Many early feeding problems are a s

Many early feeding problems are a symptom of a diagnosable problem and can be corrected. GI impairments, such as reflux or delayed gastric emptying, can be treated through medical intervention. Oral motor delays can be aided through speech therapy. Occupational therapy can ease oral texture sensitivity. Children with autism spectrum disorders also tend towards selective eating. These children can benefit from behavioral modification that can encourage a wider range of food consumption. With time and proper intervention, young children who cannot eat properly due to a developmental or physical impairment can gradually improve.

What about children who won’t eat? This is different than a child who cannot eat for a definable reason. Yes, a child who won’t eat. A child who passes all tests for autism spectrum disorders and still exhibits extreme selective eating. A child who is shown to have no oral motor delays and still chokes when eating. A child who gags and vomits just getting too close to an unaccepted food. A child who has no hyper-sensitivities to touch, light or sound, but still cannot tolerate certain textures in his or her mouth. A child who has been through a range of GI tests and procedures and has been given no diagnosis. A child who simply does not eat enough volume or variety to sustain normal growth for no explained reason.

It seems as if these children are actually afraid of food. Perhaps a GI illness, reflux in infancy, or a choking event is possibly the cause in some children, but in most cases the source of the fear is a mystery.There is so little written on the topic of childhood food phobias and most literature groups it together with difficulty swallowing. The term food neophobia, which is the fear of new food, has long been used to describe the hesitation most children experience in adding new foods to their diets. However, this term is now being used to describe children with extreme food refusal and it is just now being openly discussed in the field of pediatric feeding disorders. Extreme food refusal is also referred to as Food Avoidance Emotional Disorder (FAED) or Selective Eating Disorder (SED). The dietetic community largely does not recognize extreme food refusal as an issue. Most dietitians will tell a parent that children will try a food with repeated exposure and go on to explain information on picky eating. Feeding therapists working at major pediatric hospitals, such as Children’s Hospital of Philadelphia, handle food refusal as a behavioral problem and completely ignore the fear and anxiety that many of these children show when faced with certain foods. The Kartrini Clinic in Oregon and Duke Center for Eating Disorders are the only hospitals with a program specifically designed to handle food phobias.

Parents of children with this type of extreme food refusal must first take steps to restore positive mealtime dynamics. If poor eating has been going on since infancy, there is a good chance that meals and the subject of food have become sources of negativity and tension. Sit down with the child and have a shared meal. Let the child select a seat where they feel comfortable and will be least likely to gag, choke or vomit smelling or being too close to offending foods. Have the child watch you eat a variety of foods. Reassure the child that you are not going to make them eat and try to create a normal, mealtime atmosphere. If that means the child sits and watches and eats nothing, that is okay. The goal here is to get the child sitting at the table, watching family members eat, conversing, spending time with family, and hopefully getting curious as to why everyone is enjoying their food. Focus on light, pleasant conversation and not on what is being eaten.

Refrain from making special foods for your child at these family meals. Your child will be expected to join at the table and to choose from the foods the rest of the family is offered. A child who is catered to may never work up the nerve to explore new foods. Put something on the table that the child will eat, perhaps bread, and then sit down as a family.

Next, ensure that the child arrives at each meal hungry. Keep snacks to no less than two hours before a meal and have them at planned times. A well-timed, planned snack can help provide a balance between challenging the child at meals but offering enough preferred foods to keep the child happy. Grazing is no longer allowed. A hungry child may push themselves to break out of their comfort zones or at least increase the volume of preferred foods they are eating and sit with the family for a meal.

Most importantly, consider supplemental nutrition as the child continues to work through his or her underlying food anxieties. This will allow normal growth to be maintained without the daily battles and fights. If the child is able to drink, a high calorie, high protein formula with added vitamins and minerals can be offered. Bright Beginnings pediatric drink comes in both soy-based and milk-based formulas and provides 100% of vitamins and minerals when four cans are consumed. Perhaps even a feeding tube is necessary to ensure adequate nutrition so the focus can shift away from food and towards the creation of a happy family. Supplements can be given between meals so that the child has time to become hungry for the meal.

