A FEW months before Yingluck Shinawatra became prime minister, German  การแปล - A FEW months before Yingluck Shinawatra became prime minister, German  ไทย วิธีการพูด

A FEW months before Yingluck Shinaw

A FEW months before Yingluck Shinawatra became prime minister, German spies in the state of Bavaria found themselves facing an exotic problem: her billionaire brother, Thaksin Shinawatra, was to be granted a royal audience. The crown prince of Thailand, Maha Vajiralongkorn, was already a familiar visitor to southern Germany’s Alpine foothills. But in deigning to greet Mr Thaksin on foreign soil, the prince was meeting not only a former prime minister but also a fugitive from Thai justice.

Little is known about what the two men discussed. The old Thai establishment represented by the civil service, the army, the judiciary and the monarchy despises them both. For Mr Thaksin and the heir-apparent personify the end of the old tutelary democracy and the beginning of Thailand’s political future: a European-style constitutional monarchy with the king as titular head of state. With it will come an end to the kingdom’s Byzantine court culture, which reveres rank and rewards status, and devalues electoral democracy.

The elites’ fear is well-grounded: In the words of a cable sent by America’s ambassador to Thailand in 2005, Mr Thaksin “long ago invested in crown-prince futures”. A Singaporean diplomat judged that the telecoms-tycoon-turned-populist-politician had been “pursuing a relationship with the Crown Prince by paying off the Crown Prince's gambling debts”. And the Germans knew of a gift that Thaksin gave the crown prince in early 2001: a Maybach, a €500,000 luxury car, which was subsequently integrated into the royal fleet.

Their next meeting on Thai soil is probably still one royal succession, a few elections, court rulings and perhaps a new constitution away. On May 7th Ms Yingluck is poised to become the third prime minister to be removed from office by court order since Thailand’s revolution of 1932 (another unlucky nine, including her brother, were simply kicked out by coup d’état). On May 6th she appeared before the constitutional court to defend herself against allegations that she abused the powers of her office in 2011 by transferring a national-security adviser. The speculation has it that, if she were removed by a court order, it could trigger a civil war—which would be the first ever in a modern, upper-middle-income country. (For anyone planning to keep score: in 2011 Thailand’s upper-middle benchmark of $4,400 gross national income per capita put it in a higher bracket than Ukraine, with $3,100; the World Bank regards that as the difference between upper-middle and lower-middle income brackets.)

So on May 2nd, Abhisit Vejjajiva, the leader of the establishment political party, the Democrats, made an offer. He wants for a general election that is scheduled for July 20th to be scrapped; for Ms Yingluck and her cabinet to step down; and for the senate to appoint an unelected prime minister and a “neutral” government who would oversee reforms to be drawn up by the foes of the Shinawatra clan. Some of those planners include people who have been trying to topple the government in six months of street protests. The whole affair could take two years. Economic advisers were not consulted, apparently—they would have pointed out that Thailand’s grinding war of ideologies has already tipped the economy into recession. Mr Abhisit said that if his plan were successful he would not run in the next poll (leaving it to his critics to point out that he is anyway already barred from standing in it).

The government rejected his proposal as unconstitutional. It must have been hard for them to see how Mr Abhisit’s bid to dictate democracy differed from the ideas of the coup-mongering Mr Suthep, an ex-Democrat MP who is leading the street protests. Mr Suthep’s movement has been boxed into a public park in Bangkok since March. On May 4th village headmen organised against Mr Suthep and descended on the capital, forcing him to call off his six-month long siege of the interior ministry. Nevertheless, he issued another call, his ninth, for a “final battle” to rid the kingdom of evils, i.e. to topple the Shinawatra-led government.

Meanwhile, the election commission looks ready to prepare a royal decree for elections on July 20th, to be presented to the king to for his endorsement. Ms Yingluck’s Pheu Thai party won a poll on February 2nd. But it wasn’t much of a fight; the opposition Democrats had boycotted it and the constitutional court subsequently annulled it. Under the constitution a party that boycotts two consecutive polls faces the prospect of being disbanded. Since the most recent poll was annulled however, the Democrats can have another go at boycotting. They may well wish to. Parties loyal to Mr Thaksin have won six consecutive elections (2001, 2005, 2006, 2007, 2011 and 2013).

The Democrat party, what the reds call “the king’s party”, says that this is not a battle over royal succession nor is it a case of the army, courts and bureaucracy defending the old order. Instead, on their view, it is about the “abuse of parliamentary power, majoritarianism and corruption”, in the words of a former finance minister and Democrat politician, Korn Chatikavanij.

They have a point. The government must confront corruption, stop treating the state as its cash till—and instead use its electoral mandate for the good of the country.

But the idea that majoritarianism lies at the heart of the mess in Thailand is silly. Majoritarianism typically involves an elected government that captures the courts, silences media critics and tinkers with the constitution to perpetuate its rule. In Thailand the opposite is true: the courts, the media, the bureaucracy, and the universities are extensions of the old Thai establishment, with the palace at its centre. The king’s advisers on the Privy Council are powerful. They oversee military appointments and then use their appointees to bless coups. After the coup in 2006 a military government abolished the constitution, which the advisers felt had made Mr Thaksin’s power unassailable. In its place they put a charter that gives the courts tremendous powers, making it possible for them to remove the head of an elected government on the slightest of technicalities.

