I grew up in the suburbs, and alway

I grew up in the suburbs, and always thought I wanted to be a city person…. then I did my internship in NYC, and while it was a great experience and I LOVE visiting New York, living there just wasn’t for me. After college I lived in an area of Philadelphia, but the public transportation isn’t nearly what it is in some cities and I had no choice but to drive to work. Even though my work was just a few minutes drive away, it was SO stressful and I would feel myself tense up every day when I left work, knowing that I’d have to search for parking at home once I got there! During that time is when Mr. Cupcake and I met, and after a while we both got sick of the parking situation (he would drive down to visit almost every weekend), and we weren’t taking very much advantage of the city aspect of where I lived because we got serious with each other and just didn’t care for going out as much anymore.

I moved back to the ‘burbs, and it’s much more my speed. Our town has a little "downtown" area that is just enough for us, and we’re still only a 20 minute drive from Philly if we want to go into the city. I like being able to get in my car and go whenever I want, running errands without having to worry about how much I can carry, and not being outside for too long when it’s really super cold out

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเติบโตมาในชานเมือง และคิดเสมอว่า อยากจะเป็นคนเมือง... แล้วฉันได้พี่ ๆ ใน NYC และในขณะที่มันเป็นประสบการณ์ดี และชอบไปนิวยอร์ก อาศัยอยู่ที่นั่นเพียงไม่ได้สำหรับฉัน หลังจากที่วิทยาลัย ที่อยู่ในพื้นที่ของฟิลาเดลเฟีย แต่การขนส่งสาธารณะไม่เกือบมันคืออะไรในบางเมือง และผมไม่มีทางเลือกแต่การขับรถไปทำงาน แม้ทำงาน เพียงไม่กี่นาที มันเป็นดังนั้นเครียด และตนเองจะรู้สึกเครียดขึ้นทุกวันเมื่อผมทำงาน รู้ว่า ผมจะต้องหาที่จอดรถที่บ้านเมื่อผมมี ในระหว่างที่ เวลาคือเมื่อได้พบ กับนายคัพเค้กและ และหลังเราทั้งสองได้ป่วยของสถานการณ์ที่จอดรถ (เขาจะขับรถลงไปเกือบทุกอาทิตย์), และเราไม่ได้ประโยชน์มากการเมืองเรื่องของที่มากกกกเนื่องจากเราได้จริงจังกับแต่ละอื่น ๆ และเพียงไม่ดูแลจะออกมากอีกต่อไป ฉันย้ายกลับไป 'burbs และเป็นเร็วมากขึ้น เมืองของเรามี "ดาวน์ทาวน์" พื้นที่เล็ก ๆ ที่มีเพียงพอสำหรับเรา และเราใช้เวลาขับรถเพียง 20 นาทีจากข่าวถ้าเราต้องการเข้าพัก ผมชอบความสามารถในการได้รับในรถและไปทุกครั้งที่ฉันต้องการ ธุระวิ่ง โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับว่าสามารถถ่ายโอนข้อมูล และไม่อยู่นอกนานเกินไปเมื่อมันเป็นจริง ๆ ซุปเย็นออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเติบโตขึ้นมาในแถบชานเมือง และคิดเสมอว่า ฉันต้องการที่จะเป็นคนที่เมือง . . . . . . . แล้วฉันได้ฝึกงานใน NYC และในขณะที่มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและฉันรักการเยี่ยมชมนิวยอร์กอาศัยอยู่มีเพียงแค่ไม่ได้สำหรับฉัน หลังจากเรียนจบฉันอาศัยอยู่ในพื้นที่ฟิลาเดลเฟีย แต่การขนส่งสาธารณะไม่ได้เกือบมันอยู่ในเมือง ผมไม่มีทางเลือก แต่ต้องขับรถไปทำงาน แม้ว่างานของฉันเป็นเพียงไม่กี่นาที มันก็เครียด ผมจะรู้สึกว่าตัวเองเครียดขึ้นทุกวันเมื่อฉันออกจากที่ทำงาน เพราะรู้ว่าผมต้องค้นหาจอดรถที่บ้าน เมื่อผมได้รับมัน ! ในช่วงเวลานั้นเมื่อคุณเค้ก และฉันได้พบ และหลังจากที่ในขณะที่เราทั้งคู่เบื่อสถานการณ์ที่จอดรถ ( เขาจะขับรถลงไปเยี่ยมชมเกือบทุกอาทิตย์ ) และเราไม่เลือกมาก ประโยชน์ของเมืองด้านที่ผมอาศัยอยู่ เพราะเราเริ่มจริงจังกับแต่ละอื่น ๆและไม่สนใจสำหรับ จะออกอีกแล้วผมย้ายไปอยู่ชานเมือง และมันมาก ความเร็วของฉัน เมืองของเรามี " เมือง " พื้นที่นั่นก็เพียงพอสำหรับเรา และเรายังเป็นเพียง 20 นาทีจากฟิลาเดเฟีย ถ้าเราต้องการที่จะเข้าไปในเมือง ฉันชอบที่จะได้รับในรถและไปเมื่อใดก็ตามที่ฉันต้องการทำธุระโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับวิธีการมากฉันสามารถดำเนินการและไม่ได้อยู่ข้างนอกนานเมื่อมันซุปเปอร์เย็นออก