Many children with food phobias and selective eating have behavioral problems. This is not surprising considering the daily battles over food and the constant worry and anxiety on the part of the caregiver over proper nutrition. Some of these issues may resolve themselves when the pressure to eat is removed.

Once family meals with at least one caregiver are put in place and positive associations with eating are established, the child may slowly add new foods. The steps may be extremely gradual. Perhaps the child may put a food on the plate but will not actually eat it or touch it. Perhaps the child will proclaim that they now like a food without even coming near it. This is all part of the process of healing.

Continue to get the child psychiatric help, but stop any therapy that causes heightened anxiety, increased behavior problems at home, and unravels relaxed mealtimes and positive eating experiences.

With time, a lot of patience and praise for tiny steps, a child with food phobias may broaden their accepted foods just enough so that things so many families take for granted, such as going to restaurants and having a pizza party, are possible. Although it may take years for the anxiety over food to lessen, a sense of normalcy can be reached despite it. In the meantime, caregivers should focus on enjoying their children. A healthy diet is important, but a healthy family dynamic is more important.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายช่วงให้อาหารปัญหาจะเป็นอาการของปัญหา diagnosable และสามารถแก้ไขได้ สามารถรักษาไหวสามารถ GI เช่นกรดไหลย้อนหรือล่าช้าในกระเพาะอาหารล้าง ผ่านการแทรกแซงทางการแพทย์ ความล่าช้าของมอเตอร์ช่องปากสามารถจะช่วยได้ผ่านการบำบัด กิจกรรมบำบัดสามารถง่ายเนื้อปากไว เด็กโรคออทิซึมสเปคตรัมโรคยังเอียงกินใช้ เด็กเหล่านี้ได้รับประโยชน์จากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่สามารถส่งเสริมให้ช่วงกว้างของการบริโภคอาหาร เวลาและการแทรกแซงที่เหมาะสม เด็กที่ไม่สามารถกินได้อย่างถูกต้องเนื่องจากผลการพัฒนา หรือทางกายภาพ สามารถค่อย ๆ เพิ่มเด็กจะไม่กินอะไรบ้าง นี้จะแตกต่างจากเด็กที่ไม่กินด้วยเหตุผลเอง ใช่ เด็กไม่กิน เด็กที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดสำหรับสเปกตรัมโรคออทิซึมโรค และยังคง จัดแสดงมากกินใช้ เด็กที่แสดงจะมีความล่าช้าที่มอเตอร์ไม่มีปาก และยังคง chokes เมื่อรับประทานอาหาร เด็ก gags และ vomits เดินใกล้เกินไปอาหารที่ unaccepted เด็กไม่ไฮเปอร์รัฐการสัมผัส มีแสง หรือเสียง แต่ยังคง ไม่สามารถทนต่อพื้นผิวบางในปากของเขา หรือเธอ เด็กที่ได้ผ่านช่วงของการทดสอบ GI และขั้นตอน และได้รับการวินิจฉัยไม่ เด็กก็ไม่กินปริมาตรหรือหลากหลายเพื่อให้เจริญเติบโตปกติไม่มีเหตุผล explained พอIt seems as if these children are actually afraid of food. Perhaps a GI illness, reflux in infancy, or a choking event is possibly the cause in some children, but in most cases the source of the fear is a mystery.There is so little written on the topic of childhood food phobias and most literature groups it together with difficulty swallowing. The term food neophobia, which is the fear of new food, has long been used to describe the hesitation most children