Despite the expectation of Ms Yingluck’s imminent ousting, there is a whiff of futility about the larger effort to cement the old order in place. The Democrats, who were founded as a party on April 6th, 1946 (the coronation day of King Rama I, who established the Chakri dynasty in 1782) are looking oddly out of touch. Former military heavyweights have openly lobbied the Privy Council, the body Mr Thaksin refers to derisively as “the help”, to step in. Many of them were, like the men on the Privy Council, born in the days when Thailand’s army chose to support the losing side in the second world war. The consequence of that decision still looms large: unlike Japan or Germany, who were defeated by the Allies, for Thailand democracy is still a shaky concept.

So why now? Some supporters of the Shinawatras say this represents the old order’s last chance to secure its privileges and prevent royal wealth falling into public coffers. Many would have preferred the crown princess to her brother. But the palace recently made a decision that matters a great deal—and counts as a snub to the Privy Council. It named the crown prince as the new commander of the Royal Guards’ 1st Army Division and their 2nd Cavalry. These units, both headquartered in Bangkok, have determined the success of past coups and continue to be seen as indispensable for the pulling off of any future coup d’état. To give them to the crown prince is to pre-empt any fiddling with the royal succession. An adviser in Ms Yingluck’s government reckons this has made a coup in Thailand “less likely than at any time in history”.

The crown prince’s strengthened position, in effect an insurance policy against coups and meddling, was only made official in April. It had been initiated much earlier, before Mr Suthep began his “shutdown” of the capital. For as long as Mr Suthep’s sputtering revolution filled the streets of Bangkok, the military establishment held out hope that the government might be made to fall—while the possibilities for succession were vague. Now it is hard to see any way in which the crown prince’s path to the throne might be subverted. Which should make Mr Suthep’s antics that much less appealing.

Mr Thaksin, holding court in Singapore last month, summarised the state of play: “the help is trying to egg on the king, to take down this government”. Whatever happens next to Mr Thaksin’s sister, the Germans’ early hunch looks spot on. Thailand’s future seems to have begun in Bavaria.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ไม่กี่เดือนก่อน Yingluck ชินวัตรกลายเป็น นายกรัฐมนตรี สายลับเยอรมันในรัฐบาวาเรียพบเองเผชิญปัญหาการแปลกใหม่: billionaire พี่ชายของเธอ ทักษิณชินวัตร ถูกที่จะให้ผู้ชมรอยัล มกุฎราช ราลงกรณ์ มีผู้เข้าชมคุ้นเคยกับเยอรมนีทางตอนใต้ของเนินเขาอัลไพน์แล้ว แต่ ใน deigning ทักทายนายทักษิณในดินต่างประเทศ เจ้าชายมีการประชุมร่วมไม่เพียงแต่เป็นนายกฯ แต่ยังหนีความยุติธรรมไทย

น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับชายทั้งสองที่กล่าว ก่อตั้งไทยเก่าแสดง โดยข้าราชการพลเรือน กองทัพ ตุลาการ และสถาบัน despises พวกเขาทั้งสอง สำหรับนายทักษิณและ heir ชัดเจน personify สิ้นประชาธิปไตย tutelary เก่าและการเริ่มต้นของอนาคตทางการเมืองของไทย: ระบอบรัฐธรรมนูญสไตล์ยุโรปที่ มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข titular มันจะมาสิ้นสุดของไบแซนไทน์คอร์ทวัฒนธรรม ซึ่งคนจัดอันดับสะสม°รีวอร์ดสถานะ และ devalues เลือกตั้งประชาธิปไตย

ร่ำรวยกลัวจะป่นเล็กน้อยแห่ง: คำพูดของสายเคเบิลที่ส่ง โดยแอมบาสเดอร์ของอเมริกาในประเทศไทยในปี 2005 นายทักษิณ "นานมาลงทุนในฟิวเจอร์สมกุฎ" ทูตสิงคโปร์ตัดสินว่า แค่ผู้ประกอบการเปิด-populist-นักการเมืองได้แล้ว "ใฝ่หาความสัมพันธ์กับยุพราช โดยจ่ายปิดหนี้เล่นพนันคราวน์ปริ๊นซ์" และเยอรมันรู้เรื่องของขวัญที่ทักษิณให้ยุพราชในช่วง 2001: มายบัค €500000 หรูหรารถ ซึ่งต่อมาถูกรวมเข้ารอยัลกอง

การประชุมถัดไปบนดินไทยเป็นรอบกว่าหนึ่งอาจยังคง เลือกตั้งกี่ บทบัญญัติเกี่ยวกับศาล และอาจจะเป็นรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ออกไป นางสาว Yingluck จะไม่ทรงตัวจะเป็น นายกรัฐมนตรีสามออกจากสำนักงาน โดยคำสั่งศาลตั้งแต่ปฏิวัติประเทศของ 1932 (อีกไปเก้า รวมถึงพี่ชายของเธอ ก็ถูกเตะออกจากประหาร) เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม บน 6 พฤษภาคม เธอปรากฏก่อนศาลรัฐธรรมนูญเพื่อปกป้องตัวเองกับข้อกล่าวหาว่า เธอถูกอำนาจของสำนักงานของเธอในปี 2011 โดยถ่ายโอนเป็นที่ปรึกษาความปลอดภัยแห่งชาติ มีการเก็งกำไรว่า ถ้าเธอออก โดยคำสั่งศาล มันอาจก่อสงครามกลางเมือง – ซึ่งจะเป็นครั้งแรกในประเทศที่ทันสมัย บนกลางรายได้เคย (สำหรับการวางแผนการให้คะแนน: ในปี 2554 ของไทยบนกลางมาตรฐานของรายได้แห่งชาติรวม $4400 ต่อ capita ใส่ไว้ในวงเล็บเหลี่ยมสูงกว่ายูเครน กับ $3,100 ธนาคารโลกพิจารณาซึ่งเป็นความแตกต่างระหว่างวงเล็บรายได้ กลางบน และ กลางล่าง)

