Deliberative democratic theory, the

Deliberative democratic theory, the third and most recent wave of contemporary democratic theory, is centered on inclusive political judgment. From this perspective, the standard account of representative democracy is suspect for its thin understanding of political will formation. The standard account, with its emphasis on elections, pressure groups, and political parties, suggested that political judgments are, in effect, aggregated preferences. Deliberative theories of democracy were spearheaded by Habermas in the mid-1980s and rapidly followed by parallel theories focused on judgment: Gutmann&Thompson (1996), Pettit (1999a), the later Rawls (2005), Richardson (2003), and others turned their attention to the formation of public opinion and judgment, the institutionalization of deliberation, and the relationship between inclusion and deliberation. Problems of representation, however, were bypassed by several strains of deliberative democratic theory, either because deliberation was conceived within a participatory framework (Cohen 1996) or because it was conceived within already established institutions (Rawls 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายทฤษฎีประชาธิปไตย คลื่นล่าสุด และที่สามของทฤษฎีประชาธิปไตยร่วมสมัย เป็นศูนย์กลางในทางการเมืองพิพากษารวม จากมุมมองนี้ บัญชีมาตรฐานประชาธิปไตยตัวแทนคือ สงสัยในความเข้าใจของบางเมืองที่จะก่อ บัญชีมาตรฐาน กับการเลือกตั้ง กลุ่มความดัน และ พรรคการเมือง แนะนำทางการเมืองพิพากษา ผล ลักษณะรวม อภิปรายทฤษฎีประชาธิปไตย spearheaded โดย Habermas ในกลางไฟต์ และอย่างรวดเร็วตามทฤษฎีพร้อมเน้นคำพิพากษา: Gutmann และทอมป์สัน (1996), Pettit (1999a), Rawls ภายหลัง (2005), ริชาร์ดสัน (2003), และอื่น ๆ ความสนใจการก่อตัวของมติมหาชน และการพิพากษา institutionalization ของบริษัทฯ และความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มแข็งของบริษัทฯ ที่เปิดใช้งาน ปัญหาของการนำเสนอ อย่างไรก็ตาม ถูกข้าม โดยสายพันธุ์ต่าง ๆ ของทฤษฎีประชาธิปไตยอภิปราย เนื่อง จากบริษัทฯ ได้รู้สึกภายในกรอบการทำงานแบบมีส่วนร่วม (โคเฮน 1996) หรือ เพราะมันถูกรู้สึกภายในแล้วก่อตั้งสถาบัน (Rawls 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีประชาธิปไตยเกี่ยวกับการอภิปราย , คลื่นลูกที่สามและล่าสุดของทฤษฎีประชาธิปไตยร่วมสมัย เป็นศูนย์กลางในการตัดสินใจทางการเมืองรวม จากมุมมองนี้ , บัญชีมาตรฐานของประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนเป็นผู้ต้องสงสัยมีบางความเข้าใจรูปแบบทางการเมือง บัญชีมาตรฐาน กับเน้นการเลือกตั้ง กลุ่ม และพรรคการเมืองชี้ให้เห็นว่าคำตัดสินทางการเมืองมีผลรวมการตั้งค่า ทฤษฎีประชาธิปไตยเกี่ยวกับการอภิปรายเป็นหัวหอกฮาเบอร์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 และรวดเร็วตามทฤษฎีคู่ขนานเน้นความยุติธรรม& Gutmann ธอมป์สัน ( 1996 ) เปอ ( 1999a ) ต่อมานิยม ( 2005 ) , ริชาร์ด ( 2003 ) , และคนอื่น ๆหันมาสนใจการก่อตัวของความคิดเห็นของประชาชนและความยุติธรรมส่วนเมืองขึ้นของการปรึกษาหารือ และความสัมพันธ์ระหว่างรวมและความรอบคอบ ปัญหาของการเป็นตัวแทน แต่ถูกข้ามโดยหลายสายพันธุ์ของทฤษฎีประชาธิปไตยเกี่ยวกับการอภิปรายด้วย เพราะการคิดอยู่ในกรอบแบบมีส่วนร่วม ( Cohen 1996 ) หรือเพราะมันรู้สึกภายในที่จัดตั้งขึ้นแล้วสถาบัน ( 2544 2548 )