experience in adding new foods to their diets. However, this term is now being used to describe children with extreme food refusal and it is just now being openly discussed in the field of pediatric feeding disorders. Extreme food refusal is also referred to as Food Avoidance Emotional Disorder (FAED) or Selective Eating Disorder (SED). The dietetic community largely does not recognize extreme food refusal as an issue. Most dietitians will tell a parent that children will try a food with repeated exposure and go on to explain information on picky eating. Feeding therapists working at major pediatric hospitals, such as Children’s Hospital of Philadelphia, handle food refusal as a behavioral problem and completely ignore the fear and anxiety that many of these children show when faced with certain foods. The Kartrini Clinic in Oregon and Duke Center for Eating Disorders are the only hospitals with a program specifically designed to handle food phobias.Parents of children with this type of extreme food refusal must first take steps to restore positive mealtime dynamics. If poor eating has been going on since infancy, there is a good chance that meals and the subject of food have become sources of negativity and tension. Sit down with the child and have a shared meal. Let the child select a seat where they feel comfortable and will be least likely to gag, choke or vomit smelling or being too close to offending foods. Have the child watch you eat a variety of foods. Reassure the child that you are not going to make them eat and try to create a normal, mealtime atmosphere. If that means the child sits and watches and eats nothing, that is okay. The goal here is to get the child sitting at the table, watching family members eat, conversing, spending time with family, and hopefully getting curious as to why everyone is enjoying their food. Focus on light, pleasant conversation and not on what is being eaten.Refrain from making special foods for your child at these family meals. Your child will be expected to join at the table and to choose from the foods the rest of the family is offered. A child who is catered to may never work up the nerve to explore new foods. Put something on the table that the child will eat, perhaps bread, and then sit down as a family.Next, ensure that the child arrives at each meal hungry. Keep snacks to no less than two hours before a meal and have them at planned times. A well-timed, planned snack can help provide a balance between challenging the child at meals but offering enough preferred foods to keep the child happy. Grazing is no longer allowed. A hungry child may push themselves to break out of their comfort zones or at least increase the volume of preferred foods they are eating and sit with the family for a meal.Most importantly, consider supplemental nutrition as the child continues to work through his or her underlying food anxieties. This will allow normal growth to be maintained without the daily battles and fights. If the child is able to drink, a