ดังนั้น 2 พฤษภาคม อภิสิทธิ์เวชชาชีวะ ผู้นำก่อตั้งพรรคการเมือง ประชาธิปัตย์ ได้ยื่นข้อเสนอ เขาต้องการสำหรับการเลือกตั้งทั่วไปที่มีกำหนดการในวันที่ 20 กรกฎาคมที่จะกำจัด นางสาว Yingluck และตู้ของเธอก้าวลง และสำหรับวุฒิสภาแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรี unelected และรัฐบาล "เป็นกลาง" ที่จะดูแลปฏิรูปการวาดขึ้น โดยศัตรูของตระกูลชินวัตร ของผู้วางแผนรวมบุคคลที่มีการพยายามที่จะโค่นล้มรัฐบาลในเดือนหกของถนนประท้วง เรื่องทั้งหมดอาจใช้เวลาสองปี ปรึกษาทางเศรษฐกิจได้ไม่รับการพิจารณา เห็นได้ชัดว่า — พวกเขาจะได้ชี้ให้เห็นว่า สงครามบดในประเทศไทยเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์มีก้นเศรษฐกิจอยู่ในภาวะถดถอย นายอภิสิทธิ์กล่าวว่า ถ้าแผนของเขาสำเร็จ เขาจะไม่ทำงานในการถัดไป (ปล่อยให้เขาวิจารณ์เพื่อชี้ให้เห็นว่า เขาเป็นหรือแล้วกีดขวางจากยืนใน)

รัฐบาลปฏิเสธข้อเสนอของเขาเป็น unconstitutional มันต้องได้ยากสำหรับพวกเขาเพื่อดูว่านายอภิสิทธิ์ประมูลบอกประชาธิปไตยแตกต่างจากความคิดของสุเทพนาย mongering รัฐประหาร เป็นอดีตประชาธิปัตย์ MP ซึ่งเป็นผู้นำประท้วงถนน ความเคลื่อนไหวของนายสุเทพได้รับกล่องกล่องเป็นสวนสาธารณะในกรุงเทพมหานครตั้งแต่เดือนมีนาคม บน 4 พฤษภาคม หมู่บ้าน headmen จัดกับนายสุเทพ และสืบเชื้อสายในเมืองหลวง บังคับให้เขาโทรหาปิดล้อมเขานาน 6 เดือนของกระทรวง อย่างไรก็ตาม เขาออกอีกโทร ไนน์ของเขา สำหรับ "ศึกสุดท้าย" ในการกำจัดอาณาจักรแห่งความชั่วร้าย ฉันe. เพื่อโค่นล้มรัฐบาลนำชินวัตร

ขณะเดียวกัน กกต.มีลักษณะพร้อมที่จะเตรียมพระราชกฤษฎีกาเลือกตั้งบน 20 กรกฎาคม นำให้กษัตริย์สำหรับการสลักหลังของเขา นางสาว Yingluck พรรคเพื่อไทยชนะแบบสำรวจในเดือน 2 กุมภาพันธ์ แต่มันไม่ได้มากของการต่อสู้ ฝ่ายค้านประชาธิปัตย์มี boycotted และศาลรัฐธรรมนูญในเวลาต่อมาโมฆะมัน ภายใต้รัฐธรรมนูญ บุคคลที่ boycotts สำรวจติดต่อกันสองใบหน้าโอกาสของการถูกปลดออก เนื่องจากการสำรวจความคิดเห็นล่าสุดเป็นโมฆะอย่างไรก็ตาม ประชาธิปัตย์ได้ไปอีกที่ boycotting พวกเขาอาจต้องการดี ฝ่ายผู้จงรักภักดีนายทักษิณได้รับเลือกตั้งติดต่อกันหก (2001, 2005, 2006, 2007, 2011 และ 2013)

พรรค reds อะไรโทรหา "กษัตริย์บุคคล" กล่าวว่า นี้ไม่ใช่การต่อสู้เหนือราชบัลลังก์ หรือเป็นกรณีของทหาร ศาล และระบบราชการป้องกันอำนาจเก่า แทน ในมุมมองของพวกเขา ได้เกี่ยวกับการ "ละเมิดอำนาจรัฐสภา majoritarianism และทุจริต" คำเงินอดีตรัฐมนตรีและนักการเมืองประชาธิปัตย์ กรณ์ Chatikavanij

มีจุด รัฐบาลต้องเผชิญความเสียหาย หยุดการรักษาสถานะของเงินสดจนถึง — และใช้ข้อบังคับการเลือกตั้งเพื่อประโยชน์ของประเทศแทน

แต่โง่คิด majoritarianism นั้นหัวใจสำคัญของระเบียบในประเทศไทย Majoritarianism ปกติเกี่ยวข้องกับการที่รัฐบาลได้รับเลือกที่ศาล วิจารณ์สื่อ silences และ tinkers กับรัฐธรรมนูญที่ขยายเวลาของกฎ ในประเทศไทย ตรงข้ามเป็นจริง: ศาล สื่อ ระบบราชการที่ และมหาวิทยาลัยเป็นส่วนขยายของเก่าไทยก่อตั้ง ด้วยพาเลซที่ศูนย์ ประการของพระมหากษัตริย์กับองคมนตรีมีประสิทธิภาพ พวกเขาดูแลนัดหมายทหาร และจากนั้น ใช้ appointees ของพวกเขาเพื่ออวยพรรัฐประหาร หลังจากรัฐประหารในปี 2549 รัฐบาลทหารยกเลิกรัฐธรรมนูญ ที่ปรึกษาจะรู้สึกได้ได้อำนาจนายทักษิณ unassailable ในสถานที่ ที่พวกเขาวางคณะที่ศาลมากอำนาจ ทำให้ต้องเอาหัวของรัฐบาลที่ได้รับเลือกในน้อยของข้อมูลทางเทคนิค

แม้ มีความคาดหวังของ ousting จวนเจียนนางสาว Yingluck มี whiff ของอุดมคติเกี่ยวกับความพยายามใหญ่ประสานอำนาจเก่าที่ ประชาธิปัตย์ ซึ่งได้ก่อตั้งขึ้นเป็นบุคคลที่บน 6 เมษายน 1946 (วันฉัตรมงคลของพระรามฉัน ผู้ก่อตั้งราชวงศ์จักรีใน 1782) มองน่าสัมผัสมาก่อน อย่างอดีตทหารอย่างเปิดเผยมีการออกสียงสนับสนุนองคมนตรี นายทักษิณถึงฮาเป็น "วิธีใช้" ร่างกายไปยังขั้นตอนในการ หลายของพวกเขาได้ เช่นคนในองคมนตรี เกิดในวันที่เมื่อกองทัพของไทยเลือกที่จะสนับสนุนด้านแพ้ในสงครามโลกครั้งสอง สัจจะของการตัดสินใจนั้นยังคง looms ใหญ่: ไม่เหมือนญี่ปุ่นหรือเยอรมัน ที่ได้พ่ายแพ้ โดยพันธมิตร ไทย ประชาธิปไตยได้ยังคงเป็นเสียงสั่นแนวคิด

ดังนั้นทำไมเดี๋ยวนี้หรือไม่ ผู้สนับสนุนบางส่วนของ Shinawatras ว่า นี้หมายถึงโอกาสสุดท้ายของใบเก่าปลอดภัยของสิทธิ์การใช้งาน และป้องกันไม่ให้ราชสมบัติตกเป็นเงินกองทุนสาธารณะ หลายจะมีต้องการหญิงกับพี่ชายของเธอ แต่วังทำการตัดสินใจที่สำคัญโปรโมชั่นล่าสุด — และนับเป็น snub ให้องคมนตรี มันชื่อสยามมกุฏราชกุมารเป็นผู้บัญชาการใหม่ของฝ่ายกองทัพแรกของพระองค์และกองพลทหารม้าที่ 2 ของพวกเขา หน่วย ตั้งสำนักงานใหญ่ในกรุงเทพมหานคร ได้พบความสำเร็จของรัฐประหารที่ผ่านมา และยังมองเห็นเป็นสำคัญสำหรับดึงออกใด ๆ ในอนาคตประหาร เพื่อให้ยุพราชได้ pre-empt การ fiddling กับลำดับการสืบราช ที่ปรึกษานางสาว Yingluck รัฐบาล reckons นี้ได้ทำการรัฐประหารในประเทศไทย "น้อยมากกว่าครั้งใด ๆ ในประวัติศาสตร์"

ของมกุฎ strengthened ตำแหน่ง ผลที่กรมธรรม์ประกันภัยกับรัฐประหารและรัฐมนตรี เพียงทำอย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน มันได้เริ่มต้นแล้วมากก่อนหน้า ก่อนนายสุเทพเริ่มเขา "ปิดเครื่อง" ของเมืองหลวง สำหรับตราบใดที่นายสุเทพของพ่น ปฏิวัติกรอกถนนของกรุงเทพมหานคร ก่อตั้งทหารจัดออกหวังว่ารัฐบาลอาจทำตก — ขณะบัลลังก์คลุมเครือ ตอนนี้ ได้ไปดูทางที่เส้นทางของมกุฎราชบัลลังก์อาจ subverted ซึ่งจะทำให้นายสุเทพใช้ว่ามากน้อยน่าสนใจ

นายทักษิณ จับคอร์ทในสิงคโปร์เดือน summarised รัฐเล่น: "วิธีใช้กำลังจะไข่ในพระมหากษัตริย์ จะลงรัฐบาลนี้" สิ่งที่เกิดขึ้นติดกับน้องสาวของนายทักษิณ hunch ต้นของเยอรมันดูบน อนาคตของประเทศไทยน่าจะ ได้เริ่มในบาวาเรีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
A FEW months before Yingluck Shinawatra became prime minister, German spies in the state of Bavaria found themselves facing an exotic problem: her billionaire brother, Thaksin Shinawatra, was to be granted a royal audience. The crown prince of Thailand, Maha Vajiralongkorn, was already a familiar visitor to southern Germany’s Alpine foothills. But in deigning to greet Mr Thaksin on foreign soil, the prince was meeting not only a former prime minister but also a fugitive from Thai justice.

