The invisible hand is powerful but

The invisible hand is powerful but not omnipotent. A market’s equilibrium maximizes the sum of producer and consumer surplus. When the buyers and sellers in the market are the only interested parties, this outcome is efficient from the standpoint of society as a whole. But when there are external effects, such as pollution, evaluating a market outcome requires taking into account the well-beingof third parties as well. In this case, the invisible hand of the marketplace may fail to allocate resources efficiently.
In some cases, people can solve the problem of externalities on their own. The Coase theorem suggests that the interested parties can bargain among themselves and agree on an efficient solution. Sometimes, however, an efficient outcome cannot be reached, perhaps because the large number of interested parties makes bargaining difficult.
When people cannot solve the problem of externalities privately, the government often steps in. Yet, even now, society should not abandon market forces entirely. Rather, the government can address the problem by requiring decisionmakers to bear the full costs of their actions. Pigovian taxes on emissions and pollution permits, for instance, are designed to internalize the externality of pollution. More and more, they are the policy of choice for those interested in protecting the environment. Market forces, properly redirected, are often the best remedy for market failure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มือมองไม่เห็นจะมีประสิทธิภาพ แต่ไม่ omnipotent วัสด สมดุลของตลาดวางผลรวมของส่วนเกินผู้ผลิตและผู้บริโภค เมื่อผู้ซื้อและผู้ขายในตลาด เท่านั้นสนใจ ผลลัพธ์นี้ได้ประสิทธิภาพจากการมองของสังคมทั้งหมด แต่เมื่อมีผลกระทบภายนอก เช่นมลภาวะ ประเมินผลการตลาดต้องคำนึงถึงสามฝ่ายด้วย-beingof เช่น ในกรณีนี้ มือมองไม่เห็นของตลาดอาจไม่สามารถจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพในบางกรณี ผู้คนสามารถแก้ปัญหา externalities ด้วยตนเอง ทฤษฎีบทของ Coase แนะนำว่า สนใจสามารถต่อรองระหว่างตัวเอง และยอมรับในโซลูชันที่มีประสิทธิภาพ บางครั้ง อย่างไรก็ตาม ผลมีประสิทธิภาพไม่สามารถเข้าถึง อาจเนื่องจากจำนวนผู้สนใจมากทำให้ต่อรองราคายากเมื่อบุคคลไม่สามารถแก้ปัญหา externalities เอกชน รัฐบาลมักตามขั้นตอนใน ยัง ป่านนี้ สังคมควรไม่ละทิ้งกลไกตลาดทั้งหมด ค่อนข้าง รัฐบาลสามารถแก้ไขปัญหา โดยให้ decisionmakers ต้องแบกต้นทุนเต็มรูปแบบของการดำเนินการของพวกเขา Pigovian ภาษีปล่อยก๊าซเรือนกระจกและมลพิษขออนุญาต เช่น ออกแบบเพื่อ internalize ผลกระทบภายนอกของมลพิษ มาก พวกเขาเป็นนโยบายของทางเลือกสำหรับผู้ที่สนใจในการปกป้องสิ่งแวดล้อม กลไกตลาด ถูกเปลี่ยนเส้นทาง มักแก้ไขดีที่สุดสำหรับความล้มเหลวของตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มือที่มองไม่เห็นจะมีประสิทธิภาพ แต่ไม่อำนาจทุกอย่าง ดุลยภาพของตลาดที่เพิ่มผลรวมของการผลิตและส่วนเกินผู้บริโภค เมื่อผู้ซื้อและผู้ขายในตลาดที่มีผู้สนใจเฉพาะผลที่ตามมาจะมีประสิทธิภาพจากมุมมองของสังคมโดยรวม แต่เมื่อมีผลกระทบภายนอกเช่นมลพิษการประเมินผลการตลาดต้องคำนึงถึงบุคคลที่สามดี beingof เช่นกัน ในกรณีนี้มือที่มองไม่เห็นของตลาดอาจไม่สามารถจัดสรรทรัพยากรได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ในบางกรณีคนที่สามารถแก้ปัญหาของสภาพแวดล้อมของตัวเอง โคทฤษฎีบทแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่สนใจสามารถต่อรองราคาในตัวเองและเห็นด้วยกับการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพ บางครั้งผลที่มีประสิทธิภาพไม่สามารถเข้าถึงได้บางทีอาจเป็นเพราะจำนวนมากของผู้มีส่วนได้เสียที่ทำให้การเจรจาต่อรองยาก
เมื่อคนไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดจากปัจจัยภายนอกเอกชนรัฐบาลมักจะทำตามขั้นตอนใน. แต่แม้ตอนนี้สังคมไม่ควรละทิ้งกลไกตลาด อย่างสิ้นเชิง แต่รัฐบาลสามารถแก้ไขปัญหาโดยการกำหนดให้ decisionmakers ที่จะแบกรับค่าใช้จ่ายเต็มรูปแบบของการกระทำของพวกเขา ภาษี Pigovian การปล่อยมลพิษและใบอนุญาตเช่นถูกออกแบบมาเพื่อ internalize ภายนอกของมลพิษ มากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาเป็นนโยบายของทางเลือกสำหรับผู้ที่สนใจในการปกป้องสิ่งแวดล้อม กลไกตลาด, การเปลี่ยนเส้นทางอย่างถูกต้องมักจะรักษาที่ดีที่สุดสำหรับความล้มเหลวของตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มือที่มองไม่เห็นคือพลัง แต่ไม่ทำได้ทุกอย่าง ดุลยภาพของตลาดเพิ่มผลรวมของผู้ผลิตและส่วนเกินของผู้บริโภค เมื่อผู้ซื้อและผู้ขายในตลาดเป็นเพียงผู้สนใจ ผลนี้มีประสิทธิภาพจากจุดยืนของสังคมโดยรวม แต่เมื่อมีลักษณะภายนอก เช่น มลภาวะผลประเมินตลาดต้องพิจารณาให้ดี beingof บุคคลภายนอกได้เป็นอย่างดี ในกรณีนี้ มือที่มองไม่เห็นของตลาดอาจล้มเหลวในการจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ .
ในบางกรณี ผู้ที่สามารถแก้ไขปัญหาของผลกระทบภายนอกของตนเอง ทฤษฎีบท โคส ชี้ให้เห็นว่า ผู้ที่สนใจสามารถต่อรองราคากันเอง และเห็นด้วยกับโซลูชั่นที่มีประสิทธิภาพ บางครั้งแต่ไม่ได้ผลมีประสิทธิภาพได้ บางที อาจเป็นเพราะจำนวนมากของบุคคลที่สนใจก็ต่อรองยาก .
เมื่อผู้คนไม่สามารถแก้ไขปัญหาของผลกระทบภายนอกเอกชน รัฐบาลมักจะก้าวเข้ามา แต่ตอนนี้ สังคมไม่ควรทอดทิ้งกลไกตลาดทั้งหมด ค่อนข้างรัฐบาลสามารถจัดการปัญหาโดยให้ decisionmakers ที่จะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเต็มรูปแบบของการกระทำของพวกเขา pigovian ภาษีการปล่อยมลพิษ และใบอนุญาต เช่น ถูกออกแบบมาเพื่อ internalize ผลกระทบภายนอกของมลพิษ เพิ่มเติม และเพิ่มเติม มีนโยบายของทางเลือกสำหรับผู้ที่สนใจในการปกป้องสิ่งแวดล้อม กลไกตลาดถูกเปลี่ยนเส้นทาง , ,มักจะเป็นวิธีการรักษาที่ดีที่สุดสำหรับความล้มเหลวของตลาด