high calorie, high protein formula with added vitamins and minerals can be offered. Bright Beginnings pediatric drink comes in both soy-based and milk-based formulas and provides 100% of vitamins and minerals when four cans are consumed. Perhaps even a feeding tube is necessary to ensure adequate nutrition so the focus can shift away from food and towards the creation of a happy family. Supplements can be given between meals so that the child has time to become hungry for the meal.Many children with food phobias and selective eating have behavioral problems. This is not surprising considering the daily battles over food and the constant worry and anxiety on the part of the caregiver over proper nutrition. Some of these issues may resolve themselves when the pressure to eat is removed.Once family meals with at least one caregiver are put in place and positive associations with eating are established, the child may slowly add new foods. The steps may be extremely gradual. Perhaps the child may put a food on the plate but will not actually eat it or touch it. Perhaps the child will proclaim that they now like a food without even coming near it. This is all part of the process of healing.Continue to get the child psychiatric help, but stop any therapy that causes heightened anxiety, increased behavior problems at home, and unravels relaxed mealtimes and positive eating experiences.With time, a lot of patience and praise for tiny steps, a child with food phobias may broaden their accepted foods just enough so that things so many families take for granted, such as going to restaurants and having a pizza party, are possible. Although it may take years for the anxiety over food to lessen, a sense of normalcy can be reached despite it. In the meantime, caregivers should focus on enjoying their children. A healthy diet is important, but a healthy family dynamic is more important.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาการให้อาหารในช่วงต้นหลายคนมีอาการของปัญหา diagnosable และสามารถได้รับการแก้ไข ความบกพร่องทางเดินอาหารเช่นกรดไหลย้อนหรือล่าช้าล้างกระเพาะอาหารสามารถรักษาได้ผ่านการแทรกแซงทางการแพทย์ ความล่าช้ามอเตอร์ช่องปากสามารถรับความช่วยเหลือผ่านการรักษาคำพูด กิจกรรมบำบัดสามารถบรรเทาความไวเนื้อในช่องปาก เด็กที่มีความผิดปกติของออทิสติกสเปกตรัมนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มต่อการรับประทานอาหารที่เลือก เด็กเหล่านี้จะได้ประโยชน์จากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่สามารถส่งเสริมให้ช่วงกว้างของการบริโภคอาหาร กับเวลาและการแทรกแซงที่เหมาะสมเด็กเล็กที่ไม่สามารถกินอย่างถูกต้องเนื่องจากการด้อยพัฒนาหรือทางกายภาพค่อยๆสามารถปรับปรุง. สิ่งที่เกี่ยวกับเด็กที่จะไม่กิน? นี้แตกต่างจากเด็กที่ไม่สามารถกินด้วยเหตุผลที่กำหนด ใช่เด็กที่จะไม่กิน เด็กที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดความผิดปกติสเปกตรัมและยังคงจัดแสดงนิทรรศการการรับประทานอาหารที่เลือกมาก เด็กที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความล่าช้ายนต์ในช่องปากและยังคงฉายาเมื่อรับประทานอาหาร เด็กที่มุขและอาเจียนแค่ใกล้เกินไปอาหารที่ไม่ยอมรับ เด็กที่มีความเปราะบางมากเกินไปที่จะสัมผัสแสงหรือเสียง แต่ก็ยังไม่สามารถทนต่อพื้นผิวที่บางอย่างในปากของเขาหรือเธอ เด็กที่ได้รับการผ่านช่วงของการทดสอบทางเดินอาหารและวิธีการที่ได้รับการวินิจฉัยไม่ เด็กที่ก็ไม่ได้กินปริมาณเพียงพอหรือความหลากหลายที่จะรักษาอัตราการเติบโตปกติไม่มีเหตุผลอธิบาย. ดูเหมือนว่าเด็กเหล่านี้เป็นจริงกลัวของอาหาร บางทีอาจจะเป็นความเจ็บป่วยทางเดินอาหารที่มีกรดไหลย้อนในวัยเด็กหรือเหตุการณ์สำลักอาจจะเป็นสาเหตุในเด็กบางคน แต่ในกรณีส่วนใหญ่ที่มาจากความกลัวเป็น mystery.There ถูกเขียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในเรื่องของโรคอาหารในวัยเด็กและกลุ่มวรรณกรรมมากที่สุด มันเข้าด้วยกันด้วยความยากลำบากกลืนกิน neophobia อาหารยาวซึ่งคือความกลัวของอาหารใหม่ที่ได้รับการใช้ในการอธิบายความลังเลประสบการณ์มากที่สุดในเด็กเพิ่มอาหารใหม่เพื่ออาหารของพวกเขา อย่างไรก็ตามในระยะนี้ขณะนี้ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายถึงเด็กที่มีการปฏิเสธอาหารมากและมันก็เป็นเพียงแค่ตอนนี้ถูกกล่าวถึงอย่างเปิดเผยในด้านของความผิดปกติของการให้อาหารเด็ก ปฏิเสธอาหารที่มากที่สุดนอกจากนี้ยังจะเรียกว่าเป็นความผิดปกติของการหลีกเลี่ยงอาหารทางอารมณ์ (FAED) หรือความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่เลือก (SED) ชุมชนเกี่ยวกับอาหารส่วนใหญ่ไม่รู้จักการปฏิเสธอาหารที่รุนแรงเป็นปัญหา dietitians ส่วนใหญ่จะบอกผู้ปกครองว่าเด็กจะพยายามเป็นอาหารที่มีความเสี่ยงซ้ำแล้วซ้ำอีกและไปในการอธิบายข้อมูลเกี่ยวกับการรับประทานอาหารที่จู้จี้จุกจิก นักบำบัดการให้อาหารที่ทำงานที่โรงพยาบาลเด็กที่สำคัญเช่นโรงพยาบาลเด็กของฟิลาเดลปฏิเสธอาหารจัดการเป็นปัญหาพฤติกรรมและสมบูรณ์ไม่สนใจความกลัวและความวิตกกังวลที่มากของเด็ก ๆ เหล่านี้แสดงให้เห็นเมื่อต้องเผชิญกับอาหารบางชนิด คลินิก Kartrini ในโอเรกอนและศูนย์การดุ๊กสำหรับกินที่ผิดปกติเป็นโรงพยาบาลเฉพาะกับโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อจัดการโรคอาหาร. ผู้ปกครองของเด็กที่มีประเภทของการปฏิเสธอาหารที่รุนแรงนี้จะต้องดำเนินการเพื่อเรียกคืนการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกเวลารับประทานอาหาร หากรับประทานอาหารที่ยากจนได้รับไปในวัยเด็กตั้งแต่มีโอกาสที่ดีที่อาหารและเรื่องของอาหารที่ได้กลายเป็นแหล่งที่มาของการปฏิเสธและความตึงเครียด นั่งลงกับเด็กและมีอาหารที่ใช้ร่วมกัน ปล่อยให้เด็กเลือกที่นั่งที่พวกเขารู้สึกสะดวกสบายและจะเป็นอย่างน้อยน่าจะทำให้หายใจไม่ออกกฏหมายหรืออาเจียนกลิ่นหรือเป็นอาหารที่ใกล้กับการกระทำผิดกฎหมายมากเกินไป มีเด็กที่ดูคุณกินความหลากหลายของอาหาร สร้างความมั่นใจให้เด็กที่คุณจะไม่ได้ไปทำให้พวกเขากินและพยายามที่จะสร้างปกติบรรยากาศรับประทานอาหาร นั่นหมายความว่าถ้าเด็กนั่งและนาฬิกาและกินอะไรที่โอเค เป้าหมายของที่นี่คือการได้รับเด็กนั่งอยู่ที่โต๊ะที่ดูสมาชิกในครอบครัวกินสนทนา, ใช้เวลากับครอบครัวและหวังว่าจะได้รับอยากรู้ว่าทำไมทุกคนมีความสุขกับอาหารของพวกเขา มุ่งเน้นไปที่แสงสนทนาที่น่าพอใจและไม่ได้อยู่ในสิ่งที่จะถูกกิน. ละเว้นจากการทำอาหารพิเศษสำหรับบุตรหลานของคุณในมื้ออาหารของครอบครัวเหล่านี้ ลูกของคุณจะได้รับการคาดหวังว่าจะเข้าร่วมที่โต๊ะและให้เลือกอาหารที่ส่วนที่เหลือของครอบครัวให้บริการ เด็กที่ได้รับการรองรับอาจจะไม่เคยทำงานของเส้นประสาทในการสำรวจอาหารใหม่ นำสิ่งที่อยู่บนโต๊ะที่เด็กจะกินบางทีขนมปังแล้วนั่งลงเป็นครอบครัว. ถัดไปให้แน่ใจว่าเด็กมาถึงที่แต่ละมื้อหิว ให้ว่างไม่น้อยกว่าสองชั่วโมงก่อนมื้ออาหารและมีพวกเขาในช่วงเวลาที่วางแผนไว้ ดีหมดเวลาอาหารว่างวางแผนสามารถช่วยให้สมดุลระหว่างความท้าทายเด็กที่ แต่อาหารที่นำเสนออาหารที่ต้องการเพียงพอที่จะทำให้เด็กมีความสุข ทุ่งเลี้ยงสัตว์ที่ได้รับอนุญาตอีกต่อไป เด็กหิวอาจจะผลักดันตัวเองที่จะแยกออกจากความสบายของพวกเขาหรืออย่างน้อยก็เพิ่มปริมาณของอาหารที่ต้องการพวกเขากำลังรับประทานอาหารและนั่งกับครอบครัวสำหรับการรับประทานอาหารที่. สิ่งสำคัญที่สุดคือการพิจารณาโภชนาการเสริมเป็นเด็กยังคงทำงานผ่านของเขาหรือเธอ ความวิตกกังวลของอาหารพื้นฐาน ซึ่งจะช่วยให้เจริญเติบโตตามปกติได้รับการรักษาโดยไม่ต้องต่อสู้ในชีวิตประจำวันและการต่อสู้ ถ้าหากเด็กสามารถที่จะดื่มแคลอรี่สูงสูตรโปรตีนสูงด้วยวิตามินและแร่ธาตุที่เพิ่มสามารถนำเสนอ เป็นจุดเริ่มต้นที่สดใสเด็กเครื่องดื่มมาทั้งที่ทำจากถั่วเหลืองและสูตรนมตามและให้ 100% ของวิตามินและแร่ธาตุเมื่อสี่กระป๋องที่มีการบริโภค บางทีอาจจะเป็นหลอดให้อาหารเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าสารอาหารที่เพียงพอเพื่อให้โฟกัสสามารถเปลี่ยนไปจากอาหารและอาหารที่มีต่อการสร้างครอบครัวที่มีความสุข อาหารเสริมจะได้รับระหว่างมื้ออาหารเพื่อให้เด็กได้มีเวลาที่จะกลายเป็นหิวสำหรับอาหาร. เด็กหลายคนที่มีโรคอาหารและการเลือกรับประทานอาหารที่มีปัญหาพฤติกรรม นี้ไม่น่าแปลกใจเมื่อพิจารณาจากการต่อสู้ในชีวิตประจำวันมากกว่าอาหารและกังวลอย่างต่อเนื่องและความวิตกกังวลในส่วนของการดูแลผู้ป่วยมากกว่าคุณค่าทางโภชนาการที่เหมาะสม บางส่วนของปัญหาเหล่านี้อาจแก้ไขตัวเองเมื่อความดันที่จะกินจะถูกลบออกได้. เมื่ออาหารครอบครัวที่มีอย่างน้อยหนึ่งผู้ดูแลจะใส่ในสถานที่และความสัมพันธ์ที่ดีกับการรับประทานอาหารที่มีการจัดตั้งเด็กช้าอาจเพิ่มอาหารใหม่ ขั้นตอนอาจจะค่อยๆมาก บางทีเด็กอาจทำให้อาหารบนจาน แต่จะไม่กินมันจริงหรือสัมผัสมัน บางทีเด็กจะประกาศว่าตอนนี้พวกเขาชอบอาหารโดยไม่ได้มาใกล้มัน นี้เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการของการรักษา. ดำเนินการต่อเพื่อให้ได้เด็กที่ช่วยเหลือทางจิตเวช แต่หยุดการรักษาใดที่ทำให้เกิดความวิตกกังวลที่ทำเป็นปัญหาพฤติกรรมที่เพิ่มขึ้นที่บ้านและ unravels รับประทานอาหารที่ผ่อนคลายและประสบการณ์การรับประทานอาหารที่เป็นบวก. กับเวลาความอดทนมากและ ชมขั้นตอนเล็ก ๆ เด็กที่มีโรคอาหารอาจขยายอาหารของพวกเขาได้รับการยอมรับพอเพียงเพื่อให้สิ่งที่หลายครอบครัวจึงใช้สำหรับการรับเช่นไปร้านอาหารและมีงานเลี้ยงพิซซ่าที่เป็นไปได้ แม้ว่ามันอาจใช้เวลาหลายปีสำหรับความวิตกกังวลมากกว่าอาหารที่จะช่วยลดความรู้สึกของธรรมดาสามารถเข้าถึงได้แม้จะ ในขณะเดียวกันผู้ดูแลผู้ป่วยควรจะมุ่งเน้นไปที่ความสุขกับเด็กของพวกเขา อาหารสุขภาพเป็นสิ่งสำคัญ แต่แบบไดนามิกในครอบครัวมีสุขภาพดีเป็นสิ่งสำคัญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาการกินอาหารเช้ามาก อาการของปัญหา diagnosable และสามารถแก้ไขได้ กี บกพร่อง เช่น กรดไหลย้อน หรือการล้างกระเพาะอาหารล่าช้า สามารถรักษาผ่านการแทรกแซงทางการแพทย์ ความล่าช้ามอเตอร์ในช่องปากสามารถช่วยผ่านการรักษาด้วยการพูด . กิจกรรมบำบัดสามารถบรรเทาความไวเนื้อในช่องปาก เด็กกับโรคออทิซึมสเปกตรัม disorders มักจะไปเลือกกินเด็กเหล่านี้จะได้รับประโยชน์จากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่สามารถกระตุ้นให้ช่วงกว้างของการบริโภคอาหาร กับเวลาและการแทรกแซงที่เหมาะสม เด็กหนุ่มที่ไม่กิน เนื่องจากมีพัฒนาการหรือทางกายภาพ การค่อย ๆปรับปรุง

แล้วเด็กที่ไม่กิน this is ห้อง than a แล้ว who สถานการณ์ขึ้น for a โด definable . ใช่ เด็กที่ไม่กิน