Little is known about what the two men discussed. The old Thai establishment represented by the civil service, the army, the judiciary and the monarchy despises them both. For Mr Thaksin and the heir-apparent personify the end of the old tutelary democracy and the beginning of Thailand’s political future: a European-style constitutional monarchy with the king as titular head of state. With it will come an end to the kingdom’s Byzantine court culture, which reveres rank and rewards status, and devalues electoral democracy.

The elites’ fear is well-grounded: In the words of a cable sent by America’s ambassador to Thailand in 2005, Mr Thaksin “long ago invested in crown-prince futures”. A Singaporean diplomat judged that the telecoms-tycoon-turned-populist-politician had been “pursuing a relationship with the Crown Prince by paying off the Crown Prince's gambling debts”. And the Germans knew of a gift that Thaksin gave the crown prince in early 2001: a Maybach, a €500,000 luxury car, which was subsequently integrated into the royal fleet.

Their next meeting on Thai soil is probably still one royal succession, a few elections, court rulings and perhaps a new constitution away. On May 7th Ms Yingluck is poised to become the third prime minister to be removed from office by court order since Thailand’s revolution of 1932 (another unlucky nine, including her brother, were simply kicked out by coup d’état). On May 6th she appeared before the constitutional court to defend herself against allegations that she abused the powers of her office in 2011 by transferring a national-security adviser. The speculation has it that, if she were removed by a court order, it could trigger a civil war—which would be the first ever in a modern, upper-middle-income country. (For anyone planning to keep score: in 2011 Thailand’s upper-middle benchmark of $4,400 gross national income per capita put it in a higher bracket than Ukraine, with $3,100; the World Bank regards that as the difference between upper-middle and lower-middle income brackets.)

So on May 2nd, Abhisit Vejjajiva, the leader of the establishment political party, the Democrats, made an offer. He wants for a general election that is scheduled for July 20th to be scrapped; for Ms Yingluck and her cabinet to step down; and for the senate to appoint an unelected prime minister and a “neutral” government who would oversee reforms to be drawn up by the foes of the Shinawatra clan. Some of those planners include people who have been trying to topple the government in six months of street protests. The whole affair could take two years. Economic advisers were not consulted, apparently—they would have pointed out that Thailand’s grinding war of ideologies has already tipped the economy into recession. Mr Abhisit said that if his plan were successful he would not run in the next poll (leaving it to his critics to point out that he is anyway already barred from standing in it).

The government rejected his proposal as unconstitutional. It must have been hard for them to see how Mr Abhisit’s bid to dictate democracy differed from the ideas of the coup-mongering Mr Suthep, an ex-Democrat MP who is leading the street protests. Mr Suthep’s movement has been boxed into a public park in Bangkok since March. On May 4th village headmen organised against Mr Suthep and descended on the capital, forcing him to call off his six-month long siege of the interior ministry. Nevertheless, he issued another call, his ninth, for a “final battle” to rid the kingdom of evils, i.e. to topple the Shinawatra-led government.

Meanwhile, the election commission looks ready to prepare a royal decree for elections on July 20th, to be presented to the king to for his endorsement. Ms Yingluck’s Pheu Thai party won a poll on February 2nd. But it wasn’t much of a fight; the opposition Democrats had boycotted it and the constitutional court subsequently annulled it. Under the constitution a party that boycotts two consecutive polls faces the prospect of being disbanded. Since the most recent poll was annulled however, the Democrats can have another go at boycotting. They may well wish to. Parties loyal to Mr Thaksin have won six consecutive elections (2001, 2005, 2006, 2007, 2011 and 2013).

The Democrat party, what the reds call “the king’s party”, says that this is not a battle over royal succession nor is it a case of the army, courts and bureaucracy defending the old order. Instead, on their view, it is about the “abuse of parliamentary power, majoritarianism and corruption”, in the words of a former finance minister and Democrat politician, Korn Chatikavanij.

They have a point. The government must confront corruption, stop treating the state as its cash till—and instead use its electoral mandate for the good of the country.

But the idea that majoritarianism lies at the heart of the mess in Thailand is silly. Majoritarianism typically involves an elected government that captures the courts, silences media critics and tinkers with the constitution to perpetuate its rule. In Thailand the opposite is true: the courts, the media, the bureaucracy, and the universities are extensions of the old Thai establishment, with the palace at its centre. The king’s advisers on the Privy Council are powerful. They oversee military appointments and then use their appointees to bless coups. After the coup in 2006 a military government abolished the constitution, which the advisers felt had made Mr Thaksin’s power unassailable. In its place they put a charter that gives the courts tremendous powers, making it possible for them to remove the head of an elected government on the slightest of technicalities.

