอาชนะภาคพื้นดินและต้องทำลายเธอจะต่อสู้ . " [ 8 ]

ทั้งสองมุมมองของฝ่ายตรงข้ามกลยุทธ์วิธีที่ดีที่สุดดำเนินการสงครามในยุโรปกับเยอรมัน และฝ่ายอักษะ สะท้อนใน 1942 ในการอภิปรายมากกว่าการรักษาต้นทุนการดำเนินงานโบเลโร่ 2 ไฟฉาย อเมริกันนายพลแฮโรลด์อาร์สตาร์คได้เร็วพฤศจิกายน 2483 คาดการณ์ว่าจะใช้เวลาขนาดใหญ่ที่ดินปฏิบัติการเอาชนะนาซีเยอรมนีและในฤดูร้อนของ 1941 กองทัพนักวางแผนเชิงกลยุทธ์ สรุปได้ว่า ในท้ายที่สุด พันธมิตรจะต้องเอาชนะ เยอรมัน ด้วยการเอาชนะ กองกำลังพื้นดินเธอ

หลังจาก Pearl Harbor ในเดือนธันวาคมค.ศ. 1941 เอมส์ เลขานุการของสงคราม ,ทั่วไปจอมพลและวางแผนสงครามอเมริกันในสหรัฐอเมริกามีความกังวลกับสินทรัพย์ที่ชาวอเมริกันเป็นกันอย่างแพร่หลายมากเกินไปและผลการวางแผนปฏิบัติการเบิกจ่ายโบเลโร่ แผนถูกออกแบบมาเพื่อรวบรวมกองกำลังและเสบียงในอังกฤษเป็นหลักข้ามช่องทางบุกรุกเป็นต้นฤดูใบไม้ผลิ 2486 . matloff ตาม ,อังกฤษเริ่มอนุมัติ Bolero ในหลักการในเดือนเมษายน 1942 แต่ข้อตกลงนี้กินเวลาน้อยกว่าสามเดือน . [ 9 ]

อังกฤษเชิงกลยุทธ์วางแผนกังวลว่าหลักข้ามช่องทางการโจมตีที่จุดเชื่อมต่อนี้จะคลอดก่อนกำหนดแจ้งเชอร์ชิลไปวอชิงตันสำหรับการประชุมกลยุทธ์และเสนอการดำเนินการแอฟริกาเหนือแทนโบเลโร่ข้อเสนอนี้อังกฤษใหม่ท้อแท้วางแผนสงครามอเมริกันที่พวกเขาถูกคุกคามที่จะมีสมาธิในโรงละครแปซิฟิกแทนยุโรป อย่างไรก็ตาม ประธานาธิบดีรูสเวลท์ปฏิเสธพวกเขา โรสเวลต์เชื่อว่าตั้งแต่อังกฤษ ไม่อยู่ในความโปรดปรานของข้ามช่องทางดำเนินงานในปี 1942 ที่แทงเข้าไปในทวีปแอฟริกาจะเป็นทางเลือกที่ทำงานได้ปฏิบัติการคบเพลิงที่ภาคพื้นดินอเมริกันกับเยอรมันและการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จในแอฟริกาเหนือ จะช่วยในการรักษาความปลอดภัยทางทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่สำคัญและอาจกลายเป็นประตูสำหรับพันธมิตรบุกจุดเข้าไปในภาคใต้ของยุโรป นอกจากนี้ ทรัพยากรที่มีอยู่สำหรับการใช้งานไฟฉายที่พวกเขาสงสัยสำหรับข้ามช่องทางดำเนินงานในปี 1942 [ 10 ]