Despite the expectation of Ms Yingluck’s imminent ousting, there is a whiff of futility about the larger effort to cement the old order in place. The Democrats, who were founded as a party on April 6th, 1946 (the coronation day of King Rama I, who established the Chakri dynasty in 1782) are looking oddly out of touch. Former military heavyweights have openly lobbied the Privy Council, the body Mr Thaksin refers to derisively as “the help”, to step in. Many of them were, like the men on the Privy Council, born in the days when Thailand’s army chose to support the losing side in the second world war. The consequence of that decision still looms large: unlike Japan or Germany, who were defeated by the Allies, for Thailand democracy is still a shaky concept.

So why now? Some supporters of the Shinawatras say this represents the old order’s last chance to secure its privileges and prevent royal wealth falling into public coffers. Many would have preferred the crown princess to her brother. But the palace recently made a decision that matters a great deal—and counts as a snub to the Privy Council. It named the crown prince as the new commander of the Royal Guards’ 1st Army Division and their 2nd Cavalry. These units, both headquartered in Bangkok, have determined the success of past coups and continue to be seen as indispensable for the pulling off of any future coup d’état. To give them to the crown prince is to pre-empt any fiddling with the royal succession. An adviser in Ms Yingluck’s government reckons this has made a coup in Thailand “less likely than at any time in history”.

The crown prince’s strengthened position, in effect an insurance policy against coups and meddling, was only made official in April. It had been initiated much earlier, before Mr Suthep began his “shutdown” of the capital. For as long as Mr Suthep’s sputtering revolution filled the streets of Bangkok, the military establishment held out hope that the government might be made to fall—while the possibilities for succession were vague. Now it is hard to see any way in which the crown prince’s path to the throne might be subverted. Which should make Mr Suthep’s antics that much less appealing.

Mr Thaksin, holding court in Singapore last month, summarised the state of play: “the help is trying to egg on the king, to take down this government”. Whatever happens next to Mr Thaksin’s sister, the Germans’ early hunch looks spot on. Thailand’s future seems to have begun in Bavaria.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ไม่กี่เดือนก่อนที่ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี สายลับเยอรมันในรัฐบาวาเรียพบตัวเองหันหน้าไปทางปัญหาแปลกใหม่ : เธอมหาเศรษฐี พี่ชาย พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร เพื่อจะได้รับชมพระราช องค์รัชทายาทแห่งประเทศไทย , มหาวชิร , แล้วแขกที่คุ้นเคยกับภาคใต้ของเยอรมนีของ Alpine Foothills . แต่ใน deigning ทักทาย พ.ต.ท. ทักษิณ ในต่างแดนเจ้าชายพบไม่เพียง แต่เป็นอดีตนายกรัฐมนตรี แต่ยังหลบหนีจากกระบวนการยุติธรรมไทย .

เป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้ชายสองคนคุยกัน เก่าไทยก่อตั้งโดยแสดงบริการพลเรือน ทหาร ตุลาการ และสถาบันพระมหากษัตริย์ดูถูกพวกเขาทั้งสองพ.ต.ท. ทักษิณ และรัชทายาทเป็นสัญลักษณ์การสิ้นสุดของประชาธิปไตยเป็นผู้ปกครองเก่าและการเริ่มต้นของอนาคตทางการเมืองไทย : สไตล์ยุโรปรัฐธรรมนูญระบอบที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ยศของรัฐ ด้วยจะมาสิ้นสุดของอาณาจักรไบแซนไทน์ลานวัฒนธรรม ซึ่งรีเวิร์สอันดับและรางวัลสถานะและเสื่อมเสียประชาธิปไตยการเลือกตั้ง .

ชนชั้นสูง ' กลัวเป็นเหตุผลที่ดี :ในคำพูดของสายเคเบิลส่งทูตของอเมริกากับไทยในปี 2548 พ.ต.ท. ทักษิณ " ลงทุนนานมงกุฎฟิวเจอร์ส " เจ้าชาย นักการทูตชาวสิงคโปร์ตัดสินว่าผู้ประกอบการโทรคมนาคมกลายเป็นนักการเมืองประชานิยมได้ " การใฝ่หาความสัมพันธ์กับองค์ชายรัชทายาทโดยจ่ายปิดหนี้การพนัน "และเยอรมันรู้ของขวัญที่ทักษิณให้องค์รัชทายาทในต้นปี 2001 : มายบัค เป็นด้าน 500000 รถหรู ซึ่งต่อมาได้รวมเข้ากับกองทัพหลวง

นัดต่อไปของพวกเขาในแผ่นดินไทย ก็ยังคงเป็นหนึ่งในราชบัลลังก์ ไม่เลือกตั้ง ศาลชี้ขาด และบางทีในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ออกไปในวันที่ 7 พฤษภาคม นางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร มีความพร้อมที่จะเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 3 จะถูกลบออกจากสำนักงานโดยคำสั่งของศาลตั้งแต่การปฏิวัติในประเทศไทย พ.ศ. 2475 ( อีกซวยเก้ารวมทั้งพี่ชายของเธอ ก็ไล่ออกจากรัฐประหาร )เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคมที่เธอปรากฏตัวต่อหน้าศาลรัฐธรรมนูญเพื่อปกป้องตัวเองจากข้อกล่าวหาว่า เธอใช้พลังของสำนักงานของเธอในปี 2011 โดยการโอนการรักษาความปลอดภัยที่ปรึกษา การเก็งกำไรมีว่า ถ้าเธอถูกถอดออก โดยคำสั่งของศาล มันอาจก่อให้เกิดสงครามซึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เคยในสมัยใหม่ บนรายได้กลางประเทศ ( สำหรับทุกคนที่วางแผนที่จะเก็บคะแนน :ในปี 2554 ไทยกลางบนมาตรฐานของ $ 4400 ประชาชาติเบื้องต้นต่อหัวใส่วงเล็บสูงกว่ายูเครนกับ $ 100 ; ธนาคารทั่วโลกนับถือว่าเป็น ความแตกต่างระหว่างกลางบนและวงเล็บรายได้กลางล่าง )

ดังนั้นเมื่อ 2 พฤษภาคม นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ผู้นำในการจัดตั้งพรรคการเมืองที่สังกัด ประชาธิปัตย์ ยื่นข้อเสนอเขาต้องการให้มีการเลือกตั้งทั่วไปที่กำหนดไว้สำหรับ 20 กรกฎาคมที่จะถูกทำลาย เพราะนางสาวยิ่งลักษณ์และคณะรัฐมนตรีของเธอที่จะก้าวลง และให้วุฒิสภาแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีการ unelected และ " เป็นกลาง " ของรัฐบาลที่จะดูแลการปฏิรูปที่จะวาดขึ้นโดยศัตรูของตระกูลชินวัตรบางส่วนของบริษัทเหล่านั้นรวมถึงผู้ที่ได้พยายามที่จะโค่นล้มรัฐบาลใน 6 เดือนของการประท้วงบนท้องถนน . เรื่องทั้งหมดอาจใช้เวลาสองปี ที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจไม่ปรึกษากันว่าพวกเขาจะชี้ให้เห็นว่าประเทศไทยคัฟสงครามอุดมการณ์ได้ tipped เศรษฐกิจเข้าสู่ภาวะถดถอยนายอภิสิทธิ์กล่าวว่า หากแผนการของเขาสำเร็จ เขาจะไม่วิ่งในโพลล์ถัดไป ( เอามาให้วิจารณ์ของเขาชี้ให้เห็นว่าเขาเป็นยังไงก็ต้องห้ามที่ยืนอยู่ในนั้น )

รัฐบาลปฏิเสธข้อเสนอของเขาตามรัฐธรรมนูญ มันคงจะยากสำหรับพวกเขาเพื่อดูว่านายอภิสิทธิ์เสนอราคาเผด็จการประชาธิปไตยแตกต่างจากความคิดของรัฐประหารความบ้านายสุเทพอดีต ส.ส. ที่เป็นแกนนำการประท้วงบนถนน . นายสุเทพ เคลื่อนไหวได้ ชนิดบรรจุกล่องในสวนสาธารณะในกรุงเทพฯตั้งแต่เดือนมีนาคม ที่ 4 พฤษภาคมผู้ใหญ่บ้านกล่าวกับนายสุเทพ และสืบเชื้อสายในเมืองหลวง บังคับให้เขาเรียกปิดล้อมเขายาว 6 เดือน กระทรวงมหาดไทย อย่างไรก็ตาม เขา ออก โทร อื่นของเขาที่เก้า สำหรับการต่อสู้ขั้นสุดท้ายเพื่อกำจัดอาณาจักรแห่งความชั่วร้าย , .e . เพื่อโค่นล้มทักษิณ ทำให้รัฐบาล

จาก คณะกรรมการการเลือกตั้ง ดูพร้อมเตรียมออกพระราชกฤษฎีกา ให้มีการเลือกตั้งในวันที่ 20 กรกฎาคม ที่จะถวายแด่กษัตริย์สำหรับการรับรองของเขา ยิ่งลักษณ์ เพื่อไทยชนะโพลล์เมื่อวันที่ 2 แต่มันไม่ได้มากของการต่อสู้ ; ฝ่ายค้านพรรคประชาธิปัตย์ได้บอยคอต และศาลรัฐธรรมนูญ ภายหลังยกเลิกมันตามรัฐธรรมนูญพรรคคว่ำบาตรการเลือกตั้งที่ 2 ติดต่อกันใบหน้าโอกาสของการยุบ เนื่องจากโพลล่าสุดเป็นโมฆะ อย่างไรก็ตาม พรรคประชาธิปัตย์ก็มีอีก ไปที่คว่ำบาตร . พวกเขาอาจต้องการ ฝ่ายที่จงรักภักดีต่อ พ.ต.ท. ทักษิณ ได้รับการเลือกตั้งติดต่อกันหก ( 2001 , 2005 , 2006 , 2007 , 2011 และ 2012 ) .

พรรคประชาธิปัตย์ว่า หงส์แดง เรียกว่า " กษัตริย์ของพรรค "กล่าวว่า นี่ไม่ใช่การต่อสู้มากกว่าสันตติวงศ์ หรือจะเป็นกรณีของ กองทัพ ศาล และข้าราชการปกป้องคำสั่งเก่า แต่ในมุมมองของพวกเขา มันคือเรื่อง " การละเมิดของรัฐสภา อำนาจ majoritarianism และการทุจริต " ในคำพูดของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและอดีตนักการเมืองพรรคประชาธิปัตย์ , กรณ์จาติกวณิช .

มันมีจุด รัฐบาลจะต้องเผชิญหน้ากับการคอร์รัปชั่นหยุดการรักษาสภาพเป็นเงินสดจนถึงและแทนที่จะใช้อาณัติของการเลือกตั้ง เพื่อความดีของประเทศ

แต่ความคิดที่ majoritarianism อยู่ที่หัวใจของเรื่องในไทยคือคนโง่ majoritarianism มักจะเกี่ยวข้องกับการเลือกที่ครอบคลุมของรัฐบาล ศาล และความเงียบสื่อวิจารณ์ Tinkers กับรัฐธรรมนูญที่จะขยายเวลากฎของมัน ในประเทศไทยตรงข้ามเป็นจริง :ศาล , สื่อ , ระบบราชการ , มหาวิทยาลัยเป็นส่วนขยายของสถานประกอบการไทยเก่า กับวังที่ศูนย์ของ ที่ปรึกษาของกษัตริย์ในคณะองคมนตรีมีอำนาจ พวกเขาดูแลการนัดหมายทางทหารและใช้พวกเขาเพื่ออวยพรตามหา หลังจากรัฐประหารในปี 2006 รัฐบาลทหารได้ยกเลิกรัฐธรรมนูญซึ่งที่ปรึกษารู้สึกมีอำนาจของ พ.ต.ท. ทักษิณ ไม่สามารถโจมตีได้ . ในสถานที่ของพวกเขาวางเหมา ทำให้สนามพลังอันยิ่งใหญ่ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะเอาศีรษะของรัฐบาลได้รับการเลือกตั้งในสุดของ technicalities

แม้จะมีความคาดหวังของยิ่งลักษณ์จะเบียด ไม่มีกลิ่น ไร้เรื่องที่มีความพยายามประสานคำสั่งเก่าๆในสถานที่ประชาธิปัตย์ เป็นพรรคที่ก่อตั้งขึ้นใน 6 เมษายน 2489 ( วันราชาภิเษกรัชกาลที่ ผู้ก่อตั้งราชวงศ์จักรีใน 1782 ) จะมองผิดปกติออกจากการสัมผัส อดีตทหารรุ่นใหญ่มีการสนับสนุนอย่างเปิดเผย องคมนตรี ร่างกายคุณทักษิณ หมายถึง เย้ยหยัน เป็น " ช่วย " ให้ก้าวเข้ามา หลายของพวกเขาเป็นเหมือนผู้ชายในองคมนตรีเกิดในวันเมื่อกองทัพไทยได้เลือกที่จะสนับสนุนฝ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่สอง ผลของการตัดสินใจนั้นยัง looms ขนาดใหญ่ : แตกต่างจากญี่ปุ่น หรือเยอรมัน ที่เอาชนะ พันธมิตรเพื่อประชาธิปไตย ประเทศไทยยังคงเป็นแนวคิดสั่น

แล้วทำไมตอนนี้ ?การสนับสนุนบางส่วนของชินวัตรพูดนี้หมายถึงเก่าเพื่อโอกาสสุดท้ายของสิทธิและป้องกันการล้มลงในเงินกองทุนความมั่งคั่งฯสาธารณะ . หลายคนคงชอบเจ้าหญิงกับพี่ชายของเธอ แต่ที่วังเพิ่งตัดสินใจที่สำคัญมาก และนับเป็นการดูแคลนกับองคมนตรีมันชื่อ องค์รัชทายาทเป็นผู้บัญชาการคนใหม่ขององค์รักษ์และกองทัพกองพลทหารม้าที่ 2 ของพวกเขา หน่วยเหล่านี้ทั้งสํานักงานใหญ่ตั้งอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร ได้กำหนดความสำเร็จในอดีตของรัฐประหารและยังคงถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการดึงออกใด ๆในอนาคตรัฐประหาร . ให้องค์รัชทายาทก่อน empt ใด fiddling กับองค์รัชทายาทที่ปรึกษาในรัฐบาลยิ่งลักษณ์ reckons นี้ได้ทำรัฐประหารในไทย " โอกาสน้อยกว่าในเวลาใด ๆในประวัติศาสตร์ " .

องค์รัชทายาทขึ้นตำแหน่งในผลการประกันนโยบายต่อต้านรัฐประหารกับยุ่ง เพิ่งถูกสร้างขึ้นอย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน มันเริ่มมากก่อนหน้านี้ ก่อนที่นายสุเทพเริ่ม " ปิด " ของทุนตราบใดที่นายสุเทพรายงานการปฏิวัติเต็มท้องถนนของกรุงเทพฯ ที่ทหารตั้งไว้หวังว่า รัฐบาลจะได้ล้มลงในขณะที่ความเป็นไปได้สำหรับการทดแทนนั้นไม่ชัดเจน ตอนนี้มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นวิธีการที่องค์รัชทายาทเส้นทางบัลลังก์อาจ subverted . ซึ่งควรให้นายสุเทพตลกมากน้อยน่าสนใจ

นายทักษิณถือศาลในสิงคโปร์เมื่อเดือน , สรุปสถานะของการเล่น : " ช่วยพยายามที่จะไข่ที่กษัตริย์ ล้มรัฐบาลนี้ " ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปกับน้องสาวของทักษิณ , เยอรมันช่วงโหนกดูจุดบน อนาคตประเทศไทยดูเหมือนจะเริ่มในบาวาเรีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: